PEZHVAKEIRAN.COM قانونگذاری مبتنی بر قوانین شریعت بر ضد کودکان در حکومت اسلامی ایران
 

قانونگذاری مبتنی بر قوانین شریعت بر ضد کودکان در حکومت اسلامی ایران
مهناز قزلو

براستی چگونه می توان تصویری همه جانبه از نحوه ی زندگی کودکان و حوزه ی پیرامونی آنان در حکومت اسلامی ایران ترسیم کرد که گویای عمق فاجعه ی رفته برآنان باشد. براساس آمارهای دولتی بیش از یک میلیون و هفتصد هزار کودک کار، سه میلیون کودکی که امسال به مدرسه نرفتند، کودکان ملیت های دیگر به ویژه کودکان بی پناه افغان محروم از تحصیل و حداقل حقوق اجتماعی، کودکان کولبر نواحی کردستان و شرایط سخت و غیرانسانی و چشم های اندوهبارشان، کودکان خیابانی در معرض آزار و تجاوز و کودکان محروم از بهداشت و خانواده و ... گواه محکمی بر گوشه ای از این فاجعه ی دردناک است.
اما در تمام این سه دهه- خشونت، تبعیض، بی عدالتی و نابرابری در چرخه ی بازتولید قوانین نامتعارف و ضد انسانی حکومت اسلامی در مورد زنان همواره از شدت و حدتی باورنکردنی برخوردار بوده است و نه تنها هیچ مرجعی حتا نمایندگان زن در مجلس در این موارد اقدامی در جهت مخالفت و اجتناب از تصویب آنها به عمل نیاورده اند بلکه حوزه ی مخرب آن به سرعت به دختران و دخترکان نیز بسط داده شده است.
نمایندگان مجلس با "اصلاح"! ماده ی ۲۷ لایحه ی حمایت از کودکان، ازدواج "سرپرست" با "فرزندخوانده" را که تا پیش از این ممنوع بود مشروط به حکم دادگاه صالح دانستند. این لایحه روز یکشنبه ۳۱ شهریور امسال به تصویب رسید.
قانونگذاری در ايران مبتنی بر نظريه ی فقهی فقهای شورای نگهبان می باشد. بنابر اين خشونت عليه کودکان و به ويژه دختران ريشه در جوهره  ی ضد بشری باوری منسوخ دارد. قوانين کنونی ايران نه تنها به کنترل خشونت عليه کودکان و به ويژه دخترکان همت نمی گمارد، بلکه مجوزهايی نيز در راستای توجيه آنها ارایه می دهد. پروسه ی تدوين قوانين به گونه ای ست که در مراحل اجرايی، برعليه ی آنها و اساسن کودک ستيز می باشد و حرمت حريم انسان را به طور عام و زنان و کودکان را به طور خاص و به وضوح نقض کرده است.
سوال این نیست که پشتوانه و ضرورت های اجتماعی چنین مصوباتی چیست چرا که در این سه دهه شاهد تغییر نزولی بسیاری از ارزش های اجتماعی و مضامین حقوق انسانی بر پایه ی رویکرد به قوانین شریعت و فاصله گرفتن از قوانین حقوق بشری جهان مدرن و متمدن امروز از جانب حاکمان اسلامی بوده ایم. اما به صراحت پرسش این است: آیا با تصویب چنین لوایح، امکان این را فراهم نکرده اید که فردی بالغ با انگیزه ی جنسی به فرزند خوانده ی خود بنگرد؟ آیا مجوز شرعی برای بهره وری جنسی کودکان را صادر نکرده اید؟ آیا این نوعی دیگر از آزار و تجاوز جنسی نیست که قانونی اش کرده اید؟
طبق تعريف كنفرانس بين المللي Psychological Abus Of Children & youth 1982 "تجاوز به حقوق كودك در معنای گسترده، تجاوز به حقوق قانوني كودك در رسانيدن صدمه جسماني و رواني به آنهاست." آزار و لطماتي كه سايه ی شومش برای هميشه با معصوميت كودكی اش خواهد آميخت و اين تعرضات، اثرات پايداری بر سلامتی اش خواهد گذاشت و او را به انسانی با مشكلات پيچيده ی روحي بدل خواهد کرد.
رابطه ی جنسي يك بزرگسال با يك كودك يك رابطه ی نابرابر است، از آنجا كه در آن كودك مجبور به تن دادن به رابطه ای جنسی مي شود كه در موردش هنوز چيزی نمي داند و اصولن ارگان های جنسي و بلوغ فكری در او هنوز رشد كافی نيافته است، نوعی اعمال قدرت و خشونت است كه از سوی بزرگسال بر كودك تحميل می شود. اما به نظر می رسد قانون و قانونگذاران و حاکمان اسلامی در سرزمين ما به گونه ای ديگر عمل مي كنند.
هر چند در قوانین اسلامی ایران، این تنها یکی از مصادیق بارز کودک آزاری و قوانین زن ستیزانه است و با ارجاع به دیگر قوانین مصوبه ی دولتی می توان به موارد زیر نیز اشاره کرد که در همین راستا مجوز تجاوز به کودکان به طور اعم و دختران به طور اخص را با استناد به قوانین شریعت صادر می نماید: به موجب ماده ١١٨٠ قانون مدنی جمهوری اسلامی ايران "طفل صغير تحت ولايت قهری پدر و جد پدری خود می باشد." همچنين تبصره ذيل ماده ١٠٤١ قانون مدنی که مصوب ١٣٧٠ شمسی است تاکيد می کند: "عقد نکاح قبل از بلوغ با اجازه ولی قهری به شرط رعايت مصلحت مولی عليه می باشد". نظر به عبارت پايانی اين ماده قانون، بايد بررسی شود اساسن چه مصلحتی می تواند در ازدواجهای زير ٩ سال وجود داشته باشد که تنها بينش بيمارگونه ی اين فقهای نادان بدان اشراف دارد؟!
از آن جا که تبصره ١ ماده ١٢١٠ قانون مدنی مصوب ١٣٧٠ شمسی اعلام کرده است که "سن بلوغ در پسر پانزده سال تمام قمری و در دختر نه سال تمام قمری است"، لذا پدر و جد پدری می توانند موجبات نکاح دختران تحت ولايت خود را زير سن نه سالگی و پسران تحت ولايت خود را زير سن ١٥ سالگی فراهم آورند.
اين قوانين با استفاده از مفهوم وسيع و بلامنازع ولايت قهری، تشخيص مصلحت فرزندان را برای انتخاب همسر منحصرا در اختيار پدر و جد پدری نهاده است که در عمل و در نهايت، زنجير و بندهای اسارت و بردگی را به طور مضاعف بر دختران تحميل نموده و آنها را به همخوابگی با مردانی که مطابق با مفاهيم مذهبی عنوان شوهر شرعی را يدک می کشند، وادار می نمايد.
بنابر اين، پدر و جد پدری که بر فرزند و نواده خود ولايت قهری دارند می توانند آنها را حتی پيش از بلوغ (بزعم فقها)، بدون جلب رضايت مادر به نکاح فرد مورد نظر خود درآورند. آيا دختر نه ساله می تواند با خواسته بزرگترها مخالفت کند و آيا قادر است موجبات بطلان نکاح تحميلی توسط آنها را فراهم نمايد؟
به نحوی که گذشت فقها و قانونگذاران اسلامی با اذهان پوسيده، سياه و خودکامه ی خود، به اندازه ای مجذوب ساختار حقوقی ضد بشری در قوانين می باشند که تمامی مفاهيم، ارزش ها و مضامين حقوق انسان ها را زير پا گذاشته و نه تنها حقوق مادران بلکه حقوق اطفال و کودکان را هم قربانی افکار پليد و ضد انسانی خويش نموده و در تدوين هر يک از قوانين ارتجاعی برآمده از قعر جهل، اصل آزادی را به صراحت و وقاحت گردن زده اند.
سازمان ملل متحد در اعلاميه ی جهانی حقوق بشر به رعايت حقوق ويژه ی کودکان و حمايت آنها تاکيد کرده است. مطابق پيمان نامه ای که برای حفظ و رعايت حقوق کودکان جهان تصويب شده است، يک کودک، انسانی است که سن هجده سالگی را هنوز تمام نکرده است.
حکومت های عضو پيمان، خود را موظف می دانند که کودک را در مقابل هر گونه استثمار جنسی و سو استفاده جنسی حمايت کنند. حکومت ها برای اين منظور دست به اقداماتی در سطح داخل و خارج از کشور می زنند تا کودکان به روابط جنسی غيرقانونی و يا اجباری کشانده نشوند.
نظام مردسالارانه ی حکومت اسلامی با صدور مجوز تجاوز به دختران (فرزندخوانده) یک بار دیگر نگاه ابزاری و سوژه ی جنسی به بدن زنان را در تصویب لوایح خود بازتولید کرده است و تا زمانی که مذهب سیطره ی بی حد و حصر در قوانین دارد، تا زمانی که مذهب و سیاست درهم آمیخته است و تا زمانی که "زن" کالایی برای کامجویی مردان است، متاسفانه در بر همین پاشنه خواهد گشت و از این بدتر به منزله ی تضاد و فاصله ی هرچه بیشتر با عرف و ساختار جامعه ای انسانی و مدرن همچنان به قهقرا خواهیم رفت.
مهناز قِزلٌو
بیست و نه سپتامبر دوهزار و سیزده – استکهلم
mahnaz_ghezelloo@hotmail.com
 

منبع:پژواک ایران


مهناز قزلو

فهرست مطالب مهناز قزلو در سایت پژواک ایران 

*خیانت مسعود رجوی و دیگر اعضای مرکزی مجاهدین بعد از سی خرداد  [2020 Jun] 
*کرونا و پساکرونا‎  [2020 Apr] 
*من و هوای استکهلم  [2019 Nov] 
*من از رنج هاى بسيارى گذشته ام   [2019 Aug] 
*نهاد قانونگذاری بریتانیا و اتهامات غیرحقوقی شادی صدر   [2019 Feb] 
*«گل بس»  [2019 Jan] 
*همه شکنجه شده‌ایم  [2019 Jan] 
*یلدا   [2018 Dec] 
* دادخواهی، به مثابه ضرورت گذار به دموکراسی  [2018 Sep] 
*پاسخ به نوشته‌ی شادی صدر  [2018 Jul] 
*در سالمرگ خمینی؛ اهریمن تاریکی   [2018 Jun] 
*عدالت برای ایران و «فیلتر» آزادی بیان در خارج از کشور   [2018 Jun] 
*خانم شادی امین هر چقدر هم تلاش کند قادر نیست گوی سبقت از سازمان مجاهدین خلق برباید!  [2018 May] 
*«تعارض»  [2018 Jan] 
*هولوکاست دهه شصت  [2017 Aug] 
*کاربرد نظریه میان برشی در جنبش کوئیر  [2017 Jul] 
*تجاوز به کودکان و ضرورت واکاوی زیرساخت ها  [2017 Jul] 
*به بهانه ی انتشار تصویر «محمد مقیسه‌ای» بازجوی جنایتکار من در اوین  [2017 Jul] 
*سهم زنان از قدرت در ایران ‏ ‏‎   [2017 Apr] 
*جایگاه جامعه ی انسانی کوییر در روز جهانی زن  [2017 Mar] 
*وضعیت زنان ایران در سال 2016‏   [2017 Jan] 
*روز جهانی کودکان دختر   [2016 Oct] 
*هیچکدام از ما نمی مانیم...  [2016 Jan] 
*مسعود رجوی، این نخل ناخلف تبر شده!  [2016 Jan] 
*چراغهای قرمز سرد  [2015 Nov] 
*زخم های جناس ناقص  [2015 Oct] 
*آتشفشان مچاله ي درد  [2015 Oct] 
*یک اتفاق خوب  [2015 Oct] 
*رنج تَرَك خورده  [2015 Oct] 
*هیاهوی زوال  [2015 Oct] 
*ماهیت معطوف  [2015 Oct] 
*تشویش تلخ  [2015 Oct] 
*شوکای ناآرام  [2015 Oct] 
*اي كاش  [2015 Aug] 
*مرباي آلبالو در اوين (خاطرات زندان)  [2015 Aug] 
*ایکس های تفکر انتقادی  [2015 Jul] 
*جنسیت ایکس و ۱۴۳۷ لایک فیس بوکی  [2015 May] 
*لي لي  [2014 Jun] 
*عقربه هاي شكسته  [2014 Jun] 
*روايتي متفاوت!  [2014 Apr] 
*دامن مادربزرگ  [2014 Apr] 
*اهل زمين  [2014 Apr] 
*«سرِ راهِ خودت نایست»  [2014 Apr] 
*دلم آتش مي گيرد  [2014 Mar] 
*آتش فریاد  [2014 Mar] 
*در آغوش روياهايم  [2014 Mar] 
*سکوت شکسته  [2014 Feb] 
*گوگوش و ترانه ی بهشت - همجنسگرایی در هنر  [2014 Feb] 
*باران  [2014 Feb] 
*«انکار»  [2014 Feb] 
*عاشقانه  [2014 Feb] 
*«كانزرواتيو ديسكاشن» conservative discussion (بحث های محتاطانه) [2014 Jan] 
*فرانرم گرايان - قوانين حكومتي و تابوهاي فرهنگي جامعه به بهانه ي مصاحبه با يك همجنس گرا [2014 Jan] 
*حوالی فردا  [2014 Jan] 
*در پاسخ به سخنان چندش آور ابراهیم نبوی  [2014 Jan] 
*زمزمه‌های ابر  [2014 Jan] 
*«نفرت» در هنرِ! تنزل يافته ي مجاهدين خلق  [2014 Jan] 
*کلاغ های قبرستان  [2014 Jan] 
*زر می اندوزی با نام یارانم  [2013 Dec] 
*بگذارید حرف بزند  [2013 Dec] 
*پفيوزها!  [2013 Dec] 
*پرسه های رویایی  [2013 Dec] 
*يك گزارش و يك استمداد بشردوستانه   [2013 Dec] 
*«یوگیاکارتا» و «فرانرم گرایی»  [2013 Dec] 
*هراس  [2013 Nov] 
*آقای رجوی! شما مسوول مرگ خاموش اعتصابيون در ليبرتي هستید  [2013 Oct] 
*مجال نگراني  [2013 Oct] 
*خشونت و قدرت – صحنه ی اعدام در کتاب های کودکان  [2013 Oct] 
*قانونگذاری مبتنی بر قوانین شریعت بر ضد کودکان در حکومت اسلامی ایران  [2013 Sep] 
*آبی گرمترین رنگ هاست (برنده جایزه ی نخل طلای فستیوال کن در سال ۲۰۱۳)   [2013 Sep] 
*آقای رجوی.... متوقف نشده اید، سقوط کرده اید!  [2013 Aug] 
*نامه به کودکانی که متولد شدند! «کودکان زندان» [2013 Aug] 
*تا جهان بیدار شود (به خاطره ی تابناک جان باختگان تابستان شصت و هفت) [2013 Aug] 
*آقای رجوی، منصور قدرخواه «مزدور» است، نه من  [2013 Aug] 
*آقای رجوی شما با جهل خود بیعت کرده اید  [2013 Jul] 
*رهبر عقیدتی مجاهدین و مسئله ی غامض دموکراسی  [2013 Jul] 
*فیس بوک و فرهنگ   [2013 Jul] 
*منتقد، توهمِ توطئه و تئوریِ پرتاب  [2013 Jul] 
*رهبران و مقوله ی نقد  [2013 May] 
*"شريعت" و شكنجه در زندانهاي جمهوري اسلامي  خاطرات زندان - قسمت ششم  [2009 Dec] 
*خاطرات زندان (قسمت ششم)  [2009 Nov] 
*صداي من نبودي... صداي من نيستي...  [2009 Sep] 
*ستیزه  [2009 Aug] 
*"انتخابات"!، مرده متحرك و اپوزيسيون   [2009 Jun] 
*حلقه هاي يك زنجير، قطره هاي يك دريا  [2009 May] 
*روايتي از زندانهاي جمهوري اسلامي ايران خاطرات زندان (٥)  [2009 May] 
*شريعت و حقوق بشر   [2009 Mar] 
*زنان در گذرگاه مبارزه  [2009 Mar] 
*ني لبك هايي كه انسان را سرودند - قسمت چهارم  [2009 Mar] 
*شب دلواپس نيلوفراني است كه تا ماه قد مي كشند به بهانه تخريب گلزار خاوران  [2009 Feb] 
*نقض حقوق بشر و محاكمه جنايتكاران جمهوري اسلامي   [2008 Dec] 
*من يك زنم، يك انسان  [2008 Nov] 
*ني لبك هايي كه انسان را سرودند روايتي از زندانهاي جمهوري اسلامي ايران  [2008 Nov]