عباس رفيق و همبند سالهاى طولانى زندان رو از دست دادم. او كه در يك دهه زندان وجودش و رفتارش اميد بخش خيلى از زندانيان ديگر بود از ميان ما رفت. نه ايدئولوگ بود و نه نظريه پرداز، اما وجودش در كنار ما ارام بخش روحيه هاى گاها درهم شكسته امان بود.

او با رفتار ساده و توام با انسانيت خاص و مثال زدنيش براى ما تعريف ساده اى از مبارزه و سياست بود كه به قول خودش همه چيز بايست در خدمت انسانيت انسان باشه. او به جاى اينكه انسانيت رو سياسى كنه در تعريف و قاموس خودش سياست رو انسانى كرد. و به دليل همين ويژه گى است كه عباس بخشى جاودانه از خاطرات دهه اول تمام زندانيان سياسى با گرايشها و ديدگاهاى متفاوت در زندانهاى رژيم جمهورى اسلامى است. به مادر صونا ، سپهر، خانواده محمد رحيمى و تمامى دوستان عباس از صميم قلب تسليت مى گويم و يادش جاودان باد