روز بین‌المللی کودک و سرنوشت امروز و فردای بچه‌هایمان
حسین لاجوردی
امروز روز کودک است، 54 سال پس از نامگذاری این روز در سازمان ملل متحد (1954)، بنام "روز کودک"، شاید بهانه ای باشد که به سرنوشت بچه هایمان بیشتر بیاندیشیم !
دیروز با فتوای مذهبی و بدون کوچکترین فکر و اندیشیدنی تنها برای تبعیت از این گفته، "که اسلام به سرباز نیاز دارد" و چون از زبان امام خمینی بیرون آمده بود به رشد جمعیتی متجاوز از 4% درصد رسیدیم. بچه ها بدنیا آمدند، چون برای رفتن روی "مین" مورد نیاز بودند. نتیجه آن شد که در طی زمانی 8 ساله متجاوز از یک میلیون و دویست هزار نفر کشته و معلول جنگ برایمان باقی ماند و بدون اینکه کوچکترین مسئولیتی در قبالشان احساس کنیم.
آنروزها که روزهای گرم انقلاب بود و همه بدنبال تصویری از بهشت آینده، آقای خاتمی رئیس جمهور پیشین که در آن زمان مسئولیت دفتر تبلیغات جنگ را عهده دار بود "کلید بهشت" طراحی می کرد و به گردن همان بچه ها می انداخت که با مغز شوئی کامل مستقیم به بهشت سرازیر گردند و در زمینه های دیگر، فکری برای بقیه مسئولین وجود نداشت که تغذیه، مدرسه، لباس و کفش و پوشاک و تعلیم و تربیت این بچه هائی که دستور بوجود آمدنشان را صادر کرده ایم چه خواهد شد!
امروز بر اساس داده های آخرین سرشماری کل کشور در سال 1385 نزدیک به حدود بیست و سه میلیون نفر از آنان یعنی 32% درصد کل جمعیت ایران را کودکان 18 ساله و کمتر تشکیل می دهند، متاسفانه مسائل و مشکلات بچه هایمان یکی دو تا نیست :
§ نمی توانیم شکم آنها را سیر کنیم (چهارده میلیون زیر خط فقر هستند و بگفته مسئولین بیشترشان شب گرسنه می خوابند).
§ امکان تعلیم و تربیت حتی با آموزش های ارتجاعی جمهوری اسلامی نیز برایشان وجود ندارد. حدود 5/3 میلیون کودک و نوجوان خارج از چرخه تحصیل قرار دارند که و از این تعداد یک میلیون و 700 هزار نفر کودک کار هستند.(روزنامه سرمایه مهرماه 1387)
منبع:پژواک ایران
