داد گاه های نمایشی و تهدید و دستگیری و آزار و اذیت خانواده های زندانیان سیاسی در نظام دیکتاتوری علی خامنه ای بی شباهت به دادگاه های دوران یوزف استالین در شوروی و آدولف هیتلر در آلمان نازی نیست.

اصطلاح «دستگیری خویشاوندان در رژیم نازی» که در زبان آلمانی،

«Sippenhaft des Nationalsozialismus»

نامیده شده است، از ویژگی های فاشیسم هیتلری سالهای ۱۹۳۳ ـ ۱۹۴۵می باشد.

در رژیم کمونیستی اتحاد جماهیر شوروی نیز دستگیری خویشاوندان و کشتار میلیونها تن انسان بیگناه در دوران دیکتاتوری یوزف استالین در سالهای  ۱۹۲۴ ـ ۱۹۵۳ رکورد جنایات بشری را شکسته است.

دستگيری خویشاوندان و نزديکان و خانواده های  زندانیان سیاسی در ایران، بعد از کودتای انتخاباتی ۲۲ خرداد ۸۸ ، برای تحت فشار قرار دادن بیشتر چهره های سياسی زندانی و محاکمات ساختگی که در آن شماری از رهبران  و گروه ها و احزاب "اصلاح طلب" مورد اتهام قرار گرفته اند، نه تنها دست کمی از جنایات نازی ها و بلشویک ها ندارد، بلکه حکایت از شکاف عظیم میان جناح های متنازع رژیم دارد که ترمیم پذیر هم نیست.

فهرست خویشاوندان دستگیر شده در ایران ادامه دارد و مهدی ميردامادی، پسر محسن ميردامادی؛ مهدی موسوی نژاد، برادر همسر محمد علی ابطحی؛ محمد مهدی و محمد علی و محمد صادق منتظری، نوه های آيت الله منتظری؛ پسر آيت الله حسين موسوی تبريزی دبير مجمع مدرسين و تحقيق حوزه عليمه قم، فرزندان آقايان ناظم زاده و احمدی و ...از دستگیر شدگان اخیر بشمار می روند. همزمان با اقدامات فوق، تعدادی از دوستان فرزندان چهره های اصلاح طلب نیز زندانی شده اند که از جمله آنها می توان به علی پيرحسينلو وبلاگ نگار اصلاح طلب و فاطمه ستوده همسر او، حسين نورانی نژاد رئيس کميته اصلاح رسانی جبهه مشارکت، که از نزديکان علی اکبر محتشمی پور رئيس کميته صيانت از آرای ميرحسين موسوی است، اشاره کرد.

صبح روز جمعه دهم مهرماه ۱۳۸۸ نیز نیروهای انتظامی با حمله به یک جمع دوستانه و غیر رسمی متشکل از جمعی از فعالان دانشجویی و اعضای شورای مرکزی و شورای عمومی اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشگاه‌های سراسر کشور (دفتر تحکیم وحدت) که از دوستان و همکاران نزدیک احمد زیدآبادی و عبدالله مومنی بشمار می روند، دستکم ۱۴تن از آنان از جمله سه نفر از اعضای شورای مرکزی این اتحادیه را بازداشت کرده‌اند.

پيش از اين هم، گزارش های مختلفی در مورد فشار به فرزندان چهره های شاخص منتقد دولت انتشار يافته بود که از جمله ی آنها می توان به ربودن خشونت آميز عاطفه امام دختر هجده ساله جواد امام، بازجويی های مکرر از محسن حجاريان پسر سعيد حجاريان عضو زندانی جبهه مشارکت و تهديد سروش دباغ، پسر عبدالکريم سروش اشاره کرد. با تمام اينها، منابع مطلع تأکيد دارند که موارد "علنی شده" فوق، شامل تمام فشارهای وارد شده بر نزديکان چهره های اصلاح طلب نمی شود و تعداد  اصلاح طلبان نسلهای دوم یا سوم که در هفته های گذشته در معرض فشار شديد نيروهای امنيتی رسمی و غيررسمی قرار داشته اند، بيشتر از اينهاست.

بازجويان با بررسی ايميل ها، فايل های کامپيوتری و ساير اطلاعات خصوصی فرزندان زندانیان، می کوشند تا نشانه هايی دال بر روابط خاص آنها با چهره های سياسی بيابند. آنان وقتی از اين تفتيش ها به هيچ نتيجه ای نمی رسند نيز، با فشارهای بی رحمانه و بازجويی های غير اخلاقی اين جوانان را تهديد می کنند که در صورت "اعتراف" نکردن به مواردی چون رابطه نامشروع با يکديگر و با چهره های سياسی، برايشان پرونده هايی بسيار پيچيده گشوده خواهد شد.

خانواده‌های زندانیان سیاسی در بیانیه‌ی ای می نویسند که بعد از فشار بر روی زندانیان، اکنون نوبت خانواده‌های آنان فرا رسیده است که به تاوان افشاگری پیرامون وضعیت عزیزانشان، تحت فشار مراجع قضایی و یا حتی مراجع غیرمسئول قرار می‌گیرند. امروز امنیت اعضای خانواده‌های زندانیان سیاسی در معرض تهدید است و در بعضی به اصطلاخ ملاقات‌ها با بازداشت‌شدگان و در حضور آنان، خانواده‌ها به دستگیری و آزار و اذیت‌های دیگر تهدید می‌شوند.

نکته‌ی دیگری که نگرانی خانواده‌های زندانیان سیاسی را برانگیخته، "اجبار زندانیان به استعمال داروهایی [است] که اثرات جسمی و روانی فراوان بر روی مصرف کننده آن دارد. " آنها می‌گویند: "با توجه به این که اعتراف‌گیری تحت فشار و آزار و در شرایط غیرعادی (از جمله استعمال داروهای خاص) برای تدارک دیدگان سناریوی انقلاب مخملی واجد اهمیت فراوان است و هرگونه افشای حقیقت در این زمینه برای آنان هزینه‌های گزاف دارد، تلاش زیادی برای مستور ماندن این اقدامات غیرانسانی در زندان‌ها می‌شود."

خانواده‌های زندانیان سیاسی در پایان بیانیه‌ی دیگری خواهان ,آزادی فوری و بی قید و شرط جگرگوشگانشان هنگامه شهیدی، ژیلا بنی یعقوب، سمیه توحیدلو، هاله سحابی، مهسا امرآبادی، شیوانظرآهاری، روشنک سیاسی، شاسیته امیری، سعیده کردی نژاد، زهرا توحیدی، نیلوفر، آذرچهر شفیعی، فرشته میرزایی و دیگر زنان دربند، شده‌اند.  

امروزه  در ایران بخشی از مبارزه  آزادیخواهانه مردم علیه استبداد و دیکتاتوری را خانواده های زندانیان سیاسی به پیش می برند.  
در روزهای اخیر ماموران وزارت اطلاعات آشنایان زندانیان سیاسی و حتی بعضی از وکلای آنها را تحت فشار قرار داده اند که با خانواده های زندانیان سیاسی تماس برقرار کرده و به آنها گوشزد کنند که نباید اخبار مربوط به احوال و وضعیت عزیزانشان را در اختیار رسانه ها و مدافعین حقوق بشر قرار دهند، و درغیر این صورت تمامی اعضای خانواده دستگیر می شوند.

همچنین، وزارت اطلاعات رژیم هر سال با اعمال فشار و ایجاد فضای پلیسی تلاش کرده است از برپائی گسترده ی یادبود مراسم جانباخنگان خاوران و شرکت افراد و خانواده ها در آن جلوگیری کند.

هرسال پیش از برگذاری مراسم در خاوران، ماموران اطلاعات و امنیت رژیم به آزار و اذیت خویشاوندان پرداخته با خانواده ها و به ویژه مادران، همسران و خواهران قتل عام شدگان تماس می گیرند، آن ها را به وزارت اطلاعات احضار می کنند، به آنان فشار می آورند و تهدید شان می کنند که از برگذاری مراسم یادبود جانباختگان خودداری کنند

وزارت اطلاعات و امنیت رژیم امسال نیز نه تنها خانواده ها، بلکه شمار زیادی از فعالان سیاسی و فرهنگی را که در مراسم خاوران شرکت می کردند، احضار و به آنان تحکم کردند از رفتن به خاوران و شرکت در مراسم بیستمین سال آن خودداری کنند. احضارها و تهدیدها در سال جاری به مراتب وسیع تر از سال های گذشته بوده است.

اما خاوران و یاد جانباختگان در یاد ملت ایران وهمه ی خویشاوندان و دوستان دهه خشونت و خونریزی سالهای شصت زنده  است،  همچنان که ملت ایران یاد نداها  و سهراب ها و سایر جانباختگان وقایع بعد از کودتای انتخاباتی ۲۲  خرداد را هرگز فراموش نخواهد کرد. 

دکتر پرویز داورپناه  

۱۱ مهرماه ۱۳۸۸ برابر ۳ اکتبر ۲۰۰۹    

منبع: یادداشت های روز ، سایت دیدگاه

منبع:پژواک ایران