PEZHVAKEIRAN.COM وقتی حمید نوری...
 

وقتی حمید نوری...
محمود زهرایی

Mahmoud_Zahraei.jpgوقتی حمید نوری با دفترچه‌ای در دست و با پشت گوژ شده که به تعبیر یکی از شاهدین، نشانی از اطاعت مطلق و سرسپردگیشبود، به همراه شیخ مقیسه‌ای با نام مستعار ناصریان، در بندهایزندان گوهردشت، راه می‌رفت و دستورات ناصریان را برایاجرایی کردن در دفترچه‌اش یادداشت میکرد، صور میکرد روزیبخشی از این زندانیان، شاهدان جنایاتش باشند..
وقتی به عنوان نفر اول در تونلی از مزدوران پاسدار می‌ایستاد تا با مشت و لگد و چوب به جان زندانیان بیگناه بیفتد...
وقتی رو در روی زندانیانی که دوره محکومیتشان تمام شده بود، می‌نشست و آنها را دعوت به مصاحبه تلویزیونی به عنوانیکی از شروط آزادی، می‌نمود...
وقتی پای ثابت مصاحبه‌های تلویزیونی بود و از خرد کردن زندانیان در این مصاحبه‌ها لذت میبرد...
وقتی لیست زندانیان را برای قرار گرفتن در مقابل هیئت مرگ میخواند...
وقتی زندانیان را به سمت محل استقرار هیئت مرگ هدایت میکرد...
وقتی یکی یکی زندانیان را برای قرار گرفتن در مقابل نیری و پورمحمدی و‌رئیسی وارد اتاق هیئت مرگ میکرد و خودشادمانانه در گوشه‌ای می‌ایستاد و ناظر به اصطلاح دادگاه چند دقیقه‌ای این زندانیان بود...
وقتی با شنیدن جمله؛ " زندانی را به سمت چپ راهرو، (یعنی به سمت قتلگاه ببر) "، لبخند شادی بر لبانش تقش میبست...
وقتی زندانیان محکوم به نشستن در سمت چپ راهرو، را برای بردن به محل اعدام به صف میکرد و به دروغ به آنها میگفت که به بند برده میشوند...
وقتی پس از بازگشت از اعدام زندانیان، با جعبه شیرینی و پخش آن در میان پاسداران، به آنها تبریک میگفت...
وقتی شاید هنگام اعدام زندانیان، آنها را مورد خشونت و فحاشی قرار داده و شاید بعد از اعدام هم به جسد بیجان آنهاتوهین کرده باشد...
وقتی از زنده ماندن یک زندانی دلگیر شده و تاسف خودش را برای به اصطلاح قسر در رفتن آن زندانی، ابراز کرده بود...
وقتی به همراه دیگر جلادان و شکنجه گران، زندانیان مارکسیست را که از خواندن نماز امتناع کرده بودند، شکنجه و کابلزنی میکرد...
وقتی به همراه ناصریان در جلو صف زندانیانی که بعد از روزها شکنجه و شلاق خوردن، مجبور به خواندن نماز شدهبودند، می‌ایستاد و با لبخند کریهی بر لب، خورد شدن آنها را نظاره میکرد...
وقتی شاید در پشت میزی در دادسرای زندان گوهردشت یا اوین، منتظر مادر یا پدر زندانی بود تا خبر مرگ عزیزانشان رابه بدتریرین شکل ممکن به آنها اطلاع دهد؛ "بچه ضد انقلابتون اعدام شد"...
وقتی پس از روزها و هفته‌ها جنایت و کشتار، خانواده‌های زندانیان باقیمانده از این کشتار را برای دیدن فرزندانشان بههمان سالنی که صدها زندانی را به دار کشیده بودند، می‌آورند و او و ناصریان فاتحانه در میان زندانیان و اعضا خانوادهآنها، راه می‌رفتند و با افتخار از کشتار زندانیان، یاد میکردند...
وقتی پس از بارها رفت و آمد آزاد به کشورهای اروپایی بار دیگر به قصد خوشگذرانی، در میان خوشحالی و رقص وهمراهی آواز مرجان، آماده سفر به سوئد میشود و از در هواپیما خارج میشود...
آیا تصور میکرد که روزی این چنین گرفتار چنگال عدالت شود و هیچ راه گریز و فراری برایش نباشد؟
آیا تصور میکرد که پس از بیش از سی سال دروغ و کتمان حقیقت و فریب، دادستانی در سوئد سخنان سه شاهد اینجنایات را جدی بگیرد و حکم دستکیری و‌زندان کردن او را از قاضی دریافت کند؟
آیا تصور میکرد زندانیانی که برخلاف میل او، از چنگال مرگ به دست او و همدستانش، نجات پیدا کرده بودند، نقشه به دامانداختن و دستگیری او را فراهم کنند؟
آیا تصور میکرد حدود دو سال در سلول اتفرادی و با حداکثر محدودیت، منتظر تشکیل دادگاه، به سر برد؟
آیا تصور میکرد جانهای ‌پاک رسته از کشتاری که امامش فرمان آنرا داده بود و او و همدستانش، آنرا اجرا کرده بودند، درپیشگاه دادگاه و در برابر چشمان جهانیان، پرده از این جنایت هولناک بردارند؟
آیا تصور میکرد که پس از گذشت بیش از سی سال، قربانیان خشونت و ارعاب او، چشم در چشمش، او را قاطعانه شناسایی کنند؟
آیا تصور میکرد اینهمه مدرک بر علیه او و نظام پلید مورد حمایت او در دادگاه ارائه شود؟
آیا تصور میکرد علیرغم ساعتها و روزها دروغبافی و خزعبلات همراه با دلقک بازی و چاپلوسی و تملق گویی از قاضی، حکمی چنین سنگین برای او‌ صادر شود؟
آیا میداند که آخرین روضه خوانی آخوندگونه‌اش و شعار مسخره؛ آشتی آشتی، همه با هم تو‌کشتی، چیزی نبود جزتوهمات و تصورات فاسد و بیمارگونه او از نظام سالم و دموکراتیک قضایی سوئد؟
به راستی چگونه بود چهره کریه این جانی در لحظه شنیدن حکم زندان ابد؟ چگونه بود حال و هوای جانیان باقی مانده ازجنایت ۶۷، پس از شنیدن محکومیت هم پرونده‌ای خود؟ چگونه بود احوال جانیان و عامران و عاملان جنایات ۴۳ حکومت ننگین ج. ا؟
و چگونه بود حال مادران و پدران و خانو‌اده‌های قربانیان ۶۷ در لحظه‌ای که قاضی ساندرز اعلام کرد که دادگاه، حمید نوری را به خاطر ارتکاب جنایت جنگی و قتل مجرم شناخته و قاضی دیگر حکم زندان ابد را قرائت نمود؟
فریاد شادی بر زبان، اشک شوق در چشمان، امید رهایی در دل و مزمزه یاد و خاطره شیرین عزیزان در جان. چه شکوهمند است اجرای عدالت و چه شیرین است وصول پیروزی
حمید نوری را بیاد آوردند در روزهای سخت ملاقات و کنترل عزیزانشان تا کلمه‌ای جز آنچه آنها میخواهند، گفته نشود.
او‌را به یاد آوردند در مراجعه مکررشان به دادسرای زندان برای گرفتن مرخصی برای عزیزانشان و تحقیرها یی که شدند.
او‌را به یاد آوردند وقتی خبر اعدام فرزندانشان را از او شنیدند.
او را به یاد آوردند آنگاه که برای گرفتن ساک وسایل باقیمانده فرزند اعدام شده اشان به دادسرای زندان مراجعه کردند.
او را به یاد آوردند در روزهای دادگاه و دفاعیات او که با انکار کشتار ۶۷ و ارائه تصویری به غایت دروغین و غیر واقعی ازخود، بیش از پیش نمک به زخم آنها پاشید.
اما امروز روز شادییست. روز جوانه زدن امید و زنده شدن امیدواریهای بیشتر است. روز چشیدن طعم شیرین دادخواهیست.
روز پدران و‌ مادران خاوران و خاورانهای همه نقاط ایران.
آنها که سالها شعله دادخواهی را در قلب خود روشن نگهداشتند.
آنها که علیرغم پلیدیهای رژیم و مزدوران او، نگذاشتند نام و یاد فرزندانشان به فراموشی سپرده شود.
آنها که بار سنگین توهین و تهمت و تحقیر پاسداران تاریکی و مزدوران و جیره خواران آنها را تحمل کردند و همچنان برزنده نگهداشتن یاد عزیزانشان پای سپردند.
آنها که مانده‌اند تا شاهد محاکمه دیگر مزدوران در دادگاههای بین المللی باشند..
آنها که مانده‌اند تا شاهد نابودی ج. ا و آزادی ایران و‌ مردم ایران باشند.
عمرتان دراز و آرزوهایتان پربار.
محمود زهرایی

منبع:پژواک ایران


محمود زهرایی

فهرست مطالب محمود زهرایی در سایت پژواک ایران 

*آزادی به شرط انتشار نامه و یا آزادی پس از انتشار نامه  [2024 Sep] 
*یک شرمساری دیگر برای جامعه پزشکی ایران   [2024 Jul] 
*«نه» به جلیلی، «نه» به پزشکیان، «نه» به صندوق رای، «نه» به خامنه ای  [2024 Jul] 
*قربانی شدن عدالت و شرافت بر خوان کثیف سیاست  [2024 Jun] 
*پزشکیان، محلل نظام یا پزشکی برای دردهای خامنه ای  [2024 Jun] 
*شادمانی و خشم در یک قاب  [2024 May] 
*زنان شجاع را در خیابانها و دانشگاهها تنها نگذاریم  [2024 Apr] 
*سیزده بدر امسال و درسی که مردم به حکومت دادند  [2024 Apr] 
*گزارش کمیته حقیقت ‌یاب سازمان ملل؛ گزارشی که فعالان حقوق بشر باید قدر آن را بدانند  [2024 Mar] 
* انقلاب ۵۷، شرمساری یا افتخار؟  [2024 Feb] 
*تاثیرات برگشت ناپذیر جنبش زن زندگی آزادی بر سینمای ایران   [2024 Feb] 
*گزارشی از پنجاه و سومین جشنواره بین المللی فیلم رتردام - هلند  [2024 Feb] 
*قانون ضدبشری و هولناکی بنام قصاص  [2024 Jan] 
*آیا اپوزیسیون به بن بست رسیده است؟  [2023 Dec] 
*در ستایش عدالت و دموکراسی تایید محکومیت حمید نوری توسط دادگاه تجدید نظر به مثابه پیروزی عدالت و دادخواهی [2023 Dec] 
*مستند پنج قسمتی ثابتی و نقد مخالفان و تحسین موافقان  [2023 Dec] 
*آخرین جلسه دادگاه تجدید نظر حمید نوری و استدلالهای بی پایه وکلای مدافع   [2023 Nov] 
*مسلمانان و پوست هندوانه دموکراسی زیر پای اروپائیان  [2023 Oct] 
*سالگرد قتل مهسا و انتظارات ما  [2023 Sep] 
*واکاوی حضور یا عدم حضور قشر خاکستری جامعه ایران در خیزش (های) آینده  [2023 Aug] 
*خبر نادرست بستری شدن نیری در کلینیک هانوفر و اظهارات نادرست پروفسور سمیعی  [2023 Jul] 
*تفاو‌ت‌ها و تشابهات دو دادگاه آدولف آیشمن و حمید نوری  [2023 Jul] 
*آیا رهبری انقلاب الزاما باید در دست سیاستمداران با سابقه باشد؟   [2023 Jan] 
*درک نادرست از شرایط موجود به بهانه تجربه آموزی از انقلاب ۵۷  [2023 Jan] 
*پزشک، درمانگر انسان یا ناظر و همکار شکنجه‌گر  [2022 Aug] 
*وقتی حمید نوری...  [2022 Jul] 
*محاکمه حمید نوری و درس‌هایی که از آن باید آموخت   [2022 Apr]