آن «شرِ» بجانِ مردم افتاده تویی
یاور استوار
آن «شرِ» بجانِ مردم افتاده تویی
شلاق کشِ گردهِ آزاده تویی
«اشرار» ز کندوی تو سرریز شوند
با خلق درافتاده!؟ برافتاده تویی!
شلاق کشِ گردهِ آزاده تویی
«اشرار» ز کندوی تو سرریز شوند
با خلق درافتاده!؟ برافتاده تویی!
از پنجهِ خلق شعله سر برزده است
صد آتشِ کین به جانِ رهبر زده است
اسلام درافکنده به سرگیجهِ مرگ
زین شعله که بر حوزه و منبر زده است!
«اصلاح طلب» فتاده از چشم شما
خونین شده «نااصول» از زخمِ شما
عمامه و سجاده به یغما رفته ست
کاراست یقین، شرارهِ خشم شما!
از فیضیه ها خرافه بنیاد آمد
از منبرتان نفیرِ بیداد آمد
سرخیلِ خرافه اید و جمعیت جهل
از دینِ شما خلق بفریاد آمد!
یکبارِ دگر ز جای برخاسته ایم
از هستیِ خویش زادِ ره ساخته ایم
در کارِ قمارِ عشق لیلاج سریم
نردِ دگری به نطعِ جان باخته ایم!
برخاسته ایم و عزمِ رفتن داریم
پروای رهیدن و گسستن داریم
این نظمِ پلید و شوم در هم ریزیم
این بار هوای سرشکستن داریم!
منبع:پژواک ایران
