همانگونه که اهل خرد می دانند، اعرابی که به نام خدا و اسلام به ایران ساسانی حمله کردند فاقد هر گونه تمدن و فرهنگ شناخته شده ای بودند. علی شریعتی در مورد سوادِ خواندن و نوشتن در میان اعراب حجاز چنین می نویسد:«... نه تنها در حجاز جز هفت یا دوازده تن کاغذ نویس پست که در جامعه در ردیف صنعتگران حقیر و بی ارزش به شمار می رفتند وجود نداشت بلکه اصولاً عرب قلم را حقیر می شمرد و نویسندگی را تحقیر می کرد و این روح حتی پس از اسلام  در میان پیش رفته ترین گروههای قریش رایج بود، آنچه به نظر آنان مقدس بود شمشیر بود و اسب و نه قلم و نوشته.»(1)

این قوم نه از فلسفه دینداری اطلاعی داشت و نه کوچکترین درکی از فلسفه و اخلاق اجتماعی. قومی که به نام خدا و اسلام، اما در پناه شمشیر آخته خون چکان خودشان داشت و نداشت ثروتهای فرهنگی و مادی سرزمینی کهن به نام ایران را به تاراج برد و نابود کرد.  

مهم تر از همه این که اعراب صدر اسلام تا پیش از خلافت معاویه دارای حکومتی یک پارچه با سیستم مالی و اداری منظمی نبودند و از امور دیوانی نیز به طور کلی بی اطلاع بودند. به همین سبب کاتبان ایرانی کلیه امور دیوانی اعراب را در نیم قرن اول تسلط تازیان بر ایران به همان زبان پهلوی ساسانی انجام می داده اند.

تا آنکه در دهه پایانی قرن هفتم میلادی (690 تا 700 میلادی) یکی از کاتبان ایرانی اهل سیستان به نام صالح بن عبدالرحمن که زیر دست "زادان فرخ"، صاحب دیوانِ حُجاج بن یوسف ثقفی (جانور خونخوار انسان نمایی که حکومت عراق آنزمان را برعهده داشت) به کار اشتغال داشته، زبان رسمی دیوانی را از پهلوی ساسانی به عربی تغییر می دهد. و این آخرین میخی به شمار می رود که بر تابوت زبان نوشتاری پهلوی ساسانی کوبیده شد. و چون در دوران حکومت پادشاهان سلسله ساسانی به عوام اجازه سواد آموزی داده نمی شد، بسیار زودتر از آنچه که تصور می گردید زبان نوشتاری پهلوی ساسانی ابتدا متروک و سپس به فراموشی سپرده شد.

ولی زبان محاوره ای فارسی که عموم مردم به آن آشنا بوده و به آن تکلم می کرده اند علیرغم ممنوعیت گفتگو به آن، به شدت در برابر عربی شدن مقاومت می نماید. در این میان سروده شدن شاهنامه از سوی حکیم ابوالقاسم فردوسی و استفاده انحصاری از گویش فارسی در اردوگاه ها و مراکز تجمع مبارزینی مانند بابک خرمدین و سرانجام اقدام یعقوب لیث رویگردر برگرداندن زبان نوشتاری أمور دیوانی از عربی به فارسی، زنده کننده زبان فارسی بوده و از تبدیل ایران به یک کشور کاملاً عربی همچون مصر جلوگیری نموده است.

به همین جهت روحانیون شیعی ایران همواره آشکارا بر علیه فردوسی و کتاب جاودانه او، "شاهنامه" جبهه گرفته اند. ازیرا که او را مقصر اصلی ای می دانند در اینکه زبان ایرانیان، زبان قرآنی یعنی عربی نشده است.(تصویر انتهای مقاله خود گویای مقصود است) به طوری که در اوایل انقلاب بسیار تلاش نمودند که بازچاپ شاهنامه ممنوع گردد و نسخ موجود در کتابفروشی ها جمع آوری و سوزانده شود. در حال حاضر نیز یکی از این دست از آخوندها به نام آیت الله محمد حسین حسنی طهرانی که به زبان فارسی سخن می گوید و با پول و ثروت ملت ایران ارتزاق می نماید، در جلد چهارم از کتابش، "نور ملکوت قرآن" در مورد حکیم ابوالقاسم فردوسی چنین نوشته است:

«این همه سروصدا برای عظمت فردوسی ، و جشنواره و هزاره و ساختن مقبره و دعوت خارجیان از تمام کشورها برای احیاء شاهنامه و تجلیل و تکریم از این مرد خاسر [زیانکار] زیان بُرده ی تهیدست برای چیست؟ برای آن است که در برابر لغت قرآن و زبان عرب که زبان اسلام و زبان رسول الله است، سی سال عمر خود را به عشق دینارهای سلطان محمود عزنوی به باد داده و شاهنامه ی افسانه ای را گرد آورده است ... تبلیغات برای شاهنامه و فردوسی، تبلیغات علیه اسلام است. فردوسی با شاهنامه افسانه ای خود خواست باطلی را در مقابل قرآن عَلم کند و خداوند وی را به جزای خودش در دنیا رسانید و از عاقبتش در آخرت خبر نداریم. فردوسی خیلی غلط کرد که خواست زبان فارسی را زنده کند و در عوض زبان قرآن را ریشه کن کند.»

از کلپتره های این آخوند گنده گو که بگذریم، مدتهاست که زعمای قوم جمهوری اسلامی سعی می نمایند که تا هر چه بیشتر واژه های عربی که به زعم آنها واژه های قرآنی هستند را وارد زبان فارسی کنند. این تلاش موذیانه حتی به حوزه طرح جدول کلمات متقاطع نیز کشیده شده است. به این معنی که کلمات عربی ای مانند اِمِس (دیروز)، وَتَد (میخ)، سِکین (چاقو، کارد)، مِساء (غروب)، جَمًل (شتر) و ... را به عنوان پرسش برای حل جدول به کار می برند.

از سوی دیگر رژیم علاوه بر ترغیب و تشویق مردم ایران جهت نامگذاری فرزندان شان به اسامی عربی مذهبی، به شدت تلاش می نماید که حتی عوام الناس نیز اسامی و کلمات عربی را به درستی تلفظ نمایند. مثلاً کافر(به فتح ف) غلط است باید کافِر گفته شود. در این میان مشهور تر از همه نام پسرانه مِهدی است که حتماً باید مَهدی تلفظ گردد! و این در حالی است که خود اعراب به دلیل عدم وجود چهار حرف گ چ پ ژ در زبانشان تمامی واژه های فارسی ای که این حروف در آنها وجود داشته است را به طور کلی تغییر داده و مسخ نموده اند.  شگفتی آنکه ما ایرانیان هنوز هم آن واژه ها را با همان تلفظ عربی شده اشان مورد استفاده قرار می دهیم. از بوالعجبی های دیگر روزگار اینکه حتی نام خود زبان ما ایرانیان نیز از "پارسی" به "فارسی" تغییر کرده است و هیچ تلاشی هم در کار نیست که تا آنرا به همان نام صحیح یعنی "پارسی" برگردانند. چرا که مهم این است که ما ایرانیان مِهدی را مَهدی بخوانیم و لاغیر!  

در تمامی زبانهای زنده دنیا اسامی بیگانۀ بیشتر مذهبی (عبری) را که در زبان خود پذیرفته اند به شکلی خاص و مناسب با ساختار صوتی و فنوتیکی متفاوت زبان خودشان تغییر تلفظ و املا داده اند. برای نمونه نام مایکل و میشل، یوسف و ژوزف باشد، ربکا و رفقه، مریم و ماری و ماریا(شورشی، تلخ)، مُحَمّد (عربی) مُحَمِد (ترکی)، عرفان(عربی) ایرفان (ترکی)، عصمت (عربی) ایسمت (ترکی) و ... . یا اسامی مرکب فارسی و ترکی مانند: سبحان قلی مرکب از سبحان (عربی) و قلی (ترکی) بنده خداوند. بایرام ترکی شدۀ پدرام، جانلی تشکیل شده از جان فارسی و لی ترکی به معنی جاندار و زنده- شانلی مرکب ازشان عربی لی ترکی (پرافتخار) و ده ها نمونه دیگر. حتی کلمات کاملاً فارسی-عربی ای که  وارد زبان ترکی شده است نیز به شیوه خود ترکیه ای ها تلفظ می شود مانند لَذّت که لِذِت تلفظ می گردد سَلام تلفظ ترکی سِلام /  لطفا، لطفِن- تَلفبظ، تِلافوز- ممکِن، مومکون – اَما، آمآ -  شکنجه، ایشکنجه-  گوگرد، گوگورت- عُمَر = عُمِر- اَزَل، اِزَل و ... .

ادعا می شود که در زبان ترکی استانبولی حدود 8 هزار واژه فارسی وجود دارد(2) (احتمالاً واژگان فارسی ای که دارای ریشه عربی هستند نیز جزو این گروه ذکر شده اند) و در مقابل تقریباً 2000 لغت با ریشه ترکی در زبان فارسی به کار گرفته می شود.(3)

در این میان مطابق نوشته فرهنگ فارسی عمید، واژه هایی که یکی از هشت حرف "ث، ح، ص، ض، ط، ظ، ع، ق"  در آن وجود داشته باشد مطلقاً فارسی نیست و از زبان عربی و یا ترکی وارد فارسی شده است. اما ما ایرانیان نیز به مرور زمان تلفظ هشت حرف ث س ص ط ت ظ ذ ز را عیناً همانند یکدیگر تلفظ می کنیم. به طوری که در هنگام ادای واژگانی مانند صور و ثور و سور، صمد و ثمد، سمن و ثمن، زهب و ذهب، زهر و ظهر(به فتح ظ) یک عرب زبان نمی تواند بفهمد که منظور ما کدام یک از این کلمات بوده است.

خود زبان عربی نیز به ناچار مانند هر زبان زنده دیگری لغات بسیاری را از سایر زبان ها به عاریت گرفته و مطابق شرایط زبان خود دچار تغییر نموده است. به طور کلی واژگان بیگانه وارد شده در زبان عربی را "مُعرّبات" (عربی شده ها) می نامند. دکتر جهینه نصرعلی در کتاب فرهنگ لغات عربی خود، "الکلمات الفارسیه فی المعاجم العربیه" در مورد حدود سه هزار واژه عربی که دارای ریشه پارسی هستند توضیح داده است. همچنین جَوالیقی‌ (ابومنصور موهوب‌ بن‌ احمد) ادیب، لغوی و نحوی عراقی در کتاب "المُعَرَّب‌ مِن‌ الکلام‌ الاعجمی‌ علی‌ حروف‌ المعجم‌" تعداد 838 واژه عربی با ریشه پارسی، لوییس معلوف در کتاب "المُنجِد" 321 کلمه و اَدْ دی شیر در کتاب الالفاظ الفارسیة المُعَرَّبة" 1074 واژه فارسی عربی شده را ذکر کرده اند. برای نمونه: گاومیش به لجاموس، ، بنفش به البنفسج و ... تبدیل گردیده است.

برای پیشگیری از اطناب کلام پرداختن به جزئیات بیشتر در باره واژگان فارسی وارد شده در زبان عربی خودداری می گردد. اما آنچه که حائز اهمیت می باشد این است که کارشناسان زبان عربی نه تنها تلاشی از برای تغییر این واژگان فارسی به صورتی که در زبان فارسی بوده اند انجام نمی دهند بلکه سعی در عربی جلوه دادن آنها نیز دارند. آنها حتی واژه های جدید انگلیسی مانند تلویزیون را نیز به سبک خود به صورت تلفزيون تغییر املا و تلفظ داد ه اند.

چرا آنها آنگونه رفتار می کنند و ما اینگونه؟ پاسخ چندان دشوار نیست. ریشه تمام مصائبی که بر سر فرهنگ و ادب ایرانزمین رفته و همچنان می رود را باید در وجود لاوجود روحانیت وارداتی شیعه دانست و بس. روحانیونی که آنها را در دوران حکومت صفوی همچون آفتی از جبل عامل لبنان برای ملت ایران به این ایران سنی مذهب وارد کردند. روحانیونی که ابتدا خود را مسلمان و متعلق به جهانِ عربیِ اسلام می دانند و سپس یک ایرانی آنهم از نوع مخالف ایران و ایرانیت! روحانیونی که نان مفت از دسترنج زحمتکشان ایران می خورند لاکن «آروغ اسلامی می زنند»! روحانیونی که زایشگاه آنها یعنی حوزه های علمیهِ بی بهره از علم واقعی، شبانه روز در حال تولید و بازتولید آنها است و مصیبت ما ایرانیان نیز از همین جا نشأت می گیرد.

م. کامبوزیا

2017-01-24

پانوشت ها:

1- علی شریعتی، اسلام شناسی، درسهای دانشگاه مشهد، صص 42 و 43.

2- زبان ترکی استانبولی چند واژه فارسی وجود دارد؟ سایت ترکیه آنلاین

http://www.aparat.com/v/YLTbu/3-

مجسمه سرنگون شدۀ حکیم ابوالقاسم فردوسی در محوطه دانشگاه فردوسی مشهد! کدام حکومتی با مفاخر ادب و فرهنگ خود چنین رفتار زننده ای را انجام می دهد به جز یک رژیم اشغالگر!

منبع:پژواک ایران