صدايش را در نخواهند آورد
مجید محمدی

مقامات جمهوری اسلامی در ماه نوامبر ۲۰۱۱ در برابر انتشار گزارش آژانس بين المللی انرژی اتمی و تهديدات برخی مقامات اسرائيلی اعلام کردند که با "مشت محکم بر دهان استکبار و رژيم غاصب" و "سيلی محکم" واکنش نشان خواهند داد. جدا از اين که حمله به مراکز اتمی جمهوری اسلامی را درست بدانيم يا نادرست (نويسنده با حمله‌ی نظامی به تاسيسات اتمی مخالف است)، اين کار را برای جلوگيری از دست يابی به بمب هسته‌ای موثر بدانيم يا خير، و جدا از تبعات اين امر برای جامعه‌ی ايران بالاخص آينده‌ی حقوق بشر و دمکراسی در اين کشور، مدعای اين نوشته آن است که اگر از سوی ايالات متحده يا اسرائيل به مراکز اتمی ايران حمله شود- که شرايط امروز احتمال آن در بسيار اندک است و نويسنده نيز با آن مخالف است- جمهوری اسلامی نه تنها مقابله‌ی نظامی نخواهد کرد بلکه به بمباران مراکز اتمی اعلام ناشده‌‌اش واکنشی نشان نخواهد داد. در مورد مراکز اعلام شده نيز تنها به شورای امنيت شکايت خواهد برد. برای تبيين اين نظر به شش دليل اشاره می کنم:

رفتار حکومت‌های مشابه
پس از حمله‌ی اسرائيل به سايت اتمی سوريه (۶ سپتامبر ۲۰۰۷) در دو روز نخست دولت سوريه ادعا کرد که هواپيماهای اسرائيلی در واکنش به آتش ضد هوايی‌های اين کشور تنها بيابان را بمباران کرده‌اند. سوريه در نامه‌ی اعتراضی خود به دبير کل سازمان ملل اصولا نامی از حمله به تاسيسات اتمی‌اش نبرد. سوريه حتی خواهان برگزاری جلسه‌ی شورای امنيت با محوريت اين موضوع نيز نشد. بشار اسد هفت ماه پس از واقعه (آوريل ۲۰۰۸) در اولين اظهار نظر عمومی در اين مورد اصولا منکر بمباران تاسيسات اتمی سوريه شد.

در رژيم‌های استبدادی و بسته سرپوش گذاری بر رخدادهای مربوط به برنامه‌های محرمانه يک روال است بالاخص اگر مردم عادی به هيچ وجه به موضوع دسترسی نداشته باشند. رژيم‌های استبدادی اگر رخدادی را عامل تضعيف روحيه‌ی خود بزرگ بينی و جاه طلبی خود بدانند و از آن بوی شکست به مشام برسد از انتشار خبر آن به شدت پرهيز می کنند. جمهوری اسلامی دو دهه است که برنامه‌ی اتمی را به صورت برگ برنده و عامل غرور مطرح کرده‌ است. طبيعی است که هرگونه خدشه به برنامه‌ی اتمی بايد از ديد مردم پنهان نگاه داشته شود. نظام‌های استبدادی خود را شکست ناپذير معرفی می کنند و طبعا شکست‌ها پنهان می مانند تا آن تصور مخدوش نشود.

پس از حمله‌ی اسرائيل به تاسيسات اتمی عراق (۷ ژوئن ۱۹۸۱)، اين کشور نمی توانست موضوع را مسکوت بگذارد چون عراق عضو ان پی تی بود و گزارشگران آژانس در نهايت از موضوع مطلع می شدند. همچنين عراق در آن سال از حيث موقعيت جهانی در شرايط خوبی به سر می برد و می توانست موضوع را به شورای امنيت بکشاند. عراق در شورای امنيت تا حدی موفق بود تا آنجا که ايالات متحده فروش هواپيماهای مدرن به اسرائيل را معلق کرد (گرچه دو ماه بعد تعليق برداشته شد).

در هر دو مورد عراق و سوريه، اسرائيل به هيچ وجه به خبر رسانی در اين موضوع نپرداخت و مسئوليتی بر عهده نگرفت. در مورد ايران نيز اگر اسرائيلی‌ها حمله را انجام دهند در مورد آن سکوت می کنند و از اين جهت دست مقامات جمهوری اسلامی را برای عدم اعلام و آبروداری باز خواهند گذاشت.

رفتار جمهوری اسلامی در موارد مشابه
در رژيم‌هايی که تبليغات سياسی بخش کليدی مديريت و کنترل عمومی است سفيد نمايی (آبروداری و اعلام اين که همه چيز بر وفق مراد است) و سياه نمايی (بزرگ جلوه دادن مشکلات رقبا تا حد دروغ گويی، مثل اعلام کشته شدن سه نفر در جنبش اشغال وال استريت در ايالات متحده، خبری که هيچ رسانه‌ی مستقلی منتشر نکرد) هم تاکتيک‌اند و هم استراتژی. در اين رژيم‌ها تبليغات سياسی فقط برای دستکاری در واقعيات نيست بلکه واقعيت‌های دلخواه ساخته و پرداخته و واقعيات‌های دل ناچسب به زير قالی فرستاده می شوند، گويی هرگز رخ نداده‌اند. نفس حمله به تاسيسات اتمی ايران برای مقامات جمهوری اسلامی يک شکست است و در صورت امکان (در مراکز دور از چشم مردم و اعلام ناشده به آژانس) آن را اعلام نخواهند کرد.

به همين دليل در دهها انفجار در مراکز نظامی جمهوری اسلامی و سقوط چندين هواپيمای نظامی پس از جنگ و نيز صدها مورد از خسارات جنگ، اطلاعات مربوطه به مردم داده نمی شده است. اين رخدادها هميشه به عوامل طبيعی و غير برنامه ريزی شده نسبت داده شده و بعد جبران خسارات آنها نيز سريع و آسان نمايانده شده است: "حادثه و انفجار اخير [در بيدگنه] هيچ ربطی به آمريکا و اسرائيل ندارد... تنها توليد آن [محصول تحقيقاتی] برای دو هفته به تاخير افتاده است." (حسن فيروزآبادی، رئيس ستاد کل نيروهای مسلح، فارس، ۲۵ آبان ۱۳۹۰) خبرهای اعلام شده نيز در حد مشاهدات رهگذران و خبرهای سوخته بوده که انتشار آن به هر صورت غير قابل اجتناب بوده است. حتی تعداد کشته شدگان به درستی اعلام نشد. پس از وقوع انفجار در اصفهان در ۷ آذر ۱۳۹۰ مقامات ايرانی هر گونه انفجار را تکذيب کردند گرچه بنا به منابع غربی اين حادثه در تاسيسات هسته‌ای اصفهان رخ داده بود (تايمز، ۳۰ نوامبر ۱۳۹۰) اين امور از منظر مقامات جمهوری اسلامی محرمانه يا فوق محرمانه تلقی می شوند. اگر در دولت امام زمان همان اتفاقاتی صورت گيرد که در همه جای عالم، ديگر نظر کردگی و امداد الهی و غيبی قابليت کاربرد برای اهداف سياسی نخواهند داشت.

البته جمهوری اسلامی پس از حمله به مراکز اتمی شناخته شده‌اش (هيچ از اين مراکز را جمهوری اسلامی داوطلبانه به آژانس اعلام نکرده بلکه پس از افشا بدانها اقرار شده است) به مجامع بين المللی شکايت و خود را قربانی استکبار و نظام ناعادلانه‌ی جهانی (که جلوی جاه طلبی‌های مقامات را گرفته است) معرفی خواهد کرد.

تقدم پيشبرد برنامه بر جنگ همه جانبه
مخالفان حمله‌ی نظامی در رسانه‌های غربی چنين استدلال می کنند که به دليل ماهيت برنامه‌ی اتمی ايران، حمله به تاسيسات مربوطه تنها در اين برنامه وفقه ايجاد می کند و نمی تواند کاملا آن را تعطيل کند. درست به همين دليل می توان استدلال کرد که در صورت حمله به تاسيسات اتمی مقامات جمهوری اسلامی عکس العمل حادی نشان نخواهند داد و اين برنامه را دوباره به راه خواهند انداخت. برای رژيم ايجاد وقفه بهتر است تا قرار گرفتن در شرايط جنگی همه جانبه و همه‌ی برنامه را کلا به خطر انداختن؟ در ضمن حمله به تاسيسات تاثير چندانی در تغيير ماهيت اين برنامه نخواهد داد چون اگر ساختار سياسی و اقتصادی جمهوری اسلامی و نوع بهره برداری از منابع کشور را در دوره‌ی رهبری خامنه‌ای مطالعه کنيم می توان به راحتی به اين نتيجه رسيد که برنامه‌ی اتمی جمهوری اسلامی متوجه به کسب تسليحات هسته‌ای است.

اگر تاسيسات اتمی جمهوری اسلامی مورد حمله قرار گيرند و اين کشور واکنش نشان دهد (با حمله به ناوهای امريکايی يا ارسال موشک به تل آويو يا شهرهای اروپا) امکانات نظامی ايالات متحده مستقر در جزيره‌ی دی يگو گارسيا در اقيانوس هند قادرند در چند ساعت ده هزار هدف را در ايران مورد حمله قرار دهند (دَن پِلِش، مرکز مطالعات بين المللی ديپلماسی در دانشگاه لندن، سايت اخبار بحرن جهانی، ۱۶ مه ۲۰۱۰). اين عمليات زير ساخت‌های اقتصادی و صنعتی کشور را نابود می سازد و حتی اگر رژيم تداوم پيدا کند پنجاه سال لازم خواهد داشت تا به وضعيت سابق پيش از حمله بازگردد.

وضعيت اقتصادی
ممکن است از نظر سياسی حمله‌ی نظامی به تاسيسات اتمی برای برخی مقامات خوشايند باشد يا چنين بنمايند ("از آرزوهای بزرگ ما اين است که آنها دست به اين کار بزنند،" فرمانده نيروی هوافضای سپاه، تابناک، ۳۰ آبان ۱۳۹۰) و تصور کنند که اين موضوع بر عمر جمهوری اسلامی خواهد افزود (که در آن شک و ترديد جدی وجود دارد)، اما جمهوری اسلامی اصولا از حيث اقتصادی در شرايطی نيست که بتواند يک جنگ بلند مدت را اداره کند. هزينه‌های دولت ايران نسبت به سال‌های جنگ ايران و عراق دهها برابر شده است؛ دولت تنها سالانه حدود ۴۰ هزار ميليارد تومان يارانه می پردازد (بيش از ده برابر بودجه‌ی سالانه‌ی جنگ ايران و عراق) و در پرداخت آن با دشواری جدی روبروست. جامعه‌ی ايران نيز ديگر در شرايطی نيست که جوانان به طور داوطلبانه به خدمت نظامی بپردازند. فعاليت داوطلبانه و بی حقوق به تاريخ ايران تعلق دارد.

همان استدلالی که برای دشواری ورود ايالات متحده و اروپا به جنگ با ايران به دليل مشکلات اقتصادی مطرح می شود (به علاوه‌ی رهيافت چند جانبه‌ی دولت اوباما) به همان ترتيب برای دشواری پاسخ ايران به حمله‌ی نظامی قابل طرح است. کافی است ده نيروگاه اصلی برق در کشور زده شده و کل کشور از همه نظر تعطيل شود. مقامات جمهوری اسلامی در ايجاد سر و صدا توانايی بالايی دارند اما اداره‌ی يک کشور ۷۵ ميليونی با مردمی که فقط از دولت انتظار دارند و نمی خواهند با آن همکاری کنند (و به خاطر استبدادی و فاسد بودن حکومت حق دارند) موضوع ديگری است.

وضعيت سياسی
شرايط سياسی حکومت خامنه‌ای بسيار شکننده است. خامنه‌ای و فرماندهان سپاهی‌اش تنها با در اختيار داشتن قوای قهريه و شير نفت بر سر کار هستند. کافی است بودجه‌های مربوط به روحانيون از سوی خامنه‌ای و دولت برای چند ماه قطع شود تا متوجه شويم که روحانيون پشتيبان ولی فقيه نيستند بلکه پشتيبان هزاران ميليارد تومانی هستند که به آنها پرداخت می شود. همچنين کافی است چند پادگان سپاه مورد حمله‌ی موشکی قرار گيرد و اسکله‌های صدور نفت تعطيل شوند. در چنين شرايطی معلوم نيست ميليون‌ها مخالف حکومت ساکت بنشينند. ادعای پيوستن اين مخالفان به خامنه‌ای و يارانش تنها به کار ترساندن غربی‌ها و طرح مدعيات وطن دوستی ايرانيان مقيم خارج (که به هيچ وجه نمی خواهند به مام وطن بازگردند) و داخل (برای پاسخ به غرور ملی ايرانيان) می خورد و از هيچ بنيادی برخوردار نيست. کسانی نيز که در خارج از کشور مخالف جنگ هستند (و ديدگاه آنها قابل احترام) برای ترساندن دول غربی اين گونه استدلال‌ها را عرضه می کنند. خامنه‌ای هرگز چنين مخاطره ای نخواهد کرد که بقای حکومت را برای واکنش به حمله به بمباران تاسيسات اتمی به خطر بيندازد.

برنامه‌ی اتمی جمهوری اسلامی اصولا برای پيش گيری از حمله‌ی نظامی به جهت براندازی رژيم پی گيری شده است و هيچ منفعت ملی و عقلانيتی بر آن متصور نيست. مقامات رژيم می دانند که جمهوری اسلامی به دليل رفتارهايش ممکن است از بيرون مورد حمله قرار گيرد. برنامه ی اتمی در هر حدی که پيشرفت داشته باشد قرار است به صورت يک عامل بازدارنده عمل کند. اما اگر به اين عامل بازدارنده حمله شود ديگر دليلی برای مخاطره‌ی بيشتر شيشه‌ی عمر نظام با مقابله به مثل و تداوم جنگ باقی نمی ماند.

سلول‌های واريز دلار
جمهوری اسلامی از درون پوسيده است و چسب آن درآمدهای نفتی است. رژيمی که از درون پوسيده توانايی برهم زدن منطقه را بدون به مخاطره انداختن آن چسب ندارد. سلول‌هايی که گفته می شود جمهوری اسلامی برای عمليات تروريستی در خارج کشور دارد (اگر خالی بندی نباشد) با اولين حمله‌ی نظامی به جمهوری اسلامی به سراغ کارهای ديگری خواهند رفت چون ديگر واريز دلار به حساب‌هايشان دشوار يا متوقف خواهد شد. سپاهيان امروز و سربازان گمنام امام زمان قدمی بدون پرداخت لازم برنخواهند داشت. بسياری از تحليلگران غربی ايران امروز را با دهه‌ی ۱۳۶۰ اشتباه می گيرند و تصور می کنند که هنوز کسانی هستند که خود را برای اين نظام فدا کنند. حتی حزب الله لبنان با احساس رو به تضعيف رفتن گاو شيرده‌ی آنان، سريعا به دنبال جايگزينی برای آن خواهد رفت. در دنيای امروز ائتلاف‌ها و دشمنی‌های ابدی بالاخص در ميان نيروهای سياسی و گروه‌های مسلح وجود ندارد.


منبع:گویا نیوز


فهرست مطالب مجید محمدی  در سایت پژواک ایران 

*علیه یهودستیزی و اسرائیل ستیزی اتحاد اسلامیسم، مارکسیسم و فاشیسم علیه یهودیان و دولت سکولار آنها [2023 Nov] 
* پنج مجموعه پرسش و پنج خلط در راستای صلح‌طلبی توهمی  [2023 Oct] 
*ستاد فرماندهی عملیات جنایی حماس و جهاد اسلامی در تهران است  [2023 Oct] 
*چگونه می‌توان منابع یک دولت-ملت را غارت کرد و آن را به خاک سیاه نشاند؟  [2023 Sep] 
*سه هدف تغییرناپذیر هر جنبش اعتراضی در ایران آینده: انحلال سپاه و بسیج، تعطیلی روحانیت شیعه، و برکناری همه مقامات رژیم  [2023 Sep] 
* نهادهای انتصابی رژیم اسلامی در ایران بلاموضوع شده‌اند   [2023 Aug] 
* دادخواه گیج و گنگ یا سوسیالیست متوهم در برابر یک انتخاب سخت  [2023 Apr] 
*شرم بر دولت بایدن  [2023 Feb] 
*لابی رژیم کودک کش، شبکه ی عوامل آن در بوق های تبلیغاتی غربی، و اصلاح طلبان شیپور را از سمت گشادش می نوازند  [2023 Feb] 
*جامعه ایران به شرایط ماقبل ۲۶ شهریور ۱۴۰۱ باز نخواهد گشت  [2023 Jan] 
*۱۲ پرسش در باب وکالت سیاسی به شاهزاده رضا پهلوی در دوران براندازی و گذار از یک رژیم تمامیت‌خواه  [2023 Jan] 
* روحانیت شیعه، بزرگ‌ترین بازنده انقلاب سکولار و آزادی‌خواهانه ۱۴۰۱  [2022 Dec] 
*زمان گردهمایی ۱۰۰هزار نفری در واشنگتن دی‌سی فرا رسیده است  [2022 Oct] 
* ماشین سرکوب جمهوری اسلامی خسته و متزلزل شده است   [2022 Oct] 
*صدها هزار نفر را کتک می‌زنند تا مردم را قانع کنند مهسا را کتک نزده‌اند  [2022 Sep] 
* کشته شدن مهسا امینی و «اسلام‌هراسی»  [2022 Sep] 
*بخت مجتبی در نشستن بر کرسی ولایت فقیه  [2022 Sep] 
*خیز برداشتن برای جنگ با ناتو بعد از تبدیل امنیت ملی به کالای اسقاطی  [2022 Jul] 
* سرنوشت صدام در انتظار پوتین است  [2022 Mar] 
*چهار ننگ ابدی که بر پیشانی روحانیت شیعه باقی خواهد ماند  [2022 Mar] 
*مراسم سالگرد انقلاب در سال ۱۴۰۰ هیچ ربطی به انقلاب ۵۷ نداشت  [2022 Feb] 
*چگونه می‌توان یک دولت-ملت را به نکبت و فلاکت کشاند؟  [2022 Jan] 
*یورونیوز فارسی: باجی که اتحادیه اروپا به رژیم اسلامی داده است  [2022 Jan] 
* ممنوعیت‌ زنان به ورزشگاه ها؛ ممنوعیت‌های ابلهانه یا منافع پنهان   [2021 Dec] 
* بی‌نظیری سه قوه‌ دافعه، تخریب و وحشیگری امپراطوری شیعه در تاریخ امپراطوری‌ها  [2021 Dec] 
*فلاکت‌ها را چگونه توجیه می‌کنند؟   [2021 Dec] 
* اندیشکده‌های «نظام»: موسسات زیباسازی سیاست‌ها و تصمیم‌های لات‌ها و چاقوکش‌ها   [2021 Dec] 
*هزینه‌های یکدستی حاکمیت و نیروهای گریز از مرکز   [2021 Dec] 
*گران کردن بنزین عملی‌ترین راه‌ حل بحران کسری بودجه برای دولت رئیسی   [2021 Oct] 
* آیا نسل «همه‌چیزدان‌»‌های شیعه رو به انقراض است؟  [2021 Oct] 
*تبلیغات سیاسی و «چانه‌زنی در بالا» سطح مهمل‌گویی را ارتقا می‌دهد استدلال‌هایی که مرغ پخته را به خنده می‌اندازد [2021 Sep] 
*تحفه‌هایی که با پست هوایی امریکایی-فرانسوی تحویل می‌شوند   [2021 Aug] 
*آیا ۳۰ میلیون دوز وارداتی رئیسی هم به ۶۰ میلیون دوز وارداتی روحانی خواهد پیوست؟   [2021 Aug] 
* شعارهای مترو صادقیه و پاساژ علاء‌الدین به شعارهای ملی تبدیل خواهند شد  [2021 Jul] 
*جمهوری اسلامی ایران دوران سختی در پیش رو دارد  [2021 Jul] 
*چشم‌اندازهای دولت ابراهیم رئیسی   [2021 Jun] 
*آینده‌ سیاسی محمدجواد ظریف   [2021 Jun] 
*روش‌های رقابت میان نامزدهای «نظام»  [2021 Jun] 
*چهار محور تبلیغات سیاسی به نفع حماس و جهاد اسلامی  [2021 May] 
*جانشینی خامنه‌ای + بازیگران کلیدی در رویداد ۲۸ خرداد ۱۴۰۰   [2021 Apr] 
*سه گونه سفارت جمهوری اسلامی ایران در ایالات متحده و کانادا   [2021 Apr] 
* ایرانیان سال را با هشت دروغ خامنه‌ای آغاز کردند   [2021 Mar] 
*سمت و سوی پنج پرونده امنیتی جمهوری اسلامی  [2021 Mar] 
*دانشگاه مریلند یا آشپزخانه‌ بیت، سپاه و دستگاه‌های امنیتی؟   [2021 Mar] 
* اسلامی‌سازی علوم؛ از آکادمی منیر‌الدین حسینی و مغازه مصباح تا دانشگاه هاروارد  [2021 Feb] 
*دلایل توقیف نفتکش و غنی‌سازی ۲۰ درصدی در آستانه انتقال قدرت در آمریکا  [2021 Jan] 
*کارنامه‌ی بی‌حاصل سیاست مماشات و خشنود‌سازی برای مهار جمهوری اسلامی  [2020 Dec] 
*در «بیت» خامنه‌ای چه می‌گذرد؟   [2020 Nov] 
*در جنگ ایران و عراق هر دو کشور شکست خوردند هیچ جنگی مقدس نیست  [2020 Sep] 
*نوبت بازنشستگی سیاسی حسن روحانی فرا رسیده است  [2020 Jul] 
*بازار پر رونق پیامبری، مهدویت و ارتباط با امام زمان در ایران  [2020 Jun] 
*دشمنی که نمی‌شناسند، سه افسانه‌سازی غالب در مورد ایالات متحده آمریکا  [2020 May] 
*برنامه‌ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای ایران چیست؟   [2020 May] 
*میزان بی‌اطلاعی از مسائل ایران در گزارش‌های رسانه‌های غربی حیرت‌آور است  [2020 May] 
*خامنه‌ای: القای توهم منجی و فرار از پاسخگویی  [2020 Apr] 
*«نابحران» کُرونا و تحریم‌ها: نظام و لابی آن فرصتی برای تجدید قوا یافته‌اند  [2020 Apr] 
*پنج موج مهاجرت از جمهوری اسلامی، موج پنجم به غارتگران منابع کشور تعلق دارد،  [2020 Feb] 
*لابی جمهوری اسلامی ایران هم مانند خود آن غیرعادی است   [2020 Jan] 
*پنج افسانه در مورد قاسم سلیمانی  [2020 Jan] 
* از نظام قرار نیست «چیزی» باقی بماند   [2019 Dec] 
*آدرس‌های غلط تحلیلی در مورد اعتراضات آبان ۹۸  [2019 Nov] 
*از «یانکی گو هوم» تا «ایران برو بیرون»   [2019 Oct] 
*مغازه‌ی دو نبشی که جمهوری اسلامی باز کرده است   [2019 Oct] 
*روزی که «نرمش قهرمانانه‌ی- ۲» فرا خواهد رسید  [2019 Oct] 
*مداح اسرائیلی دیگر چه صیغه‌ای است؟ روش خلق این شتر گاو پلنگ   [2019 Sep] 
*چرا مردم ایران علیه رژیم به خیابان‌ها نمی‌آیند؟   [2019 Aug] 
*از همه‌ی دنیا طلبکارند، با همه‌ی نکبت و فلاکتی که به ارمغان آورده‌اند  [2019 May] 
*روش‌های مهندسی عقیدتی‌ـ‌سیاسی تجمعات ۲۰ هزار بلیت داربی بهار ۹۸ برای از‌ ما‌ بهتران  [2019 Apr] 
*یورونیوز فارسی آشکارا به دیگر بوق‌های تبلیغاتی فارسی‌زبان پیوسته است  [2019 Apr] 
*مردم ایران در دوران گذار، به رهبرانی مثل ترامپ نیاز دارند  [2019 Jan] 
*از زهرا کاظمی ‌تا جمال خاشقجی: رسوایی رسانه‌های غربی در گزارش نامتوازن قتل دو روزنامه‌نگار  [2018 Oct] 
*سوریه‌ای شدن، نه؛ یمنی سازی و ونزوئلایی شدن، آری  [2018 Oct] 
* کدام یک مبتذل است: موسیقی سوسن و جواد یساری یا امضای نامه‌ی لابی جمهوری اسلامی؟   [2018 Jul] 
*سه (بعلاوه یک) سناریو برای سقوط جمهوری اسلامی  [2018 Jul] 
* شش نمایش تهوع‌آور در حکومت اسلامی   [2018 Jul] 
*رهبران ایران اشغالگرند، یا هموطن؟  [2018 Jun] 
* تمام دروغ های ظریف   [2018 Jun] 
*اردک شَل روحانی، آغاز فروپاشی سیاسی  [2018 May] 
*رادیو فردا به یک خانه‌تکانی جدی نیاز دارد  [2018 Apr] 
*کاهش میانگین سن ازدواج دختران در ایران؛ چرا؟  [2018 Apr] 
*مرثیه ‌ای برای همه‌ء غرب ‌ستیزان   [2018 Mar] 
*تراژدی اسلام‌شناسی، خاورمیانه‌شناسی و ایران‌شناسی در دانشگاه‌های ایالات متحده   [2018 Feb] 
*رژیم‌های سیاسی با همه‌پرسی ساقط نمی‌شوند  [2018 Feb] 
*محمود احمدی نژاد: «رهبر انقلابی» که غیبش زد   [2018 Jan] 
*پا گذاشتن جمهوری اسلامی جای پای شوروی   [2018 Jan] 
*چهار ویژگی متمایز کننده‌ خیزش دی ۹۶: جدال با کابوس مستقر  [2018 Jan] 
*مهم‌ترین خطر امنیتی کشور: جمهوری اسلامی و تداوم آن   [2018 Jan] 
*«بازندگان جنبش اعتراضی دی ماه ۹۶»  [2018 Jan] 
*توهم «تغییر و اصلاح» به پشیمانی رسید  [2017 Dec] 
*سپنتا نیکنام و مرگ حاکمیت قانون و حقوق شهروندی   [2017 Nov] 
*اصلاحات سال‌ها پیش مُرد. همین!   [2017 Oct] 
*«جان اسنو» در تهران   [2017 Sep] 
*دشمنی اسلامگرایانه با غرب چه نتایجی دارد؟  [2017 Aug] 
*نظرسنجی‌هایی بدون ارزش علمی  [2017 Aug] 
*علی شریعتی: ایدئولوگ نظام سرکوب   [2017 Jun] 
*گام دوم مهندسی انتخابات ۹۶: چینش نامزدها و جهت دادن به کارزارها   [2017 Apr] 
* مهندسی انتخابات ۹۶ آغاز شده است  [2017 Apr] 
*از چپ عدالت‌گرا تا چپ امنیت‌گرا: طلیعه‌ ناسیونال-سوسیالیزم ایرانی  [2017 Apr] 
*جریان «اصولگرا»: واگرا و آشفته   [2017 Apr] 
*رسانه‌های فارسی‌زبان با مالیات شهروندان و منابع عمومی کشورهای غربی چه می‌کنند؟  [2017 Mar] 
*معضل محمد خاتمی برای «نظام»: ضعیف، کم آزار، اما غیر قابل اعتماد  [2017 Feb] 
*چهار روایت شخصی از جنایات داعشی جمهوری اسلامی   [2017 Feb] 
*«آشتی ملی»؛ طرحی توخالی و بی حاصل برای تقرب به خامنه‌ای   [2017 Feb] 
*هاشمی رفسنجانی؛ سیاست‌ورزی اسلامگرایانه در چارچوب ممکن‌ها  [2017 Jan] 
*مهندسی غرور ملی با هیچ  [2016 Dec] 
*ساختار آسیب‌های اجتماعی در ایران در سه نمودار  [2016 Nov] 
*دوازده پرسش پیرامون چرایی و چگونگی پیروزی ترامپ و شکست کلینتون  [2016 Nov] 
*واکنش ها به پیروزی ترامپ/ موج نارضایی‌ها، «نخبه‌گرایی، چند فرهنگ‌گرایی و جهان‌گرایی» را به عقب راند  [2016 Nov] 
*کودک آزاری جنسی در پناه «بیت» المجرمان  [2016 Oct] 
*جنگ با مردگان «غیر خودی»   [2016 Oct] 
*نهادهای پشتیبانی ایدئولوژیک برای استبداد مذهبی، تمامیت خواهی و کشورگشایی درایران   [2016 Oct] 
*مدیران جمهوری اسلامی در چه مواردی به اراذل و اوباش و لات‌ها متوسل می‌شوند؟   [2016 Oct] 
* انگاره بومی اداره و توسعه: واقعیت یا توهم؟  [2016 Sep] 
*میرقلی‌خان، امیری، دری اصفهانی: گامی کوچک از «قهرمان» تا «جاسوس»   [2016 Sep] 
*کدام‌یک اسلام را دزدیده‌اند: تروریست‌ها یا اصلاح‌طلبان؟  [2016 Jun] 
*نگاهی به نهادها و مبانی تصمیم‌گیری قوه قضائیه جمهوری اسلامی   [2016 May] 
*یک دیدار معمولی، یک عکس عادی، و موجی از اتهام و اعتراض  [2016 May] 
*عرصه‌های جدیدی که روحانیت شیعه در نوردیده  [2016 Apr] 
*ویروس ضد امریکایی؛ برندگان و بازندگان  [2016 Apr] 
*از چپ عدالت‌گرا تا چپ امنیت‌گرا: طلیعه‌ ناسیونال-سوسیالیزم ایرانی  [2016 Apr] 
*چرا در انتخابات مهندسی‌شده شرکت می‌کنند؟  [2016 Mar] 
*پدیده های قابل توجه و شگفت انگیز در نتایج انتخابات ۹۴  [2016 Feb] 
*انتخابات در نظام‌های اقتدارگرا تمامیت‌خواه  [2016 Feb] 
*چهار دلیل برای ترغیب به مشارکت در انتخابات ۹۴ و نقد آنها   [2016 Feb] 
*تصویب توافق اتمی در ایران: مجلس یا شورای امنیت ملی؟   [2015 Aug] 
*رژیم خمینی چگونه تداوم یافت؟  [2015 Jun] 
*نظام بی‌شرم جمهوری اسلامی: شرم، سیری چند؟ وقتی مردم قدرت پرسش نداشته باشند [2015 Mar] 
*قاسم سلیمانی: «الهه مهربانی»، «سردار عارف» یا فرمانده ترور؟  [2015 Mar] 
*معجزه‌ی حکومت ولایی شیعی: یزید نقش امام حسین را بازی می‌کند  [2014 Sep] 
*موضوعاتی که صدای آمريکا پوشش نمی‌دهد يا در اولويت آن نيست  [2014 Sep] 
*بی بی سیزاسیون صدای امریکا  [2014 Sep] 
*داعش، «سپاه قدس» اسلام‌گرایان سنی  [2014 Jun] 
*مسجدسازی دولتی به جای ساخت مسکن عمومی  [2014 Mar] 
*افسانه‌ی کمبود روحانی شيعه در ايران، مجيد محمدی  [2014 Feb] 
*برنامه‌ تلويزيونی روحانی و پنج بازنمايی از وضعيت دولت   [2014 Feb] 
*رژیم تحریم علیه تحریم  [2013 Sep] 
*ملی‌گرايی تکثرستيز: ضد غرب و پرونده‌ساز  [2013 Aug] 
*سياست‌ورزیِ تهی از شرم  [2013 Jul] 
*چرا سفر به ایران را تحریم نمی کنید؟  [2013 Jul] 
*شان يونسکوی رضا داوری: ننگ و آه  [2013 Jul] 
*توهمات علی خامنه‌ای  [2013 Apr] 
*علی خامنه‌ای و دروغ‌ها، رجزخوانی‌ها و مدعیات بی اساسش  [2013 Apr] 
*بخش فلسفه‌ی دانشگاه تهران، دکان علم‌فروشی و مدرک‌سازی  [2013 Apr] 
*فرسایش بنیان‌ها و پیوندهای اجتماعی در ایران  [2012 Dec] 
*ناشر غير امين و تبليغات سياسی  [2012 Jun] 
*تندیس‌های تنفر، اسلام رحمانی و مخاطرات امنیتی اسلام سیاسی  [2012 May] 
*خلائق را از براندازی ولایت فقیه می ترسانند  [2012 Apr] 
*«جامعه‌ ايران در سراشيبی انحطاط اجتماعی و اخلاقی»   [2012 Mar] 
*مطالعات خاورمیانه یا بسط تنفر، بی خیالی و پرده پوشی  [2012 Mar] 
*روشنفکران دینی و مقدسات مردم  [2012 Mar] 
*آمريکاستيزی روشنفکران ـ فعالان چپ ايرانی: سندرم "از موضع بالا"  [2012 Mar] 
*امپریالیسم و ادبیات لجن مالی در سنت سیاسی چپ  [2012 Feb] 
*مشکلات دروازه بانان سابق رسانه‌ها  [2012 Jan] 
*کارنامه‌ی سياه و سوگناک دين سازمان‌يافته  [2011 Dec] 
*صدايش را در نخواهند آورد  [2011 Dec] 
*دين سازمان‌يافته، مروج تنفر و تبعيض  [2011 Dec] 
*بیست روش گریز از پاسخ گویی: نقدی بر گزارش جمهوری اسلامی به کمیته حقوق بشر سازمان ملل  [2011 Dec] 
*آیا بدون دین سازمان یافته، دنیای بهتری نمی داشتیم؟ تقديم به رافق تقی، نويسنده‌ی آذربايجانی که طعمه‌ی ترور و خشونت دين سازمان يافته شد [2011 Nov] 
*همه از دولت‌ها پول می گیرند، اما ...   [2011 Nov] 
*در جستجوی فرزندان از دست رفته   [2011 Nov] 
*رهبر بعدی چگونه تعیین خواهد شد؟   [2010 Jun] 
*يک دروغ بزرگ ديگر؛ فساد اخلاقی ساختاری غرب  [2010 May] 
*جنبش سبز: اسلامگرا یا سکولار   [2010 May] 
*شهرنشينی، دانشگاه و طبقه متوسط: تهديدات امنيتی عليه ولايت فقيه  [2010 Apr] 
*از ربانی سالاری به اوباش سالاری؛ تحول ساختار قدرت در جمهوری اسلامی   [2010 Mar] 
*رهبر جمهوری اسلامی و مداحی به قصد تقرب   [2010 Feb] 
*هشت تحليل غلط؛ پيش و پس از انتخابات رياست جمهوری   [2010 Feb] 
*زمان محاکمه‌ی خامنه‌ای در دادگاه جنایی بین‌المللی فرا رسیده است   [2009 Jul] 
* الگوهای رایج فریب‌کاری در نظام جمهوری اسلامی  نام‌گذاری، دست‌کاری و تغییر مفاهیم و آمار، و از آنِ خود سازی [2009 Feb]