زهرا مصطفوی دختر خمینی در نامه خود خطاب به خامنه ای می نویسد "خواهرانه تذکر می دهم که این کار هیچ معنایی جز فاصله انداختن بین دو یار امام و بی توجهی به شوق و اقبالی که مردم کوچه و خیابان به نظام و انتخابات پیدا کرده است، ندارد." و ادامه می دهد "همان روزی که تأئید امام بر رهبری حضرتعالی را از زبان ایشان شنیدم و همواره آن نظریه را در مواقع لازم بیان کرده ام تأئید صلاحیت برادر آقای هاشمی را هم شنیدم زیرا امام بعد از نام جنابعالی نام ایشان را هم ذکر کردند." حسن، نوه خمینی در نامه ای سرگشاده به خامنه ای در عین حال که به آینده خوشبین است، می نویسد «خبر غیر قابل باور عدم احراز صلاحیت جنابعالی در نامزدی انتخابات ریاست جمهوری دل همه علاقمندان به شما و بخشی عظیم از دلبستگان به امام عظیم الشأن و دوستداران رهبری معظم انقلاب را بدرد آورد.»

 

و همه اینها در زمانی است که اسحاق جهانگیری رئیس ستاد هاشمی‌رفسنجانی پایان کار ستاد را رسما اعلام کرده است.

در اینکه موقعیت جمهوری اسلامی درب و داغون است و از این جماعت در این دوران پر تلاطم و هرج و مرج، نباید انتظار بیشتری بجز سردرگمی داشت، شکی نیست؛ اما نکته ای که حداد عادل گفته است، چندان هم بی معنا نیست. حداد عادل در همین رابطه می گوید «آقای هاشمی به دلیل سالخوردگی رد صلاحیت شده زیرا یکی از معیارهای شورای نگهبان توانایی افراد است.»

اگر بیطرفانه به این منطق ساده توجه کنیم، باید به شورای نگهبان حق داد. رفسنجانی یک پایش لب گور است. مسئولیتهای رئیس قوه مجریه هم کم نیست، و در زمانی که غرب می خواهد رژیم از «حق مسلم» بگذرد، اسرائیل می خواهد حمله کند، و..... از رئیس دولت انتظار می رود که بتواند حداقل نیمی از روز را سرپا بوده و درگیر دوا و درمان پروستات و .... نباشد.

اما، نمی فهمم اگر شرط سنی، و درد پروستات و... فاکتور هستند، چرا اینهمه آیت الله و مرجع تقلید رد صلاحیت نمی شوند؟ چرا کسی خامنه ای را که رهبر است و مسئولیتهایش خیلی بیشتر از رئیس قوه مجریه است، اما، چندان جوانتر از رفسنجانی نیست و هزار درد بی درمان هم دارد، رد صلاحیت نمی کند؟

آیا در گفته زهرا مصطفوی نکته ای پنهان نهفته است؟ علی ناظر

اول خرداد 1392