جوجه تیغی

سال گذشته روزی به خاطر ادای دین به میهن و مردم، برای شرکت در تحصن هموطنان در میدان ملت های ژنو، مقابل مقر اروپایی ملل متحد، نزدیک صلیب سرخ و کمیسیاریای عالی پناهندگان به آن شهر رفتم. در مسیر سفر روزنامه رایگانی به دستم آمد. نگاهی به آن انداختم خبر جالبی یافتم. خلاصه آن که در آن شهر جوجه تیغی بیماری پیدا شد که به علت انباشت گاز در معده دچار تورم شدید بود. دامپزشکان بیمار را تحت عمل جراحی قرار دادند و با ابتکاری بی سابقه لوله ای مانند لوله اگزوز اتومبیل در بدنش تعبیه کردند تا از آن طریق تخلیه گاز و نجات بیمار ممکن گردد.

تکنوکرات های متمدن

آن روز یاران مقاومت، پناهندگان و بستگان اشرفی ها از من خواستند که برایشان سخن بگویم. داستان نجات جوجه تیغی بیمار را گفتم. خاطر نشان کردم که در چنین کشوری صلیب سرخ بین المللی با حدود دویست شعبه ملی و ده ها میلیارد دلار بودجه گسترده ترین سازمان جهانی می باشد. نطفه اش حدود 150 سال پیش یعنی در ژوئن 1859 بسته شده است. این نهاد مادر تمام موسسات بین المللی امروزی به شمار می رود. محصول ارزشمند و دستاورد حقوقی بزرگ این بنگاه، حقوق بین المللی انسانی است. امروز در شهری که در ظاهر حق حیات و تندرستی یک جوجه تیغی بیمار را هم مراعات و تضمین می کنند، مشتی تکنوکرات سیاست باز بر این تشکیلات منظم انسانی مسلط هستند که ابتدایی ترین حقوق انسانی اعضای مقاومت سازمان یافته ملت ایران را به خاطر جلب رضایت جلادان مسلط بر میهن ما مراعات نمی کنند تا مبادا خم بر ابروی ولی مطلقه فقیه افتد. صدای شکایت ما را نمی شنوند. هربار که برای شرح نگرانی های خود در موضوع حفظ حق حیات پناهندگان ایرانی در اشرف درخواست ملاقات می کنیم یا نمی پذیرند، یا مسئول مربوطه غایب است، یا به ماموریت رفته، یا جلسه دارد. در بهترین حالت منشی تکنوکرات پشت پرده نشین کنار در ورودی چند دقیقه حرف ها را می شنود. گاه یاداشت می  کند تا به «استحضار مقام محترم ریاست» برسد. یک گوش در و یک گوش دروازه. در همان حال سایت های وزارت اطلاعات شرح ملاقات مزدوران خود را با همان کادرهای عالیربته اطو کشیده متمدن با عکس و تفضیلات پخش می کردند. سال گذشته از 25 اوت تا 28 دسامبر یعنی بیش از 4 ماه روزانه حدود صد نفر ایرانی از نقاط گوناگون جهان به محل تحصن آمدند. مدام تظاهرات کردند، در گرما، یخبندان و برف و باران. صدها ملاقات با مقامات گوناگون انجام شد. بالاخره سفیر آمریکا در عراق بر تضمین امنیت اهالی اشرف و نظارت بر حسن انجام تعهدات دولت عراق تاکید کرد. به این ترتیب تحصن روز 29 دسامبر با پیام خانم رجوی پایان یافت.

حقوق انسانی و وفای به عهد

امروز کارنامه دولت ها، مقامات بین المللی و صلیب سرخ پیش چشم همه ماست. آزادگانی را که به ضرب چماق، قداره، تبر، میله آهنی، گلوله، لودر، بولدوزر و زیرگرفتن با خودروهای زرهی توسط اشغالگران تحت فرماندهی نوری المالکی به قتل رسیده اند، با گذشت نزدیک به دو هفته هنوز نمی گذارند که به خاک سپرده شوند.

36 نفر را که دزدیده اند از همان ابتدا به اعتصاب غذا دست زدند. در میان آنان تعدادی شدیدا مجروح و مصدوم هستند. اشرف محاصره شده است. حدود پانصد مجروح در محل از دستیابی به کمک های دارویی و بهداشتی لازم محروم هستند. از ورود مواد غذایی و دارویی جلوگیری می کنند. بقیه ساکنان اشرف در اعتصاب به سر می برند. حرارت هوا بیش از پنجاه درجه است. آب و برق را قطع می کنند. در تنش بسیار هلی کوپترها هم با پخش اعلامیه های تهدید آمیز عملیات اشغالگران را تکمیل می کنند. به وکلای پناهندگان ایرانی، مقامات بین المللی و خبرنگاران اجازه ورود به اشرف داده نمی شود. این همه مکمل سرکوبی جوانان ایرانی است در سراسر میهن. آنانی که به خون می غلطند یا در اسارتگاههای ولی فقیه به چنگ اراذل بی ناموس افتاده اند که قلم از بیان شناعت رفتارشان با اسرا شرم می کند.

بسته های تشویقی

باند جنایتکار ولی فقیه را سالهاست که بارها مقامات رسمی دولت آمریکا به حق «بانک مرکزی تروریزم بین المللی» خوانده اند. در چنین شرایطی که مردم ایران به جان  آمده اند در عراق، افغانستان، فلسطین، لبنان، مصر، بحرین، عربستان و آذربایجان تروریست های وابسته به قداره کشان خامنه ای امان همسایگان را بریده اند. بازهم شرکای بین المللی این غارتگران با «بسته های تشویقی» برای مبادلات گروگان های پنهانی و آشکار بر در ارباب عمائم به دریوزگی می  روند تا در برابر آزادی کارمندان و اتباع خود همه دستاوردهای بزرگ بشری را به حراج بگذارند. هنوز امیدوارند که در روابط بین المللی از گرگ های عمامه دار سواری بگیرند تا بازهم بر گرده ملت ما بنشینند.

ولایت مطلقه فقیه و حاکمیت ملی

آنان هنوز نمی خواهند ادامه تلاش، شعار و ندای اشرف را در ایران ببینند، بشنوند، باور کنند و به آن تسلیم شوند. واقعیت آنست که مقاومت سازمان یافته ملت ایران علیرغم عیب جویی دشمنان ملت و انتقادهای دوستان نقش سازنده ای را در استمرار و ارتقای مبارزات ایرانیان برعهده داشته است. و اینک قیام گسترده ایرانیان آشکارا بشارت پیروزی ملت را بر استبداد و ارتجاع می دهد. با بخاک سپردن لاشه گندیده ولایت مطلقه فقیه و انتقال قدرت به مردم، پیروزی سیاسی نیز نصیب آزادیخواهان ایران خواهد شد. در این روزهای سرنوشت ساز که همدستان غارتگران داخلی و بین المللی آخوندهای خونخوار باز هم خواهند کوشید تا سد راه تحقق آرزوهای تاریخی آزادگان ایران باشند. برماست تا با تعمیق روابط همبستگی ملی و بین المللی که بطور خودجوش، حول دفاع از اشرف شکل گرفته آنرا گسترش داده و با سازمانیابی جبهه پشتیبانی از اشرف در رشد پیوند های آن با مبارزات آزادیخواهانه ملت ایران بکوشیم.

میراث ارزشمند مشروطیت در بیان و اعلام حقوق طبیعی بشر است که «قوای مملکت ناشی از ملت است طریقه استعمال آن قورا را قانون اساسی معین می نماید» (1)

مبارزه ایرانیان برای تحقق حقوق طبیعی خود علیرغم اقتدار استبداد و ارتجاع و همدستان بیگانه آن ها استمرار دارد و امروز هم «هرکس به حاکمیت مردم پای بند است با ماست» (2)

برماست که برای همبستگی بیشتری در راه  اتحاد عمل گسترده تر بکوشیم. شعار ما حدود نیم قرن پیش، پشت میله های دانشگاه «اتحاد، مبارزه، پیروزی» بود و امروز هم «حقه مهر بدان نام و نشان است که بود»

محمدرضا روحانی

24 مرداد 1388

منبع:پژواک ایران