اندر داستان آقای ناتنیاهو در پاریس
پ. مهرکوهی

 

 
اگرچه کشور فرانسه به تازه گی از هساگری ی اسلامی یا تروریسم اسلامی زخم خورده است، ولی سیاست دولت فرانسه این است که میان اسلامگرایی، حتا اسلامگرایی ی بنیادگرایانه، با اسلام خشونت جو فرق بگذارد و ترورهای انجام گرفته در پاریس به حساب اسلام نوشته نشود. چنین شیوه ی برخوردی می تواند سرانجام توپ را چنان به زمین حریف شلیک کند که تور دورازه هم پاره گردد و کار در پایان به آنجا کشیده شود که اُم القراء های گوناگون اسلام به ناچار حتا زمین بازی را هم واگذار کنند. از همین روی پس از چهارشنبه ی سیاه جهان روزنامه نگاری، کشور فرانسه همه ی کوشش خود را به کار گرفت تا راهپیمایی ی اعتراضی ی روز یکشنبه یازدهم ژانویه را بی درگیر شدن به چالش های خاورمیانه برگزارد. این برای آقای اُلاند دارای اهمیت بود که در زیر شعار پشتیبانی ی بی قید و شرط دولت و قدرت سیاسی ی فرانسه از آزادی ی اندیشه برای همه ی مردم فرانسه از شکاف های تنش برانگیز در آن کشور که بزرگترین اقلیت های مسلمانان و یهودیان را در اروپا در خود جای داده است جلوگیری کند. (شمار مسلمانان فرانسه پنج میلیون و شمار یهودیان آن کشور بیش از شش سد (صد) هزار تن است). ولی دولت اسراییل و آقای ناتنیاهو که خواستار بهره برداری ی سیاسی از راهپیمایی ی پاریس بودند توانستند برنامه ی رییس جمهور فرانسه را کمی بر هم زنند و سرانجام راهپیمایی ی پاریس به گونه ای برگزار شد که در اندیشه ی دولت فرانسه نبود. دولت اسراییل همه ی توان خود را به کار برد تا راهپیمایی ی سه میلیونی ی پاریس در هواداری ی حق آزادی ی گفتار را به یک راهپیمایی بر پاد اسلامگرایی دگرش دهد. 
 
پیشتر دولت فرانسه از آقایان ناتنیاهو و محمود عباس، رهبر دولت خودگردان پلستین (فلیسطین)، خواسته بود که خود را از آن کنش اعتراضی و راهپیمایی ی میلیونی ی روز یک شنبه دور بدارند. نخست، هم آقای ناتنیاهو و هم محمود عباس به این خواست دولت فرانسه تن دادند. ولی وسوسه های سیاسی ی بنیامین ناتنیاهو که می کوشد خود را در جهان به نام رهبر مبارزه با اسلامگرایی ی خشونت گرا جا بزند، سرانجام کار خود کرد. بدپیمانی ی آقای ناتنیاهو از آنرو بود که وی هم اکنون درگیر یک مبارزه ی انتخاباتی است و او که از سختی ی مبارزه ی انتخاباتی ی پیش رو آگاه است، می کوشد از هر فرصتی برای یک بُرد سیاسی بهره گیری کند. جا زدن خود به نام پشتیبان راستین و رهبر یهودیان فرانسه کمکی است به او برای رسیدن به برخی از هدف هایش چه در انتخابات پیش رو و چه در جنگ اجتناب ناپذیر آینده میان اسراییل و پلسیتنان. 
به ناتنیاهو گزارش می دهند دو تن از وزیران دولت ائتلافی ی او که در انتخابات آینده رقیبان سرسخت او خواهند بود، راهی ی فرانسه هستند. با شنیدن این خبر ناتنیاهو تغییر نگر داده و به آگاهی ی دولت فرانسه می رساند وی راهی ی فرانسه است و در راهپیمایی ی روز یک شنبه شرکت خواهد نمود. دفتر رییس جمهوری ی فرانسه هم در پاسخ ناتنیاهو به زبانی بسیار پوست کنده و بی تعارف می گوید: در این موقعیت حساس، دولت فرانسه بسیار شادمان خواهد شد اگر ناتنیاهو از آمدن به پاریس خودداری ورزد. ولی اگر ناتنیاهو برای سفر به پاریس پافشاری ی ورزد و کوتاه نیاید، دولت فرانسه هم در واکنش و برای نگهداشت همترازی (تعادل) در سیاست برونمرزی اَش از محمود عباس برای هنباز شدن (شرکت) در راهپیمایی دعوت به عمل خواهد آورد. محمود عباس زودتر از ناتنیاهو به پاریس می رسد و رییس جمهور فرانسه هم برای نشان دادن ناخوشایندی اَش از رفتار بی بی (ناتنیاهو) به محمود عباس در روز شنبه ی گدشته وقت دیدار داد. پس از این از سوی کاخ الیزه به آقایان بی بی و عباس یادآوری شد که جای در نگر گرفته شده برای آن دو تن در جریان راهپیمایی ی روز یک شنبه نه در صف نخست رهبران پیشاپیش راهپیمایی که در صف دووم (دوّم) است. از آنجا که کشور پلستین از سوی سازمان ملت ها(ملل) به رسمیت شناخته نشده است، پس حضور محمود عباس در صف نخست راهپیمایان با شیوه های رفتار دیپلماتیک کشورهای غربی همخوانی ندارد. ناتنیاهو که می دانست بر پایه ی عُرف سیاسی در جهان غرب رهبر کشور به رسمیت شناخته نشده ی پلستین نمی تواند در صف نخست و همپای دیگر رهبران جهان در راهپیمایی شرکت کند، از یک موقعیت بهره گرفت و برای خود جایی در صف نخست راهپیمایان باز کرد. هنوز بر صفحه ی تارنمای شبکه های بزرگ تله ویزیونی که راهپیمایی را گزارش می کردند و نیز در یوتیوپ می توان فیلم جریان آغاز راه پیمایی و حرکت نیرنگ آمیز ناتنیاهو در جا باز کردن در صف نخست و تحمیل خود به دیگر رهبران را دید. او به بهانه ی دست دادن و حال و احوال کردن با رییس جمهور کشور آفریقایی ی مالی ( ابراهیم بوبکر کییتا) خود را به صف نخست می کشاند. در این هنگام، گویی مأموران کاخ 
الیزه که از پیش امکان انجام چنین حرکتی را از سوی آقای ناتنیاهو پیش بینی کرده بوده اند، از محمود عباس می خواهند که او هم به صف نخست راهپیمایان بپیوندد. 
 
 
 
 
پس از پایان راهپیمایی ی میلیونی پاریس، آقای ناتنیاهو در آیین بزرگداشتی که در بزرگترین کنیسای یهودیان در شهر پاریس برگزار شد هنباز گردید و به سخنرانی پرداخت. وی در سخنرانی اَش از یهودیان فرانسه خواست که به کشور اسراییل کوچ کنند. - پیش از وی هم آریل شارون، یکی ازنخست وزیران پیشین اسراییل، چنین درخواستی را از یهودیان فرانسه پیش کشیده بود-. این سخنان ناتنیاهو در زمانی بیان می شود که دولت فرانسه همه ی کوشش و تلاش خود را برای امنیت اقلیت یهودی ی آن کشور که بخشی از هازمان (جامعه) ی فرانسه هستند به کار می برد. هم اکنون دولت فرانسه بیش از پنج هزار تن از افسران، مأموران شهربانی و سربازان آرتش فرانسه را به نگهبانی ی از سازمان ها و نهادی وابسته به یهودیان آن کشور گماشته است تا به همگان نشان دهد کشور فرانسه در پدافند از اقلیت یهودی ی آن کشور جدی است. 
آنچه آقای ناتنیاهو در پاریس انجام داد بی گمان دخالت در کارهای درون کشوری ی فرانسه بود. اکنون باید چشم به راه واکنش دولت فرانسه به رفتار ناتنیاهو در پاریس بود. آیا فرانسه با چشم پوشی از کنار آنچه ناتنیاهو در پاریس کرد و گفت می گذرد یا رسانه ها و دولت فرانسه آقای ناتنیاهو را در یک زمان مناسب سرزنش خواهند نمود؟
 
پ. مهرکوهی
Wednesday, January 14, 2015

منبع:پژواک ایران


فهرست مطالب پ. مهرکوهی در سایت پژواک ایران 

*خیزش نوین ایرانیان و رو در رویی ی همه ی اسلامیان با ایران و ایرانی   [2018 Jan] 
* کشور کردستان، یا کشور بارزان ها   [2017 Oct] 
*درود بر جمهوری ی کتالونیا!‎  [2017 Oct] 
*کشتار، کشتار است، چه در لاس وگاس و چه در ایران  [2017 Oct] 
*ترزا می، کسی که به دزدی ی نان تنگدستان و بینوایان آمده است‎  [2017 Jun] 
*پسر جان! دیگر از این کار ها نکن!‎  [2017 Jun] 
*آیا آقای ترامپ دارند تشریف می برند؟  [2017 May] 
*اندر چرایی و چند و چون ِ پیروزی ی امانوئل مکرون‎  [2017 May] 
*حال و هوای فرانسه خوب نیست   [2017 May] 
*از رام الله تا واشنگتن، انجز انجز انجز وعده کیلویی چند؟‎  [2017 May] 
*پیام رییس جمهور تاریخ به مناسبت یوم الله توحیدی کارگر‎  [2017 May] 
*پیام آقای رییس جمهور کل تاریخ به البشریت به المناسبات الیوم النوروز 1396 الهجریه و الشمسیه‎   [2017 Mar] 
* ناتنیاهو و اردوغان، دو گستاخ آشوب پرست  [2017 Mar] 
*اسکار ِ امسال و گَند توئیت ترامپ‎  [2017 Mar] 
*آیا ترامپ آهسته، آهسته آماده ی جنگ با ایران می شود؟  [2017 Feb] 
*ما، سرنوشت ِ ایران و کارزار جنگ خواهانه ی ترامپ پس از رفتن ِ مایکل فلین   [2017 Feb] 
*اندر داستان اندرزنامه ی اوباما برای اعلیحضرت ترامپ   [2017 Jan] 
*ساختمان پلاسکو را «آن» بساخت و اینان بسوزاندند  [2017 Jan] 
*ولادیمیر پوتین، اعلیحضرت ترامپ و آینده ی ناروشن نقش ِ ایران در سوریه  [2017 Jan] 
*اکبر! رفتی؟  [2017 Jan] 
*آنچه امشب آنگلا مرکل درپیام ِ سال نو خواهد گفت‎  [2016 Dec] 
*داستان ولادیمیر پوتین و پنجه ای که اوباما بر چهره ی ترامپ کشید‎  [2016 Dec] 
*آیا کارلوف، فرسته ی روسیه در آنکارا، به دستور اردوغان کشته شد؟‎  [2016 Dec] 
*ترکیه و کشتن یک فرستاده به دست یک مأمور خدا  [2016 Dec] 
*سلام دوباره آقای ترامپ! خسته نباشید!  گُل بودی و گُل ِ چهره ی نازنین اَت به زیور تازه ای آراسته شد: شخصیت سال [2016 Dec] 
*دیدار ترامپ با مردی که آمریکا بخت رییس جمهور شدن وی را از دست داد‎  [2016 Dec] 
*نگاهی به برآمدن ترامپ  [2016 Nov] 
*با من تا پایان راه عشق برقص   [2016 Nov] 
*در زیر پوست انتخابات آمریکا   [2016 Nov] 
*حجت‌الاسلام م شجونی در سن 84 ساللگی جوانمرگ شد و جهان را در غم درگذشت خود سوگوار کرد  [2016 Nov] 
*منصور پورحیدری، یا معنای انسان زیستن  [2016 Nov] 
*کشور پاکستان، یا چاهکنی که سرانجام در چاه خشونت پروری فرو خواهد رفت   [2016 Oct] 
* در سوگ گل نازنین گلستان ِ برنامه ی «گل ها»  [2016 Sep] 
*آن کس که جهان انسان ایرانی را جهانی کرد، رفت  [2016 Jul] 
*با این اقتدار اسلام که شما دارید، بدبخت تر شدیم، آقا!  [2016 Mar] 
* پیام رییس جمهور تاریخ به جهانیان به مناسبت آغاز سال نو فرنگی و ینگه دنیایی  [2016 Jan] 
*جب بوش و جنگ های احتمالی ی آمریکا در آینده ای نه چندان دور  [2015 May] 
*شوخی های ضد تروریستی ی آمریکا و عربستان در یمن  [2015 Apr] 
*از رفسنجانی و احمدی نژاد تا زمانی برای شادی؟  [2015 Apr] 
*اندر داستان آقای ناتنیاهو در پاریس  [2015 Jan] 
* همه چیز در پاریس آرام راست  [2015 Jan] 
*کریستمس ایرانی  [2014 Dec] 
*بحران پناهنده گی و مهاجرت در سوئد  [2014 Dec] 
*بی تفاوتی در برابر یک نام جعلی ی تازی برای آبراه پارس  [2014 Dec] 
*خداحافظی ی اوباما با «هاگل»اَش!  [2014 Nov] 
*مشکل آقای اوباما و کاپیتولاسیون ایران؟  [2014 Nov] 
*آیا عراق بر می خیزد؟  [2014 Nov] 
*در حاشیه ی نیایش - شماره ی یک، اسید پاشی  [2014 Oct] 
*دولت سوریه در ماه آپریل گذشته بمب شیمیایی به کار برده است  [2014 Aug] 
*چه کسی پیروز ِ جنگ ِ حماس و اسراییل است؟  [2014 Aug] 
*بانو کلینتون و عملیات جنگی ی اوباما در عراق  [2014 Aug] 
*حقوق بشر فرانسوی و خشم دروغین آقای فابیوس از حمام خون ناتنیاهو  [2014 Aug] 
* بگذار کودکستان ها را بمباران کنند  [2014 Aug] 
*تصمیم به انجام جنایت پیرامون سرنگونی ی هواپیمای خط هوایی‌ی مالزی [2014 Jul] 
*رسانه ها، صهیونیسم و هنر زنده، زنده سوزاندن آدم ها   [2014 Jul] 
*آمریکا و داعش در عراق  [2014 Jul] 
*جنگ سوریه در عراق  [2014 Jun] 
*تنش میان ایران و عربستان در عراق   [2014 Jun] 
*آیا جنگ در عراق خاک ایران هم می کشد؟  [2014 Jun] 
*در غم ِ مرگ ِ حضرت مهدوی ی کنی  [2014 Jun] 
*خوشحال ها و«هپی» ها به بهشت نمی روند  [2014 Jun] 
*پوتین، اوکراین و دو دوزه بازی ی جهان ِ غرب/ پ. مهرکوهی   [2014 Mar] 
*چرا آمریکا هواپیمای خط هوایی ی مالزی را سر به نیست کرد؟‎  [2014 Mar] 
*نگاهی به آینده‌ی احتمالی اوکراین و اروپا  [2014 Feb] 
*طنز: پیام ِ رییس جمهور ِتاریخ به مناسبت ِ عید ِ سعید ِ کریثطمس!  [2013 Dec] 
*هوشی و من و افغانستان  [2013 Dec] 
*​ آقا جون الکی بزرگش نکن!   [2013 Dec] 
*نامه ی سرگشاده به آقای جنتی پیرامون ِ بهداشت و آفتابه های سران ِ فتنه  [2013 Dec] 
*کشتن و تشویش ِ اذهان ِ عمومی پنجره ای به سوی خبر، شماره ی یک [2013 Nov] 
*بمب اتمی و امنیت ایران  [2013 Oct] 
*از جنگ تا امید دو یادداشت پیرامون جنگ در سوریه [2013 Sep] 
*جنجال ِ جنگ ِ آقای اوباما  [2013 Sep] 
* طنز: یادداشت های رییس جمهور تاریخ  دفتر یکم: از امام تا ژان پُل سارتر [2013 Aug] 
*قانون آزادی جهان  [2013 Aug] 
*شب های پُر آشوب ِ مصر  [2013 Jul] 
* این اصغر فرهادی اعدام باید گردد!  [2013 Jul] 
* نامه ای سرگشاده ی به آقای جنتی + سنفونی شماره ی پنج  [2013 Jun] 
*شما چه فکر می کنید؟- توییت های ایرانی- شماره چهار  [2013 Jun] 
*چه کسی را رییس جمهور می کنند؟- توئیت های ایرانی / شماره سه   [2013 Jun] 
*چرا من ولایتی را انتخاب می کنم؟- توئیت‌های ایرانی- شماره‌ی دو  [2013 Jun] 
*تویترهای ایرانی! شماره‌ی یک  [2013 Jun] 
*انتقاد پیرامون رد صلاحیت  [2013 May] 
*سنگی بر گور رفسنجانی  [2013 May] 
*نامزدی پ. مهرکوهی در انتخابات ریاست جمهوری اسلامی   [2013 May] 
*خواهش می کنیم، برای رضای خدا، بفرما!  [2013 May] 
* شوالیه های دروغین ِ ایرانی نما  [2013 May] 
*پیام ِ آقای رییس ِ جمهور ِ تاریخ در رثاء حاجی آقا   [2013 May] 
*فرار کنید آقا، بد بخت شدیم!  [2013 May] 
*جنگ در کره؟، کدام جنگ؟  [2013 Apr] 
*یادداشتی درباره‌ی یک مرگ  [2013 Apr] 
*پیام ِ نوروزی رییس جمهور ِتاریخ  [2013 Mar] 
*در نقد ِ گونه ای از سیاست و "بی بصیرتی" ی فراگیر  [2013 Mar]