چه عاشقانه تر
برزین آذرمهر
درخشش خوشه پر بار ستارگان
بر تاک سیاه شب،
و تلالو شبنم ماه
بر نیلوفر کبود آسمان
چه عاشقانه بود،
آنگاه که
د ستان بذر افشان مان
دانههای بهار را
در شیار خاک زمستان می نهاد
و پنجههای آفتاب
قفسهای سربی شب را
بر کبوتران نقرهای می گشود!
و چه عا شقانه تر
آنگاه که
در خون بارترین رگبار ها
سوزانترین شقایق واژهها را
از رنگین کتاب عشق
برمی چیدیم
تا دیوارههای شهر را
با شراب واره شعری
از رویایی روشن
بپوشانیم!
برزین آذرمهر
منبع:پژواک ایران