کودک که بودم می خواستم بدانم خدا کيست که وقتی منزل فاميل و دوست و همسايه ميرويم، موقع جدا شدن همه بهم می گويند  : «خدا حافظ». خدا کيست که هرآرزويی کسی دارد ميگويد « اگرخدا بخواهد». چرا انسانها وقتی ميخواهند به مسافرت بروند برای بسلامت رفتن و بازگشتشان ميگويند « توکل به خدا». و من درعالم کودکی مصر بودم بدانم خدا کيست و کجاست؟ چرا همه چيز مآ دردست خداست؟ من ازخانواده ای کتابخوان و اهل مطالعه می آيم اما پاسخ های پدرومادرم مرا قانع نکردند و پدرم مرا پيش يک دانشمند از فاميل بردند که بصورت علمی از کليهٔ علوم دانشگاهی آنزمان ايران منجمله علوم دينی سررشته داشت. او سؤالات مختلفی از من کرد و توضيحاتی  داد که متأسفانه قانع نشدم و آخرسر در سفربه اصفهان مرا نزد آيت الله حاجيه خانم امين بردند که بازهم بدون پاسخی که قانع شوم منزل ايشان را ترک کردم اما ايشان جمله ای به مادرم گفتند که فراموش نکردم. گفتند: «خودش خدا را پيدا می کند». مفهوم ديگراين پاسخ ميتوانست اين باشد که ديگران خدا را دريافته اند و منِ فسقلی سؤالی ميکنم که پاسخش را همه می دانند و هرچه می گويند در کلهٔ پوک من نمی رود يا شايد خدا دانستنی نيست بلکه يافتنی است.

۲۵ ژوئيه ۲۰۲۱

منبع:پژواک ایران