چرا همجنسگرایان در ایران اعدام می شوند؟

گفت و گو با مهناز قزلو

نه به اعدام: آیا به رسمیت شناخته شدن هویت و گرایش‌های جنسی مختلف در ایران جایگاهی دارد؟

مهناز قزلو: رویه‌ی قضايي و سیاست‌های حكومت اسلامي ايران درزمینه‌ی گرایش‌های جنسي و هویت‌های جنسيتي خارج از حوزه‌ی ساختار نهادینه‌شده‌ی سيستم مردانه (نه مرد بيولوژيك صرف)، مبتني برجهان دوقطبي و دوگانه‌ی تفاوت جنسي ي مرد/ زن است و در چارچوب همين مقبره‌ی فقه شيعه محصور مانده، بنابراین فاقد قابليت تطابق با جهان انساني و مدرن می‌باشد و بر همين مبنا، مرزي ميان «تجاوز» و «رابطه ي» ناشي از رضايت طرفين قائل نيست. نگاه قانون‌گذار نيز درنتیجه از همين دريچه می‌گذرد كه سخت غيرانساني و در تضاد با نگاه علم (پزشكي، روانشناسي) و اندیشه‌ی روز دنياست. چهار ضلع اين مقبره در اين سی‌وشش سال همواره بر انكار، اغماض، جرم انگاري و انحراف اصرار ورزيده كه منجر به اختفا، انزوا، مجازات، سركوب و مرگ اين جامعه‌ی انساني شده است.

نه به اعدام: به چه افرادی همجنسگرا میگویند؟ مشخصه این افراد چه است و تفاوت ژنتیکی یا بیولوژیک آن‌ها با زن یا مرد چه است؟

مهناز قزلو: قبل از آنكه تعريفي از همجنسگرا بدهم مايلم درباره‌ی تمايل جنسي در انسان بگويم كه ظرفيتي است براي تجربه‌ی جنبه‌های فيزيولوژيك، عاطفي و هيجانات احساسي - رواني، كششي كه بنا به مكانيسم انگيزش بيولوژيك، نمود فيزيكي می‌یابد. گرايشي كه در مغز بشر وجود دارد اما نه لزوماً به جنس مخالف بلكه حتی به خود و انساني ديگر.

گرايش و ميلي كه اغلب با عشق آميخته و غیرعادی نیست که تمايلات افراد انساني باهم متفاوت باشد. بدین‌سان همجنسگرا انساني است كه از منظر ویژگی‌ای زيباشناختي به انسان ديگر از جنس همگون خود گرايش و ميل جنسي و يا تمايلات رمانتیک عاشقانه دارد. دختر همجنسگرا «لزبين »و پسر همجنسگرا «گي»ناميده می‌شود.

تفاوت بيولوژيك زنان و مردان همجنس گرا، همواره موضوع پژوهش و تحقيق روانشناسان، پزشكان، انديشمندان، انسان شناسان، محققين، زيست شناسان، عصب شناسان و دانشمنداني همچون «لووی» و «همر» (۱۹۹۴) و «لیم» (۱۹۹۵)، «جانت مانن» استاد دانشگاه جورج تاون، «آلفرد کینزی»، دکتر «فریتز کلی»، «بيبر»، »رابرت اسپيتزر«، »بلانكارد« و «كلاسن»، «سيمون لوي» و ديگران بوده كه با طرح فرضیه‌های متفاوت آنچه در همه‌ی آن‌ها مشترك است طبيعي بودن اين گرايش و هويت می‌باشد.

نه به اعدام: همان‌طور که مطلع هستید سیستم قضایی ایران هم‌جنس‌گرایان را منحرف و مجرم می‌داند و مجازات برای این افراد بر اساس قانون مجازات اسلامی، مرگ است دلیل اینکه جمهوری اسلامی به همجنسگرایان نگاه علمی، پزشکی و روانشناسی روز ندارد و آن‌ها را به اعدام محکوم می‌کند چه است؟

مهناز قزلو: همواره دو نظام و سيستم تئوكراسي و سرمایه‌داری با هر نوع باور، گرايش و هويت آزاد انساني در تعارض بوده‌اند. هرچند در حوزه‌ی گرايشات جنسي و هویت‌های جنسيتي، در میان صاحب‌نظران دینی اختلاف وجود دارد.

اما به‌طورکلی در چارچوب باورهاي دوقطبي زن - مرد حكومت اسلامي، »مرد« و »زن« تعاريف و نقش‌های کلیشه‌ای خاص خود رادارند و درصورتی‌که هر يك از کلیشه‌ها، هنجارها و نرم‌ها شكسته شود، به‌منزله‌ی تهديدي براي هريك محسوب می‌شود.

درعین‌حال اگر ریشه‌های تاريخي مذاهب را بررسي كنيم به‌تمامی تلاش بر ماندگاري ي يك شیوه‌ی معيني از خصوصيات طبقاتي و آموزه‌هایی ست كه بر رواج فرهنگي دوقطبي پافشاري دارد؛ بنابراین هر آنچه خارج از دایره‌ی تابوها و مواضع سرسختانه‌اش به نظر برسد، گناه، بيماري و جرم محسوب می‌شود.

نه به اعدام: اعدام ابزار سرکوب دولت‌های ایدئولوژیک و دیکتاتور است. آمار همجنس گرایان در ایران انگشت‌شمار است و تابه‌حال دولتمردان در ایران آمار دقیقی از این اقلیت جنسی نداده است و بعضاً از وجود آن‌ها در ایران امتناع می‌کنند. صدور حکم اعدام برای این اقلیت جنسی چه منافعی را برای دولت به دنبال دارد آیا این روشی برای سلب آزادی است یا فراتر از آن می‌رود؟

مهناز قزلو: اعدام، همواره در تمام ساليان حكومت اسلامي ايران پاسخي بر پدیده‌هایی بوده كه از ظن آن معضل محسوب می‌شده است. در مورد همجنس گرايي حكومت ايران از پذيرش وجود همجنس گرايان يا امتناع كرده و يا آمار دقيق و صريح درباره‌ی تعداد آنان منتشر نمی‌کند. به نظر می‌رسد فقدان و تناقض اطلاعات در اين زمينه مقاصد خاص سياسي در واكنش به جامعه‌ی بین‌المللی در پي دارد. درعین‌حال حكومت ايران از انكار همجنس گرايي و يا تصريح مجازات قانوني در رویه‌ی قضايي طبق قوانين مجازات‌های كيفري ابايي ندارد.

نه به اعدام: دستگاه قضایی جمهوری اسلامی همجنسگرایان را به جرم لواط که عملی خلاف شرع است محکوم می‌کند. در این سیستم قضایی که به این شیوه با همجنسگرایان برخورد می‌کند آن‌ها چه گونه باید از حقوق خود دفاع کنند؟ راه‌کار اصلی برای آن‌ها چه است؟

مهناز قزلو: هر فرد انسانی لازم است در حوزه‌ی هویت و گرایش خود با مقررات آشنا باشد. اینکه همه‌ی رفتارها مجازات ندارد و جرم محسوب نمی‌شود. به‌طور مثال آنچه در حوزه‌ی همجنس گرایی مردان، جرم محسوب می‌شود عمل «لواط» یا ارتباط کامل جنسی مردان است که در مقررات کیفری ایران، جرم تلقی می‌شود. البته در قانون جدید مجازات‌های اسلامی مصوب سال 1390، مفعول رابطه اعدام می‌شود اما فاعل اعدام نمی‌شود.

درقوانین کیفری اصطلاحات حقوقی ویژه‌ای وجود دارد مانند «تفخیذ»، «مساحقه»، «تقبیل»، «ملامسه»، «لواط» و ... و هر یک از دیدگاه فقه شیعه تعریفی دارد که اثبات آن مصادیق بارز جرمی است که منتهی به مجازات در قوانین کیفری می‌شود اما کماکان آنچه اساس اثبات اتهام است، «اقرار» می‌باشد.

روند آغاز پرونده‌ی قضایی و مراحل آن نیز پروسه‌ای را پیروی می‌کند که لازم است فرد از آن آگاهی داشته باشد تا بتواند نسبت به عدم رعایت آن اعتراض کرده و همچنین با اختیار وکیل نسبت به دفاع مؤثر اقدام نماید؛ اما آنچه قابل تأکید است اینکه گرایش همجنس خواهانه جرم نیست بلکه عمل جنسی در این موضوع جرم محسوب می‌شود آن‌هم درصورتی‌که خود فرد به آن اقرار نماید.

نه به اعدام: در غرب چگونه با پدیده‌ی همجنس گرایی برخورد می‌شود؟ آیا حقوق همجنس گرایان را به رسمیت شناخته‌اند؟

مهناز قزلو: در جوامع مدرن، گرایش‌های جنسی و هویت‌های جنسیتی به‌عنوان حق انسانی فرد محترم شمارده می‌شوند و این‌گونه نیست مگر به بهای سنگین سالیان رنج و درد، تلاش و تسلیم‌ناپذیری و روشنگری و آموزش. این جنبش تاکنون حقوق مدنی چشم‌گیری را به خود اختصاص داده و معتقد است همچنان می‌تواند تا جهانی انسانی‌تر که در آن اثری از هیچ‌گونه تبعیض نباشد پیش رود. اینکه فرد با مشخصه‌ی گرایش جنسی و هویت جنسیتی‌اش شناخته نشود بلکه آنچه‌ی همه‌ی ما در آن مشترک هستیم و شایسته است بدان یکدیگر را بازشناسیم انسان بودني است و بس.*

این گفت و گو توسط حسام یوسفی انجام شده است.

مندرج در نشریه «نه به اعدام» شماره هشتم ۱ژانویه ۲۰۱۵ – ۱۱ دی ۱۳۹۳

--

منبع:پژواک ایران