اندوه من …
برزین آذرمهر
اندوه من
انبوه ، انبوه ،
به سینه درم
نهفته چو کوه،
به هق هق مه گرفته ی شب
به بغض بهاره می برد م !
به طوطیکان چو می نگرم
که بی خبر از مخا فت ره
به گر د کلا غ جامه سیه
فریفته و واله حلقه زده،
به هوای آ ن که هد هد صف
که برد همگان به سوی هد ف
رسیده و
چا ره گر آمده!
اندوه من
انبوه ، انبوه،
به سینه درم
چو صخره ، چو کوه
به ترکش اخگرانه ی ابر
به رعد بهار ه می برد م !
برزین آذر مهر
شهریور 1358
منبع:پژواک ایران