جنایت جنگی در اشرف
حمید محبی
آخوندهای جنایتکار حاکم بر میهنمان، شب گذشته دیگر بار، تفنگ چی های مزد بگیر خود را برای کشتار به اشرف فرستادند.
خبر ها گواهی میدهند که تاکنون بیش از نیمی از ساکنان بی سلاح اشرف وحشیانه وبه بیرحمانه ترین شیوه، قتل عام شده اند.
تصاویر بسیار دلخراش یورش، تردیدی بردرنده خویی مهاجمین باقی نمیگذارند.
بسیاری از ساکنان اشرف با دستان بسته وبا شلیک بر سر، از پای درآمده اند یعنی اعدام شده اند.
نیروهای تحت امر نخست وزیر مالکی ابتدا آنها را دستگیر، سپس اعدام کرده اند.
سلاح کمری را به سوی سرها هدف گرفته، شلیک کرده اند. بدون اینکه بدانند به چه کسی شلیک میکنند و چرا شلیک میکنند. حتی به مجروحین در کلینیک نیز" تیر خلاص" زده اند.
سلاح بدستانی که هویتشان معلوم نیست. تنها آمده اند بکشند ومزدشان رابگیرند و بروند.
بجز جنایت جنگی چه اسمی میتوان بر این گذاشت؟
وجود چنین موجوداتی شرم انسانیت است.
موضعگیری سپاه پاسداران جمهوری جنایتکاران اسلامی تردیدی درطراحی شدن جنایت هولناک کشتار شب گذشته وامروز اشرف، بدست ایادی این ارگان باقی نمیگذارد.
مالکی وهمدستانش نیز طرح را اجرا کردند.
دیدن چهره های برخاک افتاده دوستان قبلی که سالها با یکدیگر زیسته وکار کرده بودیم بسیار دردناک است.
حتی آنگاه که دیگر همفکر وهمراه نیستیم.
ساعت ها بر چهر های برخاک افتاده وچهره هایی که در قالب عکس رسمی برای روز " شهادت" گرفته شده بودند نگریستم.
نگریستنی که در آن روزها و سالها یکی پس از دیگری از ذهن میگذرند وتمامی ندارند. همزمان تاسفی ودردی.
دردی عمیق که نمیشود بیانش کرد وبیان آن نیز احساسی که باید را در مخاطب بر نمی انگیزد.
اینها همه بچه های ایران بودند.
اینها همه روزی برای آزادی میهن اسیرمان پای در مبارزه گذاشته بودند.
هیچ دلیلی قتل عام آنها را توجیه نمیکند. هیچ دلیلی قتل عام هیچ گروهی از انسانها را توجیه نمیکند.
قتل عام یعنی فراتر ازجنایت. آنسوی کشتنی که به آن جنایت میگوییم.
لحظاتی هست که کلمات کفاف بیان معنی را نمیدهند.
این یکی از همان لحظات است.
چه باید گفت؟ ننگ ونفرت بر نظام پلید آخوند های جنایتکار؟
آنها سالهاست که مرزهای ننگ را درنوردیده اند. سالهاست که نفرت زینت ظاهرشان است. سالهاست که پلیدی در مقابل آنها رنگ باخته است.
هنوز از سرنوشت باقیماندگان کشتار شب گذشته وامروز اشرف اطلاع دقیقی دردست نیست. معلوم نیست سلاح به مزدان خامنه ای- مالکی چه به روز آنها آورده اند ویا خواهند آورد.
هزاران نفر از ساکنان سابق اشرف نیز همچنان بلا تکلیف وبدون داشتن آینده ای روشن و مکان قابل اتکایی برای زندگی در زندان موسوم به" لیبرتی" در انتظارند.
شاید گمان نمیرفت چیزی مشابه " تیف" درانتظار آنها نیز باشد.
با شرایط زیستی بهتر اما بدون چشم انداز خروج فردی.
زیرا بهرحال اقلیتی از زندانیان تیف پس از سالها مشقت وتلاش، این فرصت را پیدا کردند که خود را به کردستان برسانند و اگر دوست یا خانواده ای در اروپا داشتند کمک بگیرند وبا پشت سر گذاشتن زندان و کوه و رود خانه ودریا، به کشوری پناهنده پذیر برسند.
این فرصت از ساکنان " لیبرتی" دریغ شده است. تا آنجا که اوضاع واخبار نشان میدهند آنسوی دروازه های لیبرتی تنها آدم های جمهوری اسلامی ایستاده اند.
نمیدانم حامیان بازگشت به اشرف که تا همین دیروز شعار امن بودن اشرف را میدادند متوجه شده اند که آنجا امن نیست؟ یا نه تنها شعارشان را میدهند ومهم نیست چه میگویند.
زنده باد آزادی
2013-09-02
منبع:پژواک ایران