خمینی و دارودسته های برآمده از اعماق منجلاب تاریخ ، تلخی جام زهری که در انتهای جنگ بی حاصل ایران و عراق نوشیدند را میخواستند با حلق آویز کردن بیش از چهار هزار زندانی سیاسی بیگناه به کام خود  شیرین کنند ، اینک پس از 26 سال که از آن جنایت هولناک میگذرد ، خامنه ای  که به همت"یاران امام"در مسند جانشینی او بر اٌلقرای اسلام حکم میراند ، درست همان سیاست خمینی را پس از نوشیدن جام زهر دنبال میکند ، با این تفاوت که برخلاف خمینی که فرمان کشتار دستجعی زندانیان سیاسی را صادر کرد ، سیاست خامنه ای براعدام های پراکنده و کشتن تدریجی آنان در زندان و شکنجه گاه  استوارگردیده است ، البته این سیاست و عدم صدور فرمان کشتارهای جمعی را به حساب "رأفت اسلامی" خامنه ای نگذارید ، که اگرترس از قدرت دهکده جهانی و  شبکه وسیع ارتباط جمعی نیرومند سرتاسری وشبکه گسترده نهادهای حقوق بشری ایرانی و بین المللی نمی بود ، او نیز مانند سلف خویش پروائی نداشت که هزار هزار فرمان اعدام صادرکند و خاوران های جدیدی را بوجود آورد .

طنز و تراژدی تاریخ است که پس ازگذشت 26 سال ازفاجعه فراموش ناشدنی کشتار67  ، خامنه ای نیز مانند خمینی در سالهای پایانی عمرخود ، پس از نوشیدن جام زهر"هسته ای" به همان  جنونی مبتلا شده است که بنیانگذار حکومت اسلامی پس ازنوشیدن جام زهر"آتش بس" در جنگ ایران وعراق بدان مبتلا شده بود .گوئی که سرنوشت هر دو رهبر جنایتکار چنین رقم خورده است که هردو قاتل تا واپسین دم حیات  میبایستی جنون و توحش خود را به  جهانیان نشان دهند و در اوج بد نامی در دل خاک جای گیرند تا  نفرین ملیونها ایرانی بدرقه راه ابدی شان گردد ، که یاد این دو رهبرخونریز ، بجز مرگ و تباهی و فقرو فساد و تبعیض برای ایرانیان چیز دیگری تداعی نمیکند .

بدون تردید در انتهای جنگ ویرانگر ایران و عراق ،  بیم وهراس اصلی خمینی وسایر رهبران جمهوری اسلامی این بوده است که مبادا مردم ایران و مخالفان حکومت ، نوشیدن جام زهرآتش بس را به حساب ضعف و شکست این رژیم در جبهه جنگ بگذارند و زمان را برای طرح خواسته های آزادیخواهانه و عدالت طلبانه خود مناسب تشخیص دهند ،علیه بیدادگری ها وجنایات حکومت ضدملی و مطلقه خمینی بپا خیزند و زنگ مرگش را به صدا در آورند ، پس برای اینکه به فکر مردم ونیروهای مخالف حکومت اسلامی خطور نکند که این رژیم ضعیف شده است ، باید قدرت قهار"اسلام" را به

آنان نشان داد  و آنها را چنان مرعوب ساخت تا هرگز بفکر مبارزه برای کسب حقوق پایمال شده خویش نیفتند ! آری با چنین منطق ارتجاعی بود که خمینی با یک فرمان چند خطی ، بزرگترین و بی سابقه ترین قتل عام زندانیان سیاسی ونسل کشی دگر اندیشان ایران را درتابستان 67 رقم زد و با ارتکاب آن جنایت هولناک ، نام خود را در ردیف چهره های منفور و جنایتکار تاریخ  قرار داد ، و شگفتا خامنه ای خودکامه نیز همان راهی در پیش گرفته است که اوج رسوائی و بدنامی را برایش به ارمغان خواهد آورد .

و اما یورش اخیر نوچه های رهبر به زندانیان سیاسی-عقیدتی  در زندان اوین تهران و سر و دست شکستن زندانیان بی دفاع  در شرایطی انجام میگیرد که طشت رسوائی جنایات و اعمال ضد بشری حکومت اسلامی در جهان به صدا درآمده است و به کوشش خستگی ناپذیر نهادها و شخصیت های مدافع حقوق بشر در ایران و سرتاسر جهان ، پرونده سیاه نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر درایران ، بر روی میز سازمان ملل متحد ، اتحادیه اروپا و مجامع و نهادهای بین المللی مدافع حقوق بشر قرار گرفته است و همگی اینها خواهان رعایت حقوق بشر از طرف جمهوری اسلامی هستند و بر اعزام گزارشگر ویژه  سازمان ملل متحد و هیأت هائی به ایران برای بررسی وضعیت حقوق بشردراین کشور و تماس با زندانیان سیاسی و وخانواده های آنان و فعالان سیاسی و اجتماعی اصرار میورزند . و یورش مذکوردرحقیقت حلقه ای است از زنجیر دهن کجی خامنه ای و باند های نظامی –امنیتی پیرامون او به تلاش های مجامع بین المللی حقوق بشرو شخصیت ها و نهادهای حقوق بشری ایرانی که برای رفع تبعیض ها و توقف اعدام و شکنجه و آزار زندانیان سیاسی –عقیدتی مبارزه میکنند .  پیام روشن خامنه به مردم ایران و مجامع ایرانی و بین المللی مدافع حقوق بشر ، در موج اعدامهای چند ماه اخیر و چنگ و دندان نشان دادن های سران حکومت اسلامی وبلندگوهای تبلیغاتی آنان ،  حمله به زندانیان سیاسی و ضرب و شتم آنها نهفته است که اعلام میدارند : عقب نشینی در زمینه سیاست خارجی و مسئله هسته ای بمنزله عقب نشینی دربرابر مردم ایران و خواسته های برحق آنان نمی باشد و حکومت اسلامی قصد دارد مانند گذشته به جنایات و نقض حقوق بشر و پایمال کردن ابتدائی ترین آزادی های فردی و اجتماعی در این کشور ادامه دهد .

کلام آخر – دو صد گفته چون نیم کردار نیست . در محکوم کردن  و اعلان انزجار از یورش وحشیانه  جیره خواران استبداد مطلقه ولایت فقیه به زندانیان سیاسی بند 350 اوین  ، تا کنون صدها اطلاعیه و بیانیه  از طرف شخصیت ها و احزاب و سازمانهای سیاسی و اجتماعی  و مجامع حقوق بشری ایرانی و بین المللی صادر گردیده است که البته در خور تحسین است ولی اثر بخشی گفته ها و نوشته ها وقتی است که به فعل و عمل در آید . در خبرها آمده است که : "شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران" که دربرگیرنده دهها نهاد مدنی وحقوق بشری ایرانی در خارج از کشور است ، بزودی مراسمی را در برابر مقر اتحادیه اروپا سازماندهی خواهد کرد تا از این طریق فریاد زندانیان سیاسی مجروح و مضروب ایرانی را به گوش جهانیان برسانند . بدون شک در تدوام یک چنین مبارزه ای است که میتوان کارزاری جهانی را علیه جنایات وتبهکاریهای روزمره  جمهوری اسلامی سامان داد و زنگار یأس و ناامیدی و ترس را از دلها زدود . شعار لغو شکنجه و اعدام و آزادی بی قید شرط تمام زندانیان سیاسی-عقیدتی در ایران  ، درخواست و مطالبه ای است که اگر نیروهای آزادیخواه و مدافع حقوق بشر بر محور آن متحد شوند از این نیروها قدرت شگرفی بوجود میاید که آن قدرت قادر خواهد بود جانیان حاکم برایران را مجبور به عقب نشینی سازد .

تجربه نویشیدن جام زهر خمینی و سازش قهرمانه خامنه ای پس از سالها رجزخوانی و شعار دهی  این دو آخوند مزور و عوامفریب ، این واقعیت را می بایستی به ایرانیان آموخته باشد که جمهوری اسلامی فقط در مقابل قدرت به عقب نشینی تن خواهد داد ، پس اگر چنین است مردم ایران نیز چاره ای ندارند که صفوف خود را در برابر حکومت اسلامی متحد ساخته و قدرت عظیمی را برای عقب راندن حکومت جانیان و غارتگران بوجود آورند . فراموش نکنیم  که تمام بگیر و ببندها و شکنجه ها و اعدام ها و ضرب و شتم زندانیان سیاسی یک هدف را تعقیب میکنند ، و آن ایجاد رعب و وحشت است در جامعه ای که بر روی آتشفانی از بی عدالتی و تبعیض و فقر و فساد آرمیده و هرلحظه امکان فورانش وجود دارد. تجمع خانواده های زندانیان سیاسی در مقابل زندان اوین و اعتراض به ضرب و شتم عزیزان خود در زندان ، میتواند سرآغاز شکستن فضای رعب و وحشتی باشد که حکومت اسلامی به ضرب کشتار و اعدام و شکنجه و زندان بر مردم ایران تحمیل کرده است . وظیفه تمام آزادیخواهان و مدافعان حقوق بشر در داخل و خارج از کشور است که از حرکت و درخواست های خانواده های زندانیان سیاسی –عقیدتی  پشتیبانی نمایند وصدای آنان را بگوش جهانیان برسانند .

2 اردیبهشت 1393

22 آوریل 2014