در این بیانیه آمده است که " ما بشدت نگران امنیت و سلامت ساکنان لیبرتی هستیم".  اینکه مجاهدین - گرچه از زبان دیگران- در رابطه با امنیت و سلامت ساکنان لیبرتی اظهار نگرانی کرده اند، بسیار امیدوار کننده است ولی در چند سطر بعد با خواندن این جمله :  " آنها از حقوق بنیادی خود از جمله اموال و دارئیهایشان محروم شده اند " میتوان متوجه شد که این نگرانی در رابطه با اموال ساکنان لیبرتی است و نه جان و سلامتی ساکنان آن! 

 

در ادامه بیانیه آمده است :"اکنون هفت سال است که اشرفیها در اشرف و سپس در لیبرتی تحت شدیدترین محاصره قرار دارند و این محاصره نقض فاحش قانون بین‌المللی و هم‌چنین یادداشت تفاهم است"

 

 

در رابطه با زندان بودن کمپ لیبرتی و زندانی بودن ساکنان آن، این سئوال پیش می آید که این چگونه زندانی است که ساکنان آن جشن های بزرگ به مانند جشن نوروز و چهارشنبه سوری که ویدئوهای آن نیز به نمایش گذاشته شد را این چنین پرهزینه و لوکس برگزار میکنند؟ اینهمه گل و تزئینات و فرش سرخ و آلات موسیقی و لباس های ویژه  و بادکنک های رنگی و کیک و تنقلات چگونه اجازه ورود به این زندان – تحت محاصره شدید  به قول شما! - را یافته است؟ چون در هیچ زندانی در سراسر جهان و بطور خاص در زندانهای جمهوری اسلامی ما شاهد چنین صحنه هایی نیستیم. فیلمی که از یکی از زندانهای رژیم جمهوری اسلامی به بیرون راه یافت، نشان میدهد که برنامه چهارشنبه سوری با امکانات بشدت ناچیز در سلول ها برگزار شد و در آن از گل و آلات موسیقی و ترقه و فشفشه و ... خبری نبود. اگر لیبرتی با اینحال زندان است پس باید به دولت عراق بخاطر چنین فضایی در زندانهایش براستی تبریک گفت!  از هر کس که شکی دارد می خواهم به این ویدئوها که توسط خود مجاهدین منتشر شده، نگاهی بیندازد و خود در خصوص زندان بودن لیبرتی  نظر دهد. براستی در کدام زندان حتی در کشورهای غربی، اجازه اجرای برنامه های این چنینی و اجازه ورود چنین امکانات وسیعی را برای برگزاری مراسم توسط زندانیان میدهند؟ مگر اینکه مجاهدین بگویند چنین ویدئوهایی مونتاژ است و حقیقت ندارد!

 

در این بیانیه که البته طبق معمول از زبان دیگران بیان شده! باز به این اشاره میشود : " تاکنون تقریباً تمامی مخارج از جمله مخارج انتقال، استقرار مجدد و تأمین هزینه های زندگی ساکنان بر دوش سازمان مجاهدین خلق ایران بوده است. این در واقع یک نمونة نادر در تاریخ پناهجویی است که مخارج توسط خود پناهندگان و سازمان آنها پرداخت می‌شود."!!

یک سئوال را مجاهدین در این رابطه باید به روشنی به افکار عمومی پاسخ بدهند: براستی آیا مخارج انتقال بدوش شما نهاده شده و یا خودتان با مذاکرات طولانی و شرط و شروط گذاشتن برای انتقال و شانتاژ  موفق شده اید آنرا در دست بگیرید تا تیغ منت خود را همیشه بر بالای سر ساکنان لیبرتی نگه دارید؟ چرا حتی در آلبانی با مذاکرات پشت پرده، کمیساریا پول جدا شدگان از مجاهدین را قطع میکند تا شما آنرا به عهده بگیرید؟ چرا از کسانی که جدا میشوند یک برگه امضا شده میگیرید مبنی بر اینکه از کمیساریا تقاضای کمک مالی نخواهند کرد و مجاهدین آنها را تامین میکنند؟ چرا کاری میکنید که رابطه آنهایی که از مجاهدین جدا میشوند از ابتدا با کمیساریا  خراب شود و آنها نتوانند به استقلال مالی برسند؟ تمام اینها برای این نیست که بتوانید با وابسته نگاه داشتن اعضایتان و جدا شدگان به لحاظ اقتصادی کنترل خود را بر آنها حفظ و از گشودن دهانشان جلوگیری کنید؟ مگر آمریکا سال گذشته مبلغ 25 میلیون دلار* به دولت آلبانی برای اسکان ساکنان لیبرتی پرداخت نکرده بود؟ مگر سازمان ملل صندوق مالی در رابطه با ساکنان لیبرتی براه نینداخته بود؟  با کدام مذاکرات پشت پرده موفق به کنار زدن همه ی این امکانات و در دست گرفتن منابع اقتصادی بعنوان مالکان همیشگی جان و مال اعضایتان حتی جدا شده ها شده اید؟ چرا به مردم و خانواده ها توضیحی در این رابطه نمیدهید و فقط از زبان دیگران شایعه پراکنی در خصوص تحمیل شدن هزینه ها به مجاهدین میکنید! تا بعد بتوانید براحتی از زیر آن شانه خالی کنید! 

لطف کنید و سایه خود را از روی اعضا و جداشدگان بردارید تا مسئله اقتصادی و استقرار آنها همانطور که در سراسر جهان معمول است توسط کمیساریای عالی پناهندگان و سازمان ملل حل و فصل شود و چماق کنترل شما بر سر منتقل شدگان از لیبرتی  سایه نیفکند.براستی اینهمه کنترل برای چیست؟ از چه چیزی این چنین هراس دارید که تا یک جدا شده دهان به گفتن حقایق باز میکند حتی از حمله سایبری به دنیای مجازی برای پاک کردن مطلب خودداری نمی کنید؟ چه حقایقی را این چنین با وحشت سعی در کتمان کردنشان  دارید؟  

 

در انتهای بیانیه نیز بخوبی دم خروس بیرون می زند. بحث اصلی بر سر جان ساکنان لیبرتی و انتقالشان نیست و در این بیانیه حتی یک کلمه به انتقال فوری آنها برای نجات جانشان اشاره نمیشود. بلکه بحث اصلی در فروش اموال مجاهدین میباشد که البته آنهم در راستای ایجاد مانع بر سر انتقال و هر چه طولانی کردن ماندن در عراق مطرح می شود. وگرنه مجاهدین با پولهای باد آورده ای که به یمن "حکام و شاهان شجاع" ! به تعبیر خانم برگزیده به جیب زده اند، مشکلی در این رابطه ندارند. اینرا در هزینه ها و خرج های گزاف مجاهدین برای میهمانی های شام و برنامه های آن چنانی و گرفتن سوئیت های گران قیمت در هتل های بزرگ برای سیاستمدارانی که قیمت یکربع سخنرانی شان بسیار بیشتر از تامین هزینه های اولیه  خورد و خوراک و مسکن دهها خانواده بی پناه است میتوان فهمید! مجاهدین با مطرح کردن فروش یک مشت آهن پاره به مانند کمپ اشرف قصد دارند باز ساکنان لیبرتی را در این وسط قربانی اهدافشان کنند. در کمپ اشرف نیز 53 نفر از آن حافظان اموال یعنی حافظان همان آهن پاره ها سرانجام با دستهای بسته به آن صورت فجیع کشته شدند. و عاقبت مجاهدین ناچار شدند زیر فشار افکار عمومی به انتقال باقیمانده نفرات به کمپ لیبرتی، بعد از این کشتار جنایتکارانه تن دهند. آیا براستی جان ساکنان لیبرتی برای رهبران مجاهدین کمترین ارزشی دارد؟ آیا حتی یکبار در این بیانیه انتقال فوری ساکنان لیبرتی به دلیل در خطر بودن جانشان بعنوان شرط اول مطرح شده؟ و یا هر چه هست در رابطه با منت گذاری خرج انتقال و فروش یک مشت آهن پاره در لیبرتی است؟ 

آیا دولت فرانسه نزدیک به ده میلیون دلار پول نقد که در اطاق کار خانم برگزیده ضبط کرده بود را به آنها برگردانده؟ آیا هزاران کامپیوتر و وسائل این چنینی که از پایگاه اور سورآز و دیگر پایگاه های مجاهدین در فرانسه در 17 ژوئن 2003 توسط پلیس برده شد را توانسته اند به کمک اینهمه وکیل زبده و گران قیمت برگردانند؟ چرا بر علیه دولت فرانسه و پلیس آن برای بازگرداندن اموال و این پول کلان اطلاعیه نمیدهند؟ یا اگر این پولها و اموال را باز گرفته اند چرا افکار عمومی را در جریان قرار نمیدهند؟  آنها به خاطر موقعیت سیاسی و اقامتی خانم برگزیده و دیگر رهبران مجاهدین جرات  دادن  حتی یک اطلاعیه در این رابطه را در فرانسه ندارند ولی در رابطه با در خطر بودن جان ساکنان لیبرتی در جهنم عراق کلک شان نیز نمی گزد و اصلا احساس ناراحتی نمیکنند! جان بچه های مردم است و آنها را براحتی قربانی اهدافشان میکنند! 

 

در اطلاعیه دیگری که در تاریخ 15 آوریل توسط شورای مجاهدین داده شد. از فروش اموال لیبرتی به عنوان شرط انتقال نام برده میشود . نام اطلاعیه خود نیز کاملا اهداف را مشخص میکند " جلوگیری از ورود تجار عراقي به ليبرتي براي خريد اموال ساكنان- كارشكني آشكار در امر بازاسكان" !! در متن اطلاعیه مجاهدین آمده است: " یک هدف دیگر کمیته سرکوب از جلوگیری از فروش اموال، چپاول و سرقت سیستماتیک آنها و تکرار سناریویی است که در اشرف در مورد اموال مجاهدین اجرا کردند." !!

 

تعجب آور اینجاست که مجاهدین اساسا از تکرار سناریوی کشتن انسانها نگران نیستند!! و نمیگویند که امکان تکرار سناریوی  کمپ اشرف با اعدام صحرایی 53 انسان با دستهای بسته، ساکنان لیبرتی را تهدید میکند! اساسا نگران تکرار چنین فاجعه ای نیستند بلکه نگران  تکرار سناریوی عدم فروش اموال اشرف در لیبرتی هستند! مجاهدین برای جان ساکنان لیبرتی چانه نمی زنند! بلکه برای فروش اموالشان چانه میزنند که پول خون ساکنان لیبرتی را به جیب لابی هایشان بریزند! خانم برگزیده شان خوب بیان کرده بود: " ما صد و بیست هزار تا شهید دادیم! سه هزار و چهارصد تا هم روش"!!

در این اطلاعیه حتی به عدم بازگرداندن سبدهای خالی میوه به شرکت های لجستکی اعتراض میشود! اما امان از یک کلمه در رابطه با در خطر بودن ساکنان لیبرتی و لزوم انتقال هر چه سریعتر آنها از این جهنم! در انتها می نویسند : " مقاومت ایران با یادآوری تعهدات جامعه جهانی در مقابل امنیت و سلامت ساکنان لیبرتی، دولت آمریکا، اتحادیه اروپا و سازمان ملل را به اقدام فوری برای لغو محاصره لیبرتی، به‌ویژهبرداشتن هر گونه ممنوعیت در مقابل فروش اموال ساکنان که لازمه باز اسکان آنها است، فرا می‌خواند."!!
جالب اینجاست که از نظر مجاهدین، تعهدات جامعه جهانی در مقابل امنیت و سلامت ساکنان لیبرتی به اقدام فوری برای لغو محاصره و فروش اموال محدود میشود! یعنی اگر ساکنان لیبرتی امکان تردد آزاد در عراق سراسر در آتش و خون را داشته باشند، امنیت و سلامتشان تامین میشود! و یا اگر اموال لیبرتی را مجاهدین به فروش برسانند سلامت و امنیت ساکنان به این ترتیب تامین میشود!! به این می گویند شارلاتانیسم خالص! این گونه حرکات قبلا انحصارش در دست آخوندهای جنایتکار بود ولی امروز گویا مجاهدین گوی سبقت را از آنها هم ربوده اند و در زمینه شارلاتانیسم با رژیم دیکتاتوری جمهوری اسلامی برابری میکنند! مبارکشان باد!

 

با تمام اینها یک خبر خوشحال کننده در این دو اطلاعیه دیده میشود. انعکاس خبر " جلوگیری دولت عراق از فروش اموال در لیبرتی " توسط مجاهدین، نشان میدهد که پروژه انتقال توسط کمیساریای عالی پناهندگان به انتهای راه خود نزدیک شده و برای همین مجاهدین دوباره زمزمه های فروش اموال را به مانند کمپ اشرف برای نگه داشتن تعدادی از ساکنان لیبرتی بعنوان حافظان اموال با هدف نگه داشتن جای پای خود در عراق به میان کشیده اند! چنین گفتمانی خواسته یا ناخواسته، فراهم کردن زمینه کشتاری دیگر در کمپ لیبرتی به مانند کمپ اشرف میباشد. ولی کمپین ما که حمایت اکثریت خانواده های ساکنان لیبرتی را دارد، به آنها اجازه نخواهد داد. ما کاری به فروش و یا عدم فروش اموال مجاهدین در لیبرتی و اشرف نداریم. آنها میتوانند پس از انتقال کامل ساکنان لیبرتی به کشور ثالث هر چه میخواهند در این زمینه بر علیه دولت عراق اطلاعیه بدهند و توسط وکلای خود برای باز پس گرفتن و فروش اموال اقدام کنند. ولی تا زمانی که زندگی ساکنان لیبرتی در عراق در معرض تهدیدات جدی قرار دارد، مجاهدین حق ندارند جان آنها را خرج فروش اموال کنند. کمپین ما هر حرکتی از این دست را بلافاصه در معرض قضاوت افکار عمومی قرار داده و به آن اعتراض خواهد کرد. 

 

عاطفه اقبال – 3 اردیبهشت 95 برابر با 22 آوریل 2016

از طرف کمپین برای انتقال فوری ساکنان لیبرتی به کشور ثالث
http://campaignliberty2013.blogspot.fr/

          

    * کمک 25 میلیون دلاری آمریکا به دولت آلبانی برای پذیرش مجاهدین

 

      - اطلاعیه مجاهدین در رابطه با اموال لیبرتی

 

     - بیانیه پنج سازمان دولتی در رابطه با کمپ لیبرتی
      - قسمتی  از اطلاعیه مجاهدین : " در یک اقدام ایذایی و سرکوبگرانه جدید از برگرداندن سبدهای خالی میوه به شرکت تأمین کننده امور لجستیکی کمپ جلوگیری کردند." !!

 

    - لینک  برنامه چهارشنبه سوری سال 94 در کمپ  لیبرتی