با توجه به دنیای رسانه دیجیتال و سرعت تحولات و ضیق وقت مخاطبین و اینکه خلاصه نویسی اصل مهمی در جلب مخاطب دیجیتال می باشد، پیشاپیش از مخاطبینی که انتظار مطلب تحلیلی مفصل و با جزئیات را دارند پوزش میخواهم.

به مخاطبینی که عدم حضور فرهنگ فحاشی علیه جمهوری اسلامی در نوشته نا امید شان میکند و از آن ناراضی خواهند شد نیز دوستانه اعلام کنم قبل از هر تغییر سیاسی ابتدا باید فرهنگ و خرد جمعی خود را بالا ببریم.

با غنیمت شمردن فرصت از خود نیز به دلیل انتشار مطالبی در سالها پیش که سرشار از خشم و کینه و فرهنگ غیر مودبانه بوده، علیه هر شخص، یا گروه و  دسته ای انتقاد کرده و آن را شایسته نمیدانم و تلاش خواهم کرد چنانچه از این پس مطلبی مینویسم از چهارچوب اعتدال و ادب و نقد همراه با استدلال خارج نشوم.

 

آقای مهدی خزعلی یکی از فعالان سیاسی شناخته شده در داخل کشور است که بخصوص بعد از انتخابات مهندسی شده سال 88 همچون بسیاری از بدنه این حکومت به جمع معترضان جدی حکومت پیوسته است و طی سالهای اخیر بارها طعم زندان را چشیده و اعتصاب غذا کرده و آخرین بار هم به بیمارستان منتقل شد. از این بابت ایشان شایسته احترام بوده و در صورت لازم حمایت جدی. از نظر نویسنده بهایی که مدعیان صحنه سیاسی برای نظریات خود پرداخت میکنند نشان دهنده میزان صداقتشان بدون توجه به درستی یا نادرستی مواضعشان می باشد.

آقای خزعلی با انتقادات جدی و ریشه ای به بنیان ها ی جمهوری اسلامی و بخصوص شخص ولی فقیه، یکی از جدی ترین منتقدین فساد و اختناق در داخل ایران است و انتقادات او به درستی متوجه هر دو جناح حاکمیت است.

پدر ایشان ابوالقاسم خزعلی یکی از روحانیون با نفوذ در جمهوری اسلامی بوده است و حتی در زندانی شدن و تلاش برای تغییر رفتار فرزندش نقش جدی داشته و بنابر گفته آقای مهدی خزعلی پدرشان تا حد  تلاش برای تشویق همسر به طلاق برای وادار کردن فرزندش برای بازگشت به دامن ولی فقیه و تغییر رفتار او پیش رفته است. با این حال دکتر خزعلی همواره به پدر احترام گذاشته و هرگز علیه پدر موضع گیری نکرده است و در عین حال از مواضع به حق خود نیز کوتاه نیامده و هزینه گزافی نیز در این جهت پرداخت کرده است.

 

دکتر مهدی خزعلی یکی از افرادی است که در اولین روز به عنوان کاندید ریاست جمهوری سال 96 ثبت نام کرد. در حالی که ایشان از افراد بسیار خبرساز و مورد توجه رسانه ها(رسانه های داخلی و خارجی)، از بابت زندانی شدن و اعتصاب غذا و مرتبط بودن به یکی از با نفوذترین آیت الله های حکومت بوده، به شکلی بی سابقه حتی خبر ثبت نام ایشان در رسانه های داخلی و بین اللمی با بایکوت خبری همراه بود و کمترین اشاره ممکن به ثبت نام ایشان آن هم در لابلای برخی خبرها شد.

این نوشته تلاشی در رمزگشایی این برخورد رسانه ای میباشد.

 

در سرفصل انتخابات ریاست "جمهوری اسلامی ایران" که یکی از گلوگاههای روند تغییرات سیاسی و تاثیر گذار بر حرکتهای اجتماعی ایران نیز میباشد قصد دارم به چند نکته کلیدی اشاره کنم.

 

درسرفصل موضع گیریهای آقای مهدی خزعلی باید این نکات را در نظر داست:

 

در عین حال نقاط مبهم و موضوعاتی که در داخل علامت سوال قرار میگیرند و از نظر نویسنده هنوز آقای خزعلی پاسخ قانع کننده ای به آن نداده اند:

 

البته دکتر خزعلی جابجا در موقعیتهای مختلف از عملکرد نادرست پدر فاصله گرفته و آن را نقد میکند ولی کماکان حرمت پدر مانع نقد بی پروا تر میشود.

پدر آقای خزعلی یکی از تاثیرگذارترین افراد در گنجاندن اصل ولایت فقیه در قانون اساسی بوده و حتی با فرزندش در تاکید بر همین اصل رودرو شده. اصلی که امروز تمامی سایر اصول قانون اساسی را به گروگان گرفته است.

درحالی که پدر آقای خزعلی حتی مخالفت اصولی فرزند خود را که معتقد به اصول جمهوری اسلامی است و برای منافع همین جمهوری، به فساد در آن انتقاد دارد برنمیتابد و چنین نامهربان و محکم و قاطع موضعگیری میکند، در برابر مخالفین جدی تر که از نگاه ایشان حتی مرتد و ضد اسلام هم می نمایند، چگونه رفتاری میتواند داشته باشد، آن هم از موضع یک روحانی طراز اول که به عنوان آیت الله و فقیه (از نظر خود جناب دکتر) در اعلام حکم شرعی علیه مخالفین از وجاهت و دلایل کافی برخوردار بوده.

از قول سعید امامی در بازجویی ها چنین نقل شده: "فلاحیان با وجود آنکه خود حاکم شرع بود، اما معمولا و در موارد حساس احکام حذف محاربان را شخصا صادر نمی‌کرد. او این احکام را از آیت‌الله خوشوقت، آیت‌الله مصباح، آیت‌الله خزعلی، آیت‌الله جنتی و گاها نیز از حجت‌الاسلام محسنی اژه‌ای دریافت می‌کرد و بدست ما می‌داد."

با این توضیحات هر چند اختلاف آقای مهدی خزعلی با پدر کاملا مشخص است ولی در جایی که جان و مال و سرنوشت یک ملت مطرح است نقد صریح و مشخص به عملکرد (حتی) پدر کمترین انتظار مخاطبین جدی دکتر خزعلی می باشد.

 

 

 

واکنش رسانه ها به ثبت نام آقای خزعلی:

 

واکنش تقریبا تمامی رسانه های داخلی و خارجی نسبت به این خبر بی تفاوتی و تلاش به بایکوت کردن آن بوده. چرا؟

اگر باور کنیم که تمام رسانه ها چه در داخل و چه در خارج هدایت شده و در جهت منافع جریان، گروه و دولت مشخصی عمل میکنند و در عمل چیزی به نام رسانه مستقل جدی و مطرح وجود ندارد (که از نظر نویسنده همینطور است)، باید بدنبال ضرر و زیان کاندیدها برای این جریانات گشت تا به این سوال بتوان پاسخ داد.

در صحنه سیاسی ایران دو جریان اصلی محافظه کار و اصلاح طلب حضور دارند که جریان به اصطلاح "منحرف" از دل جربان محافظه کار نیز به عنوان "شقاقلوس" بیرون زده است.

به طور مشخص جریانات اصلاح طلب در کلی ترین صورت منافع بخشهایی از دولتهای غربی را تامین کرده بنابراین گرایش رسانه ای این دولتها در جهت تقویت اصلاح طلبان است.

محافظ  کاران در جمهوری اسلامی که در داخل شامل لایه های مختلف روحانیون سنتی، هیئت موتلفه و اقتصاد سنتی و بازار، بخشهایی از اقتصاد تحت تصرف سپاه، امپراتوری های مالی که راهروهای تودرتوی آن به بیت رهبری هم وصل شده، میشود. این بخش  در سیاست جهانی مورد حمایت دولتهایی است که منافعی متفاوت با بخش لیبرال دولتهای غربی دارند که شامل روسیه، چین و تا حدودی کره شمالی میشود. این دولتها تنها چیزی که برایشان مهم است فاصله داشتن دولت ایران از غرب است تا با نفوذ در ان منافع خود را تامین کنند. در عین حال نئوکانها و بخشی از صنایع تسلیحاتی که آشوب در منطقه و تقویت اختلافات مذهبی و رادیکال تر شدن این اختلافات، منافع آنها را تامین میکند نیز از حامیان جناح محافظه کار در جمهوری اسلامی می باشند. بنابراین اصلا عجیب نیست که آیت الله رئیسی که لقب "آیت الله قتل عام" را به او داده اند در برخی رسانه های غربی، از آن به عنوان یک لقب رای آور یاد میکنند. این وضع به گونه ای است مطلوب ترین چهره برای محافظه کاران اسرائیلی چهره و جریانی حامی احمدی نژاد است!

در چنین شرایطی مطرح شدن ترمی کاملا متفاوت که در کلیت و بنابر گفته خود آقای خزعلی مشروعیت حاکمیت را نشانه گرفته، به نفع هیچکدام از طرفین، بخصوص جریان اصلاحات نمیباشد. بنابراین رسانه های غربی به صورت کر هماهنگ از کنار آن بی صدا عبور میکنند تا مبادا در موج ناراضایتی و خشم عمومی از هر دو جناح، این کاندید به صورت ناخواسته تبدیل به یک وزنه در صحنه انتخاباتی شود.

در شرایطی که سایتهای اصلاح طلب و میانه رو از جمله انتخاب (سایت اصلی حامی آقای روحانی) اساسا هیچ اشاره ای به آقای مهدی خزعلی نمیکند، از قضا رسانه های متمایل به محافظه کاران از جمله پارسینه حضور دکتر مهدی خزعلی برای ثبت نام را مطرح میکنند. این همان نکته ی بسیار حائز اهمیت است.

 

از نظر نویسنده با این ساز و کار و در این صحنه، احتمال تائید صلاحیت آقای مهدی خزعلی بسیار بالاست به دلایل زیر:

 

 

باید منتظر ماند و دید که ظرفیت حاکمیت در پذیرش گوناگونی نامزدها و محاسبات سیاسی در حاکمیت و بخصوص تاثیر محافظه کاران بر شورای نگهبان و تهدیدهایی همچون چراغ سبز به جریان سلطنت طلب برای طرح انقلاب در ایران و دیدار سناتور جان مک کین در آلبانی با رهبران مجاهدین به عنوان چماق بر سر جمهوری اسلامی نهایتا چه محصولی را به بار خواهد نشست.

 

 

اردشیر پ

17 آوریل 2017