در پی دستگیری حمید نوری جنایتکار در کشور سوئد "کمیسیون امنیت و ضد تروریسم شورای ملی مقاومت" در اطلاعیه ای با عنوان "ماجرای دستگیری دژخیم دستگیر شده در سوئد" ضمن تائید خبر دستگیری، تا آنجا که توانسته سعی می کند، این اتفاق مهم و تاریخی را کم رنگ و کم اهمیت و به نوعی مشکوک جلوه  داده و به یکی از عوامل این  کارزار بزرگ تاریخی (ایرج مصداقی) بتازد و همچنان که در رویه سابق این کمیسیون متداول بوده است، صفات "تشنه به خون"  و  ...  را به او نسبت دهد. هدف این نوشته قدردانی از تلاش های ایرج مصداقی در این کارزار چند ماهه نیست و نمی‌خواهم راجع به این موضوع و کلا ناراستی ها و نادرستی هائی که در این اطلاعیه آمده است بنویسم، گرچه نمی توانم یادآور نباشم که سالهاست تو گوئی این کمیسیون "امنیت"، کاری ندارد جز تهمت زدن به مخالفین و منتقدین سازمان مجاهدین خلق و پرونده سازی برای آنها. اگر به اطلاعیه قبلی این کمیسیون هم نگاه شود گویا به دنبال شکاری بود که سالهاست نتوانسته به آن آسیبی برساند. (نگاه کنید به اطلاعیه: "ایرج مصداقی تواب تشنه به خون و تصدیق ناگزیر پس از انتشارعکس در کنار ایران ایر")

اما مطلبی که می‌خواهم به آن اشاره کنم این است که همه ما می دانیم بیش از 2000 نفر از اعضای این سازمان در آلبانی مستقر هستند و باز هم می دانیم که تعداد زیادی از این افراد، زندانیان دهه خونین شصت بوده اند و احتمالا بیش از ده ها نفر از آنان در زندان های گوهر دشت و اوین، جنایتکار دستگیر شده در فرودگاه آرلاندا را از نزدیک دیده و می شناسند. سازمان مجاهدین خلق مدعی است که "صاحب" عمده خون های به ناحق ریخته شده، مخصوصا در سال 67 است. اگر این مدعا درست باشد، آغاز دستگیری حمید نوری در سوئد سرفصل بزرگی برای سازمان مجاهدین خلق خواهد بود. آیا به دادخواهی خانوده های کشتار67 خواهد پیوست یا نه، آیا به خونخواهی اعدام شدگان کمک خواهد کرد؟

می دانیم که سازمان مجاهدین خلق هم  پول زیادی در اختیار دارد و هم ده ها وکیل به قول خودش" درجه یک بین المللی". از اینها سخن نمی گویم و نمیگویم که این امکانات را در اختیار دست اندرکاران محاکمه بگذارد، اما می گویم افراد و اسناد مربوط به کشتار زندانیان سیاسی در سال 67 را در اختیار دادگاه بگذارد تا به روند محاکمه کمک جدی کرده باشد. در این فصل برای یک بار دیگر باید منتظر بود که آیا سازمان مجاهدین خلق در کنار مردم و منافع ملی قرار خواهد گرفت یا همچنان درب بر پاشنه سابق می چرخد؟ به زودی خواهیم دید.

نریمان حیدری

منبع:پژواک ایران