ناشر غير امين و تبليغات سياسی
مجید محمدی

اکبر گنجی اخيرا نشر ايده‌های مرا در حوزه‌ی مسائل مربوط به براندازی، اپوزيسيون، مخاطرات امنيتی جمهوری اسلامی و مشکلات برنامه‌ی اتمی آن به جد بر عهده گرفته است و هرجا با مناسبت و بدون مناسبت به طرح آنها می پردازد اما ناشری امين نبوده و برای برساختن يک ديدگاه غير ميهن دوستانه و ضد ملی در برابر ديدگاه ظاهرا ميهن پرستانه‌ی خود به دستکاری و حذف و تحريف آنها اقدام کرده است. البته همان طور که خرده‌ای بر ميهن پرستی افراد نمی شود گرفت (اگر تعارضی با اولويت‌های ديگر آنها مثل پيشبرد دمکراسی و حقوق بشر نداشته باشد و در تاريخ فکری آنها بتوان اثری از ميهن دوستی يا ميهن پرستی يافت) بر ناميهن پرستی آنها نيز نمی توان خرده گرفت.

ذيلا برخی از اين تحريفات و دستکاری‌های نابجا را که فقط در نيمی از يک پاراگراف (در يکی از دهها مطلبی که مستقيم و غير مستقيم عليه ديدگاه‌های من نوشته و بدانها پاسخی نداده‌ام) ذکر می کنم. اين نيم پاراگراف اين است:

"محمدی به طور همزمان موافق پياده کردن مدل ليبی در ايران و ايستادن اپوزيسيون ايران در کنار دولت‌های غربی در حمله‌ی به تأسيسات هسته‌ای ايران، حمله ی نظامی به ايران، پول گرفتن اپوزيسيون از دولت‌های خارجی، تحريم‌های نفت در برابر غذا عليه ايران است. اما من به طور همزمان مخالف همه ی اينها هستم. نه موضع او "وسط طلايی ارسطويی" است، نه موضع من"

حذف جملات شرطی
در تمام مطالب و مصاحبه‌هايی که داشته‌ام همواره از جملات شرطی برای بيان نظرات خود استفاده کرده‌ام. آقای گنجی در تمام نقل قول‌هايی که در مطالب خود از نوشته‌ها و مصاحبه های من آورده (و در بسياری حتی اسم مرا بعد از نقل عين صدها کلمه نياورده است و مثل اعلاميه‌های کمونيستی برخی عبارات و کلمات را پر رنگ تر می سازد تا مخاطب را تهييج و تحريک کند) عباراتی مثل "اگر"، "در صورتی که" و مانند آنها را حذف کرده است. به عنوان نمونه در بحث ليبی من همواره گفته‌ام که "اگر" روزی خامنه‌ای و و دوستان اراده کردند مخالفان داخلی خود را مثل موش صحرايی يک به يک بکشند و با هواپيمای نظامی به شهرهای ايران حمله کردند آنگاه دخالت نظامی برای نجات جان ايرانيان را ضروری می دانم. اين جمله‌ی شرطيه را ايشان به معنی حمايت من از حمله‌ی نظامی به ايران-همين الان و توسط ايالات متحده و اسرائيل- گرفته‌اند.

در موردی ديگر من گفته‌ام که "اگر" آژانس بين المللی انرژی اتمی به اين واقعيت دست يابد که جمهوری اسلامی در پی ساختن بمب است و ايالات متحده و اسرائيل به اين تاسيسات حمله کنند آنگاه اپوزيسيونی که دمکراسی برای آن اولويت است بهتر است در اين موضوع در کنار غربی‌ها بايستد چون جمهوری اسلامی ابتدائا برای شهروندان ايرانی مخاطرات امنيتی به بار آورده است و نه مردم کشورهای منطقه يا کشورهای غربی. آقای گنجی اين جمله‌ی شرطيه را به معنی دفاع من از حمله به تاسيسات اتمی جمهوری اسلامی (به طور مطلق و همين الان) گرفته‌اند. ظاهرا جمله‌ی شرطی در ادبيات تبليغاتچی‌های سياسی جايی ندارد و کسانی که در پی کسب قدرت و بازگشت به ايران بر روی امواج عامه گرايی هستند نمی توانند اين گونه گزاره‌ها را ببينند. در تبليغات سياسی و سخنان سياستمداران در جوامع غير دمکراتيک کمتر جايی برای جملات شرطيه می توان يافت.

تبديل پرسش به حکم
بخش ديگری از مطالب من در باب مسائل فوق به صورت طرح پرسش در برابر احکامی که سياستمدارانی مثل آقای گنجی صادر می کنند (مجموعه‌ای از بکن‌ها و نکن‌ها) عرضه شده است. کار محقق و پژوهشگر بيش از دادن پاسخ طرح پرسش است برای قلقلک دادن اذهان. اما آقای گنجی جواب پرسش‌های مقدر مرا خود داده و بر اساس آن عقايد مرا استخراج کرده است. ظاهرا در قاموس اهل سياست و برای کسانی که به هر قيمت به دنبال کسب قدرت در حيطه‌ی افکار عمومی هستند ترديد و پرسش‌های پاسخ نداده شده يا اصلا پرسش‌های بدون پاسخ وجود ندارد. به عنوان مثال بخش عمده‌ی مطلبی که من در سايت بی بی سی فارسی در باب مدل ليبی نوشتم پرسش‌هايی است که مخالفان با اين حمله پاسخ نداده‌اند. ايشان به جای پاسخ به آن پرسش‌ها با زدن يک برچسب کارش را انجام شده تلقی می کند.

زرنگی تبليغاتی
نيم پاراگراف فوق را گنجی در ميان مطلبی که به ايده‌های من در باب احساس مرجعيت اخلاقی اسلامگرايان و روشنفکران دينی پاسخ می دهد بدون هيچ ربط منطقی بيان کرده است. ظاهرا دهها نوشته‌ای که ايشان در پاسخ به آن مطالب نوشته احساس رضايت مندی کافی برای کودک شيطان درون وی ايجاد نکرده و از هر موقعيتی برای بيان همان مطالب بهره می گيرد. همگان مواضع ايشان را می دانند و تکرار بی ربط آن در بحث از حد وسط ارسطويی و مدعای مرجعيت اخلاقی روشنفکران دينی صرفا متوجه به تبليغات سياسی و اثبات برادری به نيروهای ضد امپرياليست است. اين را می گويند زرنگی که حدی از آن مطايبه آميز و حاکی از فطانت است اما وقتی نمکش زياد شد شور خواهد شد. تاکيد بيش از اندازه بر "مواضع در همه جا" به کار درست کردن حزب سياسی می خورد و نه تبيين ديدگاه ها. خيال اکبر را از اين موضوع راحت می کنم که نه به دنبال درست کردن حزب سياسی‌ام و نه پيدا کردن هوادار که ايشان مخاطبان خود را از ايده‌های من می ترساند.

گنجی می پندارد با توصيه‌ی ديگران به خواندن يک اثر و رديف کردن سيلی از اسامی نويسندگان در نوشته‌هايش (و به طور ضمنی بی سواد خواندن صاحبان ديدگاه‌هايی که نمی پسندد) می تواند منتقدان تبليغات سياسی‌اش را مرعوب کرده و از ميدان به در کند. ايشان همانند اسلامگرايان حاکم می پندارد که ليبرال يعنی کسی که فورا جا می زند يا به مرجعيت فکری افرادی که معلوم نيست کجا ايستاده اند تن در می دهند. اين نوعی بازگشت به ادبيات سياسی گروه های چپ و سوسياليست مذهبی در سال ۱۳۵۷ است. تحقير، سياست اقتدارگرايان و تماميت طلبان است.

چرا گنجی فکر نمی کند ديگران هم مثل وی می توانند نام دهها کتاب يا نويسنده را در نوشته‌هايشان رديف کنند؟ اينترنت و ويکيپيديا اين کار را برای همه آسان کرده است. اين روش‌های کودکانه و ارزان وی را به انگاره‌های فکری و رفتاری چپ‌های مذهبی و مارکسيست دهه‌ی شصت سقوط می دهد. وی به جای نگاه به منطق طرف مقابل به سوابق "تصور شده" وی در نگاه خود می پردازد. به عنوان نمونه اگر در بحث از وسط طلايی به منطق استدلال (به جای توصيه‌ی ديگران به خواندن آثاری که لابد فقط وی آنها را خوانده است) تمرکز پيدا می کرد شايد متوجه تمايز وجه و ماده در گزاره های منطقی که در کتب کلاسيک منطق در حوزه‌های شيعی آمده می شد و "وجه" يک قضيه‌ی منطقی را با محتوا يا ماده‌ی آن خلط نمی کرد و وجه مخالفت با دشمنان و دوستان فرضی اسلام را به جای محتوای مخالفت يا دوستی آنها نمی گرفت تا از موضع گيری حد وسطی خود در نوشته‌هايش فرار کند.

ديدگاه‌ها از زبان مولف
در اينجا برای آن که ديدگاه‌های من در مورد مسائل فوق (آن دسته از مطالبی را که در مورد آنها ترديد ندارم و آنها را به صورت پرسش مطرح نمی کنم) مورد تحريف تبليغاتچی‌های سياسی قرار نگيرد آنها را به صراحت ابراز می دارم تا آنها از زبان ديگران شنيده نشوند:

۱. جمهوری اسلامی در طی سی و چهار سال گذشته نشان داده رژيمی زشتکار، فاسد و غير قابل اصلاح است (اين مدت برای کسانی که حدود هشتاد سال عمر می کنند کافی است) و برای نجات تک تک شهروندان ايرانی با هر عقيده و مرام چاره‌ای بجز براندازی آن نيست. معترضان نيز انرژی کافی برای اين کار در برابر قلدرهای سپاه و اراذل و اوباش حزب پادگانی ندارند و دمکرات‌های عالم از هر مليت و ايده و مذهب و در هر سطح سازمانی می توانند به آنها کمک (هر نوع کمک) برسانند (اين کمک‌ها بايد شفاف بوده و مخالفان نحوه‌ی هزينه کردن آن را به اطلاع عموم برسانند). در کشوری که قاضی دادگستری به بيضه‌ی زندانی سياسی ضربه می زند يا افراد را به جرم خوردن نوشيدن مشروب الکلی پس از دوبار شلاق خوردن محکوم به اعدام می کنند مردم به کمک خارجی نياز دارند و اين کمک يک ضرورت اخلاقی است. هيچ نيرو و منبعی از اين کمک مستثنا نيست. کمک مالی گرفتن يکی از روش‌های پی گيری اين عمل اخلاقی است که تبليغاتچی‌های سياسی حکومتی و غير حکومتی آن را به عنوان "کمک پولی از خارج" تحقير می کنند. کسانی که خود از آن رژيم با اعتصاب غذا و روش های ديگر نجات يافته و با کمک‌های مالی و فکری نيروهای دمکراسی خواه در خارج کشور سر و سامان گرفته‌اند بيش از ديگران بايد در پی گيری اين ضرورت اخلاقی بکوشند نه اين که آن را به مسخره بگيرند و محکوم کنند.

۲. رژيم جمهوری اسلامی يک مخاطره‌ی امنيتی برای مردم ايران، منطقه و دنياست. مشکل، صرفا برنامه‌ی اتمی رژيم نيست خود آن است. بسياری از کشورها برنامه‌ی اتمی صلح آميز دارند و هيچ مخاطره‌ای هم از سوی آنها احساس نمی شود. امروز در دنيا چه کسی در باره‌ی مخاطرات اتمی برزيل يا آرژانتينيا آفريقای جنوبی صحبت می کند؟ به نفع مخالفان اين رژيم است که از هر فرصتی برای سرنگونی آن استفاده کنند. سرنگونی رژيم نه فقط يک ضرورت اخلاقی بلکه يک ضرورت امنيتی است. از اين حيث اسرائيل، اتحاديه اروپا، ايالات متحده و اپوزيسيون جمهوری اسلامی دغدغه‌ی واحدی دارند و می توانند در اين حوزه با هم همکاری کنند. اسرائيل و ايالات متحده (با همه‌ی انتقاداتی که می توان به سياست خارجی و داخلی انها وارد آورد) همپيمانان استراتژيک مردم ايران هستند ونه حزب الله و حماس و سوريه.

چرا آقای گنجی که اهل سياست هستند و در موضوعات مربوط به ايران موضع گيری می کنند و توصيه می دهند نمی گويند همپيمانی ايران با کدام يک از کشورها همسو با منافع ملی ايران است؟ اگر از خيل رای دهندگان آينده (پس از سقوط رژيم که ايشان حتی حکم به براندازی آن نداده‌اند) نمی ترسند چرا در اين مورد موضع گيری نمی کنند؟ البته ايشان وقتی به اسم خود مطلب می نويسند مواضع ضد اسرائيلی می گيرند اما هنگامی که می خواهند مخاطبان و رسانه‌های مستقر در غرب ايشان را ضد موجوديت رژيم اسرائيل تصور نکنند به اسم مستعار مطلبی در اين باب می نويسند ه اين مضمون که "آقای گنجی با موجوديت اسرائيل مخالف نيست." آيا نوشتن با اسم مستعار فقط برای کسانی که با ايشان همفکری ندارند بد است؟ اگر نوشتن با اسم مستعار بد است (ايشان بارها اين را گفته اند) چرا به مطالب نوشته شده در کامنت‌های سايت‌های فارسی ارجاع می دهند يا حتی با اسم مستعار به نظرات ديگران در کامنت‌ها پاسخ می دهند؟ (ايشان تنها کسی است که من ديده‌ام تحت عنوان پژوهشگر به کامنت‌های مطالب ارجاع می دهند، کامنت‌هايی که معلوم نيست چه کسانی نوشته‌اند و هيچ کس هيچ مسئوليتی در قبال آنها نمی پذيرد.)

۳. از درآمد امروز نفت ايران تنها حدود يک دهم آن نصيب عموم مردم می شود (واردات مواد غذايی پايه مثل گندم و جو و ذرت و واردات دارو، حتی واردات ماشين آلات مورد نياز و کالاهای سرمايه‌ای و مواد اوليه‌ی توليد؛ در دوران موسوی و نيز در دوره‌ی خاتمی کشور با همين حدود دلار نفتی اداره می شد). امروز مردم ايران کالاهای صنعتی و الکترونيک و لباس را گران تر از مردم اروپا و امريکا خريداری می کنند. به گفته‌ی خود مقامات ديگر سوبسيدی به مردم داده نمی شود و گرانی همان يارانه‌های پرداختی را بی مقدار ساخته است. بقيه‌ی درامد نفت به جيب سپاهيان و روحانيت ريخته می شود. محروم کردن ايران از اين درامدها تنها به ضرر رانت خواران و امتياز بگيران حکومتی بالاخص گربه های چاق سپاه است. مشخص نيست کسانی که خود را لابی سپاهيان و روحانيت نمی دانند چرا از تحريم فروش نفت ايران که تنها بخشی از آن را تحت تاثير قرار می دهد نه تنها استقبال نکرده بلکه با آن مخالفت می کنند. شيشه‌ی عمر جمهوری اسلامی درامدهای نفتی است چون دستگاه تبليغاتی، ديوانسالاری دينی و ماشين سرکوب با همين درامدها اداره می شود.

اما چرا گروهی اين ايده را تحت عنوان "نفت در براب غذا" مطرح می کنند؟ تبليغاتچی‌ها می خواهند با اين تعبير مخاطب خود را به ياد برنامه‌ی نفت در برابر غذای عراق بيندازند که به ادعای آنان يک ميليون کودک عراقی در پی آن تلف شدند. می خواهند به مردم ايران، ايراندوستی خود را با حفظ رانت‌های سپاهيان و روحانيون اثبات کنند. مشکل عراق نه برنامه‌ی نفت در برابر غذا بلکه "عدم غذا و دارو در برابرنفت" بود. اگر در برابر نفت غذا و دارو وارد می شد و حکومت صدام آن منابع را نيز به تاراج نمی برد کودکان عراقی تلف نمی شند.

۴. اولويت اول من دمکراسی و آزادی است. از اين جهت موضوعاتی مثل ميهن دوستی و استقلال و بيگانه و خودی و مانند آنها همه در ذيل دو موضوع اول برای من معنی پيدا می کنند. بگذاريد خيال آقای گنجی را راحت کنم که من خود را شهروند کره‌ی زمين می دانم و نه شهروند يک کشور خاص و هيچ احساس دلبستگی ويژه به يک ملت يا مردم ندارم در عين آن که به همه‌ی مردمان و کشورها علاقه مندم، تا آنجا که رنجی به ديگران وارد نياورند. همچنين در پی کسب قدرت سياسی در کشور نيستم تا در رفتارها و طرح ايده‌هايم ملاحظه‌ی خوشايند و ناخوشايند گروه‌ها و اقشاری را در جامعه‌ی ايران داشته باشم. برايم مهم نيست سپاهيان و بيت رهبری در برابر نوشته‌هايم چه عکس العملی نشان دهند. تصميمات خود مبنی بر ديدار با افراد يا حضور در سمينارها يا امضای نامه‌های اعتراضی را با واکنش‌های حسين شريعتمداری و محسنی اژه‌ای تنظيم نمی کنم.


 

منبع:گویا نیوز


فهرست مطالب مجید محمدی  در سایت پژواک ایران 

*علیه یهودستیزی و اسرائیل ستیزی اتحاد اسلامیسم، مارکسیسم و فاشیسم علیه یهودیان و دولت سکولار آنها [2023 Nov] 
* پنج مجموعه پرسش و پنج خلط در راستای صلح‌طلبی توهمی  [2023 Oct] 
*ستاد فرماندهی عملیات جنایی حماس و جهاد اسلامی در تهران است  [2023 Oct] 
*چگونه می‌توان منابع یک دولت-ملت را غارت کرد و آن را به خاک سیاه نشاند؟  [2023 Sep] 
*سه هدف تغییرناپذیر هر جنبش اعتراضی در ایران آینده: انحلال سپاه و بسیج، تعطیلی روحانیت شیعه، و برکناری همه مقامات رژیم  [2023 Sep] 
* نهادهای انتصابی رژیم اسلامی در ایران بلاموضوع شده‌اند   [2023 Aug] 
* دادخواه گیج و گنگ یا سوسیالیست متوهم در برابر یک انتخاب سخت  [2023 Apr] 
*شرم بر دولت بایدن  [2023 Feb] 
*لابی رژیم کودک کش، شبکه ی عوامل آن در بوق های تبلیغاتی غربی، و اصلاح طلبان شیپور را از سمت گشادش می نوازند  [2023 Feb] 
*جامعه ایران به شرایط ماقبل ۲۶ شهریور ۱۴۰۱ باز نخواهد گشت  [2023 Jan] 
*۱۲ پرسش در باب وکالت سیاسی به شاهزاده رضا پهلوی در دوران براندازی و گذار از یک رژیم تمامیت‌خواه  [2023 Jan] 
* روحانیت شیعه، بزرگ‌ترین بازنده انقلاب سکولار و آزادی‌خواهانه ۱۴۰۱  [2022 Dec] 
*زمان گردهمایی ۱۰۰هزار نفری در واشنگتن دی‌سی فرا رسیده است  [2022 Oct] 
* ماشین سرکوب جمهوری اسلامی خسته و متزلزل شده است   [2022 Oct] 
*صدها هزار نفر را کتک می‌زنند تا مردم را قانع کنند مهسا را کتک نزده‌اند  [2022 Sep] 
* کشته شدن مهسا امینی و «اسلام‌هراسی»  [2022 Sep] 
*بخت مجتبی در نشستن بر کرسی ولایت فقیه  [2022 Sep] 
*خیز برداشتن برای جنگ با ناتو بعد از تبدیل امنیت ملی به کالای اسقاطی  [2022 Jul] 
* سرنوشت صدام در انتظار پوتین است  [2022 Mar] 
*چهار ننگ ابدی که بر پیشانی روحانیت شیعه باقی خواهد ماند  [2022 Mar] 
*مراسم سالگرد انقلاب در سال ۱۴۰۰ هیچ ربطی به انقلاب ۵۷ نداشت  [2022 Feb] 
*چگونه می‌توان یک دولت-ملت را به نکبت و فلاکت کشاند؟  [2022 Jan] 
*یورونیوز فارسی: باجی که اتحادیه اروپا به رژیم اسلامی داده است  [2022 Jan] 
* ممنوعیت‌ زنان به ورزشگاه ها؛ ممنوعیت‌های ابلهانه یا منافع پنهان   [2021 Dec] 
* بی‌نظیری سه قوه‌ دافعه، تخریب و وحشیگری امپراطوری شیعه در تاریخ امپراطوری‌ها  [2021 Dec] 
*فلاکت‌ها را چگونه توجیه می‌کنند؟   [2021 Dec] 
* اندیشکده‌های «نظام»: موسسات زیباسازی سیاست‌ها و تصمیم‌های لات‌ها و چاقوکش‌ها   [2021 Dec] 
*هزینه‌های یکدستی حاکمیت و نیروهای گریز از مرکز   [2021 Dec] 
*گران کردن بنزین عملی‌ترین راه‌ حل بحران کسری بودجه برای دولت رئیسی   [2021 Oct] 
* آیا نسل «همه‌چیزدان‌»‌های شیعه رو به انقراض است؟  [2021 Oct] 
*تبلیغات سیاسی و «چانه‌زنی در بالا» سطح مهمل‌گویی را ارتقا می‌دهد استدلال‌هایی که مرغ پخته را به خنده می‌اندازد [2021 Sep] 
*تحفه‌هایی که با پست هوایی امریکایی-فرانسوی تحویل می‌شوند   [2021 Aug] 
*آیا ۳۰ میلیون دوز وارداتی رئیسی هم به ۶۰ میلیون دوز وارداتی روحانی خواهد پیوست؟   [2021 Aug] 
* شعارهای مترو صادقیه و پاساژ علاء‌الدین به شعارهای ملی تبدیل خواهند شد  [2021 Jul] 
*جمهوری اسلامی ایران دوران سختی در پیش رو دارد  [2021 Jul] 
*چشم‌اندازهای دولت ابراهیم رئیسی   [2021 Jun] 
*آینده‌ سیاسی محمدجواد ظریف   [2021 Jun] 
*روش‌های رقابت میان نامزدهای «نظام»  [2021 Jun] 
*چهار محور تبلیغات سیاسی به نفع حماس و جهاد اسلامی  [2021 May] 
*جانشینی خامنه‌ای + بازیگران کلیدی در رویداد ۲۸ خرداد ۱۴۰۰   [2021 Apr] 
*سه گونه سفارت جمهوری اسلامی ایران در ایالات متحده و کانادا   [2021 Apr] 
* ایرانیان سال را با هشت دروغ خامنه‌ای آغاز کردند   [2021 Mar] 
*سمت و سوی پنج پرونده امنیتی جمهوری اسلامی  [2021 Mar] 
*دانشگاه مریلند یا آشپزخانه‌ بیت، سپاه و دستگاه‌های امنیتی؟   [2021 Mar] 
* اسلامی‌سازی علوم؛ از آکادمی منیر‌الدین حسینی و مغازه مصباح تا دانشگاه هاروارد  [2021 Feb] 
*دلایل توقیف نفتکش و غنی‌سازی ۲۰ درصدی در آستانه انتقال قدرت در آمریکا  [2021 Jan] 
*کارنامه‌ی بی‌حاصل سیاست مماشات و خشنود‌سازی برای مهار جمهوری اسلامی  [2020 Dec] 
*در «بیت» خامنه‌ای چه می‌گذرد؟   [2020 Nov] 
*در جنگ ایران و عراق هر دو کشور شکست خوردند هیچ جنگی مقدس نیست  [2020 Sep] 
*نوبت بازنشستگی سیاسی حسن روحانی فرا رسیده است  [2020 Jul] 
*بازار پر رونق پیامبری، مهدویت و ارتباط با امام زمان در ایران  [2020 Jun] 
*دشمنی که نمی‌شناسند، سه افسانه‌سازی غالب در مورد ایالات متحده آمریکا  [2020 May] 
*برنامه‌ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای ایران چیست؟   [2020 May] 
*میزان بی‌اطلاعی از مسائل ایران در گزارش‌های رسانه‌های غربی حیرت‌آور است  [2020 May] 
*خامنه‌ای: القای توهم منجی و فرار از پاسخگویی  [2020 Apr] 
*«نابحران» کُرونا و تحریم‌ها: نظام و لابی آن فرصتی برای تجدید قوا یافته‌اند  [2020 Apr] 
*پنج موج مهاجرت از جمهوری اسلامی، موج پنجم به غارتگران منابع کشور تعلق دارد،  [2020 Feb] 
*لابی جمهوری اسلامی ایران هم مانند خود آن غیرعادی است   [2020 Jan] 
*پنج افسانه در مورد قاسم سلیمانی  [2020 Jan] 
* از نظام قرار نیست «چیزی» باقی بماند   [2019 Dec] 
*آدرس‌های غلط تحلیلی در مورد اعتراضات آبان ۹۸  [2019 Nov] 
*از «یانکی گو هوم» تا «ایران برو بیرون»   [2019 Oct] 
*مغازه‌ی دو نبشی که جمهوری اسلامی باز کرده است   [2019 Oct] 
*روزی که «نرمش قهرمانانه‌ی- ۲» فرا خواهد رسید  [2019 Oct] 
*مداح اسرائیلی دیگر چه صیغه‌ای است؟ روش خلق این شتر گاو پلنگ   [2019 Sep] 
*چرا مردم ایران علیه رژیم به خیابان‌ها نمی‌آیند؟   [2019 Aug] 
*از همه‌ی دنیا طلبکارند، با همه‌ی نکبت و فلاکتی که به ارمغان آورده‌اند  [2019 May] 
*روش‌های مهندسی عقیدتی‌ـ‌سیاسی تجمعات ۲۰ هزار بلیت داربی بهار ۹۸ برای از‌ ما‌ بهتران  [2019 Apr] 
*یورونیوز فارسی آشکارا به دیگر بوق‌های تبلیغاتی فارسی‌زبان پیوسته است  [2019 Apr] 
*مردم ایران در دوران گذار، به رهبرانی مثل ترامپ نیاز دارند  [2019 Jan] 
*از زهرا کاظمی ‌تا جمال خاشقجی: رسوایی رسانه‌های غربی در گزارش نامتوازن قتل دو روزنامه‌نگار  [2018 Oct] 
*سوریه‌ای شدن، نه؛ یمنی سازی و ونزوئلایی شدن، آری  [2018 Oct] 
* کدام یک مبتذل است: موسیقی سوسن و جواد یساری یا امضای نامه‌ی لابی جمهوری اسلامی؟   [2018 Jul] 
*سه (بعلاوه یک) سناریو برای سقوط جمهوری اسلامی  [2018 Jul] 
* شش نمایش تهوع‌آور در حکومت اسلامی   [2018 Jul] 
*رهبران ایران اشغالگرند، یا هموطن؟  [2018 Jun] 
* تمام دروغ های ظریف   [2018 Jun] 
*اردک شَل روحانی، آغاز فروپاشی سیاسی  [2018 May] 
*رادیو فردا به یک خانه‌تکانی جدی نیاز دارد  [2018 Apr] 
*کاهش میانگین سن ازدواج دختران در ایران؛ چرا؟  [2018 Apr] 
*مرثیه ‌ای برای همه‌ء غرب ‌ستیزان   [2018 Mar] 
*تراژدی اسلام‌شناسی، خاورمیانه‌شناسی و ایران‌شناسی در دانشگاه‌های ایالات متحده   [2018 Feb] 
*رژیم‌های سیاسی با همه‌پرسی ساقط نمی‌شوند  [2018 Feb] 
*محمود احمدی نژاد: «رهبر انقلابی» که غیبش زد   [2018 Jan] 
*پا گذاشتن جمهوری اسلامی جای پای شوروی   [2018 Jan] 
*چهار ویژگی متمایز کننده‌ خیزش دی ۹۶: جدال با کابوس مستقر  [2018 Jan] 
*مهم‌ترین خطر امنیتی کشور: جمهوری اسلامی و تداوم آن   [2018 Jan] 
*«بازندگان جنبش اعتراضی دی ماه ۹۶»  [2018 Jan] 
*توهم «تغییر و اصلاح» به پشیمانی رسید  [2017 Dec] 
*سپنتا نیکنام و مرگ حاکمیت قانون و حقوق شهروندی   [2017 Nov] 
*اصلاحات سال‌ها پیش مُرد. همین!   [2017 Oct] 
*«جان اسنو» در تهران   [2017 Sep] 
*دشمنی اسلامگرایانه با غرب چه نتایجی دارد؟  [2017 Aug] 
*نظرسنجی‌هایی بدون ارزش علمی  [2017 Aug] 
*علی شریعتی: ایدئولوگ نظام سرکوب   [2017 Jun] 
*گام دوم مهندسی انتخابات ۹۶: چینش نامزدها و جهت دادن به کارزارها   [2017 Apr] 
* مهندسی انتخابات ۹۶ آغاز شده است  [2017 Apr] 
*از چپ عدالت‌گرا تا چپ امنیت‌گرا: طلیعه‌ ناسیونال-سوسیالیزم ایرانی  [2017 Apr] 
*جریان «اصولگرا»: واگرا و آشفته   [2017 Apr] 
*رسانه‌های فارسی‌زبان با مالیات شهروندان و منابع عمومی کشورهای غربی چه می‌کنند؟  [2017 Mar] 
*معضل محمد خاتمی برای «نظام»: ضعیف، کم آزار، اما غیر قابل اعتماد  [2017 Feb] 
*چهار روایت شخصی از جنایات داعشی جمهوری اسلامی   [2017 Feb] 
*«آشتی ملی»؛ طرحی توخالی و بی حاصل برای تقرب به خامنه‌ای   [2017 Feb] 
*هاشمی رفسنجانی؛ سیاست‌ورزی اسلامگرایانه در چارچوب ممکن‌ها  [2017 Jan] 
*مهندسی غرور ملی با هیچ  [2016 Dec] 
*ساختار آسیب‌های اجتماعی در ایران در سه نمودار  [2016 Nov] 
*دوازده پرسش پیرامون چرایی و چگونگی پیروزی ترامپ و شکست کلینتون  [2016 Nov] 
*واکنش ها به پیروزی ترامپ/ موج نارضایی‌ها، «نخبه‌گرایی، چند فرهنگ‌گرایی و جهان‌گرایی» را به عقب راند  [2016 Nov] 
*کودک آزاری جنسی در پناه «بیت» المجرمان  [2016 Oct] 
*جنگ با مردگان «غیر خودی»   [2016 Oct] 
*نهادهای پشتیبانی ایدئولوژیک برای استبداد مذهبی، تمامیت خواهی و کشورگشایی درایران   [2016 Oct] 
*مدیران جمهوری اسلامی در چه مواردی به اراذل و اوباش و لات‌ها متوسل می‌شوند؟   [2016 Oct] 
* انگاره بومی اداره و توسعه: واقعیت یا توهم؟  [2016 Sep] 
*میرقلی‌خان، امیری، دری اصفهانی: گامی کوچک از «قهرمان» تا «جاسوس»   [2016 Sep] 
*کدام‌یک اسلام را دزدیده‌اند: تروریست‌ها یا اصلاح‌طلبان؟  [2016 Jun] 
*نگاهی به نهادها و مبانی تصمیم‌گیری قوه قضائیه جمهوری اسلامی   [2016 May] 
*یک دیدار معمولی، یک عکس عادی، و موجی از اتهام و اعتراض  [2016 May] 
*عرصه‌های جدیدی که روحانیت شیعه در نوردیده  [2016 Apr] 
*ویروس ضد امریکایی؛ برندگان و بازندگان  [2016 Apr] 
*از چپ عدالت‌گرا تا چپ امنیت‌گرا: طلیعه‌ ناسیونال-سوسیالیزم ایرانی  [2016 Apr] 
*چرا در انتخابات مهندسی‌شده شرکت می‌کنند؟  [2016 Mar] 
*پدیده های قابل توجه و شگفت انگیز در نتایج انتخابات ۹۴  [2016 Feb] 
*انتخابات در نظام‌های اقتدارگرا تمامیت‌خواه  [2016 Feb] 
*چهار دلیل برای ترغیب به مشارکت در انتخابات ۹۴ و نقد آنها   [2016 Feb] 
*تصویب توافق اتمی در ایران: مجلس یا شورای امنیت ملی؟   [2015 Aug] 
*رژیم خمینی چگونه تداوم یافت؟  [2015 Jun] 
*نظام بی‌شرم جمهوری اسلامی: شرم، سیری چند؟ وقتی مردم قدرت پرسش نداشته باشند [2015 Mar] 
*قاسم سلیمانی: «الهه مهربانی»، «سردار عارف» یا فرمانده ترور؟  [2015 Mar] 
*معجزه‌ی حکومت ولایی شیعی: یزید نقش امام حسین را بازی می‌کند  [2014 Sep] 
*موضوعاتی که صدای آمريکا پوشش نمی‌دهد يا در اولويت آن نيست  [2014 Sep] 
*بی بی سیزاسیون صدای امریکا  [2014 Sep] 
*داعش، «سپاه قدس» اسلام‌گرایان سنی  [2014 Jun] 
*مسجدسازی دولتی به جای ساخت مسکن عمومی  [2014 Mar] 
*افسانه‌ی کمبود روحانی شيعه در ايران، مجيد محمدی  [2014 Feb] 
*برنامه‌ تلويزيونی روحانی و پنج بازنمايی از وضعيت دولت   [2014 Feb] 
*رژیم تحریم علیه تحریم  [2013 Sep] 
*ملی‌گرايی تکثرستيز: ضد غرب و پرونده‌ساز  [2013 Aug] 
*سياست‌ورزیِ تهی از شرم  [2013 Jul] 
*چرا سفر به ایران را تحریم نمی کنید؟  [2013 Jul] 
*شان يونسکوی رضا داوری: ننگ و آه  [2013 Jul] 
*توهمات علی خامنه‌ای  [2013 Apr] 
*علی خامنه‌ای و دروغ‌ها، رجزخوانی‌ها و مدعیات بی اساسش  [2013 Apr] 
*بخش فلسفه‌ی دانشگاه تهران، دکان علم‌فروشی و مدرک‌سازی  [2013 Apr] 
*فرسایش بنیان‌ها و پیوندهای اجتماعی در ایران  [2012 Dec] 
*ناشر غير امين و تبليغات سياسی  [2012 Jun] 
*تندیس‌های تنفر، اسلام رحمانی و مخاطرات امنیتی اسلام سیاسی  [2012 May] 
*خلائق را از براندازی ولایت فقیه می ترسانند  [2012 Apr] 
*«جامعه‌ ايران در سراشيبی انحطاط اجتماعی و اخلاقی»   [2012 Mar] 
*مطالعات خاورمیانه یا بسط تنفر، بی خیالی و پرده پوشی  [2012 Mar] 
*روشنفکران دینی و مقدسات مردم  [2012 Mar] 
*آمريکاستيزی روشنفکران ـ فعالان چپ ايرانی: سندرم "از موضع بالا"  [2012 Mar] 
*امپریالیسم و ادبیات لجن مالی در سنت سیاسی چپ  [2012 Feb] 
*مشکلات دروازه بانان سابق رسانه‌ها  [2012 Jan] 
*کارنامه‌ی سياه و سوگناک دين سازمان‌يافته  [2011 Dec] 
*صدايش را در نخواهند آورد  [2011 Dec] 
*دين سازمان‌يافته، مروج تنفر و تبعيض  [2011 Dec] 
*بیست روش گریز از پاسخ گویی: نقدی بر گزارش جمهوری اسلامی به کمیته حقوق بشر سازمان ملل  [2011 Dec] 
*آیا بدون دین سازمان یافته، دنیای بهتری نمی داشتیم؟ تقديم به رافق تقی، نويسنده‌ی آذربايجانی که طعمه‌ی ترور و خشونت دين سازمان يافته شد [2011 Nov] 
*همه از دولت‌ها پول می گیرند، اما ...   [2011 Nov] 
*در جستجوی فرزندان از دست رفته   [2011 Nov] 
*رهبر بعدی چگونه تعیین خواهد شد؟   [2010 Jun] 
*يک دروغ بزرگ ديگر؛ فساد اخلاقی ساختاری غرب  [2010 May] 
*جنبش سبز: اسلامگرا یا سکولار   [2010 May] 
*شهرنشينی، دانشگاه و طبقه متوسط: تهديدات امنيتی عليه ولايت فقيه  [2010 Apr] 
*از ربانی سالاری به اوباش سالاری؛ تحول ساختار قدرت در جمهوری اسلامی   [2010 Mar] 
*رهبر جمهوری اسلامی و مداحی به قصد تقرب   [2010 Feb] 
*هشت تحليل غلط؛ پيش و پس از انتخابات رياست جمهوری   [2010 Feb] 
*زمان محاکمه‌ی خامنه‌ای در دادگاه جنایی بین‌المللی فرا رسیده است   [2009 Jul] 
* الگوهای رایج فریب‌کاری در نظام جمهوری اسلامی  نام‌گذاری، دست‌کاری و تغییر مفاهیم و آمار، و از آنِ خود سازی [2009 Feb]