ایرج عزیز

خبر فوت پدر گرامی ات باعث تأسف شد.

داستان زندگی همیشه همین بوده، و خواهد بود. آدمها به دنیا می آیند، می خورند و می خوابند و زاد ولد می کنند، و بعد می میرند. و چون به خاک سپرده می شوند، با خاک یکی شده و طبیعت و آینده را باز می سازند؛ و اگر به دنیای فراتر از آنچه دیده و لمس می شود باور داشته باشند، به عرش صعود کرده و به رهایی همیشگی دست می یابند.

متاسفانه داستان زندگی برای همهء پدرها یکسان نیست. برخی فرزند دلبند خود را بر روی تخت شکنجه می بینند. هر ضربه تازیانه بر بدن فرزند، گویی هزار تازیانه بر تن پدر است. گویی هزار بار می میرد. هزار بار نیمه های شب از خواب پریشان بیدار می شود، و درد تک تک تازیانه های دشمن خلق را بر تن خود حس می کند. هزار بار نفرین می کند. ایرج عزیز، پدر تو، یکی از این آزرده دیدگان بود؛ از جنس هزاران پدر و مادر رنجدیده دیگر که رژیم جنایتکار خمینی فرزندانشان را به اسارت گرفت، و به قتل رساند.

با احترام از او یاد می کنم چرا که خیلی وقت پیش از مرگ به عرش انسانیت صعود کرده بود؛ چرا که فرزندی مبارز، آزادیخواه و عدالت خواه به ایران تقدیم کرده، و الفبای انسانیت و انساندوستی را به فرزندنش آموزانده بود.

برای تو، همسر مبارزت و فرزند عزیزت، صبر و بردباری آرزو می کنم.

از سوی یاران دیدگاه

علی ناظر

11 شهریور 1389

منبع:پژواک ایران