پشتِ شیشه های شکستۀ توهم خویش

خمار

         نشسته است.

و خنجر ترس

   بر گلوگاهش،

و تگرگِ الفاظِ ممنوعه

بر بام خیمه اش می بارد.

چوب تهدیدش

               شکسته است

و کور از تیرِ خودشیفتگی

فرو افتاده

            از تخت فرماندهی

             به چالۀ درماندگی،

مدّاحانش

           چونان سگانِ هارِ بی خانمان  

مست از بوی خون

و نشئۀ بنگ درندگی

در چهار راهِ نفرت

در مسیرِ گورستان و خیابان

عربده می کشند،

و همراهان

کم کم

غرغر کنان

به گوشه ی بی طرفی

                              می خزند،

آفتاب پرستانی

در شکارِ فرصت

بر شاخه های شکسته،

که به فردای بی رنگشان

                                   می نگرند،

به اقتدار شکسته.

آری،

خیمه مقدس نظام

آتش گرفته است.

م. شبگیر    اکتبر 2022

منبع:پژواک ایران