از دیروز در بخشی از فضای مجازی تویتر غوغا شده است. داستان از این قرار است که فوتبالیست متأهل و معروف و گردن کلفتی، با خانمی رابطه داشته است. پیش از اینکه روزنامه ها بتوانند این خبر را کاملا گزارش کرده و از آن فوتبالیست نام ببرند، وی به دادگاه مراجعه کرده و بنا به حکم دادگاه رسانه ها از افشای نام او منع شده اند. دیروز کاربری نام این فوتبالیست را در تویتر افشا می کند. وکلای فوتبالیست که هم پول دارد و هم زور، از تویتر به دادگاه شکایت کرده اند و خواسته اند که اسم این کاربر را در اختیار آنها بگذارد. تادیروز، نه کسی علاقه به کارهای خصوصی این فوتبالیست داشته و نه این اخبار را دنبال می کرده است. اما پس از درخواست وکلا از تویتر برای افشای نام کاربر، در عرض 24 ساعت گذشته نزدیک به 2 میلیون کاربر از نام این فوتبالیست با خبر شده چرا که کاربران در اعتراض به کوشش وکلا در زدن «پوزه بند» به دهان کاربران، نام فوتبالیست را به یکدیگر می فرستند.
خوب، این ها به ما چه مربوط؟
خیلی وقت پیش اعضای شورای ملی مقاومت ملی (16 دی 1388) ماده الحاقیه ای را به تصویب رساند. همانموقع نوشتم که این برخورد آنها با «رکن چهارم» خطا بوده چرا که یک نهاد سیاسی و مترقی و سرنگونی طلب نمی بایست اعضای خود را ملزم به اینگونه تعهداتی بکنند.
در 3 مه 2011، اقای دکتر کریم قصیم با سایت فارسی بی بی سی - «به عبارت دیگر» - مصاحبه ای داشتند. بی بی سی این مصاحبه را در 17 مه 2011، پس از 14 روز بالا و پایین کردن روی آنتن گذاشت. پیشنهاد می کنم به این مصاحبه که در دیدگاه هم بازتکثیر شده توجه کنید.
کریم قصیم، در این مصاحبه، در حد امکان و توان خود، موقعیت اشرف را به خوبی توضیح و تشریح می کند. از مواضع ساکنین اشرف بخوبی دفاع کرده اند، و با پوزخند از کنار برخی از شایعات می گذرند. خلاصه اینکه در این مصاحبه تا حد امکان – منطقی و مستدل – آنچه از یک «فعال سیاسی» بر می آمده انجام داده اند.
از تاریخ مصاحبه، و انتشار آن در بی بی سی یکی دو روزی می گذرد، اما، این مصاحبه هنوز بر پیشانی سایت همبستگی ملی بازتاب داده نشده است. شاید بخاطر اینکه آقای قصیم با «آیت الله» بی بی سی هم صحبت شده است، شاید بخاطر دلیل دیگری – مثلا بی بی سی 14 روز طول کشید تا مصاحبه را منتشر کند؛ پس همبستگی ملی هم می خواهد 14 روز صبر کند.
دلیل عدم انتشار آنقدر برای من مهم نیست که برخورد مسئولین سایت همبستگی ملی با «رسانه»، و با مفهوم «همبستگی ملی» داشته و دارند.
در پایین صفحه اول سایت چنین آمده «جبهه همبستگي ملي, نيروهاي جمهوري خواهي را كه با التزام به
نفي كامل نظام ولايت فقيه و همه جناحها و دسته بنديهاي دروني آن, براي استقرار يك نظام سياسي دموكراتيك و مستقل و مبتني بر جدايي دين از دولت مبارزه ميكنند, در بر ميگيرد.» آیا کریم قصیم ملتزم به «نفي كامل نظام ولايت فقيه و همه جناحها و دسته بنديهاي دروني آن, براي استقرار يك نظام سياسي دموكراتيك و مستقل و مبتني بر جدايي دين از دولت» نیستند؟ اگر هستند، آیا ایشان بعنوان یک «فعال سیاسی» عاقل و بالغ نباید حق داشته باشند که پیام سرنگونی طلبان و «اشرفیان» را با حفظ ارمانهای خود و رفقایشان، به بیرون از پیرامون خودی ها، ارائه کنند؟ اگر آری، پس مشکل ایشان نیستند. مشکل فرهنگ حاکم بر سایت همبستگی ملی است.
کمی به مثال فوق الذکر «فوتبالیست»دقت کنیم. دوران نشر گزینه ای مطالب به سر آمده است. شما منتشر نکنید، دیگران می کنند. ولی اگر شما بکنید – کنترل شده است، حال اینکه اگر دیگران بکنند، افسار پاره کرده و یک مرتبه 2 میلیون کاربر از موضوع مطلع می شوند.
احتیاج یک نیروی جدی سرنگونی طلب به «رسانه» بیشتر از رسانه به آن «نیروی سرنگونی طلب» است. اگر به دنبال نجس و پاکی برویم، باید گرد تمام رسانه های «امپریالیستی» را خط بکشیم – همه نجس هستند. نمی شود سی ان ان را آیت الله ننامید، فاکس نیوز که حتما آیت الله عظما است.
