آیا تا حالا شده توی گوشتان صداهایی بشنوید؟ برای من هیچ وقت این حالت اتفاق نیفتاده بود ولی چند وقت است که صداهایی در گوشم می شنوم. صداهایی عجیب و غریب. من در اینجا تنها کمی از آنچه را در گوشم می شنوم برایتان بازگو می کنم:

ای ملت هشتاد میلیونی ایران، ای مردم خوش باور و ساده لوح ایران به داد ما برسید! بیش از ۴۰ سال است که ما با دروغ و حیله بر سر کاریم. اگر چه قول داده بودیم که زنان و حزب ها آزاد باشند و قرار بود زندگی برای مردم کوچه و بازار راحت تر و ارزان تر بشود ولی ما خلاف این را کردیم. هر چه توانستیم به شما دروغ گفتیم، فحشا و مواد مخدر را رواج دادیم، گرسنگی و بدبختی و فساد را دو دستی تقدیم شما کردیم. 

کاری کردیم که فاجعه دهه شصت را فراموش نکنید.

قتل های زنجیره ای از هنرهای ماست.

جوانان را معتاد کردیم.

به زنان تجاوز کردیم و آن ها را به زندان انداختیم.    

در سیل و طغیان رودخانه ها شما را تنها گذاشتیم.

اختلاس های شیرینی کردیم.

زمین ها را غصب کردیم.

دریا را فروختیم.

درختان جنگل را سر بریدیم.

هواپیمای نخبگان را عمدا با موشک زدیم و خانواده هایی را همنشین غم کردیم.

نخبگان را دستگیر و زندانی کردیم و برخی را هم در زندان ها خودکشی دادیم.

در آبان ماه حدود ۵۰۰۰ نفر از بهترین فرزندان ایران را با شلیک مستقیم به مغز یا قلب شان کشتیم.

زندانیان جانی و آدمکش و معتاد را آزاد کردیم تا به جان شما بیفتند و جامعه را با بحران روبرو کنند.

کرونای عزیز را مانند ظرف های چینی از چین مهربان و بزرگوار برایتان هدیه آوردیم و تا حالا هزاران هزار قربانی گرفته ایم.

کردها، لرها، بلوچ ها، بختیاری ها و خلاصه همه را با بهانه های گوناگون آزار دادیم و کشتیم و هنوز هم هر روز و هر شب می کشیم.

کولبرهای زحمت کش را می کشیم.

همین چند روز پیش هم با موشک به ناو کُنارک شلیک کردیم و تعدادی را به قتل رساندیم.

لیست مان خیلی بلند است و حوصله ندارم همه را بگویم.

صدا ادامه می دهد:

ما نمی خواهیم این کارهای بد و غیرانسانی را بکنیم ولی انگار دست خودمان نیست.

راستش را بخواهید ما آمده بودیم که ایران را ویران و نابود کنیم و فکر می کنم این کار را به خوبی انجام داده ایم. دیگر چی می خواهید؟ این همه موفقیت با این که تعداد ما کارگزاران اصلی کمتر از ۴۰۰ نفراست یعنی در مقابل  شما که هشتاد میلیون نفر هستید و تا حالا نتوانسته اید کاری بکنید، هاهاهاها!

صدا کم کم بلند تر و بلند تر می شود:

ای مردم کمک! ای هشتاد میلیون! ما هر چه خرابی می توانستیم کردیم، دیگر خسته شده ایم، بیایید و کاری بکنید. ما دیگر می خواهیم برویم پی کارمان و با ثروت های کلانی که جمع کرده ایم زندگی آرامی را شروع کنیم.

زهرا شمس

مای ۲۰۲۰

منبع:پژواک ایران