زمین و زمـان همچنـان در حال گـردش اند و در این گـردش روزگـار کـه بسی ناعادلانه و نـابـرابـر هـم است روزهای مُهمی تـداعـی می شود از جمله اول مـاه مـه روز جهـانـی کـارگـر، روزی که یادآور به غارت بُـردن دستـرنـج این زحمتکشـان تاریخ بشریت، توسط استثمارگـران این جهـان هستی است. روزی که کـارگـران برای احیای حقوق طبیعی و یک زنـدگـی عـادی و انسانی بـه پـا خواستنـد.

بیش ازیک قرن از آن تاریخ می گذرد ولی همانطورکه شاهدیم، صدای حق طلبانه کارگران ستمدیده ما کماکان علیـه چپاولگران سرمایه های مردمی به گوش می رسـد.

قصـد نـدارم تاريخچـه کـارگـران جهـان به ویـژه ایـران را مُـرور کُنـم چـرا کـه تکـرار آن، هیـچ دردی را از طبقه کارگر ایـران کم نمی کند و خلاصه اینکه کـارگـران ایرانی احتیاجی به تاریخ خوانی آن، نـدارنـد.

همانطور که ذکـر شـد، لازم نیست برای گـرامیداشت چنیـن روزی، تـاریـخ صـد ساله را ورق بـزنیـم! کافـی است نگاهی اجمالی به وضعییت اسفنـاک آنهـا و سایـر اقشـار مـردمـی در همیـن حکـومـت ضـد ِ انسانی جمهوری اسلامی، بیاندازیم.

در طول عُمر ِ حکومت اهـریمنی جمهوری اسلامی در ایران، شاهـد آن بودیم بسیـاری از کـارخانه ها حقوق کارگران زحمتکش را نداده اند! در این میـان، کـارگـرانی هستند که حتـی بیشتـر از یک سـال، مُـزد نیـروی کـار خـود را دریافـت نکرده اند. بسیـاری از این کارخانه ها به تعطیلـی و یـا ورشکستگـی کشیـده شده اند.

بـرای مثال، زمانی که تولیدات چینی جایگـزین دستـرنـج کـارگـر ایرانی و به بـازار ارائـه می شود و با توجه به مسائلی ازاین گونه، به علتِ تعطیلی و یا ورشکستگی برخی ازکارخانه ها و عقب افتادگی دستمـزد بخشی وسیعـی از کـارگـران ایـران در ایـن حکومت جهنمـی که بـانـی اصلـی این وضعییت است تا حـدودی، پـی خواهیـم بُـرد.

از این منظـر، و به دلایل و اشکال گوناگـون، شاهـد مبـارزات کـارگـران زحمتکش و سرکـوب وحشیانه آن از طـرف نظام خـونخـوار جمهـوری اسلامـی بوده ایـم امـا، این ظلـم و ستـم، فقط مُنحصـر بـر این قشـر از جامعـه مـا نبوده است.

بـا نگاهی به کارنامـه ننگیـن 33 سال ِ رژيـم کـه بـا زور سر نيـزه، مـردم آزادیخـواه ايـران را در زندانی بـه وُسعـت ايـران نگـه داشتـه است از مـردم عـادی گـرفته تا کارگران، روزنـامـه نگـاران، هنـرمنـدان، آمـوزگـاران، نويسندگـان، شاعـران و فيلمسازان، همه و همه، مـورد ظلـم اين رژيـم قـرون وسطائـی قرارگرفتند.

در واقعیت هيچکس از آسيب اين رژيـم جنایتکار در امـان نماند و این حقیقتی است کـه جـو سنگیـن سرکوب نسبت به همه اقشار مختلف مردمی در ایران، به یک اندازه است از اینرو، رژیم ضد انسانی حاکـم، شدت جنایت ها و کُشتـارهای خـود را مبنـی بـر اینکـه او کـارگـر است یا دانشجـو، معلـم و  یا زن است یا مرد،کُـرد است یا آذری، فارس و غیـره، کم و زیاد نمی کند. هرجاکه فـریـاد آزادیخواهی  و اعتـراضـی باشد، به شدیدتـرین وضـع ممکن، آنرا سـرکـوب می کند و جُنبـش کـارگـری هم از ایـن قاعده، مُستثـی نیست .

در واقعییت امـر، بعـد از سال ها تجربـه! بایدبه این حقیقت انکار ناپذیر پی ببـریـم که چنینـن رژیمی، برای بقای خود تاب و تحمل هیچ گونه مخالفتی راعلیه خود نمی پـذیـرد حتی در زمینه راهپیمایی و اعتراضات مسالمت آمیز از جانب اقشار گوناگـون، واکنش نشان می دهـد برای مثال، مگر به جنبش دانشجویی، زنـان، دهقانان و غیره اجازه تظاهرات می دهدکه به کارگران نمی دهد!؟

ازنگاهی دیگر، شاید بتوان طیف کارگران را از سایر اقشارجدا کردچرا که کمونیست ها خودرا نماینده این طبقه می داننددرجایی که مثلأ دهقانان و یا دانشجویان و غیره به آن مفهومی که کمونیست ها برای جنبش کارگری قائل اند فاقد ِ چنین نمایندگانی هستندکه بتوانندحزب خود را تشکیل بدهند!!!

اگربر این اصل، باور داشته باشیم، ویـژه گی خاص و وظیفه خطیـراین دسته ازروشنفکران کُمونیست و احـزاب آن در قبـال کـارگـران به خوبی نمایان می شود!

در حقیقت اوضـاع نابسامانی و اسفبـار کارگـران زحمتکش ما بر اساس فرمول ِ ارائـه شده به زبـانـی ساده به شکلی می توان به گـردن ِ احـزاب کمونیستـی انـداخت! چـرا که این امـر مُهـمُ وظیفه آنهـا بوده است که در این مدت 33 سال! کـارگـران زحمتکش ما را به قـدرت خودشان آگـاه می کردند کـه آنها به توانستنـد در این پُـروسه مبارز، حـزب خود را تشکیل می دادند!!!

و یا اینکه به روالی، بایـد آنهـا را به حال خودشان گذاشت (مانند شرایط کنونی) تا در یک پروسه ای که سیـر طبیعی آن باید طی شود آنها به آگـاهـی طبقـاتـی خود دست یابنـد و حـزب خود را تشکیل دهنـد!!!

بگذریم از اینکه وقتی انسان های مبارز و آزادیخواه به خصوص کمونیست ها که بـر این اصل بـاورنـد، کوچکترین فـریـاد آزادی درشرایط کنونی میهنمـان، با شدیدترین عکس العمل رژیم جنایتکار اسلامی روبـرو می شود، چگـونـه از تشکیـل اتحـادیـه کـارگـری واقعـی در این جـو دیکتـاتـوری فاشیست مـذهبـی، سخن می رانند!!! پُـرسشی است مُهم، که پاسخ به آن، درک خـود را از ماهییت رژیـم، نشـان می دهنـد.

در هرحال در شرایط کنونی عـدم ِ وجـود سازمان های کمونیستی و روشنفکران آن درمیـان کـارگـران ایـران و همسو کردن آن با مبارزات سیاسی و اجتماعی جامعه، به خوبی لمس می شود.

متاسفانه بعد ازسالهای طولانی و تجربه و هـزینه های مرگباری که جنبش کارگری ایـران داده است هنوزپراکندگی این طیف عظیم و کارسازراشاهدیم هرچنداین جدایی هادرهمه مبارزات اقشارمختلف مردمی وجوددارد و باز متاسفانه هیچگاه این اقشار در عمل، از مبارزات یکـدیگـر پشیبـانی نکرده اند! عملکرد و مبـارزات این اقشار جامعه در این مُـدت، گـواه این حقیقت تلـخ است، برای مثال، پراکندگی مبارزات آنها بطور جداگانه و بدون اینکه درهم ادغام شوند واقعییت های عُـریـان آنـرا نشـان می دهد.

اینکه چـه دلائلی وجود دارد که بخشهای گوناگون این جنبش عظیم و اثـرگـذار نمی تواننـد همسو با یکدیگر، اعتصابـات و یا اعتراضـات خود را سامـان بخشیـده و گُستـرش دهنـد؟ بحثـی جداگانـه است که در حوصله این نوشته کوتاه نیست.

ولی شایـد بعد از33سـال، جـای بسی تعجب و یا سئـوال باشد که در گـرامیـداشت اول مـاه مـه باز از اتحـاد و همبستگـی کـارگـران دم زد که نماینـدگـان آنهـا اسـاسـأ با واژه "اتحـاد و یا "همیستگـی" بیگـانـه هستند!

دراین مُدت طولانی با کول بـاری از تجـربه! علاوه براینکه خود را مُنسجم نکرده اندبلکه از هم پاشیده شده اند و هریک در دنیای کوچک خیـالی خود به جای همبستگـی با هم، جدایی ها و پراکندگی ها را دامن زده اند که بازتاب آن این می شودکه این دسته از رفقـا قادر نیستند و شایدهم نمی خواهند حتـی یکبـار در سـال، دور یک پرچم برای مثال، زنـده بـاد طبقه کارگر و یا زنده باد سوسیالیسم و غیره جمـع شوند.  

در خاتمه باید عرض کنم که، بحث بـر سر نفـی آرزوهـا، رویـاهـا و امیـال کمونیست ها نیست بلکـه، چگونگی راه کردهـای عملی برای تشکیـل اتحـادیـه کـارگـری درایـران کنـونی است و گـرنـه، منهم مانند خیل عظیم آزادیخواهان آرزو دارم که در روز اول مـاه مه، کـارگـران زحمتکش ما درسراسر ایـران با شـرکت وسیع خود قُـدت عظیم خود را در این راه پیمـایـی نشان دهند و آنرا به تظـاهـرات و اعتصاب عمومی علیه رژیم جنایتکارجمهوری اسلامی تبدیل کنندو دست ِ این جانیان رابرای همیشه از سرزمین مان کوتاه، و دُمـوکـراسی را جایگـزیـن آن کننـد.

کـارگران ایران، مُتحـد شـوید و بـرای برای سرنگونی این رژیم ضـدِ انسـانی به پـاخیـزیـد.

زنـده بـاد دست آورد های عملی اول ماه مه روز جهـانـی کـارگـر! 

منبع:پژواک ایران