راه رهائی کارگران و زحمتکشان ایران!
حسن جداری

 

  ایران  امروز، کشوری  درحال تحول و تحرک و اضطراب است . از یک طرف، رژیم جمهوری اسلامی  پس از چهل سال خودکامگی و زورگوئی، به پایان خط  رسیده و در  مقابله با مبارزات روز افزون توده های بپا  خاسته، هر روز شکننده تر و ناتوان تر میگردد. از جانب دیگر، الترناتیوی  که مدافع منافع کارگران و توده های محروم و زحمتکش باشد، در افق سیاسی کشور به چشم نمی خورد. چهل سال حکومت ننگین و سیاه اسلامی،  در کلیه زمینه ها دمار از روزگار مردم ستمدیده ای  در آورده است که پیش از به قدرت رسیدن رژیم جمهوری اسلامی، 25 سال  تمام استبداد رژیم  شاه را متحمل شده بودند. توده های محروم و ستمدیده ایران، چهل سال پیش بدان منظور دست  به حرکات انقلابی زدند که  از چنگال  استبداد و استثمار و وابستگی به  امپریالیسم  رهائی  پیدا کرده و  در جامعه ای آزاد و دموکراتیک که در آن  حاصل کار و رنج میلیون ها  توده  زحمتکش به جیب شاه و دربار و دیگر انگل های اجتماعی و کارفرمایان و سرمایه داران  بیرحم سرازیر نشود ، زندگی کنند .  اما نتیجه و حاصل آنهمه تلاش ها و قربانی دادن ها در مبارزه علیه رژیم شاه، به قدرت رسیدن  رژیم خود کامه و عقب گرائی بود که  از روز نخست  کسب قدرت سیاسی، هدفی جز چپاول هستی توده های زحمتکش و تشدید پایه های  ظلم و استبداد، دنبال نمی کرد.                           

                          +++++

درتاریخ معاصرخاورمیانه، حکومتی به درنده خوئی و چپاولگری رژیم جمهوری اسلامی به ندرت می توان مشاهده کرد. استثمار  بیرحمانه  کارگران و توده های زحمتکش،  غارت بی پروای  ثروت های عمومی و در آمد سرشار حاصله از نفت، سرکوب بی امان آزادی های دموکراتیک،  اعدام ده ها هزار تن از مبارزین و مخالفین، شکنجه وحشیانه  زندانیان سیاسی و ....، نشان دهنده ماهیت به غایت  سرکوبگر وارتجاعی  رژیمی است که  چهل سال تمام است با زور سرنیزه و قتل و کشتار، در ایران اسیر و دربند، حکومت می کند. علیرغم  تمام زورگوئی های رژِیم جمهوری اسلامی، در طول  دهه های غم انگیز تسلط ارتجاع هاربر کشور، مبارزات کارگران و توده های زحمتکش ایران در جهت کسب حقوق حقه و علیه این رژیم ضد کارگری،  بی هیچ وقفه ای همچنان ادامه داشته است. در ایران کنونی، تنها طبقه  کارگر نیست که در معرص ظلم و تعدی رژیم خون آشام جمهوری اسلامی قرار دارد. بخش های  مختلف خرده بورژوازی - اکثریت اهالی کشور-  نیز  از انواع ستمگریها و محرومیت ها رنج می برند . چهل سال تمام است حقوق مدنی و انسانی  زنان  ستمدیده ایران – نصف اهالی کشور - توسط  رژیم  قرون وسطائی ضد زن ، زیر پا لگدکوب میشود. چهل سال تمام است معتقدین به  مذاهبی غیر از مذهب رسمی دوازده امامی، در معرض بدترین تحقیرها و ستمگری ها قرار دارند.  در طول چهل سال گذشته، رژیم  ضد مردمی با اتخاذ  سیاست های به غایت شوونیستی و اجحاف آمیز، حقوق  انسانی  ملت های غیر فارس ایرا ن را  که بیش از نصف اهالی کشور را تشکیل میدهند، پایمال ساخته و سیاست ارتجاعی  رژیم شاه را در مورد این ملت های تحت ستم، ادامه داده است.

                        +++++

اینک پس از چهار دهه ستمگری و شرارت ،  رژیم  جمهوری اسلامی  بطور جدی در معرض  خشم  و قهر توده های محروم وستمدیده قرار گرفته و شیرازه موجودیت ننگینش در حال تلاشی  وفروریختن است. مبارزات عظیم توده های حشمگین به پا خاسته در شهرهای مختلف ، قیام ها و تظاهرات  پر دامنه اعتراضی  میلیون ها انسان رنجدیده و به ستوه آمده،  ناقوس مرگ رژیم کشتار و جنایت را به صدا در آورده  وسرنگونی این رژیم ضدمردمی توسط توده های زحمتکش را نوید  میدهد.  در چهل سال گذشته، رژیم جمهوری اسلامی هیچ وقت در مقابله بامبارزات  پر دامنه  توده های محروم و به ستوه آمده، اینهمه عاجزو ناتوان نبوده است . اینک که رژیم جمهوری اسلامی را خطر  مرگ و نابودی  حتمی تهدید میکند،  باید دید  جانشین این رژیم پوشالی و آن قدرت سیاسی که  بدنبال سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی بر سریر  قدرت تکیه  خواهد زد،  چگونه حکومتی  خواهد بود و چه فورم و ترکیبی خواهد داشت. مساله اساسی در رابطه با نوع حکومتی که جانشین  رژیم جمهوری اسلامی خواهد شد،  هماناماهیت طبقاتی چنین حکومت و قدرت سیاسی  میباشد. حاکمیتی که پس از سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی سرکار خواهد آمد، بدون تردید نمی تواند یک  حاکمیت  تمام خلقی باشد.  این حکومت  مثل دیگر حکومت های موجود درجهان، بلا تردید ماهیت   طبقاتی خواهد داشت. حکومتی  که  به جای رژیم جمهوری اسلامی  زمام قدرت را در ایران در دست خواهد داشت، یا در خدمت منافع سرمایه داران و استثمارگران خواهد بود یا با تمام نیرو از منافع حیاتی کارگران و توده های محروم و زحمتکش دفاع  خواهد کرد . شق سومی وجود ندارد .                                               

                         +++++

 احیای سلطنت  پهلوی که این روزها اینهمه گرایش های  طرفدار برگشت  سلطنت را  به جنب و جوش وتقلا انداخته، امکانش بسیارضعیف است . در خاور میانه،  همین چند  دهه  پیش، در مصر، افغانستان،  لیبی، عراق و ایران  رژیم های سلطنتی  بر سر کار بودند، اما اینک  از تاجداران با فر و شکوه حاکم در این کشور ها، اثر و نشانه ای وجود ندارد . به قول خیام :  بهرام که گور میگرفتی همه عمر        دیدی که چگونه گور، بهرام گرفت؟

بیش از نیم قرن تسلط  رژیم  پهلوی بر ایران، برای  توده های  محروم و زحمتکش، بار و ثمری  جز استبداد و استثمار و فقر و بی خانمانی  نداشت .  اگر کسی فکر میکند که  نتیجه و حاصل  احیای سلطنت، استقرار اندک آزادی و دموکراسی و عدالت اجتماعی در ایران خواهد بود، دارد خود را فریب میدهد و خیال خامی در سر می پروراند. به قول شاعر: ذات نایافته از هستی، بخش      کی تواند که شود هستی  بخش! به احتمال زیاد ، حکومت آینده ایران که جای خالی  رژیم جمهوری اسلامی را پر خواهد کرد، شکل و ترکیب جمهوری خواهد داشت .  اینجا که میرسیم  لابد می خواهیم بدانیم  این جمهوری ، چه نوع  حکومتی خواهد بود و به منافع کدام طبقه یا طبقات اجتماعی،  خدمت خواهد کرد. رژیم های جمهوری به طور کلی به  دو بخش  ماهیتا متفاوت تقسیم میشوند. ا – جمهوریهای بورژوائی متعلق به سرمایه داران، مالکین ارضی و صاحبان ثروت و دارائی .  2 -  جمهوری های سوسیالیستی از آن کارگران و توده های زحمتکش. نخستین بخش از جمهوری ها، با چنگ و دندان از منافع  بورژوازی و سرمایه داران دفاع میکنند. بخش دیگر از رژیم های جمهوری، مدافع  منافع کارگران و توده های محروم و زحمتکش می باشند.  لازم به یاد آوری است که رژیم های سلطنتی کلاسیک که بر پایه  دموکراسی محدود بورژوائی بنا شده اند ، نظیر پادشاهی های انگلستان ، سوئد و هلند ، بدون استثنا از منافع  سرمایه داران در این کشورها  دفاع به عمل می آورند. در انگلستان "دموکراتیک" و بهمین ترتیب  در سوئد و نروژ، بورژوازی کارکشته،  به قول معروف با پنبه، سر می برد . در جمهوری های  دموکراتیک کلاسیک نظیرفرانسه و آمریکا و سویس نیز، دموکراسی محدود و صوری بوده  و در خدمت منافع بورژوازی می باشد. بطور کلی در کلیه  کشور های  بورژوازی کلاسیک، اعم از  سلطنتی  یا  جمهوری، دموکراسی همواره جنبه   کاملا  طبقاتی  داشته و در خدمت  رژیم های  بورژوائی حاکم میباشند. در واقع امر، درهیچ  نقطه جهان، دموکراسی ناب غیر طبقاتی و مافوق  طبقاتی،  نمی تواند  وجود داشته باشد. دموکراسی از دوران باستان تا کنون، همواره جنبه  طبقاتی  داشته است.

                                                                                      

                          +++++

در کشورهای سرمایه داری وابسته وعقب مانده ای  نظیرایران کنونی،رژیم های مدافع منافع سرمایه داران تنها با توسل به حربه  ترور و اختناق و اعدام  قادرند سلطه  ننگین خود را حفظ کنند.   در حالیکه در جمهوری هائی نظیر فرانسه و کانادا و نظام های سلطنتی پارلمانی همچون انگلستان و فرانسه ، سلطه بورژوازی نسبته محکم است،  رژیم های استبدادی و تا مغز استخوان فاسد حاکم در کشورهائی نظیر ایران، سخت ناپایدار و متزلزل می باشند.  اگر در کشور های سرمایه داری  کلاسیک مانند انگلستان، کارگران در طول ده ها سال مبارزه توانسته اند امتیازاتی  از بورژوازی بگیرند، اگر در این کشور ها  رژیم های سرمایه داری امپریالیستی به عللی  می توانند امتیازاتی به کارگران بدهند، در کشورهای  سرمایه داری وابسته ای نظیر ایران ،  بورژوازی حاکم  نه قادر است  و نه خواهان  آن میباشد که  کوچک ترین امتیازی  به انبوه عظیم اهالی یعنی  کارگران و زحمتکشان بدهد.  بدین جهت نیز  فریاد حق طلبانه توده های زحمتکش را همواره با  حبس و شکنجه و اعدام پاسخ می دهد. این واقعیت را  تاریخ  یک قرن گذشته  ایران و خاورمیانه به روشنی  نشان داده است. در فردای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی، هر بخشی از بورژوازی ایران بر اریکه  قدرت سوار شود، یقین داشته باشیم  که استبداد و استثمار و مظلوم کشی به شکلی از اشکال  همچنان باقی خواهد ماند. تنها جمهوری مطلوب توده های محروم و زحمتکش ایران، همانا جمهوری  دموکراتیک کارگران و زحمتکشان است که  آنرا  نخستین بار کارل مارکس در اوایل دهه  پنجاه  قرن نوزده در مورد انقلاب آلمان مطرح ساخت و سالها  بعد لنین مقوله  "جمهوری دموکراتیک  کارگران و دهقانان" را  درجزوه معروف  "دو تاکتیک سوسیال دموکراسی" در ارتباط با انقلاب روس، پیش کشید. در آن زمان  اکثریت عظیم اهالی  روسیه را دهقانان تشکیل میدادند. با در نظر داشتن وضع سیاسی و اقتصادی  روسیه تزاری  در سال های نخستین قرن بیستم - کشور پهناوری که بیش از  هشتاد در صد ساکنین آنرا دهقانان تشکیل میدادند – لنین به این نتیجه رسید  که در  روسیه  عقب افتاده دهقانی ، انقلاب سوسیالیستی می بایست از مسیر  انقلاب دموکراتیک عبور کند. لنین می گفت: اگر در انقلاب دموکراتیک، رهبری انقلاب  به دست  بورژوازی سازشکار و غدار بیفتد، انقلاب  با شکست و ناکامی  حتمی  مواجه شده  و توده های محروم و زحمتکش، سودی از  تلاش های خود نخواهند برد.  برای  پیروزی  انقلاب دموکراتیک و  به منظوراینکه  انقلاب توده های زحمتکش پیگیر و مثمر ثمر باشد ، شرط ضروری این است که  درانقلاب روس، رهبری در دست کمونیستها باشد. درچنین وضعی، پرولتاریا تحت رهبری حزب انقلابی خود،  نخست با کل  دهقانان انقلاب دموکراتیک را  به ثمر می رساند و  در مرحله بعدی، به محض اینکه شرایط  سیاسی و اقتصادی امکان داد، در همراهی  با  تهی دستان شهر و ده ، در حهت  انقلاب سوسیالیستی،  گام بر میدارد. دیوار چینی  انقلاب دموکراتیک را  از انقلاب  سوسیالیستی  جدا نمیکند. در شرایط کنونی ایران نیز، نظریه  مارکس و لنین در زمینه انقلاب پیگیر – انقلاب دو مرحله ای دموکراتیک، سوسیالیستی - کاملا مصداق پیدا میکند. 

                                                                             

                       +++++

از انقلاب توده های زحمتکش ایران  در جهت کسب  آزادی و دموکراسی و رهائی از چنگ رژیمی  استبدادی و وابسته به امپریالیسم اینک چهل سال میگذرد. توده های محروم و زحمتکش ایران در طول این  چهل سال اسارت در چنگ  یکی  از خودکامه ترین رژیم های  موجود در جهان، انواع محرمیت هاو حق کشی ها را  متحمل شده و  سخت در معرض استثمار از جانب سرمایه داران زالو صفت داخلی و خارجی قرار داشته اند .  پس از چهل  سال  که از سرنگونی  رژیم شاه میگذرد، وضع  حقوق بشر  درایران نه تنها  بهبودی  نیافته، بلکه از  زمان شاه نیز بدتر  شده است . چهل سال تمام است اکثریت  عظیم  اهالی کشور در معرص  انواع  محرومیت ها وستمدیدگی ها قرار دارند . در حقیقت امر، ایران  تحت سلطه  استبدادی  رژیم جمهوری اسلامی،  نظیر روسیه  تزاری  قبل از انقلاب فوریه 1917، یکی  از نقاطی است  که انواع  تضاد ها و  ستمدیدگی  های نظام  جهانی سرمایه داری در آن  بهم گره  خورده و این کشور را به لبه انقلاب توده ها نزدیک ترساخته است . خیزش های  طوفانزائی که در   شش  ماه گذشته در  نقاط مختلف  کشور  وجود داشته و عصیان ها و حرکت های اعتراضی عظیم میلیون ها  انسان  به ستوه آمده از ستمگری های رژیم، نشانه آن است که  توده های  زحمتکش  پس از  چهار دهه  تحمل بدترین  فشارهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، دیگر نمی خواهند وجود منحوس رژیم حودکامه را تحمل کنند. در شرایط حساسی که  مبارزات طوفانزای  توده های  به پا خاسته، موجودیت  پوشالی  رژیم را  سحت تهدید میکند، در  داخل  کشور حزبی انقلابی متعلق به کارگران و زحمتکشان که قادر باشد  مبارزات  توده های  محروم وزحمتکش را  با هشیاری و درایت  رهبری  کند،  وجود ندارد.انقلابی  که در آینده ای نه چندان دور به سرنگونی  رژیم جمهوری  اسلامی  منجر  خواهد شد،  بدون وجود  حزب انقلابی  طبقه کارگر در صحنه سیاسی کشور،  بدون تردید  باشکست و ناکامی  روبرو شده، به واژگونی کاخ های ظلم و استثمار  منتهی  نخواهد شد..

                                                                                        

                     +++++

برای پیشبرد پیروزمندانه امر انقلاب، قبل از هر چیز طبقه کارگر باید حزب انقلابی خود را داشته باشد . این حزب که از طریق پیوند محکم و پایدار بین  روشنفکران انقلابی و جنبش  سندیکائی طبقه  کارگر ایجاد میگردد، باید در درون پرولتاریا حضور و نفوذ  کامل داشته باشد. به عبارت دیگر،  ضروری است که هزاران تن از کارگران در صفوف آن  متشگل  گردند. وگرنه  حزبی که  پیوندی  با طبقه کارگر ندارد  و صرفا سازمانی " انقلابی" و  گرد هم آئی هائی از روشنفکران چپ می باشد، بهیچ وجه حزب طبقه کارگر نبوده و کوچک ترین تاثیری در  روند  مبارزات طبقاتی پرولتاریا  ندارد. اگر قرار است تحولات سیاسی در ایران  به سود اکثریت عظیم اهالی یعنی کارگران و زحمتکشان تمام گردد، لازم است  که  طبقه کارگر در حزب انقلابی خود متشکل گردد. چون در حال حاضر، طبقه کارگر ایران حزب انقلابی خود را ندارد، وظیفه مبرم  نیروهای  انقلابی همانا کوشش  در جهت  ایجاد  چنین  حزبی می باشد.  تنها با قرار گرفتن  حزبی  آهنین مسلح به تئوری انقلابی در راس  مبارزات خونین توده های زحمتکش  می توان به پیروزی  امر انقلاب و رهائی کارگران و زحمتکشان از بند اسارت و استثمار، اطمینان  حاصل کرد . پرولتاریائی  که از جانب  حزب انقلابی خود رهبری میشود، نخست  در اتحاد با کل خرده بورژوازی،- اقشار مختلف خرده بورژوازی خواهان سرنگونی رژیم می باشند- رژیم جمهوری اسلامی را سرنگون میسازد و در مرحله  دوم،  به محض  پیروزی انقلاب دموکراتیک، با  آماده بودن شرایط  اقتصادی و  سیاسی، در همراهی  با انبوه تهی دستان شهر و ده در جهت استقرار سوسیالیسم ، گام بر میدارد .

دیوار چینی ،  انقلاب  دموکراتیک را از انقلاب سوسیالیستی  جدا نمی کند.  انقلاب دموکراتیک تحت رهبری  حزب  انقلابی طبقه کارگر،  انقلابی پیگیر و مداوم است و در وسط  راه متوقف نمی شود. آنهائی که  فکر میکنند انقلاب ایران،  انقلابی یک مرحله ای  یا انقلاب  سوسیالیستی است،  سخت در اشتباهند  آنها یا از شرایط   اقتصادی و سیاسی ایران کنونی اطلاع لازم ندارند، یا چسبیده به تئوری های  حشک و  بیرو ح،  در تخیلات خود با ایده انقلاب یک مرحله ای – انقلاب سوسیالیستی  بدون گذاراز فاز انقلاب  دموکراتیک - کلنجار میروند.  از این مدعیان  انقلاب سوسیالیستی  یک مرحله ای در ایران کنونی  با ید پرسید  راستی  چقدر در بین  کارگران ایران کار کرده و تخم آگاهی انقلابی و سوسیالیسم را در بین پرولتاریا پاشیده اید؟ آیا  ده ها هزار یا حتی  هزاران تن کارگر در ایران سراغ دارید که  مسلح به تئوری انقلابی  باشند ؟  نخست  به این سئوال پاسخ  دهید، سپس  لاف از انقلاب سوسیالیستی " ناب"  یک مرحله ای بزنید .   فقدان حزب  کمونیست در صحنه سیاسی کشور، -  حزبی  که هدف غائی  آن واژگونی نظام سرمایه داری می باشد،  فقدان  پیوند اورگانیک ومحکم  بین روشنفکران انقلابی  و طبقه کارگر، نازل بودن سطح  آگاهی سیاسی  کارگران ، این واقعیت که  طبقه کارگر  در کل جامعه  در اقلیت می باشدو انقلاب سوسیالیستی  بر خلاف  انقلاب های  بورژوازی، انقلاب  اقلیت  نیست، وجود   یار و متحدی پرقدرت  برای  طبقه  کارگر در درون جامعه  که با جان و دل خواهان سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی  می باشد، وابستگی رژیم جمهوری اسلامی  به امپریالیسم  جهانی ، وجود استبداد قرون وسطائی در کشور ، اسارت  زن و  انواع  سختگیریها و  عملکردهای  بغایت  ضد دموکراتیک قرون وسطائی ، همه و همه  نشان میدهد که بدون  مبادرت به انقلاب  دموکراتیک  تحت رهبری  حزب انقلابی  طبقه کارگر،  بدون پشت سرگذاردن  مرحله دموکراتیک انقلاب، این امکان  وجود  ندارد که  طبقه  کارگر، انقلاب  سوسیالیستی خود  را به سرانجام برساند. آنها  که از تز انقلاب یک مرحله ای  سوسیالیستی در ایران  دفاع  میکنند و  در نظرات بغایت غلط وغیر علمی خود در این زمینه اصرار می ورزند،  در واقع امر، راه را برای  سرکردگی  بورژوازی در انقلاب  آتی، هموار می‌سازند.      

      پایان         مرداد ماه  1397    

 

منبع:پژواک ایران


حسن جداری

فهرست مطالب حسن جداری در سایت پژواک ایران 

*اعدام های پی در پی، نشانه ترس ووحشت رژیم!  [2020 Dec] 
* سرنگونی رژیم، در گروهمبستگی واتحاد عمل!   [2020 Nov] 
*تشدید تضاد های بینا امپریالیستی درجهانی پرتلاطم!   [2020 Nov] 
* نگاهی اجمالی به تاریخ گذشته ایران!  [2020 Sep] 
*اهمیت عنصرآگاهی درجنبش های کارگری!   [2020 Jul] 
*ایران،سرزمین ملت ها، آداب ورسوم وزبانهای مختلف!   [2020 Jun] 
*انقلاب، کدام انقلاب، دموکراتیک یا سوسیالیستی!   [2020 Feb] 
* مروری بر زندگی پر تلاطم جعفرپیشه وری!  [2019 Dec] 
*دشمن مشترک زحمتکشان کرد، ترک، فارس و ....!   [2019 Dec] 
*قهرانقلابی توده ها، پاسخ قهرارتجاع هار! ‏ ‏  [2019 Nov] 
*نه به حمله نظامی امریکا، نه به رژیم جمهوری اسلامی ! زنده باد انقلاب توده های زحمتکش!  [2019 Jun] 
*اقوام ، ملت یا ملت های ایران!   [2019 May] 
* پان اسلامیسم و پان آریائیسم، دو روی یک سکه!  [2018 Dec] 
*کارگر می رزمد، ذلت نمی پذیرد!‏ ‏   [2018 Dec] 
*ظولمه قارشی عصیان!  [2018 Aug] 
*خیزش های سهمگین توده ها، ناقوس مرگ رژیم را به صدا درآورده است!   جمهوری اسلامی با هر جناح و دسته، نابود باید گردد! [2018 Aug] 
* راه رهائی کارگران و زحمتکشان ایران!   [2018 Jul] 
*ٰ نگاهی اجمالی به تاریخ صد سال گذشته ایران!  [2018 May] 
*جمهوری اسلامی ، جمهوری ایرانی، جمهوری دموکراتیک کارگران و زحمتکشان!   [2018 Jan] 
*‏ آذربایجان به پا خیز ! ‏ ‏  [2018 Jan] 
*خیزش های پرشور و رزمنده ضد رژیمی، ‏درسرتاسرایران!‏   [2018 Jan] 
*پدیده ای به نام شوونیسم در سایت های اپوزیسیون!  [2017 Jun] 
* حل مساله ملی در ایران، در گرو سرنگونی رژیم!   [2017 Jun] 
*انتحابات فرمایشی رژِیم، چه چیزی را تغییر میدهد؟ ‏   [2017 May] 
*چرا باید انتخابات فرمایشی رژیم را تحریم کرد؟  [2017 May] 
*رقابت امپریالیست ها و خطر وقوع جنگ جهانی ‏سوم!   [2017 Mar] 
*نگرش به گذشته ها، به مثابه درمان آلام اجتماعی!‏   [2017 Jan] 
*مرگ هاشمی رفسنجانی و قیل و قال «اصلاح طلبان»!   [2017 Jan] 
*دو رژیم آزادیکش، دوکشتاروحشیانه!   [2016 Dec] 
*فراکسیون مناطق ترک نشین مجلس، توطئه و تمهیدی ارتجاعی!  [2016 Nov] 
*دنیائی پرتلاطم، رخدادهای تکان دهنده!‏  [2016 Oct] 
*مساله ملی،اپوزیسیون بورژوائی وطبقه کارگر!‏   [2016 Sep] 
*ننگ تاریخ بشر!‏ ‏   [2016 Sep] 
*رژیم جمهوری اسلامی ، رژیم دزدان کاخ نشین!  [2016 Aug] 
* قانلی بیرمیدان !  [2016 Jun] 
*شلاق زدن به کارگران، جنایتی دهشتناک!  [2016 May] 
* کوتله وی عصیان ! غزلی به ترکی با ترجمه فارسی  [2016 May] 
*برتری طلبی قومی و نژادی!  [2016 Apr] 
*یاران را چه شد!  [2016 Apr] 
*تحریم یا عدم تحریم انتخابات! کدام انتخابات؟  [2016 Jan] 
* یادی از فرقه دموکرات آذربایجان!  [2015 Dec] 
*دو قطعه شعر در رابطه با قتل‌های زنجیره‌ای پاییز ۱۳۷۷  [2015 Dec] 
*رژیم جمهوری اسلامی؛ حامیان و مخالفین!  [2015 Dec] 
*شوونیسم زبان فارسی! ستمدیدگی زبانهای غیر فارس ایران [2015 Nov] 
*به مناسبت باز گشائی مدارس در ایران! نگاهی بر برخی از مشکلات آموزشی  [2015 Oct] 
* مساله طبقاتی ومساله ملی در ایران!  در رد برتری طلبی قومی و نژادی [2015 Sep] 
*حقوق بشر، بازیچه دست قدرت های سلطه گر!  [2015 Aug] 
* تفرقه و نفاق افکندن بین خلق های ایران، به سود رژیم شوونیست جمهوری اسلامی است!  [2015 Jul] 
*خاطرات من از دوران حکومت فرقه دموکرات آذربایجان!  [2015 Jul] 
*تاریخ معاصرآذربایجان و شوونیست های طیف "چپ"!   [2015 Jun] 
*" آذری یا زبان باستان آذربایجان"، رد پای کسروی!   [2015 May] 
* رژیم جمهوری اسلامی ، مظهر ستم ملی و شوونیسم!  [2015 May] 
* نگرشی به مساله ملی، در رابطه با مبارزات ضد رژیمی!  [2014 Nov] 
*آغاز سال تحصیلی در ایران و مشکل زبان!  [2014 Sep] 
*هگلیسم یا مارکسیسم! سرمایه داری یا سوسیالیسم!  [2014 Mar] 
*رژِیمی فریبکار، «فرهنگستانی» مرتجع و شوونیست !   [2014 Feb] 
*انتقاد با سلاح و سلاح انتقاد!   [2014 Jan] 
*جواب خصم خونخوار!  [2014 Jan] 
*راه خطا پیمودن در برخورد به مساله ملی!   [2014 Jan] 
*سردمداران رژیم، غارتگران هستی توده ها!  [2014 Jan] 
*قاجارها یا پهلوی ها! ( 1)  [2013 Dec] 
*روز 21 آذر 1325، در تاریخ معاصر ایران   [2013 Dec] 
* گلچینی از دیوان حافظ شیرازی، شاعر عصیانگر و آزاد اندیش!  [2013 Dec] 
* قادینین قدرتی! (قدرت زن)  [2013 Nov] 
*فارسی، زبانی تحمیلی برای ملت های غیر فارس!   [2013 Nov] 
*شوق و شور جانفشانان!  [2013 Oct] 
*رژیم اشرار !   [2013 Jun] 
*روحانی، سر کوبگری دیگر!  [2013 Jun] 
*رژیمی آزادیکش! انتخاباتی فرمایشی!   [2013 May] 
* بهار خاطره ها!  [2013 May] 
*کارگر هم، انسان است!  [2013 May] 
*غرش وفریاد!  [2013 Apr] 
* در پیرامون «کنفرانس» باکو!  [2013 Apr] 
*شهر آفتاب!  [2013 Apr] 
*بازار ریا!  [2013 Mar] 
*کج اندیشی ها در رابطه با مساله ملی در ایران ( 1)  [2013 Feb] 
*نبرد خلق!   [2013 Feb] 
* بدترین نوع حکومت!  [2013 Jan] 
*معجز شبستری، شاعر و متفکر شهیر آذربایجان! در یکصد و چهلمین سالگرد تولدش [2013 Jan] 
* در رابطه با رفراندوم برای" استقلال" آذربایجان!  [2012 Dec] 
*روز 21 آذر 1325، در تاریخ معاصر ایران   [2012 Dec] 
*راه ناهموار!   [2012 Nov] 
*باید رساتر شود این فریاد ها!  [2012 Nov] 
*تنها راه رهائی زحمتکشان!  [2012 Oct] 
*اگر کارگران به پا نخیرند، خانه ظلم ویران نمی شود!  [2012 Jul] 
*علیه انقیاد طلبان و سازشکاران!  [2012 Jul] 
*مظهر جهل و خرافات!  [2012 Jul] 
*پيرامون مساله ملی در ايران!   [2012 Jul] 
*ملانین جوری ،مکری، حیله لری !  [2012 Jul] 
*صمد بهرنگی، معلم کبیر روستاهای آذربایجان  [2012 Jun] 
*حکومت ننگین!  [2012 Jun] 
*تاریخچه ملی شدن صنایع نفت و کودتای 28 مرداد 1332  [2012 Jun] 
*خون «ندا»!  [2012 Jun] 
*توفان خشم !  [2012 Jun] 
*حماسه آذربایجان!  [2012 May] 
*دخالت خارجی یا تکیه به نیروی توده ها ؟!  [2012 May] 
*فریاد کن ای کارگر! بمناسبت اول ماه مه، روزفرخنده جهانی کارگران [2012 Apr] 
*تعدی و شرارت!  [2012 Apr] 
*من این کشتار و این سرکوب و زندان را نمیخواهم !  [2012 Mar] 
*بهار دل انگیز !  [2012 Mar] 
*بهار آزادی!  [2012 Feb] 
*جواب خصم خونخوار!  [2012 Jan] 
*ای خوش آنروزی...  [2011 Aug]