آقای "حسین پویا" در مطلبی خطاب به کریم قصیم از زخم دردناکی سخن گفتە است که هر وقت دستش به آن می خورد ، داد و فریادش به هوا بلند می شود . از استعفای ناگهانی آن دو تن می نالد و از مطالب افشاگرانهء سعید جمالی آه و فغان می کند.

 

آقای حسین پویا ! وقتی دوستان سابقتان را به جرم استعفا به رذالت و شناعت متهم کردند ،فریادتان به هوا نرفت؟ وقتی "ایرج مصداقی" را به باد تهمت های جاسوسی و مزدوری گرفتند ، وقتی که آقای رجوی بر سر جان انسانها قمار کرد و آنها را به حفاظت از آهن و آت و آشغال اشرف به کشتن داد و بعد با وقاحتی کم نظیر گفت که یک ،دو ،سە ،ده ، و صد اشرف می سازیم ،دادتان به هوا نرفت؟

وقتی بعد از کشتار اشرف با دنائتی کم نظیر گفت که به خاطر دخالت "مریم" بقیە کشتە نشده اند ، احساس نکردی عقل و شعورت را به بازی گرفتەاند؟

مثل اینکە یک رانندەء اتوبوس صد نفر را به درە بیندازد ، قبل از انداختن اتوبوس به درە خودش از آن بیرون بپرد ،شصت نفر از آن صد نفر بمیرند و چهل نفر نجات پیدا کنند ،بعد آن رانندەء اتوبوس ادعا کند که به خاطر مهارت ایشان آن چهل نفر نجات پیدا کردەاند وگرنه همه باید می مردند ! از فرهنگ تهوع آور "ماماچه پلیدک" هم حالت به هم نخورد ، آن همه تهمت و افترا دیدی و شنیدی و دردت نگرفت . بر معیار انسانیت که هیچ ،جوانمردی کە هیچ ،حتی بر معیار همان فقه فاسدی که من آن را ام الفساد بشریت می دانم هم ،هر کدام از آن تهمت ها هشتاد ضربه تازیانه دارد . باور نمی کنی؟ از استاد گنجەای استفتا بفرما .

حالا آقای حسین پویا این کلمات را بخوان: " آقا زنه رو بذارین توی حریم رهبری عقیدتی ، بذارینش اینجا . تیز تر بگم؟ آقا! زنه رو بدین به من ! بدینش به من.

اینها کلمات و جملاتی است که آقای مسعود رجوی در یکی از نشست های انقلاب ایدئولوژیک خطاب به برادران حاضر می گوید ، اگر این سخنرانی را نشنیدەاید از مجاهدین بخواهید نوار آن را برایتان بگذارند . آقای رجوی به جای تکذیب اظهارات کسانی که ادعا می کنند مورد استثمار جنسی قرار گرفتەاند ، از زنان لوط و نوح داستان می گوید . نیاز به هوش زیادی نیست که بفهمی اصل این قضیە متاسفانه درست بوده است.

اما آقای حسین پویا ! شما با این کارها کاری نداشتە باش .بر سر سفرەء گشادەء رهبر عقیدتی ،بخور و بیاشام وبه طنازی ادامه بدە ، اما در زدن لگد به این آن برای نشان دادن وفاداری ات ، اسراف نکن. حد و اندازه نگاه دار. سعید جمالی نیازی به معرفی مجاهدین ندارد ،ما او رامی شناسیم . در سنگرها و لحظه های تنش و اضطراب و توفان و مرگ با او بودەایم . در ثانیەهای ملتهب رنج و خون ، شجاعت او را دیدەایم . در "تیف" نقطهء مرکزی مرزبندی با رژیم بود . نیازی به معرفی ندارد.

آن "رقص رهایی "و "حرمسرا "، دست بر قضا کوچکترین و قابل اغماض ترین خرابکاری رجوی است .جرم بزرگ او خیانت به اعتماد نسلی بود که صادقانه دل به حرفهایش بستند و سر در گرو راهش نهادند.