بگذار تا بگرییم چون ابر در بهاران

کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران

داش عباس برادر دو زن مقاوم سهیلا و مهری ،خود را در زندگی مبارزاتی، برای خانواده اش و برای آرمان اش فرد مسئول و پاسخگو دانست . و با ارزشهای اجتماعی بدست آمده، دستکم بدون خود فریبی ، با رویارویی شجاعانه دست وپنجه نرم کرد و راهکارهای مناسبی را جستجو کرد و با مقاومت بی پایان زندگی را بدرود گفت . داش عباس خواهرانت بسی شجاع بودند ..سلام من را به آنان برسان . با همدردی با مادر سونا و سپهر و تمامی دوستداران این خانواده ... 

مینا زرین