۷۲ تن یا هزاران تن
حسن کمالی
آقای احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود به نام نگاه متفاوت در تاریخ ۲۴ اوت یادداشتی بنام حسین و ماهاتما و سِر توماس! نوشته است.در این یادداشت از قول ملّایِ واعظی در مراسمی گفته میشود که گاندی رهبر استقلال هند از حسین بن علی الهام گرفته است .پس از مراسم، دوستی پیش ایشان میآید و با لبخندی کنایه‌آمیز به نقلِ واعظ اشاره کرده ومی پرسد؛ از خودش نساخته است؟
زیدآبادی میگوید"رفتار آن دوست سبب حیرت‌ام شد عمدتاً از این جهت که گاندی در چشم او بزرگتر از حسین آمده است"و در ادامه اضافه میکند:
"باری حسین شخصیتی بینهایت بزرگ است و نمونه‌ای برای او در تاریخ بشر نمیتوان یافت. در بارۀ چرایی کار او من هر چه بیشتر می‌اندیشم فقط بر حیرت‌ام افزوده میشود! چطور ممکن است انسانی ساخته شده از گوشت و پوست و خون و عصب و استخوان، رد یک بیعت را به بهای خون خود و قتل‌عام و اسارت تمام فرزندان و خویشان و دوستان و خاندانش به گردن گیرد و در این تصمیم هراس‌انگیز، لحظه‌ای خوف و تردید به خود راه ندهد؟ او چه درک و فهم روشنی از اصالت معنا و مفهوم این حیات و هستی در ذهن و دل خود داشته که پایبندی و تعهد به آن را به قیمت پرداخت چنان هزینۀ خارق‌العاده‌ای موجه دیده است؟"
در پایان نوشته حسین بن علی را با سِر توماس مقایسه کرده ومینویسد"سر توماس خیلی تلاش کرد تا در معرض انتخاب بین فرمانبرداری یا نافرمانی از هنری هشتم قرار نگیرد، اما وقتی ناچار به انتخاب شد، از جان خود گذشت تا از خط قرمزِ "اصول یک زندگی شرافتمندانه" نگذشته باشد. امام حسین نیز بسیار کوشید تا بین بیعت و عدم بیعت ناگزیر به انتخاب نشود، اما وقتی حاکم کوفه او را بین ذلت بیعت و عزت عدم بیعت مجبور و مخیر به انتخاب کرد، او عزت و شرافت‌اش را نه فقط با قربانی کردن خود بلکه یا پذیرش تراژدی قتل‌عام و اسارت تمام فرزندان و اصحاب و خاندانش برای همیشه بر بلندای تاریخ بشریت ثبت کرد.
"آقای زیدآبادی اینجانب به اعتقادات مذهبی شما احترام میگذارم و در مورد ایستادگی حسین بن علی وفدا کردن خود واهل بیتش وتن به ذلت ندادنش سخنی ندارم.اما اینکه حسین بن علی شخصیتی بینهایت بزرگ است وبرای او نمونه ای در تاریخ بشر نمیتوان یافت جای بحث است.کافی است به سی ودو سال قبل یعنی تابستان ۱۳۶۷ برگردیم. هزاران زندانی اکثراً جوان که مدت محکومیتشان یا پایان گرفته ویا در شرف پایان بود در مقابل هیئت مرگ مستقر در زندانها قرار گرفتند ودر برابر سئوال پذیرش اعتقاد به مواضع خود ونفی آن با ایستادگی بر اعتقاد خود به دار آویخته شدند.درحالیکه مانند حسین بن علی در انتخاب بین ذلت بیعت وعزت عدم بیعت قرار نداشتند. چنانچه کسی زندانیان نجات یافته از کشتار ۶۷ را به پذیرش ذلت متهم نمیکند. قتل حسین بن علی واهل بیتش زمانی اتقاق افتاده است که سخنی از دموکراسی، حقوق بشر ونفی شکنجه واعدام در میان نبوده است. در حالیکه قتل عام شدگان ۶۷ در سالهای پایانی قرن بیستم زمانی که چند دهه از اعلامیه جهانی حقوق بشر میگذرد انجام شده است . آیت الله منتظری که مورد تایید شما است این کشتار را از جنایات بزرگ تاریخ خواند. در حالیکه هیچ زندانی سر موضع از قتل عام جان سالم بدر نبرد زینت خواهر حسین بن علی که سر موضع بود نه تنها آسیبی ندید بلکه خطبه ای غرّا در نفی یزید و ستمگریش ایراد نمود.اجساد قتل عام شده گان ۶۷در گورهای مخفی وجمعی دفن گردید وخانواده های آنان هنوز از محل دفن آنها بی اطلاع هستند. مقابرقربانیانی که محل دفن آنها مشخص است بارها مورد حمله و تاخت وتاز عوامل رژیم قرار گرفته وبارها ویران شده است.در حالیکه که قرنها برای حسین بن علی واصحابش سوگواری گرفته میشود رژیم کوچکترین اطلاعاتی در مورد قتل عام ۶۷ نداده وخانواده قربانیان حتی اجازه سوگواری برای فرزندانشان را ندارند.اگر ۷۲ تن ذلت رانپذیرفتند وتن به به مرگ دادند هزاران نفر از جوانان این سرزمین با ایستادن بر مواضع واعتقاد خود طناب دار را پذیراشدند وهزینه خارق العاده ای علیرغم جوانی خود دادند.درندگی و ابعاد جنایت رژیم آنهم در دوران دموکراسی وحقوق بشر با حکومت یزید در سال ۶۰ هجری قمری قابل مقایسه نیست.بنابراین ضمن احترام به تمام انسانهایی که در مبارزه با استبداد وخودکامگی وایستادگی بر عقاید خود مورد تعدی وظلم قرار گرفته اند قتل عام زندانیان سال ۶۷ که مصداق جنایت بر علیه بشریت میباشد نمونه ای بزرگ در تاریخ بشر میباشد آنچنان که جنایات جمهوری اسلامی در پایان قرن بیستم و دوهه قرن بیست ویکم بسی فراتر از حکومت یزید میباشد.حسین بزرگ است اما در برابر شخصیت او، نمونه، هزاران جوان هموطن ما هستند که بخاطر ایستادگی بر اعتقادات خود بعد از سپری کردن ایام خونبار دهه ۶۰ در سال ۶۷ قتل عام شدند.فجایع رژیم در دهه ۶۰ وبعد از آن قابل مقایسه با جنایات بنی امیه نیست.
فرزندان این سرزمین را فراموش نکنیم.
منبع:پژواک ایران