اولین مصاحبه نگارنده با تلویزیون های فارسی زبان ٢٠ سال پیش (سال ٢٠٠٤) در سان خوزه با جناب آقای ستار دلدار (مدیر و مجری تلویزیون آپادانا) در شمال کالیفرنیا بود. از آن زمان تا به امروز با دهها رسانه کوچک و بزرگ فارسی زبان و حتی با رسانه های مثل بی بی سی انگلیسی و الجزیره و ABC و غیره مصاحبه کرده ام. تعطیلی پخش ماهواره ای تلویزیون من و تو همزمان با آغاز "دهه زجر" روزنامه های حکومتی و رسانه های جمهوری اسلامی را بسیار خوشحال کرد. پیمان جبلی، رئیس صدا و سیما که از ذوق زدگی و خوشحالی در پوست خود نمی گنجید تلویزیون من و تو را فیک و مزدبگیر خارجی خواند و خدا را شکر کرد که پر بیننده ترین و "مزاحم ترین" تلویزیون برون مرزی برانداز تعطیل شد. فحاشی و ادبیات زننده بقیه رسانه های رژیم کودک کش مثل کیهان, فارس و تسنیم و ایرنا و غیره نیز حاکی از خوشحالی همه آنها بود.
بنده بارها در باره عوامل صادراتی دوزیست و طاووس های علیین رژیم (اپوزیسیون فیک) مثل مهاجرانی, گنجی, عالی پیام, سروش, که در لباس به ظاهر اپوزیسیون به خارج از کشور روانه شده اند نوشته ام و سخن گفته ام. حال می بینم یکی از آنها بنام علی افشاری که ۵ سال قبل از انقلاب به دنیا آمده, در سوزش نامه ای تحت عنوان "پیرامون تعطیلی شبکه من و تو" دقیقا مانند مقامات جمهوری اسلامی و رسانه های وابسته همان ادبیات فحاشی و دروغ و تهمت و اتهامات مختص رژیم و عوامل آن را بکار برده. در حالی که خودش در زمان رژیم گذشته پنج سال بیشتر عمر نداشته, اما بطرز مضحکی خود را شاهد و راوی مستند تاریخ قلمداد کرده و من و تو را متهم می کند و می نویسد: "بخشی از مخاطبان عام را که از قضا اطلاعات تاریخی هم نداشتند و از شدت ظلم و فشار جمهوری اسلامی به تنگ آمده بودند، دچار ابهام و آشفتگی در تشخیص می‌کرد. آن طور که نتوانند صلاح خویش را بازشناسایی کنند". این نگاه قیم مآبانه و آخوندی و انجمن اسلامی که مردم قدرت و شعور بازشناسایی صلاح و مصلحت خویش را ندارند, دقیقا از وابستگان رژیم و کسانی که سر سفره آن بزرگ شده اند بر می آید که ابدا قابل تعجب نیست. علی افشاری دقیقا ادعای خبرگزاری فارس و رئیس کمیسیون امور داخلی کشور و شوراهای مجلس را تکرار می کند.
آقای افشاری جزو نویسندگان انگشت شماری است که برای نوشتن مطالب سفارشی پول دریافت می کند. وی که توسط دیگر صادراتی ها در رسانه هایی مانند ایران اینترنشنال برجسته شده است پول های کلانی از این تلویزیون بخاطر مصاحبه دریافت می کند. اما هرگز از ایران اینترنشنال نپرسید "آبشخورش کجاست". وی که پای ثابت تلویزیون ایران اینترنشنال است می نویسد: "بی‌گمان سرمایه گذاران من وتو دوستدار مردم ایران نبودند؛ مغرضان پشت‌پرده‌ای بودند به دنبال اهداف منفعت طلبانه‌ی خود که آینده‌ی دموکراتیک و سعادتمند ایران و رفاه ملت برایشان اندک اهمیتی نداشت". باید گفت یا جل الخالق!. این اراجیف و مهملات فقط از یک صادراتی فاندبگیر کاسب کار بر می آید و بس! آقای افشاری اگر زره ای صداقت داری از ایران اینترنشنال بپرس بودجه ٢۵٠ میلیون دلاری آن را کدام کشور تامین می کند؟ این در حالی است که آقای کیوان عباسی در سه برنامه (در جست و جوی یک رویا) توضیح دادند و همچنین در برنامه دو ساعت و نیمه تلفنی اُمید اِ اِم با بینندگان (طرفداران و منتقدان) از سراسر دنیا با شفافیت و صداقت تمام توضیح دادند که بودجه منو تو از چه منابعی تامین می شده است. این نوع شفافیت و پاسخگویی در برنامه زنده بدون سانسور با مخاطبین در هیچ رسانه دیگری وجود نداشته و ندارد.
بنده بارها در باره عوامل صادراتی دوزیست و طاووس های علیین رژیم (اپوزیسیون فیک) مثل مهاجرانی, گنجی, عالی پیام, سروش, که در لباس به ظاهر اپوزیسیون به خارج از کشور روانه شده اند نوشته ام و سخن گفته ام. حال می بینم یکی از آنها بنام علی افشاری که ۵ سال قبل از انقلاب به دنیا آمده, در سوزش نامه ای تحت عنوان "پیرامون تعطیلی شبکه من و تو" دقیقا مانند مقامات جمهوری اسلامی و رسانه های وابسته همان ادبیات فحاشی و دروغ و تهمت و اتهامات مختص رژیم و عوامل آن را بکار برده. در حالی که خودش در زمان رژیم گذشته پنج سال بیشتر عمر نداشته, اما بطرز مضحکی خود را شاهد و راوی مستند تاریخ قلمداد کرده و من و تو را متهم می کند و می نویسد: "بخشی از مخاطبان عام را که از قضا اطلاعات تاریخی هم نداشتند و از شدت ظلم و فشار جمهوری اسلامی به تنگ آمده بودند، دچار ابهام و آشفتگی در تشخیص می‌کرد. آن طور که نتوانند صلاح خویش را بازشناسایی کنند". این نگاه قیم مآبانه و آخوندی و انجمن اسلامی که مردم قدرت و شعور بازشناسایی صلاح و مصلحت خویش را ندارند, دقیقا از وابستگان رژیم و کسانی که سر سفره آن بزرگ شده اند بر می آید که ابدا قابل تعجب نیست. علی افشاری دقیقا ادعای خبرگزاری فارس و رئیس کمیسیون امور داخلی کشور و شوراهای مجلس را تکرار می کند.
آقای افشاری جزو نویسندگان انگشت شماری است که برای نوشتن مطالب سفارشی پول دریافت می کند. وی که توسط دیگر صادراتی ها در رسانه هایی مانند ایران اینترنشنال برجسته شده است پول های کلانی از این تلویزیون بخاطر مصاحبه دریافت می کند. اما هرگز از ایران اینترنشنال نپرسید "آبشخورش کجاست". وی که پای ثابت تلویزیون ایران اینترنشنال است می نویسد: "بی‌گمان سرمایه گذاران من وتو دوستدار مردم ایران نبودند؛ مغرضان پشت‌پرده‌ای بودند به دنبال اهداف منفعت طلبانه‌ی خود که آینده‌ی دموکراتیک و سعادتمند ایران و رفاه ملت برایشان اندک اهمیتی نداشت". باید گفت یا جل الخالق!. این اراجیف و مهملات فقط از یک صادراتی فاندبگیر کاسب کار بر می آید و بس! آقای افشاری اگر زره ای صداقت داری از ایران اینترنشنال بپرس بودجه ٢۵٠ میلیون دلاری آن را کدام کشور تامین می کند؟ این در حالی است که آقای کیوان عباسی در سه برنامه (در جست و جوی یک رویا) توضیح دادند و همچنین در برنامه دو ساعت و نیمه تلفنی اُمید اِ اِم با بینندگان (طرفداران و منتقدان) از سراسر دنیا با شفافیت و صداقت تمام توضیح دادند که بودجه منو تو از چه منابعی تامین می شده است. این نوع شفافیت و پاسخگویی در برنامه زنده بدون سانسور با مخاطبین در هیچ رسانه دیگری وجود نداشته و ندارد.
