برای نخستین باربیش از 500 نفرازچهره های شاخص اپوزیسیون خارج ازکشوربا گرایش های فکری وسیاسی گوناگون، دریک اقدام فراگروهی به حمایت ازبیانیه 14نفرازفعالان مدنی وسیاسی وحقوق بشری داخل کشوربرخاستندواین حمایت را به نمایشی ازاتحاد وهمبستگی ملی ایرانیان خارج ازکشورتبدیل ساختند. آنچه موجب اقبال گسترده چند صد شخصیت برجسته سیاسی واجتماعی وفرهنگی ورسانه ای برون مرزازبیانیه 14تن گردید، ازیکسواعلان اصلاح ناپذیری قانون اساسی و ساختارجمهوری اسلامی وضرورت برچیده شدن این ساختار وقانون اساسی آن، وازسوی دیگرتشکیل حکومتی سکولارودمکرات برآمده ازآرا مردم ایران بوده است.

درفضای بغایت آشفته اپوزیسیون خارج ازکشورکه به همت دستگاههای امنیتی جمهوری اسلامی وکج اندیشی وخود مرکزبینی رهبران گروههای سیاسی خارج ازکشور، 40 سال است که این اپوزیسیون پراکنده وخرده کارعملا ناکارآمدی خود را در مصاف با حکومت جهل وجنایت ولایت فقیه به اثبات رسانده اند وحاضرنیستند برسرحداقل هائی دربستریک جنبش ملی و فراگروهی با یکدیگرعلیه جمهوری اسلامی وبرای رهائی ازجرثومه فسادی که ایران وایرانی را تباهی کشانده است، دریک ائتلاف بزرگ ملی متحد شوند، گردآمدن بیش از500 تن ازشخصیت های شاخص سیاسی ومدنی وحقوق بشری خارج از کشوربرای حمایت ازبیانیه 14 تن از فعالان سیاسی مدنی داخل کشورپدیده ای است نوظهور که میبایستی آنرا به فال نیک گرفت. میگویم پدیده ای نوظهورچرا که درخارج ازکشورو درمیان گروههای اپوزیسیون رسم براین است که برای حمایت از کسی یا موضوعی، شخصی که میخواهد یک پتیشن را امضا کند شرط و شروطی برای خود قائل است. یعنی بجز مضمون ومطالبه مطرح شده درپتیشن واینکه تهیه کننده آن پتیشن چه کس یا کسانی هستند، بیشترازهمه آنچه برای شخصی که میخواهد یک پتیشن را امضا کند این است که نام او درکنار نام چه کسانی قرار میگیرد؟! واینجاست که اختلاف های گروهی وسیاسی وشخصی افراد درگذشته وحال وآینده ای که هنور نیامده است بروز میکند و متأسفانه خودی وناخودی مبنای امضای یک پتیشن میگردد!

اما با نگاهی به لیست اسامی امضاکنندگان حامیان بیانیه 14 نفر، خوشبختانه برای نخستین بارنام شخصیت ها وفعالان سیاسی و حقوق بشری ازنهادها واحزاب وگروههای سیاسی وفعالان رسانه های گوناگون با گرایش های سیاسی مختلف گرفته تا افراد مستقلی که به هیچ گروه ودسته ای تعلق خاطر ندارند به چشم میخورند که این میتواند نقطه امیدی درفضای بشدت متفرق و بی اعتمادی وفرقه گرائی های خارج از کشورباشد. در حمایت ازبیانیه 14فعال سیاسی ومدنی وحقوق بشری داخل کشور، واز میان امضا کنندگان لیست حامیان 500 نفره، برای نخستین بارکسی این پرسش آشنا وهمیشگی که" اسم چه کسانی دراین لیست است؟" تا برمبنای آن خودی وناخودی لیست مشخص و تصمیم گیری فرد امضاکننده برپایه آن صورت گیرد مطرح نشده است واین میتواند سرآغاز یک اراده مستقل و ملی در میان فرهیختگان وفعالان خارج ازکشورباشد. اراده ای مستقل وملی وفراگروهی که میتواند همدلی وهمبستگی جنبش ملی آزادیخواهانه وعدالت جوایانه داخل وخارج را به هم پیوند زند بدون اینکه درانتظاربی حاصل اتحاد و ائتلاف گروههای اپوزیسیون خارج از کشوربنشیند. آری اراده ملی انبوه شخصیت ها و فعالان مستقل سیاسی و مدنی وحقوق بشری داخل و خارج ازکشورمیتواند گروههای کوچک وپراکنده خود محور را دوربزند واین امرخجسته ای است.

حکومت داعشی جمهوری اسلامی که نه با مردم ایران، نه با همسایگان و نه با دنیای قرن بیست و یکم سرآشتی و سازگاری ندارد برای بقای خویش درسالهای پایانی عمرپلیدخود دست به حرکات و اقداماتی زده است که در نهایت جنگ هولناک دیگری را برایران وایرانیان تحمیل خواهد کرد، برای پرهیزازچنین جنگی شعاری که 14 فعال سیاسی ومدنی و حقوق بشری بلند کرده اند یعنی: "نه جمهوری اسلامی، نه جنگ" شعارو خواسته ای است که میتواند وحدت و همبستگی مردم ایران را درشرایط دهشتناک کنونی محقق سازد وفضای خفقان آلود و سرکوب کنونی را درهم شکند. بدیهی است که برای گذارازاین حکومت فاسد وخونریزوضدایرانی و رسیدن به ایرانی آزاد با حکومتی سکولارو برآمده از آرای مردم و پای بند به اعلامیه جهانی حقوق بشر، راه دشوار وپر پیچ خمی درپیش است که ساماندهی تشکیلات ورهبری جمعی ملی فراگروهی ضرورت ابتدائی آن است. و اتفاقا استمرارحرکت 14 فعال داخل کشور و دعوت آنان به حمایت ازاین حرکت ملی وفراگروهی در راستای چنین اهدافی است.

اینکه تصورشود حکومت ولایت فقیه مطلقه براثر فشاروتهدید قدرت های خارجی ناگزیر به سمت مردم ایران میل خواهدکرد وبا مردمی که 40 سال خون آنان را درشیشه کرده است ازدر دوستی وآشتی درخواهد آمد تصوری نادرست است. انتخابات گذشته ریاست جمهوری و وعده های حسن روحانی و اصلاح طلبان را برای کشاندن مردم به پای صندوق های رأی بیاد آورید ونگاه کنید که این آخوندعوامفریب آن روزها چه میگفت و امروزچگونه عمل میکند و درکجا ایستاده است!؟ در طول چهل سال گذشته همه راهها برای ایجاد رخنه ای کوچک دردل سنگ خامنه ای و جمهوری اسلامی پیموده شده و بی نتیجه مانده است، چرا که دل خامنه ای وحکومتش برای مردم ایران ومنافع ملی این کشور نمی تپد، چرا که خامنه ای وجمهوری اسلامی دل درگرو  بشاراسد سوریه و حشد الشعبی عراق و حزب الله لبنان و حوثی یمن و غیره وغیره دارد، وکسی که پس 40 سال و اینهمه شواهد نداند که این جماعت ایران ستیزهمه ازهمان باده ی "هیچ" خمینی نوشیده اند، هیچی که کشورومردمی را طی 40 سال  به خاک سیاه نشانده و براستی این کشور واین مردم را به هیچ تبدیل کرده است، وهمان "هیچی" که درآن چیزی بنام کشورایران ومردمی بنام این سرزمین وجود ندارند! آری کسی که عملکرد 40 ساله این جماعت ایران سوز را نبیند یا نخواهد ببیند،  در جهل مرکب است ویا خود را به نادانی میزند.

14 شهروند جان بلب رسیده ای که رو درروی حکومت خامنه ای قدعلم کرده اند ودر روزهای اخیربا شعار "نه به جمهوری اسلامی، نه به جنگ" فریاد ملتی را بگوش جهانیان رسانده اند، درپاسخ به این سئوال که چرا راه برای پیوستن  نفر15 و 16 و بسیاری دیگرکه خواهان پیوستن به حرکت آنان هستند بازنمیکنند؟ گفته اند که نفر پانزدهم، تمام مردم ایران هستند، مردمی که بطورقطع بجزجیره خواران تیغ بدست بیت رهبری وکسانیکه درسایه منجلاب جمهوری اسلامی به نان ونوائی رسیده اند، تمام زجردیدگان وستمدیدگان دراین نظام قرون وسطائی میتوانند نفر پانزدهم باشند و فریاد نه جمهوری اسلامی و نه جنگ را درهرکوی وبرزن بازتاب دهند و دیوارسکوت را بشکنند. دیوارسکوت که شکسته شود وترس نهادینه شده که فروریزد و آنگاه که قدم ها به حرکت درآیند آغازشمارش معکوس است برای سرنگونی رهبرخداگونه خامنه ای و حکومت جمهوری اسلامی. برگ آخر عمرننگین حکومتی که ره آورد چهل ساله اش برای مردم ایران بجزجنگ ومرگ وفقر وفحشا واعتیاد و گرانی وویرانی وفرارمغزها وزندان وشکنجه واعدام وتخریب آب وهوا و طبیعت چیز دیگری نبوده است درحال ورق خوردن است، با غالب شدن برترس و درک این حقیقت که تا جمهوری اسلامی برما حکومت میکند فردا تباه ترازامروز خواهد بود، هرکس میتواند نفرپانردهم یک جنبش ملی وفراگروهی باشد که گام نخست خود را با "نه جمهوری اسلامی، نه جنگ" برداشته است.

13 تیرماه 98

4 جولای 2019  

منبع:پژواک ایران