انارها بر شاخه خشک می شوند
و هیچ کس آنها را نمی چیند.

نگاه کن به این یک
که از پشت پرده ی سرخش
به تو لبخند می زند
و انتظار دمی را می کِشد
که دانه های خوشابش
در زیر دندانهایت خُرد شوند
و گاهی قطره قطره
از گوشه ی دهانت فروریزند.
و نگاه کن به آن یک
که از میان باز شده
و تنش را چنین بی پروا
به آفتاب و پرندگان سپرده است.

آه, یک دست
تنها یک دست. 

منبع:پژواک ایران