عباس محمد رحیمی، مبارز رنج کشیده و پایدار راه آزادی و بهروزی ایران، پهلوان جوانمردی که در تخت بیماری مرگبار نیز استوار به جبّاران و شیّادان نه گفت... مردی که خود نماد عشق و پایداری، مهر و شادمانی بود، درگذشت.

شگفتا که پیکار انسانی ماههای آخرحیاتش بازکننده مشت دروغگویان و افشاءکننده ترفندهای زندگی سوزان شد. یاد عباس و خاطره پیکارش ماندگار و آموزنده است.

به خانواده ارجمند محمد رحیمی به ویژه به مادر دردمند و فرزند و برادرش، به یاران باوفا - پروانه های شمع وجودش- صمیمانه تسلیّت می گویم.

درسوگ عباس فریاد مشترکم.

17 ام ژانویه 2016   آلمان                   کریم قصیم