PEZHVAKEIRAN.COM خواست‌ها و ویژگی‌های جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی»
 

خواست‌ها و ویژگی‌های جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی»
احد قربانی دهناری

جنبشی انقلابی، گسترده و پیگیر «زن، زندگی، آزادی» که در ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ با قتل فجیع مهسا (ژینا) امینی شروع شد، ویژگی‌ها و خواست‌های روشن دارد.
این جنبش ادامه‌ی جنبش‌های مردم ایران از انقلاب مشروطیت تا کنون برای آزادی، دموکراسی، کرامت انسانی و رفاه همگانی است. این جنبش واکنش به ۴۳ سال سرکوب، تبعیض و نقض حقوق بشر، فقر، فساد و جنگ‌طلبی حکومت اسلامی و خشم انباشته شده‌ی این دوران است.
خواست‌ها
شعار محوری
شعار اصلی معترضان «زن، زندگی، آزادی» است که خواست‌های اصلی جنبش را بازتاب می‌دهد، افق گسترده و عمیق جنبش را بازگو و ماهیت جنبش را ترسیم می‌کند. شعاری تنها برای ابراز خشم و هیجان نیست. سه واژه‌ی تشکیل دهنده‌ی این شعار سخت باهم درهم‌تنیده هستند.
خودآگاهی‌ای ژرف و گسترده‌ای که در این شعار فشرده است، یک‌شبه به دست نیامده، بلکه ثمره‌ی کنشگری و مطالبه‌گری هزاران هزار زنان و مردان آزادی‌خواه و برابری‌طلب است که از پیش از دوران انقلاب مشروطه، از سخنرانی بدون نقاب روبنده‌ی طاهره قُرَّةُالعَین در گردهمایی بدشت تا کنون برای آزادی و برابری حقوق زنان با مردان، کرامت انسان و رفاه همگانی کوشیده‌اند.
این جنبش خواهان کرامت‌ انسانی و حقوق شهروندی است. خواهان رفع تبعیض، برقراری عدالت اجتماعی، دستیابی به آزادی و ارج‌گذاری به شأن و کرامت انسانی همه‌ی شهروندان است.
زن
واژه‌ی «زن» در این شعار الهامبخش تبعیض‌ستیز این جنبش، عبور گفتمانی از سنت‌های سخت‌جان و دیرینه جامعه‌ی مردسالار و قوانین شرعی ناعادلانه است.
شعار «زن، زندگی، آزادی، شادی، رفاه، آبادی» ریشه در چهل و سه سال تبعیض و سرکوب زنان در عرصه‌های گوناگون حقوقی، قانونی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و مدنی دارد. این شعار فقط یک شعار در واکنش به مرگ تراژیک مهسا امینی که به‌طور اتفاقی و قانون‌شکنی افرادی روی داده باشد نیست بلکه در پس بیان فراگیر این شعار، خودآگاهی جمعی‌ای نهفته است که این مسئله را درک کرده که برای داشتن یک جامعه شاد و سالم و مرفه و آباد، زنان جامعه باید آزاد و از تبعیض‌ رها باشند.
جمهوری اسلامی حجاب زنان را اجباری کرد و قوانین زن‌ستیزانه تصویب کرد و بسیاری از حقوقی که زنان با مبارزه پیگیر آنها را تا انقلاب بهمن ۱۳۵۷ به دست آورده بودند نیز از زنان گرفت. قانون حداقل ۱۸ سالگی سن قانونی ازدواج برای دختران را لغو و کودک‌همسری را قانونی نمود. حق طلاق، حضانت فرزند و ده‌ها حقوق مدنی دیگر را از زنان گرفت. از زن‌کشی‌های ناموسی در قانون جرم‌زدایی کرد. پدران، شوهران و برادران بدون پیگرد قانونی دختران، زنان و خواهرانشان را در این‌ دوران کشته‌اند.
زندگی
«زندگی» بدون زن و آزادی معنی و محتوی ندارد. زندگی در تساوی حقوقی و آزادی زن و داشتن یک رفاه در خور شان و کرامتِ آدمی در جامعه معنی پیدا می‌کند.
شعارهای جنبش نشان می‌دهد مردم درک دقیقی از در‌هم‌تنیدگی فقر و استبداد دارند. شعار «فقر و فساد و بیداد، ننگ بر این استبداد» نشان می‌دهد معترضان از مطالبه آزادی‌های مدنی برای زنان بسیار فراتر رفته‌اند و خواهان تغییر انقلابی در شرایط وخیم اقتصادی، سرکوب فراگیر سیاسی و نظام تمامیت‌خواه‌اند.
انقلابِ «زن، زندگی، آزادی»، مبارزه علیه تبعیض و برای زندگی متناسب با شان و کرامتِ آدمی، دموکراسی، عدالت، حقوقِ بشر و رواداری بهم پیوند زده است. این جنبش انقلابی آگاهی ژرف و تحولی بزرگ فرهنگی در جامعه ما را نشان می‌دهد و انقلابی سیاسی و اجتماعی، سکولار و مدرن برای آزادی، کرامت انسان و رفاه همگانی نوید می‌دهد. نیل به کرامت انسانی در رژیم اسلامی ممکن نیست، از اینرو این جنبش انقلابی و سرنگونی‌طلب است.
آزادی
«آزادی» بدون آزادی زن و بدون آزادی سبک زندگی، بدون آزادی بیان، بدون دموکراسی معنی ندارد. نسل‌هایی که در سرکوب، اختناق و سانسور حکومت اسلامی زندگی کرده‌اند با تمام وجود برای آزادی می‌جنگند. شعار «آزادی، آزادی، آزادی» در همه تظاهرات شنیده می‌شود و همه‌ی اختناق، سرکوب، تبعیض، اخراج، پاکسازی‌ها و سانسور حکومت اسلامی را نشانه گرفته است.
حقوق فردی و اجتماعی
حکومت اسلامی هر گونه زندگی معمولی، آزادی‌ها در زندگی‌های فردی و اجتماعی و شادی و تفریح را هم برای زن و هم برای مرد نفی می‌کند و آنرا برنامه «دشمن» و «تهاجم فرهنگی غرب» می‌خواند.
هرچند زنان بیشترین ستم و تبعیض‌های جنسیتی در دوران جمهوری اسلامی را تجربه می‌کنند ولی جوانان و مردان نیز از سرکوب، توهین و تحقیر سارختاریافته و نظام‌مند در جمهوری اسلامی رنج می‌برند. همراهی و همدلی فراگیر و فریاد‌های مطالبه‌‌های مشترک، نشان می‌دهد که خواسته‌های جنبش برای اکثریت شهروندان است.
سکولاریسم
رژیم بر قوانین شرعی تبعیض‌آمیز، خشن و ضدانسانی و ارزش‌های مذهبی فرقه‌ای و تنگ‌نظرانه پافشاری می‌کند، در حالی که جامعه‌ی ایران و به ویژه جوانان به طور فزاینده‌ای سکولار، واقع‌گرا، دگرپذیر و روادار شده‌اند. رژیم از این اختلاف ارزش‌ها به خوبی آگاه است و افزون بر آن می‌داند که دیگر تبلیغاتش در میان نسل جوان، به ویژه دختران و زنان خریداری ندارد؛ از اینرو تنها راه بقای خود را ایجاد ترس و خفقان و سرکوب می‌داند و دست به اسلحه می‌برد و اعتراضات را ددمنشانه سرکوب می‌کند.
جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» جنبشی سکولار علیه حکومتِ مستبدِ دینی است که در قوانین شرعی خودتبعیض‌های گوناگون را قانونی و  بر جامعه تحمیل می‌کند. جدائی دین از حکومت، راندنِ دین و نهادِ دین و مفت‌خوران این نهاد روحانیون به سپهر خصوصی با شعارِ «آخوند برو گم‌شو!»؛ «مرگ بر ولایتِ فقیه» یکی از بنیادی‌ترین مضمون‌ها و خواست‌ها جنبش انقلابی است.
نارضایتی از نیروی‌‌های سرکوب
جنبش سرنگونی‌طلب و انقلابی است و در عین حال قهرپرهیز. زنان وجوانان با دست خالی به میدان می‌آیند. قدرت بیکران آنها و همدلی گسترده ملی و بین‌المللی در همین خشونت‌پرهیزی آنها ریشه دارد. تظاهرکنندگان از یک سوی نارضایتی خود را از نیروی انتظامی و پلیس جمهوری اسلامی در شعارهای خود فریاد می‌کنند و از سوی دیگر آنها را فرزند مردم می‌دانند. معترضان، به‌ویژه زنان و ماداران، آنها را به برگشتن به آغوش مردم و پشت‌کردن به رهبران دیکتاتور حکومت تشویق می‌کنند و از آنها تقاضای حمایت و پشتیبانی می‌کنند.
ویژگی‌ها
جنبش «زن، زندگی، آزادی» ویژگی‌هایی دارد که از مبارزه با نظام تمامیت‌خواه جمهوری اسلامی و قوانین شرعی تبعیض‌آمیز آن ریشه می‌گیرد.
پیشاهنگی زنان
در جنبش اعتراضاتی که اکنون در ایران شکل گرفته که موضوع «زن» و آزادی‌هایش محور اصلی آن است. آنچه موجب شکل‌گیری چنین محوری شد عمیق تبعیض آشکار علیه زنان ایرانی در جمهوری اسلامی و همچنین مقاومت حماسی زنان ایرانی علیه این تبعیض است.
زنان ایران اولین نیروی مخالف جمهوری اسلامی بوده‌اند، که پیش از هر قشر و گروهی، به جنگ مستقیم علیه آن رفتند. نظام اقتدارگرا و مردسالار جمهوری اسلامی از همان آغاز پیدایش خود با سیاست «یا روسری، یا توسری» مبارزه‌ای خشن و تبعیض‌آمیز را علیه زنان شروع کرده است.
هنوز یک ماه از انقلاب اسلامی نگذشته بود که تظاهرات پرشمار زنان به مناسبت روز جهانی زن در اسفند سال ۱۳۵۷ به صحنه اعتراضات ضدحکومتی تبدیل شد. خمینی با فاصله کوتاهی از انقلاب، درسکوت تاییدآمیز احزاب و شخصیت‌های سیاسی ایران و دولت‌های غربی، قانون حمایت خانواده را لغو و حجاب اسلامی را در کشور اجباری کرد و نخستین پایه‌های نقض گسترده و نظام‌مند حقوق زنان در جمهوری اسلامی را بنیان نهاد.
نقض حقوق زنان ایران در سال‌های بعد، به مرور ابعاد گسترده‌تر یافت؛ علاوه بر نابود کردن دستاوردهای مبارزه زنان تا آن روز، قانونگذاران جمهوری اسلامی با تصویب قوانین شرعی ضدزن، نقض حقوق زنان را نظام‌مند و نهادینه کردند.
زنان هرگز تسلیم نشدند و اعتراضات زنان همپای سرکوبشان، گسترش یافت، مبارزه آنها کم‌کم پس از ۴۳ سال از حاشیه به متن آمد و محور اصلی جنبش «زن، زندگی، آزادی» شده است.
زنان و دختران در این جنبش حضور فعال، پررنگ و شجاعانه دارند. در صف نخست اعتراضات قرار دارند. رقص‌کنان روسری‌ها را از سر بر می‌دارند و در آتش می‌سوزانند. در میدان‌ها با نیروهای سرکوب تن به تن روبرو می‌شوند. آنها را سرزنش می‌کنند یا بر سر آنها فریاد می‌زنند. این «شجاعت» بی‌سابقه و ستودنی دختران و زنانی که اکثریت آنان در دوران جمهوری اسلامی به دنیا آمده‌اند و مدارس ایدئولوژیک نظام درس خوانده‌اند، همراهی و پشتیبانی مردان و نوجوانان را با خود دارد.
مردم ما همواره این توهم را داشتند که روحانیون شیعه حافظ منافع آنها هستند و اجرای قوانین شرعی شیعه موجب سعادت آنها می‌شود. از اینرو روحانیون در انقلابِ مشروطه و نهضتِ ملی کردنِ نفت نقشِ بسیار و در انقلابِ اسلامی نقش اصلی را داشتند. در این دوران توهم مردم به مذهب و روحانیون از بین رفت و آنها به نیرو خود متکی هستند و برای یک جامعه عادلانه سکولار و برابر می‌رزمند.
همبستگی ملی
رژیم همواره می‌کوشد به دشمنی بین اقوام دامن بزند آنان را با ترفندهای پیچیده به مقابله و رویاروئی با یکدیگر بکشاند و از شکاف های ملی و قومی به نفع ادامه‌ی حاکمیت استبدادی خود بهره برداری کند. اما، جنبش «زن، زندگی، آزادی» یک همبستگی ملی بی‌همتایی را تجربه می‌کند. آشوری، ارمنی، بلوچ، تات، تالش، ترک، ترکمن، سیستانی، عرب، فارس، کرد، گرجی، گیلک، لر، مازنی و مندائی دوش به دوش هم و پشتیبان هم و یک زبان فریاد «مرگ بر جمهوری اسلامی» سر می‌دهند. با شعاری چون "آذربایجان اویاخدی، کردستانا دایاخدی"، «از کردستان تا تهران، ستم علیه زنان» یا « از کردستان تا تبریز، صبر ما گشته لبریز» بیداری خود را نشان می‌دهند و نقشه‌ی رژیم را نقش بر آب می‌کنند.
فضای مجازی
رژیم همه‌ی تشکل‌های سیاسی، صنفی، مدنی و محیط‌زیستی و حتی نهادهای خیریه را با خشونتی حیوانی سرکوب کرده و می‌کند. هر شخصیتی که محبوبیت اجتماعی و امکان بسیج مردم را داشت از میان برداشت. حتی بسیاری از مبارزان را در خارج از کشور ترور کرد.
نسل‌های جوان با بهره‌گیری از اینترنت و رسانه‌های اجتماعی در فضای مجازی و با ایجاد شبکه‌ها در محله‌ها، دانشگاه‌ها و مدارس تشکل‌های رزمجویانه آفریدند و فاصله‌ی فضای مجازی و حقیقی برداشتند. آنها تا حدودی بر سیاستِ سرکوبِ اپوزیسیون غلبه کرده‌ا‌ند. این شبکه‌ها در بسترِ تدوامِ انقلاب و بهره‌گیری بهتر از امکانات فنی اینترنت و به ویژه اینترنت ماهواره‌ای به ارتباطات جنبش انقلابی کمک بزرگی خواهد کرد و سیاست سانسور، جلوگیری از خبررسانی و قطع اینترنت رژیم را بی‌اثر خواهد کرد.
پستی باورنکردنی رژیم
با گسترش جنبش رژیم پستی باورنکردنی نشان داد:
به مدارس حمله و مدیران و آموزگاران را مجبور به همکاری کرد.
دست به کودک‌کشی زد.
از آمبولانس‌ها برای حمل و نقل سرکوبگران استفاده کرد.
در روند درمان زخمی‌ها دخالت کرد.
زندان‌ها از آن میان اوین در تهران، لاکان در رشت را به آتش کشید.
نمازگزاران بلوچ را قتل عام کرد.
تعرض و تجاوز به زنان و دختران را از خلوت شکنجه‌گاه‌ها به جلوت خیابان‌ها کشاند.
جنبش این آگاهی را دارد که رژیم هنوز می‌تواند خود را حفظ کند؛ کار به این زودی‌ها یکسره نخواهد شد و راه دراز و سختی در پیش است. نیروی سرکوبی که حکومت تا کنون در خیابان مستقر کرده، با وجود گستردگی‌اش، هنوز نهایت توان وحشت‌افکنی و آدم‌کشی رژیم تمامیت‌خواه نیست. به احتمال بسیار، بسته به میزان قدرت‌نمایی خیابانی جنبش، رژیم با ددمنشی بیشتری به میدان خواهد آمد، تا زمانی که ریزش در دستگاه سرکوب ایجاد شود، شکاف بردارد و بشکند. تجربه‌ی انقلاب‌ها نشان می‌دهد که حضور وسیع دستگاه سرکوب در خیابان‌ها به‌جای ایجاد رعب و وحشت، عزم مبارزان را جزم‌تر به سرنگونی می‌کند، و بیشتر به ورشکستگی اخلاقی نظام سرکوبگر می‌انجامد و ابتکار مردم را برای یافتن شیوه‌های مبارزاتی جدید را خلاق‌تر می‌کند.
سرکوب بی‌نتیجه است
رژیم باید بداند، سرکوب‌های شدید و خونبارش، زندان و تعرض‌ها نمی‌تواند مطالبات ریشه‌ای جامعه کنونی ایران به ویژه به مطالبات زنان و نسل جوان را برآورده کند و دیر یا زود، اعتراضات، تحصن‌ها، اعتصابات و نافرمانی‌های مدنی فراگیر و همگانی می‌شود. بخش عمده نیروهای سرکوب به مردم خود می‌پیوندند و خواست بنیادین جنبش یعنی براندازی جمهوری اسلامی؛ تغییر بنیادین در ایران، ایجاد یک نظام دموکراتیک، کثرتگرا و سکولار برآورده می‌شود.
گذار از نظام نه اصلاح
یک تلاش نافرجام وجود دارد که جنبش «زن، زندگی، آزادی» را به حجاب یا گشت ارشاد محدود کند. اما مردم به روشنی در شعارهایی نظیر «مرگ بر دیکتاتور»، «امسال سال خونه، سید علی سرنگونه»، «جمهوری اسلامی، نمی‌خواهیم، نمی خواهیم» نشان می‌دهند از این نظام دیکتاتوری به تنگ آمده‌اند و به آن نه می‌گویند. هدف جنبش گذار از نظام بنیادگرا و تمامیت‌خواه اسلامی است. خامنه‌ای سمبل این حکومت دیکتاتوری و بنیادگرای مذهبی است مردم همه جا تنفر عمیق خود را به او و نظامش نشان می‌دهند.
انقلاب است نه اعتراض
معترضان به اصلاح‌ناپذیر بودن نظام  اعتقادی راسخ دارند و در شعارهایشان پافشاری می‌کنند که مطالبه‌هایشان صرفا اعتراضی صنفی، مدنی و دانشجویی نیست، بلکه آنها قاطعانه خواهان انقلاب و سرنگونی رژیم هستند.
در شعارهایی چون «بهش نگین اعتراض، اسمش شده انقلاب»  به روشنی آشکار است که خواست مردم معترض انقلاب است و جنبش به مرحله انقلابی رسیده است. حاکمیت می‌کوشد در رسانه‌های داخلی و صدا و سیما اعتراضات را به اغتشاشاتی پراکنده که توسط نوجوانانی که فریب تبلیغات غربی را خورده‌اند، تقلیل دهند. اما معترضان  نشان‌ داده‌اند که این خیزش صرفا ابرازی خشمی ناآگاهانه و موقتی نیست و اراده جمعی بر تغییر انقلابی نظام است.
کاری سترگ در پیش است
جنبش «زن، زندگی، آزادی» شور و شوق عظیمی برانگیخته است. حمایت ملی و بین‌المللی بی‌همتایی کسب کرده است. اما نباید دشمن را دست کم بگیریم و گمان کنیم به سادگی و به زودی به هدف نهایی که برانداختن حکومت تمامیت‌خواه و برپایی نظامی دموکراتیک و سکولار مبتی بر کرامت انسان و حقوق بشر است می‌رسیم. جنبش گام‌های نخستین خود بر می‌دارد، از جمله باید:
جنبش سیاسی سرنگونی‌طلب خیابان‌ها و محلات را بیش از پیش تسخیر کند و حمایت تشکل‌های صنفی، سیاسی، مدنی را بیش از پیش جلب کند.
به شکل‌های جدید تظاهرات خیابانی و شعاردهی‌های شبانه دست یابد که آسیب‌ناپذیری از نیروهای سرکوب داشته باشد.
شیوه‌های دفاع از تظاهر کنندگان و رهبران میدانی در برابر دستگاه سرکوب را بیاموزد.
با اعتصاب هوشمند کارگران و کارکنان برای از کار انداختن توان سرکوب، مالی و تدارکاتی رژیم پیوند بخورد. این مبارزه بدون تثبیت حضور فعال جنبش در کارخانه‌ها، کارگاه‌ها، مدرسه‌ها، دانشگاه‌ها، محل‌های کار و محله‌های زندگی عملی نیست.
حنبش باید رسیدن به هدف نهایی را مرحله‌بندی کند و مراحل گوناگون سرنگونی را بشناسد و بر هدف‌های تعیین شده‌ی هر مرحله‌ متمرکز شود.
زندانیان سیاسی رهبران میدانی و کنشگران پرشور انقلابی هستند. برای آزادی زندانیان سیاسی نیروهای خود را متمرکز کند. در همه‌ی تظاهرات از آنها یاد کند و خواستار آزادی بی‌قید و شرط آنها شود.
دشمن ما متمرکز و مجهز به امکانات وسیع کنترل و جمع‌آوری اطلاعات است، جنبش باید از پیوندپذیری خودبه‌خودی به پیوستگی و سازمان‌یافتگی متشکل فرا روید. باید بتواند امکانات سرکوب رژیم را تجزیه و تحلیل کند و تاکتیک‌ها و استراتژی مناسب برگزیند.
جنبش بدون تشکل و بدون رهبری قادر به تسخیر قدرت، مدیریت گذار و هرج و مرج دوران خلاء قدرت نیست. تشکل‌یابی سراسری و یافتن شکل مناسبی از رهبری باید در دستور کار همه مبارزان باشد.
دورنمای کلی پسا حکومت اسلامی، محتوای برنامه‌ای جنبش، از جمله و به طور مشخص ازادی، دموکراسی، سکولاریسم، رفع هرگونه تبعیض جنسیتی، قومی و مذهبی و همزیستی مسالمت‌آمیز با همه‌ی کشورهای جهان باید به روشنی اعلام شود.
جنبش باید موفق به ریزش در نیروی سرکوب و پشتیبانان سیاسی، مالی و اجتماعی داخلی و خارجی رژیم شود. عدم ریزش کافی خطر فرسایشی کردن جنبش و بروز جنگ داخلی را افزایش می‌دهد.
حضور در خیابان باید گسترده‌تر شود، تظاهرات، تحصن‌ها، تجمع‌ها باید بیشتر گسترش یابد. مبارزه تشکل‌های سیاسی، صنفی، مدنی و محیط‌زیستی پیوند بخورد، اعتصاب عمومی و نافرمانی مدنی همگانی شکل بگیرد. جنبش به رهبری سازمان و برنامه‌ی روشن مجهز شود.
احد قربانی دهناری
۷ آبان ۱۴۰۱ - ۲۹ اکتبر ۲۰۲۲
 

منبع:پژواک ایران


احد قربانی دهناری

فهرست مطالب احد قربانی دهناری در سایت پژواک ایران 

*عادی‌سازی و توجیه جنگ؛ فاجعه و جنایت  [2024 Oct] 
*ریزشی‌های حکومت اسلامی و چگونگی برخورد ما اپوزیسیون خواهان گذار با آنها  [2024 Aug] 
*چگونه می‌توان روحیه‌ی کار جمعی را در سازمان‌های سیاسی، صنفی یا مدنی بهبود بخشید؟  [2024 Jul] 
*هرچند خشم و نفرت به حکومت اسلامی را درک می‌کنم، اما فحش و توهین به رأی‌دهندگان را به‌شدت محکوم می‌نمایم  [2024 Jul] 
*چرا در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نمی‌کنم؟  [2024 Jun] 
*شریعت و حقوق کیفری  [2024 Jun] 
*شریعت و حقوق مدنی  [2024 May] 
*سکولاریسم – مزایا، چالش‌ها و انتقادات  [2024 May] 
*بهارانه‌ها (۱)  [2024 Mar] 
*ترفندهای رژیم اسلامی برای به پای صندوق آوردن مردم در انتخابات نمایشی-فرمایشیِ-مهندسی‌شده  [2024 Feb] 
*اعدام ابزار سیاسی حکومت اسلامی برای ایجاد ترس و ارعاب  [2024 Jan] 
*عدم تمرکز قدرت سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در ساختار گردانندگی کشور سوئد  [2024 Jan] 
*علل ناتوانی اپوزیسیون در همکاری و سازماندهی جبهه‌ای مشترک برای سرنگونی حکومت اسلامی (آسیب‌شناسی)   [2023 Nov] 
*امکانات و چالش‌های نافرمانی مدنی در ایران  [2023 Aug] 
*حق دفاع مشروع چیست؟  [2023 Aug] 
*آیا تعیین حداقل دستمزد لازم است؟  [2023 Aug] 
*چرا جمهوری اسلامی مخالف پیوستن به کنوانسیون پالرمو است؟   [2023 Jun] 
*اخلاق سیاسی در اپوزیسیون ایران  [2023 May] 
*روز جهانی زنان در ریاضیات به مناسبت زادروز مریم میرزاخانی   [2023 May] 
*چرا جمهوری اسلامی مخالف کنوانسیون پالرمو است؟   [2023 May] 
* حکومت دینی خلفای عباسی (۱۳۲ - ۶۵۶ هـ. ق)  [2023 Apr] 
*حکومت دینی خلفای اموی (۴۱ - ۱۳۲ ه‍.ق)  [2023 Mar] 
*معرفی کتاب « وزن واژه»  [2023 Mar] 
*بهارانه‌ها شادیانه‌های چکامه‌سرایان به مردم و پرچم مبارزه‌ی آنها در برابر قشریون و خودکامگان  (شعرها و ترانه های سرزمین نوروز) [2023 Mar] 
*در آداب و آئین مبارزه ائتلافی  [2023 Mar] 
*فراتر از دروغ و وقاحت: گوبلز باید به شاگردی امیرعبداللهیان بیاید   [2023 Mar] 
*حقوق تضمین‌شده‌ی اقلیت‌های گوناگون در اسناد سازمان ملل متحد برای رفع تبعیض‌ها   [2023 Feb] 
*دوم اسفند روز جهانی زبان مادری را با گسترش امکانات برای آموزش زبان مادری، گرامی بداریم!  [2023 Feb] 
*حکومت دینی خلفای راشدین  [2023 Feb] 
*بودجه ۱۴۰۲ بودجه‌ی سرکوب، جنگ‌طلبی، دروغ‌پراکنی و خرافات‌گستری از سفره‌ی فردستان  [2023 Feb] 
*حکومت دینی محمد در مدینه  [2023 Jan] 
*شکاف امیدبخش در سران حکومت اسلامی  [2023 Jan] 
*معرفی کتاب «توضیح‌المسائل کوچک برای فرودستان» اثر آگوست استریندبری  [2023 Jan] 
*ابزارهایی در جعبه ابزار انقلاب  [2022 Dec] 
*یلدا، آبیاری نهال امید و روشنایی در درازترین شب سال  [2022 Dec] 
*چرا جدایی دین از دولت (سکولاریسم) بهترین گزینه است؟  [2022 Dec] 
*« مرگ بر اصل ولایت فقیه» و همراهی روحانیون بزرگ شیعه با آن  [2022 Dec] 
*خواست‌ها و ویژگی‌های جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی»  [2022 Oct] 
*گذار از جمهوری اسلامی – چگونه؟  [2022 Oct] 
*شاهزاده‌ی عزیز، جنبش مردم ما برای براندازی حکومت اسلامی به رهبری نیاز دارد  [2022 Sep] 
*اسلام و مدرنیته  [2022 Sep] 
*سنجش اعتبار منابع اطلاعات وظیفه‌ی همه‌ی ماست  [2022 Aug] 
*سیمین بهبهانی: در کرامت زن و نکوهش جنگ  [2022 Jul] 
*سوسیال دموکراسی و دولت ِ رفاه همگانی  [2022 Jul] 
*پاسخ به چند شبهه در باره مواضع شورای ملی تصمیم  [2022 Jul] 
*سه بی‌شرمی باور نکردنی در سه سطح  [2022 Jul] 
*ضرورت و شرایط همبستگی ملی نیروهای مبارز برانداز  [2022 Jun] 
*شکل‌گیری اندیشه‌ی ولایت فقیه و فقهای برجسته‌ی مخالف آن  [2022 May] 
*ادامه‌ی جنگ پس از آزادی سرزمین‌های اشغالی جنایت کلان جمهوری اسلامی علیه مردم ایران و عراق [2022 May] 
*نگاهی به خواست‌های گارگران ایران در روز همبستگی جهانی کارگران  [2022 May] 
*نگاهی به درخواست‌های آموزگاران در روز آموزگار  [2022 May] 
* آسیب‌شناسی پراکندگی در جنبش براندازی  [2022 Apr] 
*محمد مختاری: ما نیاز به «تمرین مدارا» داریم.  [2022 Apr] 
*جنگ‌افزارهای هسته‌ای: دلهره دائمی بشریت  [2022 Apr] 
*آرزوها وپیمان‌های سالِ نوخورشیدی  [2022 Mar] 
*بهارانه‌ها  [2022 Mar] 
*خیزش دی‌ماه ۱۳۹۶ – گستره، خواست‌ها و آسیب‌شناسی  [2022 Jan] 
*آرزوها و پیمان‌های سال نوی میلادی  [2021 Dec] 
*انتخابات شیلی: آیا شیلی که مهد نئولیبرالیسم بود، گور آن نیز خواهد شد؟   [2021 Dec] 
*جشن شب یلدا، آبیاری نهال امید، شادی و روشنایی در درازترین شب سال  [2021 Dec] 
*لایحه‌ی بودجه جمهوری اسلامی برای سال ۱۴۰۱  برنامه‌ی اقتصادیی مبهم، ویرانگر، تبلیغی با تمرکز بر نظامی‌گری، رانتخواری و ایدئولوژی سرکوبگر [2021 Dec] 
*اوقاف در حکومت اسلامی و نظام سکولار  [2021 Dec] 
*آرامش دوستدار روشنگر امتناع، ناپرسایی و دینخوئی در اندیشه، کردار و رفتار ما، درگذشت  [2021 Oct] 
*بجای غنی‌سازیِ اورانیوم، آب دریا را شیرین کنید  [2021 Oct] 
*آزادی چگونه نهادینه می‌شود؟  [2021 Sep] 
*واقعیت و ایمان: به مناسبت عزاداری دهه محرم در دوران کرونا  [2021 Aug] 
*مفاهیم سیاسی که همه کنشگران باید به آن بیندیشند  [2021 Jul] 
*جان مبارز گذار از نظام تمامیت‌خواه در خطر است   [2021 Jul] 
*گذار از جمهوری اسلامی - چگونه؟  [2021 Jun] 
*شعر جلاد از موریس اوگدان شاعر امریکائی  [2021 Jun] 
*در استرس و مشغولیات روزمره بچه‌ها را فراموش نکنیم! به مناسبت روز جهانی کودک، اول ژوئن (۱۱ خرداد) [2021 May] 
*چرا نه به جمهوری اسلامی؟   [2021 May] 
*کمربند سبز آمریکا از خمینی تا طالبان: نگاهی به توافقنامه میان آمریکا و گروه طالبان  [2021 May] 
*ضرورت تشکیل جبهه‌ی گسترده‌ی گذار از جمهوری اسلامی و حزبِ سوسیال دموکرات فراگیر  [2021 Mar] 
*آسیب‌شناسی تفرقه‌ی جنبش و مردم ایران   [2021 Feb] 
*آرزوها و پیمان‌های سال نو میلادی  [2020 Dec] 
*شریعت اسلامی، حقوق اساسی و حقوق بشر  [2020 Dec] 
*رسالت جمهوری اسلامی، فلاکت مردم  [2020 Dec] 
*انتخابات ایالات متحده امریکا و جنبش ضد تمامیت‌خواهی ما  [2020 Nov] 
*دورنمای تشکیلاتی جنبش مخالف تمامیت‌خواهی در ایران  [2020 Nov] 
*کتاب «رواداری: مروری بر تسامح، تساهل و مدارا در فرهنگ و ادب ایران» «مغایر ضوابط نشر» تشخیص داده شد.  [2020 Oct] 
*شریعت و حقوق مدنی قانون چیست و چگونه به وجود می آید؟  [2020 Sep] 
* زندگینامه‌ی سیاسی بابک امیرخسروی  [2020 Aug] 
*معرفی کتاب کسوف اثر آرتور کُستلر ترجمه‌ی گلناز غبرایی  [2020 Jun] 
*قاتل رومینا اشرفی تنها پدرش کربلائی رضا نبود  [2020 Jun] 
*قاتل رومینا اشرفی تنها پدرش کربلائی رضا نبود  [2020 Jun] 
*محسن حیدریان تجسم تجربه و پیشگام درس‌گیری مبارزان ایران   [2020 May] 
*کرونا: آنچه روشن شد، آنچه در انتظار ماست، آنچه باید انجام داد  [2020 Apr] 
*نتایج انتخابات نه بزرگ به جمهوری اسلامی و ‌مشروعیت رژیم  [2020 Mar] 
*قیام آبان ۱۳۹۸ ضرورت و فوریت اتحاد نیروها را بازهم برجسته‌تر می‌کند  [2019 Nov] 
*پیاده‌روی اربعین: قدرت‌نمائی خرافات و تحمیق در ‏برابر دانش و آگاهی   [2019 Oct] 
*من نبرد دشوارِ منِ مستقل و آفریننده در فرهنگ فرد‌ستیز   [2019 Oct] 
*سکولاریسم در کشورهای عربی  [2019 Sep] 
*راز ماندگاری عاشورا  [2019 Sep] 
*ضرورت مبرم تفکر مستقل و خودسالاری  [2019 Aug] 
*سرچشمه‌ها و شیوه‌‌های گوناگون تدوین قوانین شرعی ‏اسلامی   [2019 May] 
* برای بهبود اوضاع ایران، منتظر رهبری و رهبران نباشیم!   [2019 May] 
*آیا مامور معذور است؟   [2019 Feb] 
*ما خیلی کارها می‌توانیم بکنیم  [2019 Jan] 
*چهل سالگی انقلاب بهمن: نویدها و عملکردها   [2019 Jan] 
*مبارزه ایرانیان داخل و خارج کشور مکمل یکدیگرند  [2018 Nov] 
*بحران ساختاری ژرف ایران و راه برون‌رفت از آن   [2018 Sep] 
*روز جهانی زن بر زنان زحمتکش و مبارزان برابری زنان و مردان خجسته باد!  [2018 Mar] 
*شعارهای قیام دی ماه ۱۳۹۶ برنامه مبارزه فردا   [2018 Jan] 
*نامه سرگشاده به رزمندگان پرشور خیزش ‏دی ماه ۱۳۹۶‏   [2018 Jan] 
*ترور معنوی، ادامه ترور فیزیکی  [2017 Dec] 
*آیا داعش شکست خورد؟  [2017 Nov] 
*آخرین مرخصی   [2017 Apr] 
*تحریم انتخابات  [2017 Apr] 
*رشد و تکامل من با فرزندانم  [2017 Apr] 
*شادی ستیزی در شیعه و جمهوری اسلامی ایران ابزاری برای تحمیق و تسلط بر توده ها طفلی به نام شادی [2017 Mar] 
*روز جهانی زن بر زنان زحمتکش و مبارزان برابری زنان ‏و مردان خجسته باد!‏  [2017 Mar]