چهل روز گذشت (عباس عزیز رفت)

                                                                                                                                            

 چهل روز از خاموشی شعله شمع وجود عباس عزیز گذشت و خورشید آزادگی و معرفت ، مردانگی و  مقاومت  ، وفاداری و لبخند به زندگی را برای رهروان و همبندان سابق و همه دوستان و آشنایان و حتی مخالفانش بر جای گذاشت تا با بهره مندی از گرمای میراث اش ، سردی و انجمادی که  در مسیر مبارزه با دژخیم جمهوری اسلامی در این چند سال اخیر ایجاد شده ، را ذوب و با همدلی و همنوایی و وفاق ،  سیلی خروشان گشته و با توفندگی هر چه بیشتر ابتدا با نقد منصفانه  ، مسیر رهایی و آزادی از بند بغض ها ، تهمتها و نفرت پراکنی و جدلهای بی حاصل   خود را هموار نموده تا لایق رهایی مردم در زنجیرمان باشیم .                                                                                                                                                      

عباس عزیز رفت  اما ضرب المثل معروفی میگوید در زمستان وقتیکه باد میآید باید گفت وای بر برف ، وقتیکه باران میآید باید گفت وای بر برف و وقتیکه بهار میآید باید گفت وای بر برف ، آری چهل روز گذشت اما دریغ از یک عذرخواهی کوتاه و مسئولانه به خاطر تحلیل های پزشکی همراهان سابقش که بیماری او را ساختگی و نمایشی جلوه دادند                                                                                                            

و دریغ از یک خط ابراز تسلیت به فرزند و خانواده عباس از جانب همسر بعنوان یک انسان در مرتبت اول و بعنوان یک همسر سابق و مادر در مرتبتی دیگر                                                                                         

 و دریغ از یک خط ابراز تسلیت از جانب همبندان سابق که تفکرات جدید او را بر نمی تابیدند ولی خود را انسان و دموکرات دانسته و با این یقین که آنها تمامی ویژگیهای منحصر بفرد عباس را با گوشت و پوستشان در زندان لمس کرده  و روحیه و خندیدن در برابر فشارها و شکنجه های رژیم را از او آموخته بودند و دریغ که زمستان و برف رفت و متاسفانه روسیاهی بر ذغال بماند و بماند و بماند .                     

واقعا دلم گرفته از این همه سنگدلی ، آنهم برای ما منادیان رافت و مهربانی و عشق به انسان ها و انسانیت . فرصتی استثنایی برای زدودن زنگارهای بر دل و نواختن دوباره موسیقی همدلی و  وفاق دشمن ستیز را چه آسان از دست دادیم . راستی ما را چه شده است که رژیم را به حال خود رها کرده و یقه یکدیگر را چسبیده ایم ؟ عباس عزیز همانگونه که در متن تسلیتم نوشته بودم و با شناختی که من از او داشتم لحظه ای از زندگی را برای مصلحتی حرام نکرد و افتخارش اینکه ، در برابر هر مقتدرتر از خودش ، متکبرترین بود و در برابر هر ضعیف تر از خودش ، متواضع ترین و این خصلتی است آموزنده و ماندگار .                                                                                                                                                                                  

چهلمین روز درگذشت عباس عزیز را به مادر صونا و سپهر و خانواده بزرگ محمد رحیمی و همه یارانش  تسلیت گفته و امیدوارم با همدلی و وفاق و رفع موانع مسیر ناهموار پیش رو ، تحقق بخش آرمانهای عباس عزیز و شهیدان فداکارمان باشیم .                                                                                                                                   

فعلا امضا محفوظ                                                                               هفتم اسفند یکهزارو سیصد و نود وچهار

   .         

 

منبع:پژواک ایران


فهرست مطالب  در سایت پژواک ایران