نظر ما در يادداشت قبلى اين بود، كه جمهورى اسلامى، بنا به تصميم شخص خامنه اى، مى تواند هر چيزى را تبديل به قانون كند يا هر قانونى را زير پا بگذارد. بنا به تصميم شخص خامنه اى، كه اين روزها تصميم «نظام» خوانده مى شود، در جمهورى اسلامى مى توان همه كار كرد؛ جنگ به راه انداخت، جنگ خاتمه داد، با كشورى دشمنى ورزيد، با همان كشور راه دوستى گزيد، به مردم دستور داد شعار «مرگ بر...» بدهند، به همان مردم دستور داد به همان كسى كه شعار «مرگ بر...» داده اند، شعار دوستانه ترى بدهند يا اصلا خفه شوند و شعارى ندهند، پايگاه نظامى را از زير دست امريكايى ها بيرون كشيد، همان پايگاه نظامى را در اختيار روس ها قرار داد...
پس بنا به فرمان رهبر، هر كارى مى تواند صورت پذيرد. تصميم مردم و نمايندگان مردم -كه فعلا چنين نمايندگانى وجود خارجى ندارند- به قول وزير دفاع جمهورى اسلامى، اصلا مطرح نيست. مردم هر چه بگويند، باز رهبر مى تواند كار خود را انجام دهد و بر خلاف خواست مردم عمل كند.

براى همين است كه هيچگاه، مسووليت نهاد هاى مهمى مثل ارتش، سپاه، نيروى انتظامى، تشكيلات قضايى، تشكيلات صدا و سيما، به كسى جز رهبر و نماينده اى كه او تعيين مى كند داده نمى شود و در حال حاضر، آقاى خامنه اى به عنوان ولى فقيه، بر اين نهادهاى مهم لشكرى و كشورى مستقيما فرمان مى راند.

اكنون، پايگاه نوژه، رسما در اختيار روس ها قرار گرفته است. البته اين موضوع تازه اى نيست، ولى چون سرّى بوده، خبرش جديدا توسط روسيه ى به قولِ وزير دفاع «بى معرفت» و «خودنما» به اطلاع مردم ايران رسيده است. اگر در اين باره، ما خبرى منتشر مى كرديم، قطعا باورپذير نبود و چون سندى در كار نبود، حمل بر سياه نمايى رسانه اى مى شد.

اين كه استقرار هواپيماهاى روس در خاك ايران، و داخل پادگان نظامى ايران، چه عوارض خطرناكى براى كشور و ما مردم مى تواند داشته باشد، نكته اى ست كه هيچ يك از زير دستان ولايت و خدمتگزاران آستان او به آن نپرداخته اند و نمى پردازند. صحبت از روس ها و نقض اصل حفظ استقلال كشور نيست؛ صحبت از واكنش احتمالى كسانى ست كه زير بمباران روس ها قرار دارند. آن ها پيش از آن كه بخواهند از روس ها انتقام بگيرند، طبيعتا ميل به انتقام گرفتن از جمهورى اسلامى به عنوان حامى و پشتيبان روسيه خواهند داشت.

پايگاه هاى هوايى روسيه

امروز قصد نداريم وارد اين بحث شويم. موضوع مورد بحث ما اين است كه عده اى از «مثلا» مقامات مسوول، ادعا مى كنند كه هيچ پايگاهى در اختيار روس ها قرار نگرفته است. سوال ما اين است كه در اختيار قرار دادن يك پايگاه نظامى به يك كشور بيگانه معنى اش چيست و چگونه انجام مى شود؟

آيا در اختيار قرار دادن پايگاه نظامى، معنى اش اين است كه هر چه ايرانى در داخل پايگاه است از آن جا خارج شود و مثلا روس ها همه ى كارها را راسا انجام دهند؟ يا معنى اش اين است كه هواپيماى روس، براى فرود از برج مراقبت پايگاه اجازه نگيرد و هر وقت دلش خواست بر باند پايگاه فرود بيايد؟ واقعا معنى «در اختيار قرار دادن» چيست كه «آقايان» مى فرمايند ما پايگاه نوژه را در اختيار روسيه قرار نداده ايم؟

در تعريف نظامى و تعاريف مندرج در مصوبات بين المللى، همان طور كه نيروى بيگانه، حتى به عنوانِ «يك فرد عادى» اجازه ندارد سانتى مترى پا در درون خاك ايران بگذارد، و اگر بگذارد قطعا بايد مجوزهاى لازم را در اختيار داشته باشد، حريم هوايى نيز چنين حالتى دارد. اگر هواپيما يا هر شى پرنده اى بدون اجازه و هماهنگى وارد حريم هوايى كشورى شود، مى توان با چند اخطار، يا آن را سرنگون كرد و يا با اعمال قدرت آن را بر زمين نشاند. ما حتى ديديم كه شوروى ها، هواپيماى مسافربرى غير مجاز كره اى را، به سادگى سرنگون كردند! پرواز شماره ى ٠٠٧ شركت كره اى كارى نكرده بود جز ورود به حريم هوايى روس ها! همين ورود بى مجوز، به روس ها اجازه داد تا آن هواپيما را در سال ١٩٨٣ بزنند و تمام ٢٦٩ مسافر و خدمه ى آن را بكشند! اهميت حريم فضايى براى كشورها تا اين اندازه است!

اكنون مقامات «مسوول» ايران مى گويند ما به روس ها پايگاه نداده ايم و چيزى در اختيارشان نگذاشته ايم. اين مسوولانِ معذور، بهتر بود به جاى گفتن اين دروغ زشت و تحريف واقعيت، مى گفتند حضرت «آقا» اجازه داده اند كه روس ها از پايگاه هوايى نوژه تا هر وقت كه خواستند و به هر صورت كه خواستند استفاده كنند و اين تصميم ربطى به هيچ كس جز مقام معظم رهبرى ندارد.

معنى در اختيار قرار دادن يك پايگاه هوايى يا پادگان نظامى، بيرون رفتن نيروهاى خودى از آن نيست، چنان كه در زمان پيش از انقلاب و حضور امريكايى ها در ايران چنين نبود. تمام مسووليت ها بر عهده ى پرسنل ايرانى ست. برج مراقبت در اختيار پرسنل ايرانى ست. ولى در اين برج، يك نماينده از روس ها، كه معمولا يك افسر ارشد است، با دوربين دو چشم حضور پيدا مى كند كه «دان اند لاك» بودن چرخ هاى جنگنده هايشان را چك كند و موقع تيك آف يا لندينگ، اگر موردى وجود داشته باشد به اطلاع خلبان هواپيما برساند.

در پايگاهى كه در اختيار روس هاست، روس ها در سطح پايگاه و اپرون و هانگارها، سواره يا پياده رفت و آمد مى كنند و به هر جا كه مايل باشند سر مى كشند.

در پايگاهى كه در اختيار روس هاست، خلبانان و پرسنل زمينى و تكنيسين هاى تسليحات هواپيما و نصب كنندگان بمب ها و موشك ها، از ساختمان هاى پايگاه، اتاق هاى بريفينگ، اتاق عمليات، واحد رادار، سالن هاى استراحت و غذاخورى، سرويس هاى بهداشتى و حمام، و تمام اجزاى پايگاه استفاده مى كنند، و در مقابل آن ها هيچ درِ بسته و تابلوى ورود ممنوعى وجود ندارد.

در پايگاهى كه در اختيار روس هاست، مقدار زيادى اسلحه و بمب و موشك و مهمات روسى، در انبارها نگهدارى مى شود، و پرسنل زمينى، اين اسلحه و مهمات را روى هواپيماهاى خودشان نصب مى كنند.

در پايگاهى كه در اختيار روس هاست، جنگنده ها و بمب افكن هاى روس، بى هيچ نگرانى و بى هيچ كاغذبازى براى گرفتن مجوز، از فضاى ايران خارج مى شوند و هر گاه مايل باشند، وارد حريم هوايى ايران و حريم پايگاه هوايى مى شوند.

اگر ورود به حريم هوايى كشورمان ممنوع باشد، ورود به حريم هوايى يك پايگاه هوايى و حتى يك پادگان نظامى و ساده تر از آن ورود به حريم هوايى يك پالايشگاه يا نيروگاه، ممنوع در ممنوع است، بخصوص حريم پايگاه هوايى، كه در گوشه گوشه ى آن، دستگاه هاى حساس، در لا به لاى عوارض زمينى و عوارض مصنوعى، استتار شده اند تا از چشم «بيگانگان» دور بمانند...

من نمى دانم ديگر چه تعريفى بايد كرد كه منطبق با «در اختيار قرار دادن» پادگان هوايى نوژه به روس ها باشد! آقايان «مسوول» چه كار نكرده اند و چه مانعى براى روس ها ايجاد كرده اند كه مى گويند ما پادگان نوژه را در اختيار روس ها قرار نداده ايم؟ آيا روس ها فقط روى باند نوژه محض تفريح «تاچ اند گو» مى كنند يا براى تمرين و آموزش «استاپ اند گو» مى كنند و همين جورى بى دليل در نوژه فرود مى آيند و بعد به دنبال كار خود مى روند؟

آقايان بهتر است به جاى ياوه بافى و دروغ گويى، يك كلام بگويند ما به فرمان «آقا» پايگاه نوژه را در اختيار روس ها قرار داديم و اگر «آقا» بخواهند پايگاه هاى ديگر و حتى كل سرزمين ايران را هم در اختيارشان قرار مى دهيم. اين گونه ديگر نيازى به توجيه هاى بچگانه و توضيح هاى ابلهانه نخواهد بود.

منبع:گویا نیوز