قاعدتا و بنا به رسمی قدیمی، اولین کاری که یک نهاد سیاسی انجام می دهد، طراحی لوگو (آرم) و کانال ارتباط با مردم (ارگان) است. در ارگان، حرفهای اعضا و هیات مرکزی منتشر شده و به اطلاع عموم می رسد.

سالها پیش شورای ملی مقاومت دارای ماهنامه و سپس فصل نامه شورا بود. بعد از مدتی آن رسانه از صحنه خارج شد و برای مدتی روزنامه و سپس هفته نامه ایرانزمین منتشر می شد. آنهم به دیار ناپیدایان پیوست.

از آن زمان تا به دورانی پیش اعضای شورای ملی مقاومت که وابستگی تشکیلاتی به سازمان دیگری نداشتند، چشم امید به نشریه مجاهد داشتند، ولی نمی توانستند عملا و قاعدتا روی آن حساب باز کنند. برخی از اعضا مطالب خود را در نبرد خلق (سازمان چریکهای فدایی خلق) منتشر می کردند.

در 16 دی 1388، وقتی اعضای شورای ملی مقاومت ماده الحاقی را به تصویب رساندند، و دست و پای اعضای این نهاد سیاسی تا حدود زیادی بسته شد، چرا که متعهد به آن ماده بودند، سایت همبستگی ملی شتاب بیشتری گرفت و عملا سعی کرد تا نظرات اعضای شورای ملی مقاومت و هواداران این نهاد سیاسی (بی ارگان) را به اطلاع همگان برساند. آش آنقدر شور شده بود که حتی بیانیه جداشدگان اکثریتی را هم منتشر می کرد. اما این «شور» هم به مرور زمان عمرش را به شما داد. تا آنجا که اخیرا آقای قصیم در بی بی سی مصاحبه می کند، و این سایت آن را انعکاس نمی دهد.

اگر بپذیریم که سایت همبستگی ملی «مال» مجاهدین است، دیگر جایی برای مطرح کردن سوال نمی ماند، چرا که صلاح مملکت خویش خسروان دانند. مثلا، دوست ندارند مصاحبه یکی از قدیمی ترین اعضای شورای ملی مقاومت را منتشر کنند. ولی اگر گفته شود که سایت «همبستگی ملی» ارائه دهنده همهء نظرات اعضای شورای ملی مقاومت است، ناخودآگاه به این سوال بر می خوریم که اساسنامه این سایت در ارائه نظرات اعضای شورای ملی مقاومت چیست؟ چه کسی تصمیم می گیرد که مطلبی منتشر بشود و مصاحبه عضو دیگری منتشر نشود.

ظاهرا شق اول صحیح تر به نظر می رسد، که اگر چنین است، می خواهم از هواداران (و نه اعضا) شورای ملی مقاومت بپرسم که آیا در میان شما کسی نیست که آستین بالا بزند و سایتی «رسمی» طراحی و مدیریت کند که نظرات اعضای شورای ملی مقاومت بدون کم و کاست انتشار بیابد؟ اگر نیست، من حاضرم چنین مهمی را به عهده گرفته و سایتی برای این هموطنان مبارز و این نهاد سیاسی درست کنم (کلیه مخارجش را هم خودم می دهم) - خودم در مدیریت آن دخالت نخواهم داشت، چرا که این سایت رسمی شورا خواهد بود. ناگفته روشن است که این نه از سر خیرخواهی و یا بزرگواری و حتما نه از سر هواداری من از این نهاد سیاسی است، بلکه در راستای حل این مشکل 30 ساله شورا می باشد، تا «من»های نوعی بتوانیم با نظرات این «نهاد بی صدا» ولی خیلی «فعال» و «مبارز» و «مطرح» آشنا شویم. البته شخصا ترجیح می دهم که سایت همبستگی ملی به فرهنگ حاکم بر آن سایت بازنگری کند، و یا هواداران شورای ملی مقاومت سایتی به نام «شورا» سازماندهی کنند. استقلال آن سایت با انتشار مصاحبه آقای قصیم با بی بی سی تأیید می شود.

به امید آن روز

شاد باشید

علی ناظر

3 خرداد 1390

منبع:دیدگاه