استفاده از اسامی مستعار در خارج از کشور، از دوران فعالیت کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در زمان شاه-بدلیل رفت و آمد دانشجویان به ایران و برای در امان ماندن از حضور نفوذی ها و جاسوسان رژیم- امری عادی ومعمول بود. برخی از دانشجویان بموقع و قبل از لو رفتن اسم اصلی اینکار را میکردند بعضی ها دوزاری شان دیر می افتد و بعد از اینکه عالم و آدم آنها را به اسامی واقعی می شناختند تازه یاد استفاده از اسم مستعار می افتادند بطوریکه مثلاً در اشاره به اسم مستعار بابک-که اسم اصلی اش عباس بود- مجبور می شدند توضیحاً  اضافه کنند که: بابا منظورمان از بابک همان عباس است!

در دوران حاکمیت آخوند استفاده از اسامی مستعار بدلیل وجود اینترنت و حضور گستردۀ مخالفان و میلیونها ایرانی و نیز ماموریت سربازان و جاسوسان امام زمان در خارج از کشور، از حساسیت خاصی برخوردار شد. از جمله عوارض جانبی و نه چندان خوش آیند اینترنت در طیف اپوزیسیون، استفادۀ بی رویه و بعضاً فریبکارانه برخی از فعالین سیاسی و نیز  عوامل ریز و درشت رژیم از اسامی مستعار میباشد در این زمینه بایستی توجه داشت که نفس استفاده معقول و منطقی از اسم مستعار در حد انتخاب فردی و یا ملاحظات امنیّتی مورد نظر نیست  ضمن آنکه خود نگارندۀ این سطور-با استفاده از اسم مستعار-اصولاً و اخلاقاً نمیتواند خرما خورده دیگران را منع  رطب نماید! موضوع فراتر از دلایل شخصی و خصوصی، بیشتر  سوء استفاده های فریبکارانه از اسامی مستعار،  در تشدید هر چه بیشتر شک و بدبینی در جامعه ایرانی مدِ نظر است آنهم جامعه ای که در سطح ملّی هنوز از زیر آوارِ طاقت فرسای فریب و خدعۀ خمینی کمر راست نکرده است!

رژیم آخوندها چندین دهه است که در برخورد با مخالفان خارج از کشور، سیاست و خط  لوث و مسخره نشان دادن اپوزیسیون را پیش میبرد این مسئله را رفسنجانی-در دورانی که بلبل و سخنگوی رژیم بود- در یکی از نماز جمعه ها به روشنی مطرح نمود به این مضمون که: متاسفانه چون چهرۀ نظام در خارج از کشور و نزد دیگر ملل و دولتها-بدلیل تبلیغات مخالفان و توطئۀ دشمنان نظام-ضد انسانی و وحشی ترسیم شده و دست ما و دوستانمان برای دفاع مستقیم از نظام مقدس و دستاوردهای دورانساز آن بسته است بهمین دلیل بطور استراتژیک مجبوریم چهرۀ اپوزیسیون در خارج از کشور هر بیشتر زشت و مسخره نشان دهیم تا به دنیا بگوئیم که مخالفان ما هم چندان عدد و رقم قابل توجه و جدی نیستند!  خط رژیم در لوث نمودن و کاریکاتوری نشان دادن اپوزیسیون-علیرغم افول و سقوط رفسنجانی-کم و بیش و در سطوح مختلف همچنان جاری و دنبال میگردد! در بستری از توطئه های شبانه روزی رژیم است که استفادۀ غیرمجاز و عوام فریبانه از اسامی مستعار قابل توجه و تذکر میگردد.در ادامه بطور خلاصه به چند نمونه از سوء استفاده های رایج از اسامی مستعار اشاره خواهد شد:

* کسانی هستند که تحت عنوان دو یا چند اسم مستعار، دو و یا چند خط سیاسی مختلف و یا موازی را پیش میبرند با یکی میبرند و با دیگری می دوزند با یک اسم از جریانی دفاع میکنند و با نام دیگری به آنها حمله میکنند بدون آنکه در اثر استمرار بازیگری در نقشهای مختلف به بیماری دو شخصیتی مبتلا گردند!

* برخی از اسامی مستعار جدا از بیمزه گی، بنوعی خبر از خودشیفتگی انتخاب کنندگان اینگونه اسامی میدهد گویی اسامی مستعار آنها بایستی حتماً حاملِ بار فرهنگی خیلی بالا و یا سمبلی از تاریخ و یادآور چهره های باستانی ایران و یا نشانِ ویژه گی خاص و تافتۀ جدا بافتۀ آنها باشد و لاغیر!

* اسامی مستعار چراغ سبز و سنگری برای قایم موشک بازی و نوشته های غیرمسئولانه در دنیای بی در و پیکر و تقریباً بی صاحب اینترنت نیست! استفاده از اسم مستعار  قرار نیست کوچکترین دخالت و تاثیری در بیان آنچه درست و واقعی به نظر میرسد داشته باشد! اسم مستعار بهیچ وجه بمعنی سلب مسئولیتی اخلاقی-سیاسی از فرد صاحب قلم نیست!

* از دیگر نمونه های عجیب و غریب و بعید در استفاده از اسامی مستعار آن است که فرد استفاده کننده از اسم مستعار در عین حال و همزمان، حضوری علنی و چهره ای تلویزنونی دارد بعنوان نمونه و مثالی دم دست در آمریکا: فردی که تا قبل از انتخابات 88 در فرانسه با دو نام مستعار و یدک کشیدن عنوان دکتری و کارشناس مسایل سیاسی در سایتها و رسانه ها فعال بود، تقریباً همزمان با خاک و خون کشیده شدن انتخابات ریاست جمهوری سال 88 به آمریکا آمد کارشناس سیاسی مورد نظر اینروزها علناً در یکی از تلویزیون های لس آنجلس با استفاده از یکی از دو اسم مستعار خود به تفسیر مسایل سیاسی و حتّی دادن رهنموردهای تشکیلاتی-مبارزاتی به داخل ایران مشغول میباشد! یک بام و دو هوای این فعال سیاسی-دو و یا چند چهره-یادآور خاطره گروهبان سومی بود که در مراسم صبحگاه خدمت نظام وظیفه خجالت میکشید از درجه گروهبان سومی یک خطی خود استفاده و آنرا روی بازو بزند و از طرفی مجبور بود بدلیل گروهبان بودن در صفوف درجه داران به ایستد  فرمانده گروهان مربوطه همیشه با لحن شیرینِ ترکیِ خود به او با داد و فریاد میگفت: اگر درجه داری پس چرا درجه نداری و اگر درجه نداری پس چرا درجه داری؟(یعنی چرا در صف درجه دارها ایستاده ای؟) حال درست قضیۀ این مفسر سیاسی-با حداقل دو اسم مستعار-است که: اگر اسم مستعار داری؟ پس چرا خودت را علنی نشان میدهی! و اگر چهره ای علنی هستی پس مرض ات در استفاده از اسامی مستعار چیست؟ با این تاکتیک مبارزاتی! براستی چه کسی را سرکار گذاشته ای؟ رژیم هفت خط آخوندها، یا مردم و بینندگان از همه جا بیخبر را؟

در خاتمه به سوء استفاده کنندگان رنگارنگ از اسامی مستعار-در ایجاد هر چه بیشتر شک و شبهه در اپوزیسیون و آب ریختن در آسیاب آخوندها-بد نیست یاد آور شد که استفاده از اسامی مستعار در فعالیت های سیاسی نهایتاً و در صادقانه ترین شکل و محتوای خود قرار است سپری دفاعی در برابر دشمن باشد نه نقابی برای فریب دوست!

منبع:پژواک ایران