PEZHVAKEIRAN.COM گيسوی چنگ و نام رمز ژينا-مهسا
 

گيسوی چنگ و نام رمز ژينا-مهسا
شهلا شفیق

مهسا (ژینا) امینی زنده به "ارشاد" برده شد و بی‌جان بیرون آمد. مرگش جهانی را سوگوار و کشوری را آشفته کرد. زنانی هم در این میان به اعتراض گیسو بریدند. شهلا شفیق، نویسنده و فعال زنان، در جستاری به ژرفای این نماد نقب می‌زند.

مشکل بتوان با ديدن قيچی بر گيسوان زنان در ميانه اعتراض‌ها به قتل ژينا-مهسا امينی، سرريز حس دل‌فشردگی را مهار کرد؛ حسی آميخته به فوران اندوه و خشم از حکومتی که دهه‌هاست حقوق شهروندی را به هيچ گرفته، به نام حفظ دين و اخلاق دست تطاول بر زندگی زنان دراز کرده و با گستاخانه‌ترين شيوه‌ها حقوق و آزادی‌های انسانی‌شان را پايمال می‌کند.

حالا، در اعتراض به اين خشونت مرگبار که مهسای جوان را به مسلخ برد، زنان روسری آتش می‌زنند و گيسو می‌برند؛ همان مو و گيسو که شاعران ما در وصف يار از آن بسيار گفته‌اند؛ همان که حجاب اسلامی می‌خواهد بپوشاند تا سر زنان را در اختيار آورد و بر انديشه و آرزوهايشان بند بزند تا به فرودستی رضايت دهند.

پس چرا بريدن گيسو؟ مگر نه آنکه زنان در اعتراض به حجاب اجباری زلف بر باد می‌دادند و می‌دهند؟ پس چه معنایی دارد قيچی بر گيسو گذاشتنشان در صحنه اعتراض به قتل ژينا-مهسا امينی؟ از چه می‌گويند اين گيسوان بريده؟

هر آنجا که حرکت‌های خودجوش آدمیان منظری نمايش‌گونه خلق می‌کند، نگاه از زوايای متفاوت معناهای گونه‌گونی را در اين صحنه می‌نماياند. در گيسو بريدن اعتراضی زنان، يکی از اين معناها، بيان به ستوه آمدن است. حال که موهايم را محملی برای سرکوبی‌ام می‌کنيد، به قيچی می‌سپارمش تا از شرتان خلاص بشوم.

شکل ديگر اين واکنش را نزد زنانی ديده‌ايم که برای مقابله با ممنوعيت حضورشان در استاديودم‌های ورزشی، نشانه‌های مألوف زنانگی را می‌زدايند تا به هيئت رايج مردانه درآيند؛ واقعيتی که دستمايه سناريوی فيلم آفسايد جعفر پناهی شده است.

در برخی فيلم‌ها هم سر تراشيدن زنان مفری برای گريز از حجاب شده تا آنجا که اعوان و انصار حزب‌الله با کسب نظر از مراجع تقليدشان بانگ بر می‌آورند که حجاب نه فقط موها، بلکه خود سر را نيز بايد بپوشاند؛ حکمی که بار ديگر يادآوری می‌کند که تحميل حجاب به زنان تبلور اراده شوم سلطه بر وجود و انديشه آنان است.

در مقابل، يکی از معناهای نمادين اقدام زنانی که برای اعتراض به حجاب اجباری گيسو می‌برند اين است: شما هستی مرا با رشته مو و گيسوانم به بند کشيده‌ايد، پس من اين رشته را می‌برم.

اما، نگاه به اين صحنه، از زوايه‌ای ديگر، به معناهای نمادين ديگری راه می‌برد که فرهنگ و ادبيات ما بدان‌ها رجعت‌مان می‌دهد. همذاتی مو و گياه از منظر رويش، که بر خاک افکندن گيسوی بريده را با چشم‌انداز سبز شدن پيوند می‌زند.

از اسطوره زرتشتی آفرينش جهان و انسان، تا قصه‌های چهل‌گيسو، همذاتی مو با گياه  را در روئيدن و رويانيدن می‌خوانيم. در آن اسطوره، هرمزد آفريدگان را از اعضای تنی می‌آفريند که از روشنایی بيکران آفريده است. از آن‌جمله آسمان را از سر، زمين را از پا و گياهان را از مو (مهرداد بهار، پژوهشی در اساطير ايران).

و در آن قصه‌ها، تار موهای چهل‌گيسو درخت‌های خشک را سبز و پر ميوه می‌کند. داستان "جهانتیغ، دریارو، ستاره شمر"، خاصیت هر تار چهل‌گیسو را باز می‌گويد که «اگر به درختی که هفتاد سال خشک بود می‌رسید، درخت سبز سبز می‌شد» و قصه به ما می گويد که «آب راهوار تار موی چهل‌گیسو را با خودش برد. از این باغ به آن باغ. به تک تک درختان خشک هفتاد و هفت ساله رسید، سبز شدند. باغ به باغ با درختان سبز گلستان شدند. حال هر درخت خشک منتظر است که تار موی چهل‌گیسو به دورش بپیچد و سبز شود». (فرهنگ افسانه‌های مردم ايران، علی اشرف درويشيان و رضا خندان مهابادی)

تجلی اين نمادها در گيسوبران اعتراضی زنان ايران، از دل قصه پرغصه قتل مهسا به دست حاکمان ستم‌گر، چشم‌اندازی به سوی آزادی و برابری می‌گشايد. اينک، در روشنای اين آگاهی که ستم بر زنان ستون فقرات نظم سرکوبگر جمهوری اسلامی است، شعار "زن، زندگی، آزادی" (ژن، ژيان، آزادی) ايرانيان را، فارغ از جنسيت و ديگر تعلقاتشان به ميدان آورده است.

در پهنه اين نبرد زندگی‌ساز، مردم بی‌سلاح با حاکمان مرگ‌پيشه‌ی تا دندان مسلح به مصاف برخاسته‌اند؛ برای حق زندگی، برای آزادی. در اين آوردگاه پرخطر، درد و اندوه و بيم و هراس، با اميد و آرزو در هم می‌آميزد؛ چشم‌اندازی چنان که در غزلی از حافظ رخ می نمايد: گيسوی چنگ ببريد به مرگ می ناب/ تا حريفان همه خون از مژه‌ها بگشايند.

و مگر در آغاز همين اين غزل نيست که سخنی از حافظ می‌شنويم که انگار برای دوران ما سروده شده: بود آيا که در ميکده‌ها بگشايند؟/ گره از کار فروبسته ما بگشايند؟

منبع:دویچه‌وله


شهلا شفیق

فهرست مطالب شهلا شفیق در سایت پژواک ایران 

*آهو دریایی نشان داد که تن زن مکان سیاسی است و آزادی زن شرط آزادی ملت ایران  [2024 Nov] 
*آزادی حمید نوری؛ رسوایی سیاست در برابر مقام عدالت  [2024 Jun] 
*توماج و تتلو؛ تصویر تمام‌قد یک حکومت در دو سرنوشت متضاد  [2024 Apr] 
*يک‌سالگی انقلاب «زن زندگی آزادی»؛ پايان يا تداوم؟  [2023 Sep] 
*میان تاریخ و آینده: مکان‌های خاطره  [2023 Aug] 
*انقلاب مهسا؛ پادزهر شرنگ کشنده جمهوری اسلامی  [2023 Mar] 
*محاکمه حميد نوری؛ آموزه‌های عدالت برای امروز و فردای ايران  [2023 Jan] 
*احکام قتل معترضان؛ بن‌بست سادو-فاشيسم مقدس  [2022 Dec] 
*گيسوی چنگ و نام رمز ژينا-مهسا  [2022 Sep] 
*سلمان رشدی و فتوای قتل رمان  [2022 Aug] 
*حجاب اجباری؛ دغدغه‌ای حاشيه‌ای يا اصل موضوع؟  [2022 Jul] 
*انتخابات فرانسه؛ خانم لوپن همان کالای پدرش را می‌فروشد  [2022 Apr] 
*عید نو و قفل زندان  [2022 Mar] 
*شرح خاموشی یک نویسنده  [2022 Mar] 
*بودن و شدن در تبعيد – از فرودها و فرازها   [2022 Feb] 
*زنجير و زنجيره‌های قتل نويسنده  [2022 Jan] 
*در باب کج‌اندیشی و کج‌رفتاری مدعیان چپ انقلابی  [2022 Jan] 
*پیرامون محاکمه حمید نوری؛ پرسش هائی از کج اندیشان و کج رفتاران مدعی «چپ»  [2021 Dec] 
*گلو فشردگان  [2021 Dec] 
*در میان دو زمان/ بابک مینا  [2021 Oct] 
*پیامدهای سانسور فراگیر در ایران؛ سلب قدرت از مردم و تسلط دروغ بر جامعه  جواد عباسی توللی [2021 Oct] 
*مرتضی آوینی و غزاله علیزاده: اسلامیست‌ها و جنس زن  [2021 Apr] 
*اسلام‌گرایی، انقلاب ایران و فمینیسم اسلامی   [2021 Apr] 
*چه خبر از بهار؟   [2021 Mar] 
*زنان، خشونت و قدرت ... و عشق   [2020 Nov] 
*اظهارات امانوئل مکرون و چاپ کاریکاتور بهانه‌ای برای راه انداختن جنگ ایدئولوژیک از سوی اسلامگرایان است  [2020 Oct] 
*قتل آموزگار در فرانسه؛ آيا لائيسیته فرانسوی مشوق اسلام‌هراسی است؟  [2020 Oct] 
*مذهب و سیاست  [2020 Sep] 
*برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی و اعتماد عمومی از دست رفته   [2020 Jul] 
*تتلو، پنجره‌ای باز به بحران جامعه ایرانی  [2020 May] 
*ايران کرونا زده و سلاح هزل  [2020 Apr] 
* زنان آتش به جان ايران چه فرياد می زنند ؟   [2019 Oct] 
*دهه شصت، کشتار مخالفان و پروپاگاندای جمهوری اسلامی: جای قربانی و جلاد عوض می‌شود  [2019 Aug] 
*تابستان سياه ٦٧: سکوت‌ها چه می گويند؟   [2019 Aug] 
*همه نام های بهمن   [2019 Apr] 
*ملاقات ایرانی سیمون دوبووآر  [2019 Feb] 
* مسئله دختران خیابان انقلاب فراتر از «سبک زندگی» است  [2019 Jan] 
*آنچه ديدم و آنچه نديدم ‏   [2018 Jun] 
*ايرانيان و دونالد ترامپ  [2018 Jan] 
*اعتراضات اخیر در ایران نشانِ قطع امید از امکان اصلاحات در این نظام است   [2018 Jan] 
*فکرو ذکر بنیادگرایان مذهبی، بدن زنان است  [2016 Nov] 
*تعرضات جنسی در کلن: نقطه های تاريک  [2016 Jan] 
*چرا کالای پیشنهادی اسلامگرایان برای برخی از جوانان جذابیت دارد؟  [2015 Feb] 
*نقش بر خون  [2015 Jan] 
*حجاب ، دروغ و آزادی های يواشکی  [2014 Jun] 
*برهنگی گلشيفته   [2012 Jan] 
*ماجرای استراس کان و رابطه‌ی قدرت و سکس  [2011 May] 
* قبای دفاع از خلق فلسطين و دم خروس يهودی ستيزی !   [2011 May] 
*فمينيسم اسلامی، ابداع غرب، گفت‌وگوی هفته‌نامه چارلی هبدو فرانسه با شهلا شفيق  [2011 May] 
*مبارزه برای حقوق زنان، اهرمی پايه ای برای رسیدن به دموکراسی بوده و خواهد بود   [2011 Mar] 
*سخنی از عشق که می ماند  [2011 Jan] 
*انقلاب 1357تا چه شد که در مستی ...   [2010 Feb] 
* از ميرزاده عشقی تا مجيد توکلی ها  [2009 Dec] 
*ما ، احسان و کردستان و ...  [2009 Nov] 
*اشک های نازک افشار ، بُهت کلوتيد ريس و ملال رنجبار زيد آبادی  [2009 Aug] 
*جهاد "توبه" و جنبش های مدنی  [2009 Aug] 
*جنبش اعتراضی و زنان  [2009 Jul] 
*امروز  [2009 Jun] 
*از پس‌لرزه سرد انتصابات  [2009 Jun] 
*از تب سبز انتخابات اسلامی !  [2009 Jun] 
*از سرخی گلهای حجاب زهرا رهنورد  [2009 May] 
*زهر بهر کدام دشمن و مهره بهر کدام دوست؟ پاسخ به آقای علی اصغر حاج سيد جوادی  [2008 Mar] 
*بر ما چه می‌رود؟   [2008 Feb]