پس ازهرانتخاباتی وسرکارامدن فرد یا جریان پیروز،بخصوص درانتخابات ریاست جمهوری که مبتنی بر اجماع عمومیست ،معمولا رسم برین منوال است که دراولین روزهای بعد از پیروزی ،اقدام به تصویب ویا اجرای طرحهایی میزند که مورد موافقت و رضایت کسانی باشد که درپیروزی او نقش موثری داشته اند ویا افراد و احزابی که ازاو حمایت کرده اند را در مناصب مختلف به کارمیگیرد. درکشورما متاسفانه بدلیل شرایط خاص سیاسی ،احزاب واقعی با بدنه وسیع اجتماعی ملاحظه نمیشود بلکه معمولا احزاب وجریاناتی حضور دارند که کمترتمام وقت فعال بوده ،یعنی فقط درزمان انتخابات چندنفری دورهم جهت شده وبنام حزب از یکی ازکاندیداهای ریاست جمهوری حمایت میکنند یا درانتخابات شوراها از لیستی خاص اعلام حمایت میکنند تا شاید درصورت پیروزی و در بازی سیاست که مبتنی بر مولفه های قدرت وثروت است دست بالا پیدا نمایند.

بدون انکه ثمرات این پیروزی در پایین دست جامعه ملاحظه شود.تشکیل حزب میبایست ازپایین ترین سطح افرادجامعه،یعنی کارگر.کشاورز.دانشجو.روستایی.پرستار.معلم.باسوادوبیسوادتشکیل شودچون هرفرد،با هر جایگاه اجتماعی درانتخابات ،تنها یک رای دارد. اما برگردیم به ایران و پیروزی جریان دولت روحانی که بشدت طرفدار مناسبات سرمایه داریست،گویا کارگران درین انتخابات در طیف جریان بازنده قرار گرفته اند که این چنین ،با طرح لوایح و بخشنامه هایی  ، طبقه کارگر مورد عتاب وتنبیه قرار می گیرد.شاید فکر می کنند که گفتمان جریان رقیب که مبتنی بر حمایت از دهکهای پایین جامعه بود ،اقبال کارگران را بیشتر به همراه خود داشته است و این چنین باید  مورد تنبیه قرار گیرند.جدا از بحث خصوصی سازی های گسترده وغیر کارشناسانه ،بخوانید خانه خراب کن برای کارگران ،اجرای طرح ضد کارگری کارورزی از جمله این مصیبتهاست .

اما چرا ما با طرح کارورزی مخالفیم؟اولا این طرح بهیچ وجه موجب کاهش بیکاری نمیشود و در آن کارفرما الزامات قانونی در فردای پس از کارورزی ندارد.بعدش هم وجود این طرح فی نفسه موجب تضعیف جایگاه قانون کار می گردد .یعنی عملا موجب تضعیف آن بخش از قوانین محدودی که در راستای منافع کارگر است ،می گردد . همانطور که در مسئله قراردادهای سفید امضا قانون کار دور زده شد.مشکل دیگراین طرح عدم انجام تعهدی است که دولت برای خود ایجاد کرده است وان پرداخت حق بیمه کارورزان توسط دولت به تامین اجتماعیست.درصورتی که دولت نتواند تعهدی که برای خودایجاد کرده را پرداخت نماید ویا مثل روال گذشته که بجای پرداخت تعهدخود به این سازمان، شرکتهای ورشکسته رادرقالب اصل ۴۴به تامین اجتماعی واگذارمیکرد این بار فاجعه عظیمی اتفاق خواهدافتاد وسازمان تامین اجتماعی هم باکمبود بیمه گذارمواجعه شده وتناسب بیمه گذار به مستمری بگیرهم بهم خواهد خورد لذا بدلیل کمبود منابع مالی عملا فلج خواهد شد. اگرسازمان تامین اجتماعی با این سیاست دولت مخالفت جدی نمیکند بدلیل این است که رئیس این سازمان توسط دولت انتصاب میشود طبقه کارگر در ایران  اقدامات ضد کارگری و مصیبت بارمرتضوی درسازمان تامین اجتماعی در زمان دولت های نهم ودهم رافراموش نکرده اند واثارمخرب سیاستهای غلط ایشان هنوزبرطرف نشده که دولت روحانی با طرح کارورزی و دیگر طرحها درحال تیشه به ریشه زدن این سازمان هستند.

از سوی دیگر، ازدانشجویان وفارغ التحصیلان دانشگاهی که درانتخابات اخیر ، در جهت کمک به جریان دولت فعالیت می کردند،  انتظارمیرفت با عطف به اینکه قانون طرح کارورزی ازبرنامه های اتی دولت روحانی است  واگرایشان مجددا انتخاب شود و طرح فعلی را پیش ببرد موجب تحقیر و ازدست رفتن فرصت زندگی خواهد شد این مطالبه یعنی حذف این طرح را در صورت پیروزی از دولت خواستار شوند که متاسفانه این چنین نشد.با این حال ،درین سالهای اخیر ،وجود قانون کار فعلی، خاری در چشم واستخوانی در گلو ،هم برای دولتها وهم برای کارفرماها بوده است. سعی وتلاش فراوانی در جهت تغییرات قانونی در ان شده است که با مقاومت جامعه کارگری ،تاکنون ره بجایی نبرده است.اما گویا اینبار جهد و تلاش نه در جهت تغییر ،بلکه دورزدن این قانون است.وجود  طرح کارورزی را میتوان  در همین راستای دور زدن و تضعیف قانون کار بحساب اورد.

البته شاید یکی ازدلایل ویا حتا مهمترین دلیل اجرای چنین طرحی ، حرکت شتابان دولت روحانی بسمت مناسبات سرمایه داری که قطعا در این مسیر توصیه ها و فرامین سازمان تجارت جهانی وصندوق بین المللی پول از جایگاه ویژه ای برخوردارمیشوند را میتوان ذکر کرد.تا نیروی ارزان کار را برای نظام سرمایه داری فراهم کند. ایجادشغل بهانه است شغلی که در آن  یک سوم حقوق ثابت به کارورز پرداخت شود وهیچ تضمینی در رابطه با کارفرما و پس ازپایان دوره کارورزی وجود نداشته باشد  تا فردمذکورراجذب نماید شغل نیست .بلکه بردگی وتحقیر آدمیت است. و جامعه کارگری یک باربرای همیشه میبایست تکلیف خود را با این گونه اقدامات فریبکارانه  و هماهنگ شده، بین دولتیان وکارفرمایان را مشخص کند چاره کار در برخورد با چنین طرحهای ضد کارگری همانا تشکل یابی و سازمان یابی مستقل کارگریست که باعث همبستگی بین کارگران در مقابل چنین طرحهای ظالمانه ای می گردد.

تجربه ثابت کرده اززمان انحلال یک جانبه سندیکاهای کارگری وایجادشورای اسلامی کارو وجودافراد مهندسی شده بعنوان نماینده کارگرنمیشودبا این اقدامات دوجانبه که دردولت طرفدار سرمایه داری روحانی تشدید شده است ، مقابله کرد.متاسفانه درلوای اجرای اصل۴۴شرایط بگونه ای رقم میخورد که اصل هدف فراموش شده وهم نحوی واگذاریها جای حرف وحدیث دارد که یا خصولتی است یاخودمانی سازی (رانتی)وهم اجراان باعث شکاف عمیق طبقاتی بین جامعه شده .هر چی هست خصوصی سازی نیست.اگر هم هست که برای ما ،بازهم مصیبت است.

با آرزوی بهبودی شرایط زندگی طبقه کارگر در جهان

رضارخشان

فریدون نیکوفرد

از کارگران نیشکر هفت تپه

24/4/1396