سرکار خانم شیرین عبادی برنده‎‎ی جایزه صلح نوبل
با سلام
اطلاع یافتیم پس از یورش بردن و مهر و موم کردن دفتر „مدافعان حقوق بشر“، دیروز به خانه‎ی شخصی شما که دفتر وکالتتان هم در آنجاست مامورین حکومتی هجوم آورده و تعدادی از پرونده های مردم که شما وکالت آنها را بعهده داشته‎اید همراه با کامپیوتر و سی‎دی و... را به یغما برده اند. بخاطرتان هست فردای روزی که درب دفتر مدافعان حقوق بشر را به روی شما و مردم بستند تلفنی از سرکارعالی پرسیدم چه می‎خواهید بکنید؟ اگر کار مامورین قانونی بوده که حق اعتراضی برای شما نمی‎ماند، ولی اگر همانگونه که خود معتقدید قانونی نبوده، آیا نباید در مقابل این کار غیر قانونی عکس‎العمل جدی نشان داد؟ و در همان حال پیشنهاد کردم از اعضای „شورای ملی صلح“ که در آنجا تاسیس شده بخواهید با مراجعه به دفتر و تجمع و شکستن مهر ومومِ غیر قانونی وارد آنجا شوند و جز با اخراج یا دستگیری و ضرب و شتم از آنجا خارج نشوند تا دنیا بهتر بداند در کشور ما نقض حقوق انسانها تا کجاست. شما و دوستانتان اینکار را نپذیرفتید و پنداشتید با تعامل و گفتگو موضوع حل خواهد شد، در حالیکه گفته بودم اگر در برابر چنین اعمالی نایستید، مهاجمین تشویق خواهند شد و حتی به خانه شما و دیگران هجوم خواهند برد و این کار یک رویه معمولی خواهد گردید و متاسفانه چنین شد. تا کی باید مردم ناظر ضعف و عدم مقاومت فعالان حقوق بشر بوده و فقط شاهد صدور بیانیه در محکومیت این اعمال باشند؟ چرا برای دفاع از حقوق خود و دیگران مقاومت صلح جویانه نمی‎کنید؟ اگر تشکل هایی مانند „مدافعان حقوق بشر“ و „شورای ملی صلح“ نمی توانند در برابر جنگی که حاکمیت علیه حقوق بشر ایجاد کرده است بایستند، پس این تشکل‎ها برای چیست؟

با احترام
دکتر محمد ملکی
۱۱/۱۰/۱۳۸۷

منبع:پژواک ایران