مست رهت
ثریا پاستور
مست رهت
ثریا پاستور
گفتم ای خالق هستی نجاتم بده
درد بده نوش بده آب حیاتم بده
رسوای جهانم , غم عالم بده
عاشق پروازم و بالم بده
تا که پرواز کنم سوی همه عاشقان
مست شوم مست ره عارفان
تا که دردایره ی عشق بچرخم چو ماه
از یاد برم رنج و همه درد و آه
عاشق عشق ازلی ام به جان
جز آغوش تو ام نیست مرا آشیان
گر که پناهم دهی در جان خود
جان بدهم در ره جانان خود
گر که بنوشم ز شراب رهت
مست شوم مست ره درگهت
منبع:پژواک ایران