براندازی حکومت اسلامی؛ از طریق ایجاد جنبش با استراتژی مشخص
محمد زمانی
آن‌چه که برای ما و اکثریت مردم ایران اهمیت دارد، چگونگی گذر وبراندازی این حکومت و استقرارسکولاردمکراسی در ایران است . با تجربه ایی که از زمان جنبش سبز تا اکنون دارم، حول دو محور اساسی است .
اول: مردم ایران حتی با توجه به شرایط سرکوب و خفقان از هر امکانی برای اعتراض به حکومت استفاده نموده اند .به عنوان مثال جنبش سبز که از رای من کجاست ،به شعارهای ساختارشکن و گذر از این حکومت بدل شد و در اصل این جنبش خودجوش از این موقعیت ،حتی بدون رهبری مشخص و نبود الترناتیو بهترین استفاده را برای ،اعتراض به حکومت نشان دادند . به اعتقاد من ،به پیکره و مشروعیت این حکومت توتالیتر در داخل و خارج خدشه و ضربه وارد نمود . هرچند که فراخوان ،این اعتراض ها برای حمایت از مردم مصر و تونس ،توسط اقای موسوی و کروبی اعلام شد ،اما در عمل همه ما شاهد رادیکال شدن این جنبش از سوی مردم مواجه شدیم ،که هزینه سنگینی برای حکومت داشت .کشته شدن ازادی خواهان و فرستادن برخی افراد و تجاوز به انها در کهریزک ،ماهیت این حکومت را نشان داد و عملا حکومت را غافلگیر نمود .هر چند که این جنبش سرکوب شد ،اما همچنان این مبارزه در ابعاد مختلف ادامه دارد . دوم : نبود یک الترناتیو مشخص و رهبری برای سازماندهی بهتر ،یکی از ایرادات این جنبش بود و عده ایی هم، به دنبال مصادره کردن این حرکت از سوی اصلاح طلبان حکومتی بودند .اما انچه پدید امد ،نشانگر اعتراض مردم به این حکومت در خصوص سیاست های اشتباه و غیر مردمی در این سی و پنج سال بود و به درستی مردم از این فرصت به دست امده استفاده نمودند . به اعتقاد من جنبش سبز با عث چند دستگی در حکومت و حتی در نیروهای نظامی و انتظامی شد .
انتخابات ازاد و انحلال حکومت اسلامی
اگر بخواهم، منصفانه به این دو موضوع بپردازم دو گروه هستند که با ارائه این تاکتیک ها در مقابل هم ایستاده اند و اساسا رویکردی منتقدانه با هم دارند .گروه اول، به انتخابات ازاد در حکومت میپردازند و گروه دوم انحلال طلبان و یا بهتر بگویم براندازان هستند .وقتی از هر دو گروه پرسش میشود، که چگونه و با چه مکانیزمی میتوان در این حکومت انتخابات ازاد گذاشت و یا قانون اساسی موجود را منحل نمود ،طرح و برنامه مشخصی ارائه نمیدهند .مثلا، من بارها از دوستان طرفدار انحلال طلب پرسش نمودم ،که برنامه شما برای انحلال این حکومت چیست و چگونه میتوان از این حکومت عبور نمود .اما به واقع پاسخی قاطع نشنیدم و برنامه و مانیفست مشخصی ارائه ندادند .اما من شخصا معتقد بودم، بدون ایجاد جنبش و توازن قدرت سیاسی ،با مطالبات مشخص نمیتوان به این حکومت فشار مضاعف اورد .
با ایجاد جنبش میتوان حکومت را تحت فشار قرار داد
حکومت های توتالیتر مثل حکومت اسلامی ،نه اصلاح شدنی است و نه تن به انتخابات ازاد خواهد داد .در نتیجه نیروهای سیاسی و الیت جامعه میبایست ،جنبش ها را تقویت نمایند .این جنبش ها باید ،خارج از محدوده و نظارت قدرت به مبارزات خود ادامه دهند .برای ایجاد جنبش باید به چند موضوع توجه داشت ، و اساسا یک جنبش با چند چیز تعریف میشود. داشتن هدف مشخص ، ارائه و داشتن استراتژی، داشتن برنامه و امکان استفاده از موقعیت‌ها برای تقابل با حکومت ، داشتن تاکتیک‌های مختلف ورهبری اعتراضات و اعتصابات برای ایجاد سازماندهی است. در یک جنبش موفق ،اساسا کسانی که حاظر به هزینه دادن هستند و در مبارزه میدانی شرکت دارند رهبران خود را انتخاب مینمایند و اشخاص کاریزما نقش چندانی ندارند .افرادی نقش محوری دارند ،که وارد فاز عمل و مبارزه شده اند و مردم به این افراد، در طول مبارزه اعتماد مینمایند .نمونه ان را در جنبش های مختلف میتوان جستجو نمود .مثل ایوان مارُویچ، کنشگرسیاسی و دموکراسی خواه صرب و از بنیانگذاران جنبش آتپور بر علیه دیکتاتوری اسلوبودان در صربستان ویا خواهران میرابال در جمهوری دومینیکن بودند ،که سه نفر از آنها در زمان مبارزه با دیکتاتوری رافائل تروخیو توسط عوامل او به قتل رسیدند و بعد از این قتل ،جنبش پروانه ها باعث سقوط تروخیو شد و حتی جنبش بختیاریها در خصوص اهانت به انها ، از طریق پخش سریال سرزمین كهن ،که با اعتراض انها و عقب نشینی حکومت و توقف فیلم و معذرت خواهی حکومت خاتمه یافت .
جنبش سیاسی به یک گروه اجتماعی گفته میشود ،که در راستای رسیدن به یک هدف و تغییر اساسی و بنیادی در مقابل حکومت های دیکتاتور و خودکامه مقابله مینمایند .در نتیجه در ایران بدون ایجاد جنبش ، نمیتوان حکومت را وادار نمود ،که به اپوزیسیون گوش فرا دهد و یا به مطالبات مردم پاسخگو باشد و یا اعدام نکند و یا ازادی خواهان را به زندان نیندازد .هر چه این جنبش ها قویتر عمل نمایند، سرکوب انها از سوی حکومت کمتر خواهد شد.
ازادی زندانیان سیاسی ،نه به اعدام ،وضعیت معیشتی مردم و نه به حجاب اجباری و برابری زنان
انچه که درادامه خواهد امد دو موضوع اساسی است .اول ،اینکه برخی از ازادیخواهان که در ایران هزینه های زیادی را در زندان های حکومت ،برای مقاومت و خواسته های مردم پرداخت نموده اند بر این باور بودند ،که باید از طریق ایجاد جنبش و کار عملی و هماهنگی در عمل بتوانند ،در مقابل این حکومت به مبارزه ادامه دهند .دوم ،هدف و استراتژیک را مشخص نمودند .هدف را گذر از این حکومت و استقرار سکولاردمکراسی دانستند و دوم ، استراتژیک برای ایجاد جنبش بود که،به ازادی زندانیان سیاسی ،نه به اعدام ،وضعیت معیشتی مردم و نه به حجاب اجباری و برابری زنان اشاره داشتند .امثال حشمت طبرزدی ،دبیرکل جبهه دمکراتیک و ملکی و برخی دوستان دیگر با هماهنگی در داخل وافرادی در خارج از ایران، برای حمایت از مبارزان داخل ایران ،با این طرح موافقت نمودند و در همین راستا جلسات زیادی برگذارشد و این روند همچنان با همکاری برخی سازمان ها و افراد منفرد در خصوص هماهنگی در عمل ادامه دارد .هدف از این طرح ایجاد جنبش سازی و هماهنگی در عمل بود .برخی دوستان معتقد بودند ،که در راستای یک جنبش میشود از همه باورها و گروهای سیاسی مختلف بهره جست و این تفکر را هر چه بیشتر برجسته نمود .من شخصا معتقد هستم ،که فقط با گفتن رفتن این حکومت در شعار و نه در عمل کاری انجام نخواهد شد .در نتیجه در این مبحث ،هدف و استراتژیک مشخص است و همه میدانیم که چه میخواهیم و هدف ما چیست. نکته مهم در این طرح این است که ،جنبش باید خارج از محدوده قدرت و نظارت حکومت شکل بگیرد و اساسا مطالبات مردم را، در بر بگیرد .این طرح عنوان میکند ،که ما مطالبات را از حکومت نمیخواهیم ،چرا که معتقد هستیم این حکومت به هیچ کدام از خواسته های مردم پاسخ نمیدهد .در نتیجه این مطالبات از سوی مردم و جنبش ها طنین انداز خواهد شد و به حکومت تمکین میشود ومیتوان حکومت را به عقب واداشت .به اعتقاد من و این دوستان هر کدام یک ،از این شعارهای محوری میتواند تبدیل به یک جنبش مدنی شود .حکومت اسلامی تنها از جنبشی شدن مطالبات مردم ،هراس دارد و چه بسا نمونه اکراین، انها را در وحشت فرو برده است .
.....نتیجه گیری
هدف براندازی و گذر از حکومت و استقرار سکولاردمکراسی از طریق جنبش سازی است و استراتژیک هم ،شعارهای محوری چهارگانه و حتی شاید، در اینده به این شعارها باز اضافه شود.فشار به حکومت از داخل و خارج از طریق کار عملی ،ایجاد اکسیونهای اعتراضی بر علیه حکومت ،فشار به جوامع بین المللی در خصوص نقض حقوق بشر ،ارتباط با سازمان های حقوق بشر برای اعمال فشار به حکومت ،تداوم تحریم سپاه و حکومت و نیروهای سرکوبگربه دلیل نبود ازادی در ایران ،رفع فیلتر اینترنت و دسترسی به اطلاعات ازاد ،حمایت از مطالبات مدنی مردم ایران ،ایجاد رسانه های همسو برای برقراری ارتباط با مردم در عرصه های مختلف ،اموزش مردم برای رسیدن به خواسته های خود ،ارتباط ارگانیک خارج و داخل کشور ،حمایت از مبارزان و ازادی خواهان در داخل ایران ،ایجاد وحدت رهبری برای سازماندهی اعتراضات و اعتصابات ،ایجاد یک اتاق مشاوره برای هماهنگی در عمل در خارج از ایران از تمام گروها و جناح های سیاسی ،بررسی اهداف جنبش ،اتخاذ تاکتیک های مختلف در مواقع خاص ،ارتباط با مردم ،شفافیت و اعتماد سازی ،ارتباط با پارلمان های کشورهای مختلف در خصوص نقض حقوق بشر در ایران ،برجسته کردن مطالبات و مبارزات مدنی مردم ایران در سطح بین المللی ،پوشش خبری رسانه های همسو با جنبش برای اطلاع رسانی به مردم ،امکانات مالی و لجستیک ،برگزاری کنفراس ها برای بررسی طرح ها از سوی احزاب و سازمان ها .ادغام نشدن گروها و سازمان ها در هم و استقلال کامل انها ،استفاده از توانایی گروها و افراد و احزاب در کار عملی .ارائه طرح ها و پروژها ،هماهنگی در عمل با حداقل اشتراکات ،دامن نزدن به اختلافات ،سعی در تنشزدایی و تقابل با هم ،احترام به حاکمیت ملی و انتخابات ازاد بعد از حکومت اسلامی در خصوص نوع حکومت و سیستم مدیریت ،میدانی شدن جنبش ها در عمل واسیب شناسی اصولی در روند مبارزات .من شخصا معتقد هستم با روحیه پلورالیسم و دموکراسی خواهی میتوانیم در کنار هم با استقلال کامل در هماهنگی در عمل با هم فعالیت نماییم و ایران را از دست این حکومت غیر ایرانی نجات دهیم .به امید ایرانی اباد و ازاد .
منبع:پژواک ایران
