آنها مانند بازی فوتبال از یک دزد به دزد دیگر جریان انتخابات را پاسکاری می کنند.
از این راهزن به آن راهزن و از این دوره به آن دوره .
دزدهای دو گروه به شدت مشغول نبرد و کشمکش هستند.
گاهی دزدی می کنند تا افشاگری کنند و گاهی هم افشاگری می کنند تا بهتر دزدی کنند.
۱) گروه نخست ، دزدهای تازه نفس هستند که در این دوره به شدت تلاش می کنند که دزدهای دوره پیشین را رسوا کنند .
۲) گروه دوم ، دزدهای رسوا شده و به حاشیه رانده شده دوره های پیشین هستند که به شدت در حال سوختگیری و بازسازی خود برای رسوا کردن دزدهایی هستند که اکنون سر کارند و مشغول دزدی هستند.
دزدهای این گروه آنقدر مشغول افشاگری و رسوا کردن دزدهای گروه دیگر هستند که گاهی مردم هم دچار سردرگمی می شوند و فراموش می کنند که اینجا یک جامعه مدنی است و فضای جامعه را با رینگ بکس اشتباه می گیرند. لذا مردم هم به جای انتقاد کردن از چنین فضای سیاسی نابسمانی ، یا نقش یک تماشاچی منفعل را بازی می کنند و به هیچ وجه دخالتی نمی کنند و یا اینکه فعالانه به هوراکشهای این رینگ بکس تبدیل می شوند و آنها هم در دو گروه هورا می کشند !
۱) هواداران دزدهای گروه اول در بخش چپ رینگ دزدهای نزدیک به منافع خود را تشویق می کنند.
۲) طرفداران دزدهای گروه دوم هم در بخش راست رینگ برای تقویت روحیه بوکسر خود فریاد می کشند.
در نهایت بر روی این رینگ سیاسی، هر دزد منتخبی که محکمتر به حریف خود مشت بکوبد و او را نقش زمین کند ، قهرمان سیاسی به شمار می آید و به فینال مسابقه راه می یابد تا با دزد منتخب بعدی وارد مبارزه شود .
این چرخه مشت زنی همچنان از یک دزد به دزد برگزیده بعدی ادامه می یابد و پس از پایان هر دوره مشت زنی نفس گیر ، با تشریفات رسمی و دموکراتیک به دزدهای مسابقه بعدی انتقال داده می شود.
ما هم همچنان در گوشه این رینگ هورا می کشیم و گهگاهی استراحت کوتاهی می گیریم تا خود را برای انتخابات آزادی بعدی آماده کنیم !!!