اکنون سی دوسال از قیام مردم ایران علیه حکومت سیاه شاهنشاهی میگذرد در نتیجه این نشان میدهد که مردم ایران برای آزادی و رفاه شاه را سرنگون کردند.  اما در ادامه با توظئه دول سرمایه داری غرب و آمریکا در همکاری با ارتجاع مذهبی به انقلاب 1357 شمسی خون پاشیده شد. دولت فاشیستی اسلامی را بر جامعه انقلابی ایران به زور ترور و کشتار تحمیل کردند. اکنون قریب  سی و دوسال است حکومت سیاه مذهبی فاشیستی جمهوری اسلامی با ایجاد فضای وحشت وترور، راه انداختن حمامهای خون در مقاطعی معین )خردا د1360، شهریور 1367 ، جنگ ایران و عراق، 18 تیر، جریان قتل عام کارگران در خاتون آباد و دهها محل کار و زندگی کارگران در این 32 سال) فضایی سیاه و ضد بشری را بر جامعه ایران گسترانده است. در طول ایندوران همیشه مردم مبارز و برابری طلب در ایران برای سرنگونی این حکوما فاشیست تلاش کرده اند و حاکمیت را به لبه پرتگاه برده اند.  این بدان معناست که آمارمانهای انسانی و ایده های انقلاب 1357 در دلها مانده و در مقاطع مختلف خودرا نشان داده و میدهد. حرکت و تظاهرات میلیونی توده های مردم در 24 خرداد 1388 علیه نتایج انتخابات ریاست جمهوری دوره دهم، اعتراضات یک سال و نیم اخیر بعد از انتخابات که با عث رسوایی هرچه بیشتر جریانات لیبرال درون حکومتی هم مثل جریان موسوی و شرکا، ملی مذهبی ها و خلاصه جریان رسوا شده اصلاح طلبان حکومتی که خواستار حفط نظام ضد بشری اسلم در ایران هستند شده. اوضاع کنونی را میتوان از آنجمله نامید. مردم نمیخواهند زیر بار حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی زندگی کنند. مردم نمیخواهند فقط اسمهای حکومت مداران عوض شود، مردم ایران میخواهند کل نظام فاسد و ضد بشری جمهوری اسلامی را سرنگون کنند. جنبش برابری طلب دنبال شعار موسوی سبز پوش نرفتند و نخواهند رفت. زنان و مردان معترض ایران در جدال با کل نظام هستند و خواهان سرنگونی نظام اسلامی سرمایه اند. مردم خواهان آزادی و برابری رفاه و امنیت در جامعه و زندگی خود هستند. هم اکنون در حالی که نیروهای سرکوبگر رژیم اسلامی با خشونت بیحد و حصر جلو اعتراضات خیابانی مردم ایستاده اند.  ما مردم ایران موقعیت جدی و حساسی را با حضور جدی خود در سیاست جامعه بوجود آورده ایم. ما شکاف در بالا را دامن زده ایم، ما کل حاکمیت را به مبارزه طلبیده ایم و اکنون در یک موقعیت حساس و جدی سیاسی قرار داریم. از نظر اوضاع جهانی و مسئله درگیری های سیاسی درمنطقه فضای سیاسی خارج ایران به نفع ماست. تونس، مصر، الجزائر، یمن و بالاخره اردن کشورهایی هستند که دستخوش حوادث سیاسی اند و تظاهرات مردم حاکمیتهای فاسد و دیکتاتور خاورمیانه را به نبرد طلبیده است. امروز مردم مصر مصمم اند که حاکمیت سیاه مبارک را سرنگون کنند.  موقعیتی که امروز در خاورمیانه و بالطبع  در جهان هست به نفع ماست. ما باید از تجربیات و حرکات معینی که امروز در سطح دنیا مطرح است اسفاده کنیم. ما خود دنیایی از تجربه مبارزات جدی در این سه دهه داریم.

شعارهای ما!

الف:  شعار های ما باید بدقت خواستهای مردم آزادیخواه ایران را نمایندگی کنند. همچنین دشمن همه جا چتر سیاه پلیسی خودرا با انواع و اقسام تشکلهای رنگ و رنگ شبه فاشیستی گسترانده است، بخصوص بعد از تظاهرات 24 خرداد 1388 علیه نتایج انتخابات. برای مقابله با آن باید چاره ای اساسی و توده ای اندیشید. بدین صورت که با توجه به تجربیات دوران قیام 1357 و تظاهرات میلیونی خرداد 1388 همه جا مردم هم باید تشکل و نهاد توده ای خودرا سازمان دهند. چه بصورت مخفی و چه بصورتی که مردم احساس کنند پشتیبان هم هستند و در یک همبستگی با یکدیگر قرار دارند. ایجاد روحیه همبستگی و اعتماد کردن بهم یکی از آن مسائل جدی است که در ایجاد تشکل توده ای خیلی نقش دارد. چون در فضای رغب و وحشتی که رژیم طی دهها سال بر جامعه گسترانده است . مقداری مردم را نسبت بهم بد بین کرده بود. خمینی جلاد وقتی در سال 1360 دستور داد همه همسایه ها از هم جاسوسی کنند تخم بد بینی در جامعه را بین مردم کاشت که با زور و فضای ترور این وضعیت را تا سالها بر جامعه حاکم کردند. اما از سال 1378 با جنبش دانشجویی 18 تیر علیه این فضا جامعه تکان خورد و اتحاد و اعتماد بین کارگران و روشنفکران و زنان و مردان آزاده بهم بیشتر و بیشتر شده. تظاهرات میلونی 24 خرداد 1388 نمونه بارز این مسئله بود. در نتیجه جا دارد که این فضا ی اتحاد را گسترده تر کنیم و متحدانه علیه دم و دستگاه حاکمیت تشکلهای خودرا سازمان دهیم. تجربیاتی که ما باید از دوران قیام به نسل جوان منتقل کنیم. لازم است اما امروز با توجه به سرعت بیحد ارتباطات بین آدمها باهم راحت میتوان از اتحاد مردم در جاهای دیگر هم استفاده کرد. بخصوص امروز نسل جوان با توجه به سطح دانش و افق دیدشان میتوانند تکنیکها و راهکارهای تازه تری از اتحاد و همبستگی را بکار گیرند. امروز نسل انترنت و کامپیوتر بیشتر میتوانند در جهت اتحاد و ایجاد همبستگی بین مردم نقش داشته باشند. و عملا باید پای یک اتحاد و همبستگی واقعی رفت و این یکی از اساسی ترین مسئله این دوره است.  در هر تعارض اجتماعی و سیاسی تشکل شرط بارز موفقیت و پیشروی است. بنابراین برای رسیدن به هدف که سرنگونی نظام منحوس جمهوری اسلامی است باید متشکل شد تا بتوانیم از پس تشکل ونظام سراپا ضد بشری جمهوری اسلامی  بر آییم.

 ب : مسئله دیگر در هر اعتراض اجتماعی و تقابل سیاسی شعار و فرموله کردن خواستهای مردم است مهم است.  شعار آزادی کلیه زندانیان سیاسی کی از شعارهای اصلی است. در هر نظام ضد بشری حاکمیت تلاش میکند با گروگان گرفتن آزادیخواهان و مبارزا جامعه را به تمکین و سکوت وادارد. زندانیان سیاسی گروگانهای جنبش آزادیخواه و برابری طلب نزد دشمنان مردم هستند. آزادی زندانیان سیاسی بدون قید وشرط برآیند جدی و قدم محکم مردم علیه حاکمیت ضد بشری در ایران و یا هرجای دیگریست. بنابراین شعار آزادی بی قید و شرط کلیه زندانیان سیاسی مهم است. در دور اخیر جماعت ملی/مذهبی سعی میکنند از شعار آزادی زندانیان سیاسی استفاده مقطعی کنند. مثلا خاتمی در سخنرانی اخیرش و یا رفسنجانی در صحبتهای اخیرش به مسئله زندانیان پرداخته اند. اما موذیانه روشن نکردند کدام زندانیان. چون اینها میخواهند مسئله معامله با اصل نظام جمهوری اسلامی امتیاز دهند. این آقایان خواستار آزادی کلیه زندانیان سیاسی نیستند، فقط از این شعار میخواهند در حفظ نظام و نیز دشمنی خود علیه آزادیخواهان، کارگران و کمونیستها را نشان دهند. همچنین به رژیم جمهوری اسلامی هم دست نزنند بلکه دعوا برای سهم در قدرت داشتن را هدف دارند. . تجربیات تاریخی در جنبشهای سیساسی و اجتماعی جدی نشان داده است که شعار آزادی زندانیان سیاسی شعاری همه گیر و جدی برای سرنگونی رژیمهای دیکتاتور و خودکامه است و بوده. زندانیان سیاسی در جامعه سمبل اعتراضات بر حق آزادیخواهان در جامعه هستند. خواست آزادی کلیه زندانیان سیاسی پله اول مرگ جمهوری اسلامی است. باید در هر اعتراض و تشکلی در هر اجتماع و گردهمایی خواست آزادی بیقید و شرط زندانیان سیاسی را مطرح کنیم. باید این شعار جزو شعارهای اولیه ماباشد.

شعار سرنگونی جمهوری اسلامی دیگر شعار مهم ماست. نباید اجازه دهیم از مبارزات بر حق ما پشتوانه معاملات عده ای فاسد که در سرکار آوردن جمهوری اسلامی نقش داشنتد و امروز در دعوای خانوادگی هستند، بشود. نباید اجازه دهیم لاشخوار های اسلامی پشت مبارزات مردم خودرا قایم کنند. این مسئله بدان معنی است که، ما مردم ایران برای تقسیم قدرت بین اربابان به خیابان نیامده ایم و نمی آییم. ما نمیخواهیم نظام اسلامی روئسایش را عوض کند. ما نباید اجازه دهیم جناح دیگر رژیم جمهوری اسلامی قدرت مارا دسمایه معاملات قدرت خود کند.

ج  دعوای آقایان و سیدها و عمامه بسر ها امر ما نیست، ما خواهان سرنگونی سیستم حکومتی جمهوری اسلامی و ماشین ستم و ترور جنایت جمهوری اسلامی هستیم. پس خواست سرنگونی جمهوری اسلامی سر لوحه تمامی اعتراضات ریز و درشت باید باشد.  این شعارها زمینه ساز برنامه ما برای آینده بعد از جمهوری اسلامی خواهد شد. یعنی پلاتفرم ما و نقشه عمل ما بعد از سرنگونی جمهوری اسلامی را نشان میدهد. شعار ما حکومتی آزاد و برابر و دور از استثمار است. تلاش ما برای ایجاد دنیایی بهتر است.  اکنون شرایط ما خطیر تر است زیرا قدرت خودرا دوباره بعد از سی دو سال به دشمن نشان دادیم و از وحشت اتحاد ما به رایزنی ها پرداخته اند. فرمانده جنایتکار سپاه پاسداران، رئیس سابق مجلس شورای اسلامی آخوند مهدی کروبی، میر حسین موسوی نخست وزیری که ده سال ستم را برما حاکم کرد ، قطعا دنبال حقوق انسانی ما نیستند. اما میخواهند زیرکانه قدرت مارا دستمایه معاملاتی که شروع کرده اند بکنند. اینجاست باید صف خود را محکم کنیم و برای نابودی نظام جمهوری اسلامی تلاش خودرا پر قدرت و گسترش بدهیم. ما هم اکنون در سراسر دنیا اعتراضات خودرا گسترش داده ایم. محکومیت جمهوری اسلامی در عرصه بین المللی، دفاع آشکار جریانهای کارگری و سازمانهای آزادیخواه از مبارزات مردم ایران در چند سال اخیر و همچنین وجود فعال اپوزیسیون سرنگونی طلب در داخل و خارج ایران، فضای بین سیاسی رادیکال در مصر، تونس و دیگر کشورهای شمال آفریقا و کشورهای عرب سواحل بحر احمر و مدیترانه به نفع مبارزات بر حق ما مردم ایران است.

ما قدرت فراوانی داریم.

تجربیات انقلاب بهمن 1357(که بخون کشیده شد) و نیز تجربیات ارزنده یک دهه اخیر در ایران بهترین و قدرتمند ترین پشتوانه ماست باید هم در داخل ایران و هم درخارج عرصه را بر جمهوری اسلامی تنگ و تنگتر کنیم و نفس آخرش را قطع کنیم. ترکیب رادیکال نیروهای سرنگونی طلب و رادیکالیسم موجود در جامعه ایران ابزارهای حرکت علیه کل حاکمیت سیاه رژیم ضد بشری جمهوری اسلامی باید باشد. مبارزات این چند ماه اخیر کارگران برای احقاق حقوق ها ی به تقویق افتاده خود و نیز مبارزه برای امنیت در محیط کار وسعت و دامنه مبارزات مردم ، کارگران و زنان و مردان آزادیخواه را در ایران نشان میدهد. باید در تدارک یک انقلاب بنیان کن که ریشه فاسد حکومت آپارتاید جنسی را در ایران از بیخ و بن بکند باشیم. از تجربیات خود و حرکتهای سیاسی جدی که در منطقه وجود دارد استفاده کنیم. تشکلهای مردمی را در هر کوچه و برزن دایر کنیم و بخصوص در ترکیب هوشیارانه کار مخفی/ علنی میتوانیم نیروهای خودرا بدرستی سازمان دهیم.  

مرگ بر جمهوری اسلامی

منبع:پژواک ایران