هر چه به پایان سال نزدیک میشویم مسئله مهم وحیاتی افزایش دستمزد کارگران ،بیش از پیش از سوی همه فعالین کارگری و کلا طبقه کارگر دنبال میشد. افزایش دستمزد در هفته ابتدایی اسفندماه (7اسفندماه)، در کمیته دستمزد که مبتنی بر اصل سه جانبه گرایی ست تعیین تکلیف میشود. در این کمیته هم نمایندگان دولت حضور دارند وهم نمایندگان تشکلهای کارگری وکارفرمایی ، مسئله اساسی ایسنت که خانه کارگر، بخش کارگری این کمیته را بر عهده دارد .اما اینها بهیچ وجه نماینده واقعی کارگر نیستند و هیچ وقت هم ذره ای به کاهش درد ورنج این طبقه محروم کمکی نکرده اند.

آنها بواقع اعضای پیکره ی سیستم دولت هستند و از رانتهای دولتی هم منتفع می گردند.آقای علیرضا محجوب و شرکا، هیچ وقت انس خود را با قدرت ،بخاطر مشتی کارگر زحمتکش و ضعیف به خطر نمی اندازند. ازینرو هرساله وبا وجود فقر گسترده و شکاف هولناک طبقاتی که در جامعه حاکم شده است وبا اینکه بزرگترین کارفرمای کشور ، خود دولت است  هیچگاه نتوانسته اند و نخواسته اند دستمزد کارگران را حتا بر طبق قانون کار و بر اساس شاخصه های زندگی شرافتمندانه ، برای یک خانواده چهار نفره، افزایش دهند ویا حداقل برای این امر بجنگند وایستادگی کنند. پر واضح است که این پروسه کمیته دستمزد وسه جانبه گرایی در کشور همه صوری هستند و سیستم سرمایه داری دولتی ،همه نمایندگان و تصمیم گیران این امر را در اختیار خود گرفته است و در نهایت دولت کار خودش را می کند اما شرف کارگری حکم می کند که پای چنین تصمیماتی ،امضا گذاشته نشود. خانه کارگر،بواقع بخشی از بورژوازی حاکم در ایرانست .برای همین هم ،خانه کارگر متهم است .

متهم ردیف اول فقر و گرسنگی همه زحمتکشان ایران هستند. کسانیکه با غصب کرسی نمایندگان واقعی کارگران ،تیشه به ریشه جامعه کارگری زدند. این در شرایطیست که ،هر روز  به لشگر گرسنگان افزوده می گردد.با این همه ،هیچ وقت نسبت به شرایط و خیم  اقتصادی و تبعات ویرانگرش، دم بر نیاورده اند. از بلایی که بر سر تامین اجتماعی اوردند بطوریکه تمامی اموال و دارایی هایش را امثال مرتضوی ها و بابک زنجانی ها بالا کشیدند ویا در بین دوستان خود به تاراج گذاشتند،اما صدایی برنخواست.. امروز دفترچه های تامین اجتماعی ،به تعدادی کاغذ پاره تبدیل شده است که به هیچ دردی هم نمی خورد وبیش از هشتاد درصد هزینه های درمان ،از جیب کارگر برداشته میشود. این همه ستم وظلم بر سر کارگران وارد ساختند،اینهمه حقوقهای پایینتر از خط فقر به خورد کارگر دادند، اینهمه ،فشار وسرکوب بر تن رنجور کارگران وارد شد از شلاق خوردن کارگران معدن اق دره گرفته تا مصیبتهای دیگر ،بطوریکه  از سنگ ناله ای بر خاست واز اینها نه.ما شما را متهم می کنیم.

شما را مسبب شکم گرسنه همه اقشار فرودست می دانیم.شما به همه ما کارگران خیانت کرده اید.در حالیکه این جماعت که از رانتهای گسترده وفساد سیستماتیک در ایران به خوشی روزگار می گذرانند  ومانند بسیاری از مدیران دستگاه دولت که ضعف عملکردشان این چنین کشور را در بحران اقتصادی وخیمی قرار داده است ،حقوقهای نجومی وچند صد میلیون تومانی برای خود صادر می کنند اما زمانیکه به کارگر بدبخت می رسند مو را ازماست بیرون می کشند و خباثت به خرج می دهند.گذشته از همه اینها، در مورد مسئله افزایش دستمزد سالیانه ،بنظرمن از جمله خواسته های مهم طبقه کارگر،1-داشتن حق ایجاد سندیکاهای مستقل کارگریست.تشکلهایی که از جنس کارگر  و اماده دفاع از مطالبات برحق شان باشد . نه مانند خانه کارگر که فاقد عقبه کارگری ست ودست نشانده قدرت است.2-در حالیکه در سه ماه گذشته ریال ،پول ملی بیش از بیست درصد از ارزش خود را از دست داده است به بعبارت دیگر ،قدرت خرید دستمزد کارگران بیش از بیست درصد کاهش یافته است لذا باید امر افزایش دستمزد، هر سه ماه یکبار مورد بازبینی قرار گیرد.3 – بنظر من درین رابطه ،بانک مرکزی تنها عامل تعیین کننده نرخ تورم نباشد وباید از دیگر منابع مستقل استفاده گردد.اینها از جمله عواملیست که میتواند به بهبودی زندگی کارگر کمک نماید و بجد باور دارم که روزی کوشندگان جنبش کارگری با مبارزه و ایستادگی خود ،به تمامی مطالبات شان خواهند رسید. همچنین در اوضاع بغرنج  فعلی در مناسبات سرمایه داری ،کارگران هم باید با درک وآگاهی طبقاتی ،ضمن دوری جستن از تمامی جریانات غیر کارگری ، بی خاصیت و انحرافی،تنها با تکیه بر نیروی خویش ،امر مطالبه گری را به پیش ببرند.

با آرزوی دنیایی توام با عدالت،ازادی و صلح

رضارخشان

23/11/1396

منبع:پژواک ایران