در ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺑﻬﺎر !
ع شفق
ﺑﺎر دﻳﮕﺮ، ﺟﺎودان رﻳﺸﻪ ﻫﺎی ﺳﺒﺰ ﺑﻬﺎر
از دل ﺧﺎك ﮔﺮم اﻳﻦ دﺷﺖ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻓﺮﻳﺎد میکشد
..........
وآﻧﮕﺎه از اﻣﺘﺪاد رﻧﮕﻴﻦ ﻛﻤﺎن
ﺟﺎﻧﺒﺎﺧﺘﮕﺎن ﻣﺎ، اﻳﻦ ﻛﻤﺎﻧﺪاران ﺳﺮخ ﺑﻬﺎر
ﭼﻮن جنگلی ﭘﺪﻳﺪار میﺷﻮﻧﺪ
ﻫﻤﭽﻮن ﻫﻤﻴﺸﻪ زﻧﺪه و زﻳﺒﺎ و ﺳﺮﻓﺮاز
ﻣﻐﺮور و اﺳﺘﻮار
از ورای دﻳﺪﮔﺎن ﻣﺎ میﮔﺬرﻧﺪ
ﺑﺎ اﻧﻔﺠﺎر ﺣﻀﻮر ﺷﺎن
آﺗﺶ میاﻓﻜﻨﻨﺪ ﺑﺮ روح و ﺟﺎن ﻣﺎ
و دﺷﻮاری ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ و ﺑﻴﺮﺣﻢ وﻇﻴﻔﻪ را
ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﻣﺠﺮوح ﻣﺎ
آﺳﺎن میکنند،
ﻫﺰار ﺑﺎر میﺳﺘﺎﻳﻤﺖ ای ﺑﻬﺎر!
ﻫﺰار ﺑﺎر میﺳﺘﺎﻳﻤﺖ ای ﺑﻬﺎر!
ﭼﻮﻧﺎن ﻛﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻳﺎراﻧﻤﺎن رواﺳﺖ...
منبع:پژواک ایران