1. جریان حاکم بر سازمان یا همان باند رجوی و شرکاء بلحاظ سیاسی مردگانی بیش نیستند (در نوشته های قبلی کمی توضیح داده ام).... این نکته از آن  جهت مهم است که چارچوب برخورد با این جریان را روشن می سازد و از مسیرهای انحرافی و افراط و تفریط باز میدارد.

2. هر کدام از ما در اساس بخاطر بهروزی مردم و سرزمینمان وارد امر مبارزه شده ایم و تلاش این بود تا با در افتادن با دشمنان ملت ایران و این سرزمین شادکامی را به ارمغان بیاوریم. اینکه در این مسیر با چه ناهمواریهای وحشتناکی روبرو شدیم نباید خللی در هدف و تصمیم ما ایجاد نماید..... معنای «که عشق نمود اول ولی افتاد مشکل ها» جز این نیست. طول تاریخ پر است از چنین اتفاقاتی، ما اولین آن نبوده و آخرین آن نیز نخواهیم بود. اصلا اقتضای این مسیر و رسیدن به «آزادی» چنین است. شک نکنید همه درد و رنجها به ثمر رسیده و خواهد رسید. اگر تحمل این درد و رنجها نبود امروزه ما تجربه رژیم جنایتکار آخوندی و خرده جنایتکارانی امثال رجوی را پشت سر نگذاشته بودیم و بالطبع آن مردم ما نیز از چنین تجربه و بلایی عبور نمیکردند. پس به آنچه گذشته و بر سرمان آمده کم بها ندهید. اگرچه ناآگاهی، اعتماد کورکورانه و سهل انگاری و شاید که خرابکاری تک تک ما کم نبوده اما مجموعا کار بزرگی در تاریخ این سرزمین رخ داده است. تاریخ یعنی آنچه که در واقعیت اتفاق افتاده نشان داد که این پیشرفت، مسیر دیگری جز آنچه که اتفاق افتاده نمی شناسد.

3. توجه داشته باشیم که بلا و مصیبت عظیم قبل از هر کس بر سر ملت و مردم ما نازل شده است. آنها بودند که درد و رنج اصلی را در تمامی این سالیان متحمل شدند. فقر و فلاکت و فساد و جنگ و کشتار قبل از ما نصیب آنها شد. کسانی که به اندازه ما نقش و مسئول نبودند. ما و نسل ما با اختیار و اراده این مسیر را انتخاب کردیم و در آن پا گذاشتیم.... هر کدام از ما میدانستیم که با مشکلاتی زیادی روبرو خواهیم شد.... اگر چه انتظار خنجری از پشت را نداشتیم اما برای اینکه به نتیجه ای برسیم خوب است که آنرا هم ناشی از «حماقت» خود بدانیم. با چنین تخته پرشی است که میتوان گامی به جلو برداشت و از آنچه گذشته درسی گرفت و بهره ای به مردممان برسانیم. واقعیت خود و میزان آگاهی تاریخی مردممان را برسمیت بشناسیم تا اینکه فقط گله گذار نباشیم و بدانیم چه مسیر دشواری در پیش بوده است.

4. و در ادامه اجازه ندهیم که «قربانی» نظام سلطه آخوندی و تفاله ای بنام رجوی بشویم. بدانیم که دوران سخت و سرکوب به پایان خود رسیده و زنجیرهای اسارت در حال گسستن است. تلاشی این تشکیلات سرکوبگر باید زمینه ای از خودآگاهی و ایستادگی بر سر اصول و افشاء جنایتکاران بشود. بیاد سرزمین عزیزمان ایران و مردم به جان آمده مان باشیم تا بدانیم چه باید بکنیم.

5. مشکلات خود را عمده نکنیم، هر کدام از ما سختی های زیادی را متحمل شده ایم. یقینا با صبر و صبوری به نتایج بهتر و شرافتمندانه تری دست پیدا خواهیم کرد. مشکلات جاری و روزمره باعث نشود چشم طمع به کمک عناصر وابسته به رژیم بدوزیم و بهای آنرا با تطهیر رژیم بپردازیم. میتوان با استفاده از تجارب یکدیگر در همه زمینه ها بر مشکلات فائق آمد و مسیر انتقادی درست تری را برگزید. فراموش نکنید زمین خدا وسیع است!

در کمپ و زندان تیف باند رجوی تلاش بی وقفه ای را با کمک آمریکایی ها بعمل می آوردند تا هر طور شده افراد را به ایران و به نزد رژیم بفرستند تا باصطلاح آنها را رژیم مال کنند.... البته آنها نمیدانستند که نهایتا این حربه به سمت خود آنها خواهد چرخید و این سوال را راجع به آن تشکیلات سرکوبگر ایجاد خواهد نمود که از چه محتوائی برخوردار بوده که چنین محصولاتی ببار آورده.....اما افراد زیادی نیز بودند که شرایط بسیار طاقت فرسای چهار پنج ساله را تحمل کردند و بدنبال آن هم با مشقات زیادی سرافرازانه و شرافتمندانه خود را به گوشه ای از دنیا رساندند تا روسیاهی جنایتکارانه به روی رجوی و شرکاء بماند. و امروزه قربانیان و دست پروردگان رجوی و رژیم جنایتکار با توجه به امکانات مادی که در اختیار دارند بدنبال آلوده و مخدوش کردن همه مرزهای شرافت و بی شرافتی اند تا قربانیان بیشتری بگیرند. اما آنان که لذت «نه» گفتن به این دوگانه های یگانه را چشیده اند میدانند که حفط شرافت انسانی با هیچ چیز قابل معاوضه نیست.

.......

6. یک مشی متعادل و واقع گرا و بدور از هر افراط و تفریطی در همه زمینه ها میتواند رمز موفقیت باشد. عصاره همه تجارب گذشته در همین نکته نهفته است. خطای بزرگ همگی ما در فقدان چنین عنصری بوده. احساسات را باید کنترل کرد و با عقل و درایت به سر وقت قضایا رفت.

.....

سعید جمالی

یکشنبه 22 آذر 94/ 13 دسامبر 2015

منبع:پژواک ایران