از ابداعات جدیدِ وابستگانِ به مجاهدین خلق تصویری از شهدای اخیر در اشرف است و در کنار آن عکس 10 نفر از منتقدان و جدا شدگان از شورا و مجاهدین. جدای از مواضع ایدئولوژیک، استراتژیک و سیاسی که مجاهدین به آن باور دارند و در حد توان خود پیاده کرده اند، یک موضوع خیلی واضح و روشن که به شدتِ آن افزوده‌اند و با بی پروائی و گاها با تحمل هزینۀ سیاسی آن کماکان ادامه میدهند موضوع توهین، تهمت و ترور شخصیتِ افرادی است که علنا به مجاهدین انتقاد می کنند، چه در بحث سازمانی و چه در بحث حقوق بشر.

نکتۀ قابل توجهی که اکثریت منتقدین به مجاهدین اعلام کرده یا انتشار داده اند، قبل ازآنکه به سازمان مجاهدین بپردازند به آیندۀ سیاسی ایران و منافع ملی توجه داده اند که قطعاً سهم مجاهدین با تقریبا 50 سال سابقۀ مبارزاتی بیشتر از بسیاری از احزاب و شخصیت های فعال و خواهان سرنگونی تمامیت نظام جمهوری اسلامی است. اما، مجاهدین عمدا از پذیرش سهم خود در تداوم استقرار این جمهوری ضد بشری و به انفعال کشاندن بسیاری از مبارزان و آزادی خواهان سر باز می زنند و به هیچ عنوان مسئولیت عملکرد های خود را که تاثیر مستقیم و غیر قابل انکار بر مردم داخل ایران و فعالین سرنگونی خواهِ خارج از ایران داشته است، نمی پذیرند. در واقع مشکل مجاهدین همان مشکل تاریخی و اساسی تمام نظام های استبدادی است اعم از دولت ها یا تشکل های هنوز بقدرت نرسیده.

مشکل این است که به جای توضیح دادن "توجیه"می کنند از نظر من سازمان مجاهدین مانند سایر سازمان ها و احزاب ایرانی یک سازمان سیاسی است با نقاط ضعف و مثبت بسیار که میشود راجع به آنها صحبت کرد. اما یکی از یرجسته ترین تفاوت های این سازمان را مسعود رجوی بارها اعلام (که به نظر نگارنده از اصلی ترین دلایل گریز ایرانیان از این سازمان است) و سران سازمان هم با توضیحات و توجیهات بسیار آن را تبلیغ کرده اند این است که رجوی میگوید "نفس و خون مجاهدین"متعلق به من است و در جای دیگر خطاب به مجاهدین میگوید اگر نتوانستید به برخی سئوالات پاسخ دهید، آن سئوال ها را به من احاله دهید.

اگر بپذیریم که اعضای مجاهدین از جمله آزادی خواهانی که در زندان لیبرتی گرفتار آمده‌اند صحبت و خط سازمانی مسعود رجوی به عنوان رهبر را آگاهانه پذیرفته اند، منطقا همۀ سئوال ها و انتقادها متوجه مسعود رجوی خواهد بود. او هم که به صراحت گفته است فقط به خدا جوابگو خواهد بود. ما  هیچ ضدیتی با مجاهدین و مسعود رجوی نداریم خودش میگوید تنها تصمیم گیرنده است، خودش و البته اعضا و هواداران سازمان بطور مستمر او را خرج کرده اند.  آنقدر مسعود رجوی را طرح و خرج کرده‌اید که ارزش اجتماعی وسیاسی او به حداقل ممکن رسیده است.

ما، اما، سئوال های سادۀ سیاسی داریم. مثلا، ثبت لابی مجاهدین در سازمان ملل با هدف سکولاریسم برای ایران. در پیشانی شورای ملی مقاومت "جمهوری دمکراتیک اسلامی ایران" کماکان نشسته و وجود دارد. یا، بودنِ آزادی خواهان در لیبرتی. یک پاسخ روشن و قانع کننده بدهید که ماندن آنها در عراق به نفع منافع ملی ایران است؛ یا بودنشان در آنجا تسریع کنندۀ سرنگونی خواهد بود. یا، پس از بیش از 10  سال که از اعلام "جبهۀ همبستگی"می گذرد، علت عدم موفقیت آن چیست. دوستانِ هوادار مجاهدین و آی سیاسیون، آزادی‌ خواهان و ای مدافعین حقوق بشر شما راهی را جلوی پای منتقدین و مخالفین سازمان مجاهدین خلق بگذارید. ما چه کنیم؟ منطق ما اسطوره ای را که باید تقدیس شود وبه آن انتقاد نشود را بر نمی تابد. همۀ ما انسان‌های واقعی و با شناسنامۀ غیر جعلی هستیم که سابقۀ مبارزاتی‌مان بیشتر از همه برای رهبری مجاهدین روشن و مشخص است، رابطۀ در حال حاضر ما چه با جامعه‌ای که در آن زندگی میکنیم و مواضع سیاسی ما در قبال رژیم ضد بشری جمهوری اسلامی و راس ولایت فقیه آن نیز کاملا روشن است، یعنی سرنگونی این رژیم با همۀ جناح ها، دسته ها و قانون اساسی آن. شرافتمندانه نیست که بیننده‌ای در "سیمای مقاومت"تلویزن مجاهدین، ما منتقدین به سازمان ورهبری آن راتهدید به "بند از بند جدا کردن" می‌کند ، مجری و میهمان برنامه هم بُزدلانه او را تائید کنند.

نمی دانم کسی که این ابداع جدید را سرلوحۀ سایت خود کرده است اصلا میداند،حداقل من یک نفر چند سال با آنها زندگی کرده‌ام و چه روزهائی را با هم داشته ایم؟ اگر به شرافت انقلابی پایبند نیستید خوب است که  شرافت انسانی و اخلاقی را بیاموزید. نمی‌دانید که چه ضربۀ بزرگ روحی و عاطفی می‌خورد کسی که به ناگهان عکس خود را به عنوان جاده صاف کن‌های قتل‌عام اشرف، آن یاران و همرزمان دیروز را میبیند چه می‌کشد و چه حالی می‌شود. ولی باز هم یادآوری می‌کنم که این تهمت ها و ترور شخصیت‌ها شیوه های منسوخ شده‌ای هستند که نتیجۀ سیاسی آن به شدت به زیان شما خواهد بود. در پایان اعلام می کنم با هر کدام از 10 نفری که تصویرشان در آن پلاکارد آمده در صورت تمایل به شکایت از شخص نویسنده یا سایت انتشار دهنده همکاری لازم را تا حصول نتیجه که حتما مشخص می‌شود چه کسی جاده صا‌ف‌ کن چه چیزی بوده است با کمال میل همکاری خواهم کرد. بعد سالها مبارزه، دربدری، در خود فرو رفتن و فرو دادنِ نگفته‌ها و بُغضهای سنگین، شاید هم نوبتِ رفتن به سالن ها و دادگاه های اروپائی رسیده باشد. باکی نیست، این را هم می آزمایم .   

نریمان  حیدری

جهت انتشار در سایت - پژواک ایران-   22-09-2013

منبع:پژواک ایران